Κυριακή, Μαρτίου 29, 2009

Το θάρρος του Τρελλού μπροστά στην Εαρινή Σύναξη των Αγροφυλάκων

του εξαίρετου Πετρουλάκη απ την σημερινή Καθημερινή

Στην Ευρώπη οι Κυβερνήσεις μειώνουν τους φόρους προσπαθώντας να δώσουν ρευστότητα σε μια αγορά που απειλείται με κατάρρευση,προσπαθούν να στηρίξουν τους άνεργους ώστε να παραμείνουν καταναλωτές.Εδώ τα τεράστια ελλείμματά μας,απότοκα διανοητικής και φυσικής οκνηρίας των πολλών,υποχρεώνουν σε φορολογική επιδρομή που θα στεγνώσει εντελώς την ραγδαία μειούμενη ρευστότητα της αγοράς.
Αλλού,συνηθισμένοι να αξιοποιούν τη Γνώση,και συνειδητοποιημένοι για το ποιά είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους,εν μέσω κρίσης επενδύουν και θέτουν τις βάσεις για ν'αποκτήσουν τις σημαντικές εταιρείες του Αύριο,που θα φέρουν έσοδα και θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης.Και μάλιστα σε επίπεδο Πολιτείας,κι όχι Κεντρικής Κυβέρνησης...Τα νούμερα έχουν επίσης ενδιαφέρον:500 εκατομ(όσα υποσχέθηκαν εδώ παρατύπως στους μηχανοκίνητους αγρότες-εκβιαστές πριν 1 μήνα)για ανάπτυξη υποδομών που θα διευκολύνουν τις εταιρειες βιοτεχνολογίας,250 εκατομ σε επιχορηγήσεις έρευνας και μικρών εταιρειών(τόσα υπολογίζουν εδώ να εισπράξουν απ τον εντελώς άδικο κεφαλικό φόρο στους ειλικρινείς "πλουσίους").
Μην ρωτήσετε εδώ για χρηματοδοτήσεις Ερευνας.Συνήθως όσες υπάρχουν καταλήγουν στις τσέπες Καθηγητών χωρίς να προκύπτει κάποια ανταποδοτική τεχνολογία που να μπορεί να μετουσιωθεί σε εξαγώγιμο προιόν.Εδώ μας λείπουν εκ νέου αγροφύλακες(!) και τέτοιους προτίθενται να προσλάβουν.Δεν πειράζει που κάθε καλοκαίρι μάχονται με τις φωτιές όλο και λιγότεροι(και χειρότερα εκπαιδευμένοι) Πυροσβέστες,δεν πειράζει που εκατοντάδες ζωές χάνονται κάθε χρόνο ελλείψει κλινών ΜΕΘ,δεν πειράζει που έχουμε το χειρότερο(και πιο θανατηφόρο...) οδικό δίκτυο της Ευρώπης,δεν πειράζει που τα σχολεία μας παράγουν αγράμματους εγκλωβίζοντας και τους άξιους δασκάλους στη μία άγουρη μεταρρύθμιση μετά την άλλη...Όχι,οι αγροφύλακες θα μας σώσουν!

Αναρωτιέμαι εδώ και καιρό τι συγκρατεί έναν Πολιτικό που υποτίθεται οτι δεν ενδιαφέρεται για προσωπικό πλουτισμό,παρά μόνο για την υστεροφημία του(άντε και του οκογεν.ονοματος)
απ το να βγει να πει μερικές
επώδυνες Αλήθειες...Ας πούμε πως όταν πρωτοβγήκε έδωσε βάση
στις θεωρίες των συνεργατών του περί "ήπιας προσαρμογής",οτι καθώς τα πράγματα δεν ήταν ιδιαιτέρως πιεστικά προέταξε το παραταξιακό συμφέρον έναντι του μακροπρόθεσμα εθνικού.Τώρα που κάθε μέρα κάνει τους εφιάλτες της προηγούμενης να μοιάζουν με χαρούμενα όνειρα,γιατί διστάζει?
Χαμένος για χαμένος,ας χάσει τουλάχιστον μένοντας στην Ιστορία όχι ως "ο κουρασμένος Κωστάκης",αλλά ως αυτός που τόλμησε,έστω και αργά...
Ας βγει επιτέλους σε ένα πανεθνικο΄διάγγελμα εξηγώντας γιατί τα λαικίστικα παραμύθια μιας 30ετίας δυστυχώς μας τελείωσαν...εξηγώντας γιατί δεν μπορούμε πια να βγαίνουμε σε αναπηρικές συντάξεις για προβλήματα που είτε ξεπερνιούνται είτε απλώς ίσως απαιτούν μια αλλαγή πόστου,γιατί και οι κυρίες πρέπει να εργάζονται και να συνεισφέρουν ασφαλιστικές εισφορές όσες και οι άρρενες,γιατί εκτός από διεκδίκηση όλο και περισσότερων κεκτημένων πρέπει πια να βάλουμε κάτω τα κεφάλια και να δουλέψουμε...Και να δουλέψουμε έξυπνα,με σχέδια και στρατηγική,κι όχι επαναληπτικά,από συνήθεια και ατελέσφορα...
Να εξηγήσει γιατί δεν είναι δυνατόν όλοι να προσληφθούν στο Δημόσιο,και γιατί είναι ανάγκη κι αυτό να μικρύνει...οτι δεν είναι δυνατόν πχ.να ζητά το υπουργείο Παιδεία δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές όταν οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί διδάσκουν 12 και 15 ώρες την βδομάδα με 3,5 μήνες διακοπές!Οτι δεν είναι δυνατόν πλέον να συντηρούνται άχρηστες και επιζήμιες γραφειοκρατικές διαδικασίες που το μόνο που δημιουργούν είναι ευκαιριες παράνομης συναλλαγής για τους εμπλεκόμενους υπαλλήλους ενώ αποθαρρύνουν οιαδήποτε επενδυτική πρωτοβουλία.
Οτι κάποτε πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι κανόνες του παιχνιδιού,φορολογικοί,ασφαλιστικοί,πολεοδομικοί και άλλοι ώστε να ελευθερωθούν παραγωγικές δυνάμεις που τώρα ασφυκτιούν ή παγιδεύονται απ τις νομοθετικές παλινωδίες...
Ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και άρα δεν μπρούν να είναι(όπως πράγματι δεν είναι αλλά για άλλους τώρα λόγους)ίδιες οι απολαβές μας.Οι πολλοί προτιμούν την ασφάλεια ενός μισθού χωρίς να θέλουν παραπάνω σκοτούρες ενώ υπάρχουν και λίγοι τολμηροί οι οποίοι εντοπίζουν κάποια επιχειρηματική ευκαιρία,αναλαμβάνουν το ρίσκο,και παλεύουν νυχθημερόν για την επιβίωση μιας επιχείρησης η οποία δημιουργεί κάποιο πλούτο για το κοινωνικό σύνολο εκ του μη όντος.Οτι διαφορετικό συντελεστή φορολόγησης πχ.πρέπει να έχει μια επιχείρηση που εξάγει τεχνογνωσία,και διαφορετικό ένας μεσίτης ή ένας μικροέμπρος
που το μόνο που κάνει έιναι να παρεμβάλλει το δικό του ποσοστό κέρδους ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέρη...
Ότι το παραμύθι της δωρεάν,καθολικής και δίχως φραγμούς Υγείας ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.Τα πανάκριβα(παγκοσμίως) φάρμακα μοντέρνας τεχνολογίας,οι καταχρήσεις στις προμήθειες,και η αλόγιστη χρήση των υπηρεσιών υγείας(αφού δεν κοστίζουν τίποτε παραπάνω όσες φορές κι αν τις αναζητήσει κανείς-με λόγο ή χωρίς!),σε συνδυασμό με την γήρανση του πληθυσμού και την εδραιωμένη πλέον έλλειψη αποδοχής της θνητότητας του ανθρώπου(πανάκριβες θεραπείες σε υπέργηρους ασθενείς δίχως ρεαλιστικό προσδοκιμο επιβίωσης) έχουν καταντήσει την Υγεία βρόχο για την οικονομική αυθυπαρξία του κράτους.
Ότι δεν μπορεί πια τα Πανεπιστήμια να υπάρχουν ερήμην της Κοινωνίας,της Αγοράς και των αναγκών της.Οτι δεν μπορεί μια δράκα βολεμένων που εναλλάσσονται γενεαλογικά σε θέσεις φοιτητοπατέρων και διδασκόντων να αντιδρά σε κάθε απόπειρα αξιολόγησης και μεταρρύθμισης,και ενώ η αξιοπιστία των παρεχόμενων σπουδών είναι διεθνώς ανύπαρκτη.
Οτι δεν μπορεί πλέον το πολύ αξιόλογο επιστημονικό και φοιτητικό δυναμικό της χώρας να υποχρεώνεται είτε να μεταναστεύσει είτε να εγκλωβίζεται για πάντα προς χάριν κάποιων κομμάτων...
Οτι δεν μπορεί ενα σοβαρό Κράτος να μην έχει ιδέα πόσοι και ποιοί παράνομοι μετανάστες βρίσκονται στην επικράτεια του,που απασχολούνται έστω και ημιπαράνομα,και πόσους αντέχει να σηκώσει προτού κινδυνεύσει η κοινωνική συνοχή και ασφάλεια,όταν σε κάθε φανάρι,κάθε αθηναικού δρόμου πλέον περιμένουν-όλο και πιο φορτικοί,πιεζόμενοι προφανώς απ τους δουλεμπόρους τους, 4-5 τουλάχιστον δυστυχείς ασιάτες...
Οτι δεν μπορεί το Κράτος να μην εγγυάται την ασφάλεια της
Ζωής(2-3 απόπειρες δολοφονία καθημερινά τους τελευταίους μήνες)και της Περιουσίας,έννοιες αυτονόητες σε οποιοδήποτε συντεταγμένο Κράτος της προνομιούχας λέσχης που μας ταίζει εδώ και χρόνια...Οτι δεν μπορεί να απασχολεί χιλιάδες αστυνομικούς για ορντινάτσες "επωνύμων" δημοσία δαπάνη,και οτι δεν μπορεί πια οι αστυνομκοί να διέπονται από τη πιο τελματωμένη νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου με ευθυνοφοβία και λήψη αναρρωτικών όποτε δεν τους αρέσει η ανατεθείσα υπηρεσία...
Γιατί να μη βρεί έστω και την ύστατη ώρα το "θάρρος του τρελλού" ή αυτού που δεν έχει τίποτε να χάσει?

Σάββατο, Μαρτίου 28, 2009

Εξισωθείτε μας έλεγαν...


Αντε κορίτσια,με τις υγείες σας...Γίνατε επιτέλους... Ευρωπαίες!

Πέμπτη, Μαρτίου 19, 2009

Πάρε τα λεφτά και τρέχα...



...ίνα δικαιωθούν δια εισέτι μία φορά οι φοροδιαφεύγοντες σε ποσοστά άνω του 80%!
Ως συνήθως οι Κυβερνήσεις μας αγκαλιάζουν με στοργή τους "Εθνικούς Πρωταθλητές",εν προκειμένω τους πρωταθλητές στο εθνικό σπορ της φοροδαφυγής,όπως άλλωστε -όποτε οι ανάγκες του "Ταμείου" το απαιτήσουν- τους αυθαίρετους οικιστές(και μετά αναρωτιόμαστε γιατί καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι!),τους "ημιυαπαίθριους" εργολάβους(τις μοσχοπωληθείσες παρανομίες των οποίων θα κληθεί να ξανα-πληρώσει ο αφελής αγοραστής/δανειολήπτης) και φυσικά τις Μεγάλες Επιχειρήσεις οι οποίες πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσουν να έχουν αύξηση κερδών(όχι απλά κέρδη,αλλά ανοδικό ρυθμό αυξησης τους!)και έτσι απαγορεύεται να συνεισφέρουν κι αυτές στα εκτακτα μέτρα για την κρίση...
Τι κι αν η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε κέρδη 1,5 δις ευρώ εντός του πολυτάραχου 2008?
Θα φάει κι αυτή απ το πακέτο του Φορολογούμενου ενώ ταυτόχρονα κάνει-στο όνομα της δήθεν ασφάλειας-τα υποκαταστήματά της απρόσιτα στον απλό πελάτη της(με μηχανισμούς που το όπλο ενός αποφασισμένου ληστή αυτονόητα θα απαιτήσει να απενεργοποιηθούν όταν το χρειαστεί)και το δανεικό χρήμα εξαιρετικά δυσεύρετο...
Ποιός είναι "κουκουλοφόρος" λοιπόν?
Μήπως αυτός που ενώ εχουν εξοφληθεί οι φόροι του 2007(δήλωση 2008) έρχεται εκ των υστέρων να επιβάλλει νέο κεφαλικό φόρο(Λίγες μόνο βδομάδες μετά τη δήλωση "Κανένας Νέος Φόρος") αλλάζοντας εντελώς τους όρους του παιχνιδιού
και ενώ δεν έχει κάνει τίποτε για να μην είναι ο δημόσιος κορβανάς πηγάδι δίχως πάτο?
Που αντί εδώ και 5 χρόνια να συμμαζέψει λίγο το "ανίκανο και σπάταλο Κράτος" το ξεχείλωσε αυτάρεσκα ακόμα περισσότερο,χαρισε δισεκατομμύρια στους μεγάλους και ισχυρούς,συντηρεί στους κόλπους του τις συντεχνιες που λυμαίνονται και ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο και εν τέλει ευθύνεται για την είσοδο της χώρας στην Κριση δίχως σχέδιο αλλά και δυνατότητες αντίδρασης?
Που αντί να δίνει απτά δείγματα σχεδίου και μεσοπρόθεσμης έστω στρατηγικής,που θα εμφυσήσουν τουλάχιστον μια στοιχειώδη εμπιστοσύνη στους υποψήφιους δανειστές του,αυτοαναιρείται συνεχώς κάθε εβδομάδα,είτε αυτό λέγεται "προυπολογισμός"( το πιο βραχύβιο ανέκδοτο) είτε "πρόγραμμα σταθεροποίησης",είτε 'έκτακτα μέτρα"?
"Πάρε τα λεφτά και τρέχα" λοιπόν,ενδεικτικό του πανικού της "έχουσας Σχέδιο" Κυβέρνησης...

Πάρτε και μια νηφάλια αποτίμηση των χθεσινών "μέτρων"...



Κυριακή, Μαρτίου 08, 2009

Ευλογία είναι...


... να φτάνεις τα 80 και να έχεις την ενεργητικότητα,τη διάθεση και το ταλέντο να φτιάχνεις ταινίες όπως το Gran Torino ή το Letters from Iwojima αποδεικνύειοντας οτι κάθε ρυτίδα του προσώπου σου κερδήθηκε μέσα από βαθιές εμπειρίες και πρόσθεσε σοφία...
...να αισθάνεσαι οτι η εποχή σου έχει παρέλθει και αντί να γκρινιάζεις πως "τίποτα δεν είναι σαν τις παλιές καλές μέρες" να στοχάζεσαι γόνιμα πάνω στα σύγχρονα προβλήματα καταθέτοντας ταινίες σαν το Mystic River, το Million Dollar Baby ή την τωρινή...

...να αφήνεις το ανεξιχνίαστο βλέμμα/πρόσωπο που σε έκανε διάσημο να γεράσει όμορφα,επιτρέποντας παράλληλα ένα ανεπαίσθητο αλλά σημαίνον μειδίαμα όταν οι βεβαιότητες και τα στερεότυπα μιας ζωής ανατρέπονται από την απτή πραγματικότητα(Walt Cowalski, Gran Torino)...
....Να είσαι το αρχέτυπο του σκληρού μπάτσου ή του cowboy των spaghetti western και όχι μόνο να μην εξαργυρώνεις την φήμη και το πρόσωπό σου στο Λας Βέγκας ή σε πάντα διψασμένα για αληθινές διασημότητες τηλεοπτικά σόου ή την Πολιτική,αλλά να ασκείς ήρεμα και χωρίς φανφάρες την πιο αδυσώπητη κριτική στο "αμερικάνικο όνειρο" μέσα απ το- όλο και καλυτερο- έργο σου(Million Dollar Baby)...

...να αποκαθηλώνεις τους ρόλους που σε έκαναν διάσημο αντιτάσσοντας στην βία την Θυσία (Gran Torino) ή διερευνώντας τη (συχνά χαώδη...) απόσταση ανάμεσα στην Αλήθεια και τον Μύθο της(Flags of our Fathers)...
...να έχεις το ταλέντο αλλά και την τύχη να εμπλουτίσεις την κληρονομιά που θ'αφήσεις πίσω σου με ταινίες όπως αυτές που μας χάρισε ο Eastwood στην 6η και 7η 10ετία της ζωής του... .
..και τελικά να λες το "αντίο" στην καριέρα σου ως ηθοποιός με μια παράσταση,
τόσο απόλυτη ,τόσο γνήσια,σαν αυτή ως Γουώλτ Κοβάλσκυ,όπου κάθε ρυτίδα,κάθε δυσκολία να πείσεις το (καλοδιατηρημένο) 80χρονο σώμα σου να σηκωθεί ή να κινηθεί,η ίδια η δυσοίωνη βραχνάδα στη φωνή σου μοιάζουν κομμένες και ραμμένες για τον ρόλο...
...και να αποχαιρετάς το βουρκωμένο από δέος ανά τον κόσμο κοινό σου μ'ένα τραγούδι τόσο όμορφο όσο και σοφό,όσο αυτό...

So tenderly
Your story is
Nothing more
Than what you see

Or What you've done

Or will become,

Standing strong

Do you belong
In your skin
Just wondering...

Your world Is nothing more
Than all
The tiny things
You've left Behind...

Αντάξιο ίσως γενικότερου" farewell",'εστω και just in case...