Σάββατο, Ιανουαρίου 29, 2011

Where Am I?



Άντε,ας μην γράψω όσα ήθελα για το θέμα της κατάληψης της Νομικής και γίνει
...της Τυνησίας στο blog.
Αντ'αυτού,Σαββατόβραδο που είναι, ας μεταφερθούμε σε ένα jazz club να σας συστήσω μια πανέμορφη κυρία,προικισμένη με εξίσου όμορφη φωνή.
Απολαύστε την κ.Hilary Cole...

Κυριακή, Ιανουαρίου 23, 2011

Αλλο ένα ελληνικό Παράλογο...


Κυριακή μεσημέρι στην Εθνική Πινακοθήκη.Είσοδος γύρω στις 1.10μμ με σκοπό να δω κυρίως την έκθεση "Paris 1900" με έργα απ το Petit Palais,σε ανταπόδωση κάποιας έκθεσης με ελληνικά εκθέματα εκεί.
Εισιτήριο 6,50 ευρώ,κόσμος ανέλπιστα πολύς...έργα όχι πολύ γνωστών ζωγράφων πλην κάποιων χαρακτικών και λιγότερο γνωστών έργων του Renoir,ενός Camille Pisarro,και κάποιων Bonnard,καθώς και γνωστών αφισσών του Λωτρέκ,αλλά και πάλι,όμορφη η αίσθηση του να μπορείς να δεις τέτοια πράγματα στο κέντρο της Αθήνας,παρεα με τόσο κόσμο...

Αλλά βέβαια στην σημερινή Ελλάδα, η ψευδαίσθηση της φυσιολογικής απόλαυσης δεν επιτρέπεται να διαρκέσει πολύ:στις 1.45 μου φάνηκε οτι άκουσα κάποιον υπάλληλο του Μουσείου να λέει οτι πρέπει να βιαστούμε γιατί σε 10 λεπτά(!) "το μουσείο κλείνει"!

Σκέφτομαι "δεν μπορεί,θα παράκουσα" και συνεχίζω,σχεδόν ατάραχος για 5 ακόμη λεπτά πριν μια άλλη υπάλληλος μας πει οτι πρέπει να κατευθυνθούμε προς την έξοδο.Στην εύλογη ένστασή μου "μα καλά,Κυριακή μεσημέρι,και η Εθν.Πινακοθήκη κλείνει απ τις 2.00μμ?" η ευγενική κοπέλα,μου έδειξε την καρφιτσωμένη κάρτα της που έγραφε "συντηρήτρια έργων τέχνης" και μας εξήγησε οτι η Πινακοθήκη και τα άλλα μουσεία δεν έχουν χρήματα για φύλακες(!) και λειτουργούν (όσο λειτουργούν...) με εθελοντική εργασία των υπαλλήλων που υπηρετούν σε άλλες θέσεις!

Στο ταμείο δεν βρισκόταν η υπάλληλος που είχε κόψει τα εισιτήρια μέχρι κι ένα τέταρτο πριν το κλείσιμο δίχως να ενημερώσει ως όφειλε τον κόσμο,ώστε να μας τα σφραγίσει για να δούμε τις υπόλοιπες εκθέσεις κάποια άλλη μέρα.
Και ερωτώ:

τι άλλο έχει να "πουλήσει" αυτή η χώρα εκτός από τουρισμό και πολιτιστική κληρονομιά? πόσο πιο ελκυστική θα γινόταν τουριστικά για ένα κοινό ανώτερης μορφωτικής και οικονομικής στάθμης,με το να διοργανώνονται ενδιαφέρουσες εκθέσεις όλων των μορφών Τέχνης,να υπάρχει ευκολία μετάβασης και πρόσβασης σε αυτές ως το βράδυ,να συνδυάζονται πχ. με μια ανάλογη γαστριμαργική εμπειρία σε επιλεγμένα συνεργαζόμενα εστιατόρια ή με κινηματογραφικές προβολές σχετικές με το θέμα ή την τιμώμενη πόλη?
Πως γίνεται,15 μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας,και με δεκάδες χιλιάδων Δ.Υ.να παραμένουν ακόμη σε θέσεις αργομισθίας να μην έχουν μετατάξει κάποιους να εργαστούν ως φύλακες στα Μουσεία,ως διοικητικοί υπάλληλοι στα υποστελεχωμένα Ταμεία και όπου αλλού υπάρχουν ανάγκες?

ΟΚ,χρήματα δεν περισσεύουν,αλλά μια και υπάλληλοι περισσεύουν,μήπως αυτό που είναι σε διαρκές ελλειμμα είναι η βούληση και το όραμα?

Παρασκευή, Ιανουαρίου 21, 2011

Κυριακή, Ιανουαρίου 16, 2011

Ευλογη Απορία...

"Σε έντονες παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις με τη Fitch και τη Moody's βρισκόταν τον τελευταίο μήνα το οικονομικό επιτελείο, συνεπικουρούμενο από την τρόικα. Στόχος ήταν να αποτρέψει μια μεγάλη υποβάθμιση που πρωτίστως θα δημιουργούσε προβλήματα στη ρευστότητα των τραπεζών, καθώς μια σειρά από χρεόγραφα, συνολικού ύψους 33 δισ. ευρώ, που χρησιμοποιούν ως ενέχυρο στην ΕΚΤ δεν θα ήταν πια επιλέξιμα. Ο στόχος επετεύχθη προς το παρόν σε ό,τι αφορά τη Fitch, η οποία υποβάθμισε μόνο κατά μία μονάδα την ελληνική οικονομία. Θετικά είναι και τα μηνύματα από τη Moody's, η οποία ίσως υποβαθμίσει την ελληνική οικονομία, αλλά πιθανότατα δεν θα πράξει το ίδιο για τις καλυμμένες ομολογίες των πιστωτικών ιδρυμάτων."

Ωραία...αποφύγαμε λοιπόν την υποβάθμιση των ελλην.ομολόγων απ την κατηγορία junk στην κατηγορία wallpaper...Μένει να μάθουμε και τι δώσαμε
για αντάλλαγμα...

Παρασκευή, Ιανουαρίου 14, 2011

Και αλλάζουμε,και ντουμανιάζουμε...

Θεωρείτε τυχαίο οτι το μόνο μέτρο που αφέθηκε να ακυρωθεί στην πράξη ήταν ο αντικαπνιστικός Νόμος?Ενώ δηλαδή όλα τα άλλα αντιδημοφιλή,άδικα ή και απαιτούμενα
"σκληρά" μέτρα πέρασαν ανεξάρτητα από αντιδράσεις,η κυβερνηση 'σκόνταψε' στην απαγόρευση του καπνίσματος?


Απλά, ήταν το μόνο μέτρο που στερούσε εσοδα από το αιωνίως πεινασμένο ελληνικό δοβλέτι,οπότε παρά τις πολυδάπανες καμπάνιες και τις κορωνες Αβραμόπουλου του Ατσαλάκωτου και Μαριλίζας της βραδυπορούσας,και μπροστά στην προφανή δυσκολία εφαρμογής και αστυνόμευσης του,δόθηκε σιωπηρά στους επιχειρηματίες της εστίασης και της διασκέδασης το νεύμα του 'ακυρου",την ίδια ώρα που ο γραφικός ταλιμπάν Λοβέρδος θεσμοθετούσε πρόστιμο 3 χιλ.ευρώ (!) για γονιό που θα καπνιζε στο αυτοκίνητό του ενώ οδηγούσε το παιδί του στο σχολείο...


Θα ηταν η αποθεωση του Ελληνικού παραλόγου αν δεν ερχόταν να "διορθώσει" τα πράγματα η νεα νομοθετική πρωτοβουλία,που θέτει τα πράγματα στην αληθινή τους βάση,βάζοντας στην ζυγαριά απ την μιά,τις επιπτώσεις στην Δημόσια Υγεία και το δικαίωμα των μη καπνιστών για μια υποφερτή ατμόσφαιρα στα μαγαζιά,κι απ την άλλη,τα αναμενόμενα έσοδα του σύγχρονου Μινώταυρου,του Υπ.Οικονομικών,και γέρνοντας,φυσικά,προς την δεύτερη πλευρά(οποία εκπληξις...).

Τελικά,πληρώνοντας κάποιον οβολό στο ελληνικό "Κράτος" μπορείς να κάνεις οτιδήποτε...Να δεις,πως ονομάζουν μια τετοια γυναίκα,που επιτρέπει τα πάντα με το κατάλληλο αντίτιμο...

Τρίτη, Ιανουαρίου 11, 2011

E, ρε Γκλέτσος που σας χρειάζεται...

Κάποτε,το να είσαι Ελληνας θεωρείτο τίτλος τιμής...
Σήμερα,είναι κάτι σαν ποινικό αδίκημα,για το οποίο πρέπει να πληρώνεις συνεχώς...
Πλήρωνε την τακτική εφορία σου,πλήρωνε ΕΤΑΚ,ΦΜΑΠ,δημοτικούς φόρους,φόρους στο ρεύμα,ΦΠΑ 23%,ειδικούς φόρους κατανάλωσης και τέλη ταξινόμησης,περαιώσεις και ελέγχους, και πάλι ένοχος θα είσαι...
Πάρτε παράδειγμα την ιστορία με τα διοδια:τόσα χρόνια κανείς σχεδόν δεν είχε σκεφτεί να το παίξει μάγκας.Πλήρωνε τα λογικά διόδια,κι αν έβγαινε ζωντανός απ τους κακότεχνους ελληνικούς δρόμους,ούτε που το σκεφτόταν ξανά.Ακόμα και στην ακριβή Αττική Οδό,δεν παρατηρήθηκε καμία αντίσταση.Οι λόγοι είναι 2: 'οτι απ την αρχή της λειτουργίας της έχει προβεί μεν σε αυξήσεις,αλλά που συνολικά στην 7ετία είναι <40%,αλλά style="font-style: italic;">οπου κανείς πληρώνει εξίσου είτε κάνει 500 μέτρα,είτε 50 χλμ
, και να προβαίνουν σε συνεχείς αυξήσεις τιμών,ενώ το "Κράτος" προσποιείται τον ανήξερο και μιλά για "ιδιωτικές διαφορές"!
Και όλα αυτά,ο σοφός,σκιώδης υπερυπουργός της προηγούμ.Κυβερνησης,ο κ.Σουφλιάς,που τα Ενέταξε στις " συμπράξεις' Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα,
ευφημισμού για την παραχώρηση σε ιδιώτες ευθυνών του Κράτους,με το πόπολο να πληρώνει κε νέου το αντίτιμο για υπηρεσίες για τις οποίες εχει ήδη,υποτίθεται,πληρώσει...
Εχοντας μόλις γυρίσει από μια ολιγοήμερη εξόρμηση στην Πιερία,κι έχοντας πληρώσει σε κάθε διαδρομή από 8-9 διόδια(σύνολο 40 ευρώ)αντελήφθην το γιατί θεριεύει το κίνημα κατά των διοδίων όταν πλήρωσα διόδια
και πριν και μετά την καρμανιόλα των Τεμπών,για να μου ξαναζήτησουν μετά 10 ακριβώς χιλιόμετρα άλλα 2.90!!!
Η θεσμικά κατοχυρωμένη ληστεία δεν παύει να είναι ληστεία,και συνιστά μέγιστη ντροπή για τους βουλευτές-πρόβατα που ψηφίζουν τέτοιους 'νόμους".
Κι έρχεται τώρα ένας Γκλέτσος,ένας θεωρητικά μπρουτάλ εκπρόσωπος του θεάματος και της εύκολης ζωής,και αποδεικνεύει οτι δεν εξελέγη Δήμαρχος μόνο για να εξαργυρώσει το σταρηλίκι του εξασφαλίζοντας μια καλή αργομισθία,αλλά
για να υπηρετήσει την κοινωνία που τον τίμησε με την ψήφο, της σεβόμενος ταυτόχρονα και τα παντελόνια που φορά...κι επειδή κάτι τέτοια αποδεικνύουν οτι
οι γνωστοί 300 έπρεπε να φορούν φούστες κλαρωτές,κινητοποιήθηκαν οι 'αρχές" του τόπου για να αντιμετωπίσουν τον ύψιστο εχθρό,οι ίδιες που περί άλλα ετύρβαζαν όταν έκλειναν τους δρόμους οι αγρότες,οι φορτηγατζήδες,ή οι εκπεσόντες προνομιούχοι της Ολυμπιακής,και τον προσήγαγαν με χειροπέδες.
Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να βγει ο καθε Γκλέτσος με τα τσαρούχια οπουδηποτε θέσει υποψηφιότητα αν το βαστάει η περδικούλα του να συνεχίσει την "πλάκα".Κι όσο οι Δικαστικές και αστυνομικές Αρχές θα ενεργοποιούνται
επιλεκτικά όποτε θίγονται τα συμφέροντα των εθνικών νταβατζήδων και της κάστας των πολιτικών,και θα σφυρίζουν αδιάφορα μπρος στα πρωτοφανή σκάνδαλα με τα οποία ληστεύεται ο μέσος Ελληνας,τόσο θα περιθωριοποιούνται στα μάτια όλο και περισσότερων,μέχρι τούδε "νομοταγών" πολιτών,διευκολύνοντας την αναμενόμενη "έκρηξη":
να δω τι θα κάνουν αν βγει ο μηχανοκίνητος στρατός των αγροτών και γκρεμίζει κάθε σταθμό διοδίων,αν αρχίσουν μαζικά οι καταστηματάρχες να αρνούνται να κάνουν τον ειπράκτορα του κράτους με τον ΦΠΑ,αν αρχίσουν μαζικά οι πολίτες να μην υποβάλλουν φορολ.δηλώσεις και να προστατεύουν όποιον "παραβατη" πάνε να πειράξουν τα κρατικά "σκυλιά" ή χειρότερα,αν αρχίσουν να βγαίνουν τα "κυνηγετικά" και τα όπλα του παππού απ τα μπαούλα.
Όσο η αναλγησία και η αλαζονεία των πολιτικών ξεχυλίζει από τα λόγια και τις πράξεις του Πάγκαλου ή την κουτοπονηριά του Μαγκριώτη που προσπαθεί να αποτρέψει την μετάδοση της "φωτιάς" από την Στυλίδα σε όλη την επικράτεια με κάρτες ελευθέρας διέλευσης(προσωρινής ισχύος...),τόσο πλησιάζει η ώρα που τον Γκλέτσο θα διαδεχτεί η...γκλίτσα...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 03, 2011

Έτσι συμπάσχει ο Πρωθυπουργός...



Δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει εναργέστερη εικονογράφηση του "Us and Them",της χαώδους απόστασης μεταξύ της εικονικής πραγματικότητας στην οποίαν ζούν οι προνομιούχοι πολιτικοί μας από τον απελπισία και την ανασφάλεια τον οποίον βιώνουμε οι υπόλοιποι,οι "ανώνυμοι",από αυτό το παράταιρο πρωθυπουργικό ζειμπέκικο υπό τα φλας των φωτογράφων(φυσικά...) το βράδυ της της πιο ανέλπιδας Πρωτοχρονιάς της δικής μου τουλάχιστον μνήμης...
Δεν ξέρω αν οι επικοινωνιολόγοι του τον συμβούλεψαν να το κάνει(στην αρμόζουσα 'Συννεφιασμένη Κυριακή") ή το "παιντί" θυμήθηκε οτι του είχαν κάποτε πει οτι "έτσι κάνουν οι Ελληνες".Όπως και νάχει,είναι άλλη μια απόδειξη οτι πρόκειται περί μαριονέττας που ουδεμία σχέση έχει με το κοινό αίσθημα και την πραγματικότητα...

Αναδημοσίευση

"Είναι τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου», ξέσπασε η 14χρονη κόρη προς τον πατέρα της. «Με το ζόρι πήρες δένδρο. Είπες και ότι ο Αγιος Βασίλης κοιτάζει τη φορολογική δήλωση των γονιών για να επιλέξει δώρα. Σε λίγο δεν θα πάρουμε κανένα δώρο». Η αφορμή της θλίψης ήταν ένας μικροκαβγάς και εκνευρισμός για άσχετο θέμα (στην εφηβεία όλες οι τριβές συσχετίζονται και συσσωρεύονται, με διάσπαρτα, σεισμικά ξεσπάσματα). Το κορίτσι είχε πάψει εδώ και καιρό να πιστεύει στην ύπαρξη του Αη Βασίλη, αλλά είναι ακόμη αρκετά μικρή ώστε να επηρεάζεται η διάθεσή της από την προσμονή για δώρα, από την ανάγκη για χαρές θεσμοθετημένες και σίγουρες. Παιδί με φαντασία, παρατηρητικότητα, ευγένεια και ευαισθησία, είναι η πρώτη που θα δεχόταν ότι τα περισσότερα παιδιά του κόσμου θα ήταν ευτυχισμένα αν είχαν τα προβλήματά της, αλλά το παράπονο ήταν αυθόρμητο και ασυγκράτητο. Μέσα σε μια ζωή γεμάτη μαθήματα, μουσική, φίλες και ρουτίνα είχε εισβάλει ο κόσμος των μεγάλων, η μελαγχολία της εποχής.

Πράγματι, αυτά τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά από τα άλλα, σκέφτηκε ο πατέρας. Δεν ήταν ότι τα παιδιά δεν είχαν πάρει δώρα ακόμη - η οικογένεια τηρούσε την ελληνική παράδοση να τα δίνει την Πρωτοχρονιά. Ηταν κάτι στον αέρα - μια αγωνία, μια αίσθηση ότι η γιορτή έφθασε χωρίς τη συνηθισμένη προσμονή για ευχάριστες εκπλήξεις και χαρούμενη παρέα. Ολοι οι Ελληνες είναι πλέον ανήσυχοι, σκέφτηκε, είτε έχασαν τη δουλειά τους ή μεγάλο μέρος των εσόδων τους, είτε περιμένουν πότε θα χτυπήσει και αυτούς η κρίση. Μια βδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα, ο πατέρας είχε πάει στην πλατεία να πάρει ένα δένδρο. «Πενήντα ευρώ τα μικρά», του είπε ο πωλητής. «Πενήντα!» απάντησε κατάπληκτος. Ο πωλητής γύρισε την πλάτη και επέστρεψε προς το τροχόσπιτο και τη φωτιά που έκαιγε κλαδιά σε ένα βαρέλι. Δεν άφησε κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης. «Καλά», σκέφτηκε ο πελάτης, «θα έρθω σε λίγες μέρες πάλι ή θα πάρω ψεύτικο. Ή θα πάω αλλού. Πενήντα δεν δίνω». Δεν θυμόταν τι είχε πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτό το ποσό φαινόταν ύβρις σε αυτή την εποχή, που κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει το 2011.

Τελικά, δύο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα αγόρασε ένα μικρό έλατο σε γλάστρα. Ηταν λίγο ακριβότερο από τα κομμένα αλλά τουλάχιστον είχε μέλλον, θα μπορούσε να κάνει την περήφανη επανεμφάνισή του στο σαλόνι και τον επόμενο χρόνο, όχι να καταντήσει μαραμένο λείψανο στο πεζοδρόμιο μετά δύο-τρεις εβδομάδες. Η καθυστερημένη αγορά, όμως, άφησε τα παιδιά να καταλάβουν ότι κάτι είχε αλλάξει, ότι τα συνηθισμένα δεν ήταν αυτονόητα πια. Στο θέμα των δώρων δεν ήταν ότι οι γονείς φάνηκαν πιο σφιχτοί φέτος· τα παιδιά, με τις συνηθισμένες φιλοδοξίες για ακριβά δώρα, γνώριζαν από παλιά ότι τέτοιες επιθυμίες δεν εκπληρώνονται. «Γιατί;» απαίτησαν τα μικρότερα, που ακόμη έκαναν ότι πίστευαν στον Αγιο. «Επειδή ο Αγιος Βασίλης δεν δίνει ακριβότερα δώρα απ’ αυτά που θα μπορούσαν να αγοράσουν οι γονείς. Δεν θέλει να τους φέρνει σε δύσκολη θέση». Η απάντηση δεν τους άρεσε αλλά τη δέχτηκαν: είχε μια λογική -τηρούσε τις ισορροπίες ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά- παρόλο που ακύρωνε τη θαυματουργία του Αγίου. Μέσα στο κλίμα των ημερών, όμως, το επιχείρημα φαινόταν σαν άλλη μια υπεκφυγή.

Ο πατέρας περίμενε να ηρεμήσει η κόρη. (Οι άλλοι κοιμούνταν.) Είχε μάθει πια ότι αν μιλούσε πριν περάσει η μπόρα, θα πετύχαινε μόνο να συντηρήσει την ένταση. Τον είχε τρομάξει το ξέσπασμα και τον προβλημάτιζε. Το παιδί αυτό ήταν πάντα καλοπροαίρετο και συνεργάσιμο. Τώρα είχε αγριέψει - σαν να του είχαν κλέψει κάτι, να το είχαν εξαπατήσει. Αλλά ποτέ δεν είχε απαιτήσεις για παιχνίδια ή ρούχα ή τα γυαλιστερά αγαθά της τεχνολογίας. Σιγά σιγά, ο πατέρας άρχισε να καταλαβαίνει. Το κορίτσι αντιδρούσε σε όλη την ανησυχία, στέρηση και μελαγχολία που έβρισκε μπροστά του. Τα προβλήματα από τις δουλειές που οι γονείς έφερναν στο σπίτι, η θλίψη από τα μαγαζιά της γειτονιάς που έκλειναν το ένα μετά το άλλο -μαζί με την έντονη ανασφάλεια της εφηβείας- εισχωρούσαν σαν βαριά ομίχλη σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Αλλοίωνε το πώς έβλεπε ο ένας τον άλλον πλέον. Η κόρη έβλεπε γονείς που συνεχώς ήταν απασχολημένοι με άλλα και άλλους. Οι γονείς έβλεπαν μόνο υποχρεώσεις και μετρούσαν τις επιδόσεις των παιδιών. Ο πατέρας κοίταζε την κόρη - σοβαρή και θλιμμένη, αλλά με ένα κρυφό χαμόγελο ότι είχε τραβήξει την προσοχή του. Εβλεπε πάλι το παιδί που ήταν και, για πρώτη φορά, τη γυναίκα που γινόταν. Αυτό που έβλεπε ήταν το δώρο του για τα Χριστούγεννα, για κάθε μέρα. Η κόρη θα έπαιρνε το δικό της δώρο αργότερα."


εξαιρετικό κείμενο του Νίκου Κωνσταντάρα από την Καθημερινή που ιχνηλατεί πολύ εύστοχα τις μη χειροπιαστές επιδράσεις της ζοφερής περιρέουσας ατμόσφαιρας στον ψυχισμό των παιδιών και στις οικογενειακές σχέσεις:

ρωτώντας πως πήγαν οι "εισπράξεις' από τα κάλαντα,ελάμβανα την στερεότυπη απάντηση "καλά,αν λάβουμε υπόψιν και την Κρίση"...τα παιδιά συνάντησαν φέτος πολύ περισσότερες κλειστές πόρτες,αλλά και εκεί που τους άνοιγαν,οι παροχές ήταν πολύ πιο μετρημένες από άλλες χρονιές.Καλώς ήρθετε στον "κόσμο των μεγάλων"...