Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι...

Αλίευσα απ την στήλη του Στ.Κασιμάτη στην Καθημερινή το κάτωθι αποκλειστικό απόσπασμα από το βιβλίο που καθιέρωσε την κ.Βίκυ Σταμάτη-Τσοχατζοπούλου ως "συγγραφέα"( όπως δηλώνει και στα συμβόλαια αγοράς του επίμαχου νεοκλασσικού της Διον.Αρεοπαγίτου):

«Βλέπετε, φίλοι μου, Λήδα και Αρη, όπως κάθε λουλούδι, κάθε θάμνος και κάθε δέντρο έχει τον δικό του μύθο, έτσι έχει και το δικό του μυστικό, που είναι ξεχωριστό, κι αυτή η διαφορετικότητα είναι η ομορφιά του. Ζει αρμονικά με τα άλλα άτομα (sic) στη λουλουδογειτονιά του, που έχει τους δικούς της νόμους. Είναι ευτυχισμένο στη δική του λουλουδούπολη, που εμείς λέμε βιότοπο, αρκεί να μην την καταστρέψουμε εμείς οι άνθρωποι»

θα αναγωρίσατε βέβαια στο συγγραφικό στυλ την απαράμιλλη διαύγεια και σαφήνεια του λόγου ενός Ακη Τσοχατζόπουλου,περασμένη από new age θηλυκό φίλτρο...

Πάμε να αποκωδικοποιήσουμε λιγάκι την έμπλεη νοημάτων παράγραφο που απευθύνεται-θυμίζω-σε παιδιά:
-« όπως κάθε λουλούδι, κάθε θάμνος και κάθε δέντρο έχει τον δικό του μύθο, έτσι έχει και το δικό του μυστικό"
Απορία 1η.
Αντε και κάθε δέντρο,πόας και θάμνος έχει τον δικό του μυθο.Πως αυτό συνεπάγεται ότι έχει και το δικό του "μυστικό"? Και "μυστικό"από ποιόν?

"το δικό του μυστικό, που είναι ξεχωριστό, κι αυτή η διαφορετικότητα είναι η ομορφιά του"
"η διαφορετικότητα του μυστικού" είναι η ομορφιά του ή μήπως το φύλλωμα και τα άνθη του,η σκιά και η δροσιά του,τα χρωματα και οι καρποί του?

"Είναι ευτυχισμένο στη δική του λουλουδούπολη, που εμείς λέμε βιότοπο"
Να και η παιδευτική αξία του βιβλίου.Πληροφορεί τους απροετοίμαστους για μαθήματα μικρούς αναγνώστες οτι ο επιστημονικός όρος της "λουλουδούπολης" είναι "βιότοπος" έτσι ώστε την επόμενη φορά που ο μικρός Γιαννάκης θα βρεθεί σε ενα ανθοπωλείο(ή νεκροταφείο..) να αναγνωρίσει αμέσως τον "βιότοπο" που του έμαθε η φιλότιμη συγγραφεύς.

"που εμείς λέμε βιότοπο αρκεί να μην την καταστρέψουμε εμείς οι άνθρωποι»
οπότε δεν την λέμε πια βιότοπο αλλά ΧΥΤΑ ή χωματερή ή "οικιστική αξιοποίηση",αλλά αυτά φαντάζομαι περιλαμβάνονται σε επόμενα κεφάλαια του πονήματος της δρος Σταμάτη.
Και τι γίνεται τότε η διαφορετικότητα του?

Ε,με τόσα κρυμμένα νοήματα σε μια μόνο παράγραφο,δίκαια η γυναίκα γίνεται κάτοχος νεοκλασσικού φάτσα στην Ακρόπολη.Και θαυμάζω την τύχη του Ακη,τώρα στα γεράματα του να βρει μια σύντροφο, 30 χρόνια νεότερη, να επικοινωνεί στο ίδιο συντακτικό,γλωσσικά δομημένο,λαβυρινθώδες νοηματικά επίπεδο που χρησιμοποιούσε και ο ίδιος στα πρώτα χρόνια της "Αλλαγής"...