Κυριακή, Δεκεμβρίου 21, 2008

Το μήνυμα του Παρακράτους


Όταν σε κάτι τόσο απλό και με ξεκάθαρους κανόνες όσο το ποδόσφαιρο βλέπεις να καταλύεται η ισονομία τόσο απροκάλυπτα,κατ'εξακολούθηση και προκλητικά από αυτούς ακριβώς που έχουν επιλεγεί,εκπαιδευθεί και πληρώνονται για να την διαφυλάττουν,καταλαβαίνεις πλέον τι παιχνίδια παίζονται σε πιό σύνθετα ζητήματα,με τεχνικές και νομικές ιδιαιτερότητες,που κρίνονται πολύ αργότερα, πίσω από κλειστές πόρτες...

Πως να πιστέψουν έτσι οι νέοι τις (αναρμόδιες...)δηλώσεις Παυλόπουλου περί παραδειγματικής τιμωρίας του ειδικού φρουρού και να κατευνασθεί η οργή τους?
Με τόσο κραυγαλέες επεμβάσεις του Παρασκηνίου,δεν είναι γελοίο να ζητάς απ τους πολίτες να αρκεστούν,να εμπιστευθούν την μόλις διακορευμένη "συντεταγμένη πολιτεία"?
Κάτι σαν τις γελοίες (και χρυσοπληρωμένες) διαφημίσεις για την φορολογική συνείδηση απ τους Υπουργούς με τις offshore...

δείτε το βιντεάκι απ το blog της φίλης gatti



πως το έλεγε εκείνος ο ψοφοδεής Μήτσος?

άντε χαθείτε μυρμηγκάκια!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 08, 2008

Για τον Αλέξη,για τα παιδιά Όλων μας...

Έχοντας αφήσει να περάσουν κάποιες ώρες απ το βράδυ του Σαββάτου
για να μαθευτούν κάποιες πληροφορίες και να μην αδικήσω γράφοντας εν θερμώ...

Έχοντας μεγαλώσει δίπλα στα Εξάρχεια
κι έχοντας βρεθεί άθελα μου δίπλα στη "φωτιά" όπως ο ανυποψίαστος Αλέξης,
κι έχοντας δει εν δράσει ,τόσο τους καθοδηγητές των σημερινών 'αντιεξουσιαστών"
όσο και τους προκατόχους των σημερινών "μπάτσων"...

αλλά έχοντας,σε αντίθεση με τον Αλέξη,
προλάβει να μάθω στα πέριξ φροντιστήρια
τη σωστή χρήση του απαρεμφάτου,
και να δω τις εφηβικές ανησυχίες και τα αιτήματα δικαιοσύνης
να μετασχηματίζονται κατά το δυνατόν σε προσωπική στάση ζωής
και τη διάθεση ν'αλλάξει κανείς τον κόσμο να προσγειώνεται
σε μια πιο ρεαλιστική απόπειρα επιρροής στο μικρό περίγυρο,

και κυρίως,έχοντας τελικά προλάβει ν'αποκτήσω παιδί,
που σε 4-5 χρόνια θάναι στην ηλικία του Αλέξη,
παρότι γνώριζα οτι κάποτε θα συνέβαινε αυτό που συνέβη τούτο το Σαββατόβραδο,
δε μπορώ παρά να νιώθω συγκλονισμένος,

συγκλονισμένος,γιατί στο πρώτο άνοιγμα των φτερών ενός 15χρονου,
πάνω στο πρώτο αίσθημα της εφηβικής παντοδυναμίας και αθανασίας,
είχε την ατυχία να βρεθεί απέναντι στον λάθος άνθρωπο,
κάποιον που η καταγωγή του και το περιβάλλον στο οποίο ανδρώθηκε
λες και τον προετοίμαζαν γι'αυτό το φονικό,
κάποιον που αντί στο πρόσωπο του Αλέξη να δει το δικό του παιδί
και να συγκρατηθεί,
ίσως να θέλησε να τιμωρήσει την αμφισβήτηση του δικού του παιδιού...

μόνο που αυτή τη φορά η σφαίρα έκανε λάθος...
σφηνώθηκε σ'ενα σώμα δίχως γένια,
σ'ενα κορμί που δεν είχε εθιστεί στην παραβατικότητα,
στό χαμογελαστό πρόσωπο ενός προνομιούχου παιδιού,
ενός παιδιού 15 μόνο χρονών που απλώς βρέθηκε Σαββατο βράδυ
σ'ενα ίντερνετ καφέ σε "λάθος" περιοχή,

ξυπνώντας στην συλλογική συνείδηση αίφνης μεγαλύτερο τρόμο
απ'οτι η αλητεία των "γνωστών-αγνώστων" αντιεξουσιαστών,
στη συνειδητοποίηση οτι μπορεί αύριο να είναι και το δικό τους το παιδί
αποδεικνύοντας οτι η απόσταση Εξάρχεια - Κολωνάκι είναι ελάχιστα μεγαλύτερη
από την απόσταση κράτους - ανέκδοτου
,

Και παρ'οτι ο παράλογος θάνατος του παιδιού
αντί να συνετίσει τους υποκινητές του αστικού κλεφτοπολέμου
θα γίνει σίγουρα αντικείμενο καπηλείας,
ας γίνει τουλάχιστον αφορμή να περνούν από ετήσια ανεξάρτητη ψυχολογική εκτίμηση οι κρατικοί κουμπουροφόροι,
ας γίνει αιτία να εκπαιδεύονται σωστά ως προς το πως πρέπει να αντιδρουν σε διαφορετικές περιστάσεις,

διότι κ.Παυλόπουλε,δεν μας ενδιαφέρει μόνο η παραδειγματική τιμωρία των συγκεκριμένων υπευθύνων,
και οι συζητήσιμες ΕΔΕ σας,
μας ενδιαφέρει οτι οι προιστάμενοι που άκουγαν καθημερινά τον ειδικό φρουρό-σερίφη
να διαλαλεί τη νταηλίδικη κοσμοθεωρία του,δεν σκέφτηκαν να τον αποσύρουν απ τα Εξάρχεια,
οτι μετά από τόσα αντίστοιχα περιστατικά δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για παραπομπή σε ψυχολόγο,έστω και για προστασία του ίδιου του προσωπικού σας από φαινόμενα burnout,
μας ενδιαφέρει οτι ακόμα νομίζετε οτι μια τύποις παραίτηση και μια απόταξη απ το Σώμα θ'αρκέσει επικοινωνιακά,
μας ενδιαφέρει ότι όπως οι άλλοι καπηλεύονται χυδαία για τους αντιπολιτευτικούς τους λόγους τον άδικο θάνατο ενός παιδιού,
έτσι και σεις μετράτε τα επικοινωνιακά παράπλευρα οφέλη της πλήρους αναρχίας που επιτρέψατε,
που παίρνει βολικά τους προβολείς της δημοσιότητας από το Βατοπέδι και την Siemens
και τους εστιάζει στον υποκινούμενο και αυτοενισχυόμενο μέσα απ την ψυχολογία του όχλου,τρόμο, ώσπου να κριθεί σκόπιμη η δυναμική επανεμφάνιση του κράτους-οπερέττας.
Αν ο θάνατος του Αλέξη αποτελεί μια φορά ντροπή για το Κράτος,
τα οσα επακολούθησαν,δηθεν στο όνομά του, αποτελούν δέκα,εκατό φορές όνειδος,
και μια φορά ακόμα, γιατί τον σκοτώνουν ξανά και ξανά, κάνοντας τον ετσιθελικά σύμβολο μιας εγκληματικής αντικοινωνικότητας που ποτέ δεν ασπάστηκε.

Μια βουβή προσευχή μόνο,ένα απο καρδιάς καλο κατευόδιο
και η υπόσχεση μέσα μας να παλέψουμε ώστε να προκύψει κάτι ελπιδοφόρο
απ τις δυνάμεις που εκλύθηκαν απ τον άδικο χαμό του,
αυτά του πρέπουν...

αντίο ακούσιε μάρτυρα στα 15 σου,Αλέξη...
τουλάχιστον εσύ δεν πρόλαβες να γίνεις Πολιτικός...

Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008

Απόπειρες Λογικής ερμηνείας παράλογων γεγονότων

σκίτσο Μακρή απο Καθημερινή 6/12/08

Δεν ξερω κατά πόσο η γραμμή που έχει επιλεγεί απ την Κυβέρνηση σχετικά με το μείζον σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου,η γραμμή του "δεν ξέρω,δεν είδα,παραπλανήθηκα απ τις υπηρεσίες" νομικά-και σε συνδυασμό με τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών-διασφαλίζει την
νομική απαλλαγή των εμπλεκομένων.Το σίγουρο είναι οτι αποτελεί την πολιτική καταδίκη του Καραμανλή:
ο συντονισμός 4 διαφορετικών υπουργών-υφυπουργών σαφώς και δε γίνεται αφ'εαυτού τόσο γρήγορα και ομαλά αν δεν υπάρχει πίεση από ...πολύ άνωθεν..
Και αυτό το "άνωθεν" με 2 τρόπους μπορεί να ερμηνευτεί:είτε γινόταν απ τους
αντ'αυτού,οπότε η κάθαρση θα απαιτεί τον αυτοακρωτηριασμό του στενού περιβάλλοντος,είτε γινόταν εν γνώσει του ιδίου....Στην "καλή"πρώτη εκδοχή η θυσία του αμαρτωλού περιβάλλοντος μπορεί να σημάνει την πτώση της οριακής πλειοψηφίας.Θα πέσει όμως τουλάχιστον σαν καθαρός,σχετικά συνεπής προς την προεκλογική του ηθικολογία.Στην περίπτωση που εμμείνει στην τωρινή γραμμή μιλάμε απλά για το χρονικό μιας προαναγγελθείσης πτώσης...

Πτώση,που καθίσταται πολύ πιο ορατή,μετά το γενικευμένο ξέσπασμα βίας και τρόμου που ακολούθησε τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη.Πέρα απ την αυτονόητη καταδίκη του συμβάντος (άλλο ένα προαναγελθέν γεγονός για τους παροικούντες...),ερωτηματικά προκαλεί η-σε πολύ σύντομο χρόνο-πανελλαδική οργάνωση εστιών τυφλής βίας και τρομοκράτησης των απλών πολιτών.
Τόσο,που ο νηφάλιος παρατηρητής να αναρωτιέται τίνων τα συμφέροντα εξυπηρετούν τελικά οι δήθεν "αντιεξουσιαστές"?πέρα απ το τι πιστεύουν οι ίδιοι και τα μικροπολιτικά κομματικά οφέλη όσων τους καλύπτουν θεωρητικά,υπάρχει
η ευρύτερη εικόνα,εντός της οποίας πιθανότατα εξυπηρετούν τα σχέδια εκείνων που διακηρύσσουν οτι μισούν...
Η γενικευμένη τρομοκρατία και καταστροφή περιουσιών αθώων πολιτών τελικά θα γιγαντώσει το αίτημα για περισσότερο έλεγχο και αστυνόμευση ενώ η αποσταθεροποίηση μιας ήδη κλυδωνιζόμενης(τόσο απο εσωτερικά σκάνδαλα όσο κι απ τη διεθνή οικονομική λαίλαπα) Κυβέρνησης εξυπηρετεί αυτούς που θέλουν να τιμωρήσουν την ανυπακοή της κατά τη σύναψη ενεργειακών συμφωνιών που της εξασφαλίζουν μια σχετική ενεργειακή και πολιτική ανεξαρτησία απ τους χρόνιους "προστάτες" της.
Ή μήπως η παθητική στάση της Πολιτείας στον απόηχο της δολοφονίας καθιστά μια δυναμική πρωθυπουργική παρέμβαση πολύ πιο ανέξοδη απ'οτι στην περίπτωση του Βατοσκανδάλου ή της υπόθεσης Ζήμενς?

Κυριακή, Νοεμβρίου 30, 2008

Διαχείρηση Πληροφοριών

Αναγνωρίζω βέβαια οτι τελευταία άρχισα να ποστάρω με μια μεγαλύτερη του συνήθους συχνότητα και δυστυχώς με εμμονή σε πολιτικά/κοινωνικά θέματα,αλλά δε μ'αφήνουν ν'αγιάσω:
Η σημερινή Freesunday παρέχει ένα εξόχως διδακτικό δείγμα "διαχείρησης πληροφοριών" ή αλλιώς πως,μέσα από ενα κρυπτικό για τους πολλούς ανυπόγραφο κείμενο,απευθύνεις μήνυμα σε κείνους που γνωρίζουν για τι μιλάς.
Στη σελ.5 και με τίτλο "Κατι απο Warergate" η καλή εφημερίδα σκιαγραφεί την ύπαρξη υλικού εκβιασμού ανώτατων κυβερνητ.παραγόντων από τη διαμονή τους στις "ιερές σουϊτες" της Μονής Βατοπεδίου.Ιδού το "ζουμί" της "φημης"...

Οι φήμες κάνουν λόγο για βιντεοσκόπηση ανώτατου κυβερνητικού παράγοντα (της εποχής που έγινε η βιντεοσκόπηση) και εν ενεργεία κρατικού λειτουργού, τους οποίους συνδέει η μεταξύ τους φιλία. Και δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για τη χώρα...

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίον κλιμακώνει την αγωνία για την είδηση.
Αρχικά μιλά για την επίμονη φήμη,κατόπιν κάνει την εισαγωγή για τις δαπανηρές πολυτελείς
κατασκευές στις σουίτες της Μονής,στα πλαίσια των οποιων "δεν θα ήταν παράλογο να έχει τοποθετηθεί κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης",για να πάει το κρίσιμο βήμα παραπέρα όπου περιγράφει οτι σύμφωνα με τη "φήμη" το κλειστό κύκλωμα καλύπτει και τις σουίτες VIP.
Παρακάτω ενισχύει τη "φήμη" μιλώντας για περιστατικό όπου" μοναχός έψεξε τις προάλλες προσκυνητή για την τηλεφωνική συνομιλία που ο τελευταίος είχε νωρίτερα με συγγενή του, όταν ήταν μόνος του, στο δωμάτιό του" και για τους "σπουδαστές της Αθωνιάδας Σχολής, την οποία επίσης ελέγχει το συγκεκριμένο μοναστήρι,που αποφεύγουν φωναχτά να λένε πολλά πολλά".
Από την αρχαιότητα υπήρχε ένας φόβος απέναντι στη φήμη. Στα κείμενα των αρχαίων, αλλά και σε ρωμαϊκά, όπως στην "Αινειάδα", περιγράφεται η φήμη σαν ένα φοβερό τέρας με μεγάλη γλώσσα, τεράστια αυτιά και μάτια που τα βλέπουν όλα, σαν ένα πανάσχημο τέρας που καλό θα ήταν να μην το συναντήσει κανείς στη ζωή του, να περιορίζεται να το αντιλαμβάνεται σαν ένα ζώο που καταστρέφει τη ζωή των άλλων και όχι τη δική του, στην οποία καλό θα ήταν να μην υπεισέλθει καθόλου
Δεν ξέρω σε ποιον απευθύνεται το μαεστρικά δοσμένο μήνυμα,είναι όμως σαφής-για όποιον μπορεί να διαβάζει πίσω απ τις γραμμές-η ύπουλη μεθοδολογία και η ακόμα σκοτεινότερη σκοπιμότητα.
Έτσι,για να θυμόμαστε πως ότι διαβάζουμε και ακούμε από εφημερίδες και τηλεόραση δεν είναι "ειδήσεις",αλλά
διαχείρηση ειδήσεων καταπώς βολεύει τον εκπέμποντα το μήνυμα.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 28, 2008

Mr Nothing's Blues....


Οταν το 1994 ο παρορμητικός ως συνήθως Θόδ.Πάγκαλος αποκάλεσε το νεαρό πρώην Διπλωμάτη και συνυποψήφιο του για τη Δημαρχία των Αθηνών Δημήτρη Αβραμόπουλο 'Κύριο Τίποτα" προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε πολλούς;ενας παραδοσιακός εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου που βιάζεται να μηδενίσει όχι τόσο τον πολιτικό του αντίπαλο,αλλά περισσότερο τον εκπρόσωπο μιας νέας γενιάς πολιτικών,πιο τεχνοκρατών και,κυρίως,δίχως δεσμούς αίματος με παραδοσιακά πολιτικά τζάκια. Η πρεμούρα του Πάγκαλου τιμωρήθηκε με μια ηχηρή ήττα απ τον "Κυριο Τίποτα",ο οποίος στα χρόνια της Δημαρχίας του κατάφερε να γίνει συνώνυμος με τα (καλαίσθητα) κάγκελα που τοποθέτησε στους περισσότερους κεντρικούς δρόμους αποθαρρύνοντας το εθνικό σπορ της ανάβασης (μισού) αυτοκινήτου επί του πεζοδρομίων.
Eχοντας καλλιεργήσει προσεκτικά το αρχηγικό δημόσιο προφίλ του αρχίζει να αισθάνεται περιορισμένος απ την Δημαρχία και έτσι ιδρύει το αλήστου μνήμης Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών(ΚΕΠ) στο οποίο συστρατεύονται με ελπιδες αρκετοί σκεπτόμενοι πολίτες που ασφυκτιούν στις απολιθωμένες ιεραρχικές δομές των κομμάτων εξουσίας.Διαψεύδει την πλάνη τους όταν ανακοινώνει από τηλεοράσεως την διάλυση του φιλόδοξου νεαρού κόμματος δίχως να έχει συζητήσει με τα άλλα στελέχη του.
Κάπου εκεί,στον κολοφώνα της αλαζονείας του γίνεται και η περίφημη συνάντηση με τον Καραμανλή στον Διόνυσο του Φιλοπάππου,όπου ο Αβραμόπουλος υπεροπτικά και παρά την τηλεοπτική κάλυψη αρνείται την προταση Καραμανλή να συστρατευθεί με τη ΝΔ στις εκλογες του 2000.
Η προιούσα απομόνωση στην οποία βρέθηκε έκτοτε τον οδήγησε πίσω στο κόμμα με το οποίο αναδείχθηκε και το οποίο αποδέχτηκε την επιστροφή του "άσωτου δελφίνου" στα πλαίσια της συστράτευσης για την επιστροφή στην Κυβέρνηση.
Ο φιλόδοξος δελφίνος έλαβε αρχικά το (σχετικό με τις ικανότητες του) Υπ.Τουρισμού,αλλά η μεγαλοθυμία του Καραμανλή είχε και τα όρια της.Ετσι,στον ανασχηματισμό του 2006 ο Αβραμόπουλος βρέθηκε ανέλπιστα με την βραδυφλεγή βόμβα του Υπουργείου Υγείας ανα χείρας.
Είμαι πεπεισμένος ότι απο κείνη την ώρα η στρατηγική Αβραμόπουλου ήταν πως να βγει αλώβητος προσωπικά απ το επικίνδυνο πόστο.Απέφυγε να ανοίξει μέτωπα αποφεύγοντας συγχρόνως όμως να κοιτάξει κατάματα και τα προβλήματα που συσσωρεύονταν επιτακτικά: την γήρανση του ΕΣΥ και των λειτουργών του,τις μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικο,νοσηλευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό,τα χρέη των Νοσοκομείων και των Ταμείων,το γεγονός οτι όλο το Σύστημα βασίζεται σε εικονικά κοστολόγια,κρατικά καθοριζόμενα,τα οποία επισσυσωρεύουν τελικά ελλείματα στους προυπολογισμούς των επιμέρους μονάδων και τελικά στον κεντρικό προυπολογισμό.

Ίσως και να ήλπιζε οτι θα είχε αλλάξει πόστο προτού "σκάσει η βόμβα".Δεν πρόλαβε όμως. Χάρη και στην περιοριστική τακτική Αλογοσκούφη ξεπεράστηκαν τα όρια αντοχής των προμηθευτών των Νοσοκομείων,των φαρμακοποιών και των συμβεβλημένων με τα Ταμεία ιατρών οι οποίοι έχουν να πληρωθούν περί τον 1 χρόνο ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αποδώσουν ΦΠΑ και φόρους για χρήματα που δεν έχουν ακόμη λάβει και κανείς δεν ξερει πότε θα λάβουν.
Ετσι απ τα Νοσοκομεία λείπουν πλέον είδη πρώτης ανάγκης,οι ασφαλισμένοι καλούνται να πληρώσουν απ την τσέπη τους φάρμακα (και σύντομα και γιατρούς)κι εξετάσεις,νέες και πολύτιμες διαγνωστικές εξετάσεις δεν εχουν κοστολογηθεί απ το ΚΕΣΥ και άρα δεν αποζημιώνονται απ τα Ταμεία,τα οποία,έτσι κι αλλιώς βρίσκονται σε φάση αναδιοργάνωσης(?) μετά την 'ασφαλιστικη μεταρρύθμιση"(λέμε τώρα...). Διορισμοί Επιμελητών έχουν γίνει με το σταγονόμετρο αυτά τα χρόνια ,με το Σύστημα να βασίζεται όλο και περισσότερο στην εργασιακή ομηρεία των μονοετούς θητείας επικουρικών γιατρών(κάτι σαν 3η σειρά κωπηλατών σε γαλέρα,για να καταλάβετε...).
Ακόμα και την Κοινοτική Οδηγία περί περιορισμού του εργασιακού χρόνου σε 48 ωρες για τους επιμελητές(και 56 για ειδικευόμενους) την αντιμετώπισαν ζητώντας παρατάσεις οι οποίες πέρασαν χωρίς να εκπονηθεί κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης που εκ των πραγματων η Οδηγία θα προκαλέσει. Έτσι έφτασε το Υπουργείο να ζητά απ τους γιατρούς να υπογράψουν "οτι με δική τους πρωτοβουλια και θέληση θα εφημερεύουν πέραν του 48ώρου"
καθιστώντας αφενός αβεβαία την πληρωμή τους όταν τα εντάλματα θα φτάσουν στους επιτρόπους του Ελεγκτικού Συνεδρίου,αφετέρου βεβαία τη νομική εμπλοκή τους στην περίπτωση που κάποιος ψηλαφήσει νομικά την ατυχή έκβαση κάποιου περιστατικού(πάντα μέρος του καθημερινού αγώνα στον χώρο της υγείας).
Δυόμιση χρόνια τώρα ο κ.Αβραμόπουλος παίζει καθυστέρηση εκμεταλλευόμενος το σοβαρό επικοινωνιακό προφίλ του εξαντλώντας τα περιθώρια υπομονής των εταίρων του μέχρι που το Σύστημα κατέρρευσε.Και ήρθε η κατάρρευση αυτή,βολικά(?),την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής,την εποχή που δεν διαφαίνονται περιθώρια γενναίας κρατικής παρέμβασης(εκτός αν μιλάμε για Τράπεζες).
Αν σκεφθεί κανείς οτι το μόνο βασικό νομοθέτημα που πήγε λάθρα να περάσει προέβλεπε παράδοση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα γνωστά "σούπερ μάρκετ" της Υγείας,με την απίστευτη πρόβλεψη οτι αν η αίτηση ενός ενδιαφερόμενου επιχειρηματία για ίδρυση φορέα ΠΦΥ δεν απαντηθεί απ τις υπηρεσίες του Υπουργείου εντός 60 ημερών,τότε θεωρείται αυτοδίκαιη η δυνατότητα σύστασης του(δηλ.πιθανώς χωρίς να έχουν ελεγθεί καν οι προυποθέσεις),τότε αντιλαμβάνεται προς τα που πάνε τα πραγματα: σταδιακή απαξίωση της Δημόσιας Υγείας,και σταδιακή απεμπλοκή του Κράτους απ την παροχή της μέσω συμβάσεων αγοράς υπηρεσιών αρχικά με τους μεγάλους Ομίλους,και παράδοση των πολιτών στις ασφαλιστικές εταιρείες στη συνέχεια για όλο και" πιο συμπληρωματική" κάλυψη.
Κι όποιος βιάζεται να πανηγυρίσει σκεπτόμενος τα υπαρκτά πράγματι προβλήματα των Νοσοκομείων ή των Ταμείων,ας αναλογιστεί οτι η αυτονόητη σήμερα απαίτηση του για
απεριόριστη κάλυψη(σε κόστος φαρμάκων/υλικών ή διάρκεια νοσηλείας ή συχνότητα χρησης των υπηρεσιών υγείας) θα προσγειωθεί σε συζητήσεις για "όρια καλύψεων",για " καλυπτόμενες και μη" επεμβάσεις/διαγνωστικές δοκιμασίες και όποιους άλλους μηχανισμούς επινοήσουν οι ιδιωτικοί φορείς για να ελέγξουν την χρήση των υπηρεσιών τους,ειδικά αν αμείβονται με κατ'αποκοπήν αποζημίωση.
Παρά την παραδοχή οτι ο χώρος της Υγείας είναι εξαιρετικά δύσκολος διεθνώς,καθώς οι εξελιξεις της τεχνολογιας και της Επιστήμης δημιουργούν όλο και πιο ακριβές επιλογές,στα καθ'ημάς η στρουθοκαμηλική τακτική Αβραμόπουλου και των προκατόχων του έχουν οδηγήσει το Σύστημα στην κατάρρευση.Δημόσια παραδοχή του γεγονότος μην περιμένετε. Θα τη βιώνετε όλο και περισσότερο,όποτε προκύψει η ανάγκη να το χρησιμοποιήσετε. Και τότε ειναι που πονά περισσότερο... 14 χρόνια μετά,ο αμετροεπής Πάγκαλος δικαιώνεται πανηγυρικά... (όχι βεβαια οτι το κόμμα του δεν έχει συμβάλλει αντίστοιχα με τα χρόνια παραμονής του στην εξουσία στην διαμόρφωση της σημερινής κατάντιας...)

Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008

Απ τη Λεττονία με ...φαντασία

Γνωρίζουμε όλοι τα θλιβερά πρωτεία πανευρωπαικά της χώρας μας σε τροχαία ατυχήματα,συνέπεια ενός καταστροφικού μίγματος ακατάλληλων δρόμων με ασυνείδητους οδηγούς.Οι κατά καιρούς διαφημιστικές καμπάνιες του Υπ.Υγείας λίγα έχουν συνεισφέρει στην μείωση των ατυχημάτων κι ακόμα λιγότερα τα αστρονομικά πρόστιμα του νέου(εισπρακτικού)ΚΟΚ που όμως επιβάλλονται σε 1 άτυχο στους 100 ασυνείδητους.
Στη Λεττονία όμως βρήκαν ενα ευφάνταστο τρόπο να ταρακουνήσουν το κύριο target group,δηλ.άνδρες 20-35 ετών για τους οποίους η υπερβολική ταχύτητα είναι στυλ ζωής
και στους οποίους οι παραδοσιακές καμπάνιες κατήχησης ή προβολής σοκαριστικών εικόνων
θεωρείτο απίθανο να αποδώσουν.
Αντί για κλήση/πρόστιμο η αστυνομία τους υποχρεώνει να υπογράψουν την κάτωθι δήλωση
δωρητή οργάνων

Πιστοποιητικό Δωρητή Οργάνων

Υπάρχουν άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρίσκονται στη θέση σου, και εάν βρίσκονταν, δεν θα έπαιζαν ποτέ με τη ζωή τους. ΣΚΕΨΟΥ!

Εγώ ο/η , ____ _____. Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω το όριο ταχύτητας στο δρόμο και/ή να οδηγώ επιθετικά, με το παρόν δηλώνω ότι η ζωή μου δεν είναι πρώτης προτεραιότητας για μένα και ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν. Έχοντας σώας τας φρένας, κατανοώ ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε ατύχημα και αφού αυτό συμβεί, αφήνω την καρδιά μου, τα νεφρά μου και όποια άλλα όργανα του σώματός μου δεν καταστραφούν από το ατύχημα, σε εκείνους που τα χρειάζονται πραγματικά.

Επίσης, ζητώ εκ των προτέρων να με συγχωρέσουν οι άνθρωποι και τα αγαπημένα πρόσωπα εκείνων για τους οποίους είμαι εγώ υπεύθυνος για το θάνατο ή την αναπηρία, εξαιτίας ατυχήματος.

__, _______, 200_.

Υπογραφή

Αποδείχτηκε οτι μπορεί οι νεαροί οδηγοί να μην θυμόνταν ένα οποιοδήποτε διαφημιστικό, όμως δεν θα μπορούσαν να ξεχάσουν ποτέ την ημέρα που, άθελά τους, έγιναν δωρητές οργάνων.Τα θύματα τροχαίων μειώθηκαν κατά 29%!
Πιστεύω και γω οτι αφενός δίπλωμα οδήγησης θάπρεπε να χορηγείται μετά τα 21,ώστε να ωριμάζει λίγο το μυαλό και αφετέρου πριν την χορήγηση του θα έπρεπε ο φέρελπις νεος οδηγός να υποχρεούται σε εθελοντική προσφορά εργασίας ολίγων ημερών στο πλησιέστερο τραυματιολογικό κέντρο.Κανένα επιχείρημα δεν είναι πειστικότερο απ'οσα βλέπουν τα μάτια μας και μυρίζουν τα ρουθούνια μας.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 21, 2008

Περί Αισθητικής στο Δημόσιο φαγοπότι...

Αν μετά το 99 είχε εμπεδωθεί στους περισσότερους σκεπτόμενους Ελληνες οτι πολλά απ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν εγκαταστήσει ενα αξεπέραστο σύστημα συναλλαγής και διαφθοράς με το οποίο έπαιρναν μερίδιο σχεδόν απ'οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα,
λίγοι θα περίμεναν οτι 5 μόλις χρόνια μετά την εκλογή Καραμανλή με σημαία την ηθική ανωτερότητα και τιμιότητα θα είμασταν ακούσιοι θεατές σε μια τέτοια operetta buffa τρίτης διαλογής...

Δεν είναι τόσο η έκπληξη για την επανάληψη αντίστοιχων φαινομένων,όσο για την
αισθητική που αναδύεται μέσα απ'ολη αυτήν την ιστορία,την αισθητική των πρωταγωνιστών των ημερών,της "επιτομής του λαμογιοδικηγόρου" Κουκουβίνου μετά της αεράτης υπεροπτικής συζύγου του που το έπαιζαν δίπορτο στην πλάτη κατοίκων της Ν.Ρεδαιστού,του γραφικού Νομάρχη μετά της χορεύτριας "χορού της κοιλιάς" Αζέλ,των αυστηρότατων με τον απλό πολίτη Κρατικών υπηρεσιών,που έσπευσαν να γνωμοδοτήσουν σημεία και τέρατα τόσο για το αν είχε δικαιώματα η Μονή στις παραλίμνιες εκτάσεις "της",όσο και για την αξία των "οικοπέδων" που-όλως τυχαίως-προσέφερε για ανταλλαγή το Δημόσιο,"παραπλανώντας" έτσι τους αρμόδιους Υπουργούς,των "αγίων"( του real estate) Εφραίμ και Αρσενίου που φαίνονται να συμμερίζονται την αγωνία των συζύγων Πελέκη και Ζαχαρέα για το ευ ζην των τέκνων τους έστω κι αν οι ίδιοι δεν έχουν τέτοιες έννοιες...
(Κι αν μαζεύτηκαν πολλά εισαγωγικά,είναι προφανώς γιατί είναι μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στο
φαίνεσθαι και στο είναι,σε τέτοιες ιστορίες...)

Αισθητική τόσο απωθητική που σε κάνει
σχεδόν να αναπολείς το αγέρωχο παράστημα και άψογο κοστούμι του υπουργού των εξοπλισμών,για τη θητεία του οποίου ελάχιστα γράφτηκαν αν και του επέτρεψε να κάνει τον φτωχικό του γάμο στο Four Seasons a Paris.
Σχεδόν...
Θα περίμενε κανείς από ενα αστικό κόμμα εξουσίας,τουλάχιστον πιο σοφιστικέ τρόπους ιδιοποίησης δημόσιου χρήματος,κάτι πιο κοντά ας πούμε στα δομημένα ομόλογα του...τελειόφοιτου οικονομικών Προέδρου του ΤΕΑΔΥ ή στην χρηματιστηριακή φούσκα του 99 (αλλά σ'αυτό οι πασόκοι εχουν το copyright,οπότε...)
Και αντί για κάτι πιο glamorous,έχεις την κ.Πελέκη,σύζυγο Βουλγαράκη,να αιτιολογεί
την σχεδόν αποκλειστική της συμμετοχή στα δεκάδες σκανδαλώδη συμβόλαια της Μονής Βατοπεδίου με το ελλην.Κράτος (όπου δασικές ή αρχαιολογικές εκτάσεις χαρακτηρίζονται "οικόπεδα"ενώ αποσιωπούνται μη βολικές λεπτομέρειες όπως γειτνίαση με θάλασσα κλπ) στη βάση της
χριστιανικότητας και της θεοσέβειας της...Φαντάζομαι οτι τα ποσοστά της θα της δόθηκαν σε προσευχές και Πατερ ημά ενώ πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματική η νομική εκπροσώπηση της Μονής απ τον πατέρα και τον αδελφό της...

Α,ρε Γιωργάκη,στην Ελλάδα του Καραμανλή μέχρι και συ μπορείς να γίνεις Πρωθυπουργός!

"Ρε Βαγγέλη,λες να ήρθε η ώρα μου?"

και μέσα σε όλα αυτά,νάσου και η τρίτη εμφάνιση του Πρίγκηπος στον πάγκο της πολύπαθης ΑΕΚ...

που δεν ήξερε να έχει προσλάβει για μεσίτη τον Εφραίμ και έχει μείνει άστεγη ενώ γκρέμισε το ιστορικό της γήπεδο στη Ν.Φιλαδέλφεια...Οικόπεδα στο Σύνταγμα θα είχε εξασφαλίσει ο Ηγούμενος αν του είχαν αναθέσει την δουλειά!

Τέτοια αγάπη πια ούτε αυτοί οι δυό...(για να τελειώσουμε με class τουλάχιστον)



Πέμπτη, Νοεμβρίου 06, 2008

The "O" day...


Η μέρα που αποφασίζεται κάποια μεγάλη αλλαγή συχνά αποκτά μυθικές διαστάσεις στο συλλογικό υποσυνείδητο,γίνεται ημερομηνία αναφοράς έστω κι αν οι πραγματικές αλλαγές προκύπτουν μέσα απο μια σταδιακή,επίπονη διεργασία δίχως αναγνωρισμένα χρονικά ορόσημα.Απ'αυτή την άποψη σίγουρα η χθεσινή μερα είναι μια απ'αυτές τις μέρες, με τον πλανήτη ολόκληρο να κρατά την αναπνοή του ελπίζοντας,προσδοκώντας,την αλλαγή σκηνικού στην Προεδρία των ΗΠΑ με την θεσμοθετημένη(ευτυχώς)αποχώρηση του G.W.Bush Jr .Αν και η Ιστορία κάνει συνήθως την αποτίμηση της μετά πάροδο ικανού χρόνου,η προεδρία του W έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση των περισσοτέρων ως η χειρότερη των τελευταίων 50-60 χρόνων.Μια Προεδρία που ξεκίνησε με πρώτη νομοθετική πράξη κατάφωρες ευνοικές ρυθμίσεις για τις πετρελαικές εταιρείες(τους συναδέλφους και φιλαράκια του νεου τότε Προέδρου),συνέχισε με το πρώτο μείζον τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Αυτοκρατορίας το οποίο" νομιμοποίησε" την εκστρατεία της και μακρόχρονη πολεμική εμπλοκή της σε 2 μακρινές χώρες(Αφγανιστάν-Ιρακ),επιλογή που όμως απαίτησε τεράστια κεφάλαια και άρα αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ και παράλληλα του αμερικανικού χρέους,οδηγώντας έτσι στην απορύθμιση και τον" καπιταλισμό του καζίνου" με τη χρήση απεριόριστου leverage(ελληνιστί "αέρα"). Η θεοποίηση της αυτορύθμισης των αγορών και η ουσιαστική αποστροφή προς κάθε είδους κρατικό έλεγχο οδήγησε αρχικά στην κατάρρευση εταιρειών κολοσσών(Εnron,WorldCom) εξαφανίζοντας τις συντάξεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων τους,και τελικά,μέσα απ τον ίδιο μηχανισμό corporate απληστίας υπό συνθήκες έλλειψης ελέγχου, στην παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση,που απειλεί τα ίδια τα θεμέλια του παγκόσμιου Συστήματος. Παρότι ο Ομπάμα in office, σίγουρα θα αποδειχθεί περισσότερο "γεράκι" απ'οτι φαντάζονται οι εγχώριοι υποστηρικτές του,ενσαρκώνει την βάσιμη ελπίδα για μια σταδιακή αλλαγή φιλοσοφίας που θα οδηγήσει ίσως σε δικαιοσύνη και ευημερία για περισσότερους,έστω και προς χάριν του συστήματος.Η μειονοτική του προέλέυση πέρα απ τους προφανείς συμβολισμούς δημιουργεί και βάσιμες προσδοκίες ικανότητας καταν'οησης των προβλημάτων των ασθενέστερων και των κοινωνικά περιθωριοποιημένων. Όσο για τον Μπους,η Μοίρα του επεφύλαξε την απόλυτο ειρωνικό συμβολισμό:ο διαδοχος του εκτός απ το χρώμα,να φέρει το όνομα του βασικού εχθρού που εφηύρε για να δικαιολογήσει την πολεμική εκτροπή της προεδρίας του.

Την ίδια θαυμαστή μέρα,στην "παλιά Ευρώπη" συνετελέσθη άλλο ένα παράδοξο:αφήνοντας στην άκρη την γεννήτρια τυχαίων αριθμών με την οποία εικάζεται οτι έκανε μέχρι τώρα τις αλλαγές,ο Ολλανδός σωσίας του Βασ.Παιτέρη Χενκ Τεν Κατε, παρουσίασε μια απόλυτα αυτοσυγκεντρωμένη ομάδα που πρώτα διασφάλισε το
o και κατόπιν επικράτησε απόλυτα επί της Βερντερ Βρέμης σηματοδοτώντας την επιστροφή του παλιού,καλού Ευρωπαίου Παναθηναικού.Πρόκειται για ενα βατερλώ των exit polls μια και 5 μέρες νωρίτερα ήθελαν τον προπονητή του ΠΑΟ με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της φυγής. Προφανώς,αν ένας μαύρος μπορεί να γίνει Προεδρος των ΗΠΑ,ακόμα κι ο Παναθηναικός μπορεί να φτιάξει ομάδα και να πάρει το Πρωταθλημα.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και νοτιοαναλικότερα,όπου ο "δικός μας" Γεωργιανός Τιμούρ Κετσπάγια τα κατάφερε πολύ καλύτερα απ τον Πρόεδρο της χωρας του:όχι μόνο οδήγησε μια ανυπόληπτη Κυπριακή ομάδα για πρώτη φορά στους ομίλους του Champions League αλλά με μια σειρά εντυπωσιακών αποτελεσμάτων ειναι φαβορί για να προχωρήσει και στην επόμενη φάση.Στην προκειμένη περίπτωση το "
Ο" συσχετίζεται είτε με τα επιφωνήματα θαυμασμού και έκπληξης των φιλάθλων είτε με την εντυπωσιακή εύνοια της Τύχης στα χθεσινά γκολ της Ανόρθωσης όπως αυτη αποδίδεται στην ποδοσφαιρικη αργκό.

ΥΓ.Όπως βλέπετε όλα μπορεί να τα συνδυάσει κανείς με λίγη καλη θέληση... -)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 03, 2008

Σταδιο "Θεμιστοκλή Νικολαίδη"?


Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος σαν τον Ντέμη Νικολαιδη αισθάνεται την αναγκη ν'αποχωρήσει απ την ομάδα του, μετά μάλιστα απ την ιστορική του προσφορά προς αυτήν αποτελεί μια ήττα ενός πιο ρομαντικού,λιγότερου κυνικού μοντέλου διοίκησης στον ιδιαίτερο αυτό επιχειρηματικό χώρο.Και ένα σαφές μήνυμα προς όλους τους υγιώς σκεπτόμενους φίλους του αθλήματος ότι κακώς ασχολούνται μ'ενα χώρο που πάντα θα διαφεντεύουν οι 'στρατοί" των οργανωμένων οπαδών και οι 'επιχειρηματίες της πιάτσας" που προσβλέπουν
μόνο στο αποτέλεσμα νομιμοποιώντας κάθε τρόπο επιτευξης του..
Όταν αποκαθηλώνεται ο παίκτης-σύμβολο που τη στιγμή που η ομάδα της καρδιάς του βυθιζόταν αβοήθητη από τους ισχυρούς "φίλους" της,παράτησε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο συμβόλαιο στο εξωτερικό για να συνθέσει μια ομάδα σωτηρίας απο Low profile αληθινούς επιχειρηματίες,να δώσει μάχη(και εντυπώσεων...) με το Δημόσιο και στη συνέχεια να εμπνεύσει τους οπαδούς να στηρίξουν μαζικά τη νέα προσπάθεια είναι ένδειξη οτι τίποτε γόνιμο δε μπορεί να ζήσει μακροπρόθεσμα σε αυτή την περιρέουσα ατμόσφαιρα.Και δεν αναφέρομαι μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου....
Τίτλους μπορεί να μην πήρε,αλλά με budget μικροτερο των βασικών ανταγωνιστών, τους διεκδίκησε μέχρι τέλους.Παράλληλα σταθεροποίησηε τα οικονομικά της ομάδας αυξάνοντας σταδιακα το μεταγραφικό μπάτζετ της,δρομολόγησε το προπονητικό κέντρο (έργο πνοής για μια ομάδα) και πιθανώς και το γηπεδικό.
Οταν η Ιστορία κάνει την ψύχραιμη αποτίμηση της δεν αποκλείεται καθόλου να δώσει το όνομά του στο νέο σπίτι της ΑΕΚ.Θάναι η τέλεια ειρωνία για τους κάφρους που τον οδήγησαν στην έξοδο...

Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008

Εντατικά Μαθήματα Σχετικότητας...


Εδώ κατέρρευσε ο υπαρκτός Σοσιαλισμός,επιβατηγά αεροπλάνα ισοπέδωσαν τους Δίδυμους Πύργους,βάρεσε κανόνι η Leehman και έφτασαν στο χείλος του γκρεμού οι Morgan Stanley,AIG,ING κλπ,κι εσείς μου λέτε ότι σίγουρα το τετράγωνο της υποτεινούσης ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των 2 άλλων πλευρών?

Τρίτη, Οκτωβρίου 07, 2008

Προφητικοί οι R.E.M. για την κρίση...

Επικαιροι οι R.E.M τους οποίους είχαμε την ανέλπιστη (και δωρεάν!) ευκαιρία να χαρούμε την περασμένη Κυριακή στο Καλλιμάρμαρο...

Consider this
the hint of the century
Consider this
the slip that brought me
to my knees failed....

"Κραχ, κατάρρευση, «Μαύρη Δευτέρα». Δεν υπάρχουν λέξεις πια να περιγράψει κανείς τον διεθνή χρηματιστηριακό πανικό και τη σφαγή των μετοχών των τραπεζών που προκάλεσε η συνεχιζόμενη πιστωτική κρίση.

Και πάνω στα ερείπια των διεθνών κεφαλαιαγορών, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σπεύδουν η μία μετά την άλλη να εγγυηθούν τις τραπεζικές καταθέσεις, προσπαθώντας να αποτρέψουν έναν ευρύτερο πανικό των πολιτών."

It's the end of the world as we know it
Η σημερινή αποσταθεροποίηση είναι πρώτα απ' όλα κρίση της «χρηματοποίησης» -αν επιτραπεί η εισαγωγή άλλης μιας κακόφημης λέξης- δηλαδή, της υπερδιόγκωσης του χρηματιστικού κεφαλαίου σε βάρος του βιομηχανικού. «Η Γουόλ Στριτ όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει πια», ανήγγειλε σε πένθιμους τόνους πρόσφατα η… Wall Street Journal.
Το δεύτερο, μεγάλο θύμα της κρίσης είναι η ηγεμονία του αγγλοσαξονικού, νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Μέσα σε οκτώ χρόνια, η Αμερική υπέστη δύο τρομακτικές κρίσεις στα πιο ζωτικά κέντρα της οικονομίας της - τις νέες τεχνολογίες και το τραπεζικό σύστημα. Από υπ' αριθμόν ένα παγκόσμιος πιστωτής, έγινε υπ' αριθμόν ένα παγκόσμιος οφειλέτης
Όπως η ύφεση του 1929 - 32 τερμάτισε τον πρώτο γύρο της παγκοσμιοποίησης, την οποία καθοδηγούσε η Βρετανία, έτσι και η σημερινή κρίση θα μπορούσε να διαρρήξει τη δεύτερη παγκοσμιοποίηση, υπό την ηγεμονία της Αμερικής


Κ.ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:"η κυβέρνηση διασφαλίζει και εγγυάται την σταθερότητα του συστήματος και προστατεύει τα συμφέροντα όλων των πολιτών»
Oh no I 've said too much
I haven't said enough
I thought I heard you laughing


όπου ακούς πολλές εγγυήσεις κράτα και μικρό καλάθι...

Έτσι τη μια μέρα συζητάνε για αύξηση του ορίου εγγύησης των καταθέσεων απο 20.000 σε 30.000 ευρώ,αγνοώντας οι άφρονες οτι αυτό δεν αρκεί για να καθησυχάσει τους καταθέτες και την επόμενη μέρα
μιλάνε για 50.000 .Η ουσία είναι βέβαια η απόλυτη εγγύηση των καταθέσεων γιατί η καταρρευση θα έρθει αν δημιουργηθεί πανικός και σπεύσουν όλοι ν'αποσύρουν τα χρήματα τους.Προς το παρόν η κρίση
δεν έχει βγεί στον δρόμο,είναι πρωτίστως λογιστική κρίση κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών,η οποία μπορεί ν'αναστραφεί αν επικρατήσει ψυχραιμία και σε συνδυασμό με γενναίες κρατικές παρεμβάσεις βγούμε απ το κατωφερές σπιράλ στο οποίο γλιστράμε ολοταχώς.Αν όμως απαιτηθούν άμεσα τα κεφάλαια,θα εκπληρωθεί η αυτοεκπληρούμενη προφητεία...

That's me in the corner
that's me in the spotlight
losing my religion...


ενώ σήμερα...
Τη μεγαλύτερη εγγυητική επιταγή στην Ιστορία εξέδωσε προχθές το βράδυ η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όταν ανακοίνωσε ότι εγγυάται όλες τις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών σε γερμανικές τράπεζες, κάτι που ξεπερνά τα 1.000 δισ. ευρώ.

γιατί αλλού χτυπήσανε ήδη οι καμπάνες...
Η Ισλανδία από χώρα ψαράδων ετοιμάζεται να περάσει στην Ιστορία ως η πρώτη χώρα θύμα του πανευρωπαϊκού τραπεζικού κραχ. Η κυβέρνηση προχώρησε σε αναστολή διαπραγμάτευσης των τραπεζικών μετοχών, με την ισλανδική κορόνα να καταρρέει και να υποχωρεί 23% μέσα σε μία μέρα, στο ρεκόρ των 200 κορονών ανά ευρώ.

Μένει μόνο να ελπίσουμε οτι οι πολιτικοί ηγέτες ν'αποφασίσουν 'σοφές" παρεμβάσεις για να μην επέλθει η μεγαλύτερη κατάρρευση μετά το κραχ του 1929,τις πολιτκοστρατιωτικές συνέπειες του οποίου(Β Παγκόσμιος Πόλεμος) πλήρωσε όλος ο Κόσμος με ανυπολόγιστο φόρο αίματος και πόνου.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 29, 2008

Meeting Madonna A.E.....


Όταν η ζωηρούλα Madonna Louise Ciccone πρωτοεμφανίστηκε στην ποπ σκηνή θάμουν περίπου 15 ετών.Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι "της γενιάς μου",υπό την έννοια οτι ανήκω στη γενιά που βίωσε ολόκληρη την πορεία της μέχρι το θρόνο της 'βασίλισσας της ποπ".
Τότε όμως ο νεαρός square μάζευε το χαρτζηλίκι του για ν'αγοράσει βινύλια των U2,Simple Minds,Cure και R.E.M στα πρώτα τους βήματα,συχνά μέσα από ανεπίσημα κανάλια "ο γνωστός του γνωστού" που έφερναν πολύ νωρίτερα τους δίσκους απο Λονδίνο(και σε βινύλιο βαρύτερης κοπής και μεγαλύτερης ανθεκτικότητας) και άρα η (un)like a virgin Madonna ταυτοποιήθηκε ως μια ακόμα "ελαφρή" τραγουδίστρια που θα έκανε πορεία διάττοντος αστέρα.
Σε αυτό με διέψευσε η κ.Τσικόνε,αφού η επιμονή της στην πρώτη γραμμή του μουσικού είδους που υπηρετεί επί 1/4 του αιώνα,η συνεχής επανεφεύρεση της περσόνας της,η διάνθιση της μουσικής της με τα ρεύματα των καιρών,ακόμα και η (αυτοαναφορική) στιχουργική της ωρίμανση την καθιέρωσε δικαίως στο θρόνο της "Βασίλισσας της ποπ".
Έπρεπε όμως να φτάσει στα 47 για να γράψει στίχους όπως
It's funny
I spent my whole life
wanting to be talked about

I did it
Just about everything
To see my name in lights

Was it all worth it
And how did I earn it

Nobody's perfect
I guess I deserve it

Το Confessions on the dance floor(απ'οπου και οι στίχοι) μ'εκανε να καταπιώ τα απαξιωτικά λόγια που ίσως είχα πει γι'αυτήν.Έκπληκτοι,φίλοι που ξέρουν και εκτιμούν τα μουσικά μου γούστα με άκουσαν να παραδέχομαι οτι σαν χορευτικός δίσκος ήταν απλά ακαταμάχητος!
Αρκετές φορές ανέλαβε να ανυψώσει τα κέφια μου όταν η διάθεση σερνόταν στο πάτωμα.
Παρά ταύτα δεν έσπευσα να προμηθευτώ εισιτήριο για την συναυλία της,έχοντας αρχίσει τα τελευταία χρόνια να αμφισβητώ την ικανοποίηση που παίρνει κανείς απ τις live εμφανίσεις μπαγιάτικων ειδώλων που έρχονται εδώ για μια καθυστερημένη εξαργύρωση της παρελθούσης φήμης τους,πόσο μάλλον για μια σταρ με την οποία ουδέποτε ταυτίστηκα.
Κατά περίεργη σύμπτωση όμως το Σάββατο το πρωί έγινα αποδέκτης 2 προσκλήσεων-τιμής ένεκεν γι'αυτόν που μου τις έδωσε,και είπα να μην επαναλάβω το λαθος να μετανιώνω για πράγματα που δεν έκανα.
Κάπως έτσι βρέθηκα το Σαββατοβραδο στο κατάμεστο ΟΑΚΑ,παρατηρώντας πρόσωπα και στυλ των ανθρώπων που επέλεξαν ν'αγοράσουν τα πανάκριβα εισιτήρια.Μέσος όρος ηλικίας τα 35-40, πολλές γυναικοπαρέες για τις οποίες η "γάτα" Μαντόννα που κατάφερε ν'αναρριχηθεί στην κορυφή του σταρ-σύστεμ μπορεί ν'αποτελεί ένα είδος φεμινιστικού ειδώλου,οι γνωστοί κοσμικοί που δεν μπορούν να λείψουν από τέτοια events κλπ.Προσδοκώ τουλάχιστον ενα ευχάριστο υπερθέαμα αλλά δεν εχω κάνει το homework μου:αγνοώ την κυκλοφορία και νέου άλμπουμ υπό τον τίτλο Hard Candy στο οποίο η Μαντόνα έχει παραδώσει τα ηνία της παραγωγής σε διάφορους μαύρους "καλλιτέχνες" με αποτέλεσμα κυριαρχία του κτηνώδους μπάσου,διακοπή της ροής της μουσικής απ τους "ηρωισμούς" της κονσόλας,και φυσικά προβολή κατ'απόλυτη προτεραιότητα του φρεσκότερου πονήματος σε βάρος του πιο γνώριμου στο κοινό υλικού της.
Φυσικά,απόλυτα επαγγελματικά στημένο σόου, απίστευτα καλογυμνασμένο σώμα,ενέργεια δεκαθλήτριας,εκτενής συνοδεία καλοκουρδισμένων χορευτών,ρουμάνικα βιολιά σε 2-3 κομμάτια,ειρωνική αποδόμηση(λεκτική και θεατρική) των προηγούμενων περσόνων της στο She is not me,αλλά και απλά τυπική προσπάθεια δημιουργίας επαφής με το αμήχανο απ τον τρόπο εκτέλεσης και των γνωστών κομματιών κοινό,εκβιαστική αυτοεπιβεβαίωση(is this the best fuckin show you've ever been?),εκνευρισμός όταν το κοινό δεν γνώριζε καλά τα λόγια(sing you motherfuckers!!!),και ,στην προγραμματισμένη ώρα,2 ώρες ακριβώς μετά την έναρξη,ξαφνικά game over στις οθόνες,η Βασίλισσα αποχώρησε δίχως να χαιρετήσει τους ανάξιους υπηκόους της,ενδύθηκε την λευκή της γούνα και κατευθύνθηκε στο τζιπ-λιμουζίνα που ήδη είχε μπει στο στάδιο στο πλαι της σκηνής.
Τι έμεινε απ'όλο αυτό?
Το πολιτικό της μήνυμα υπέρ του Ομπάμα με την προβολή ενός βίντεο με καταιγιστική διαδοχή εικόνων που δημιουργούσαν τους επιθυμητούς συνειρμούς(Μακέην=Χίτλερ ή Μουλάδες,Ομπάμα=Γκάντι)υπό τους ήχους 'τικ-τακ" και το ρεφραίν" get stupid"-γενναία αλήθεια πολιτική πράξη που δεν θα μείνει προφανώς δίχως κόστος...

Η μέχρι στιγμης κερδισμένη προσωπική της μάχη με το Χρόνο,μια πρόσκαιρη όμως επικράτηση όπως όλοι γνωρίζουμε.Στα 50 της,η Μαντόνα έχει όλα τα φόντα ν'αντισταθεί καλύτερα απ τους περισσότερους ανθρώπους.Θα πρέπει όμως να έχει αντιληφθεί οτι σε κάποια απ τις επόμενες 'αυτοανακαλύψεις" της δεν μπορεί παρά να κάνει ενα άνοιγμα και στη δική της ανθρώπινη διάσταση,τόσο αναφορικά με τη δική της φθορά όσο και με την επιδίωξη πραγματικής επαφής με το κοινό της,που ίσως και να μην είναι μόνο παθητικοί καταναλωτές μιας ψυχρά καλοστημένης παράστασης.

Ψυχική ανάταση πάντως δεν έμεινε,το συναίσθημα δεν αγγίχθηκε,δεν αισθάνθηκα ότι είχα λάβει μέρος σε κάτι σημαντικό και ιδιαίτερο.Η σύγκριση με το μεγαλείο και την απλότητα του θρυλικού Solomon Burke πέρσι στο Ηρώδειο πχ.ήταν καταλυτική.

Η Μαντόννα είναι πάνω απ'όλα μια πανέξυπνη businesswoman:CEO μιας εταιρείας με αποκλειστικο προιόν την ίδια και την εικόνα της,συνεργάζεται πάντα με τους πιο hot παραγωγούς,production managers,χορευτές,μουσικούς με απώτερο σκοπό την μεγιστοποίηση των κερδών της πλανητικής μπίζνας της,και την αποθέωση της ίδιας.Το λέει και η ίδια ανοιχτά στους στίχους της...αλλά τόση σπατάλη ενέργειας,κόπου,χρήματος για να κορεστεί προσωρινά μια απύθμενη ανασφάλεια/εγωπάθεια?
You're so vain...
Δε νομίζω...Madonna Α.Ε. δεν με κερδισες ούτε και τώρα...

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 24, 2008

Όλοι οι άνθρωποι του Βασιλιά....

Μετά την πάροδο της φθινοπωρινής ισημερίας που συνέπεσε και με την πτώση της θερμοκρασίας σε αποδεκτά απ τον...θερμοστάτη μου επίπεδα,δεν υφίσταται πλέον η δικαιολογία της αποχής που έδινε ο τίτλος του αμέσως προηγούμενου ποστ.
Βεβαίως σχεδίαζα να επανέλθω νωρίτερα, έχοντας γράψει ενα κείμενο για τον Βουλγαράκη και την βεβιασμένη φοροεπιδρομή Αλογοσκούφη τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη,πριν ο πρώτος εκστομίσει το κορυφαίο,ενδεικτικό της αλαζονείας που μπορεί να καταλάβει όσους είναι "ψηλά" "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό".Δεν το ανέβασα εγκαίρως ,και μετά οι αποκαλύψεις έλαβαν μορφή χιονοστιβάδας,οπότε απέμεινα σιωπηλός θεατής,έκθαμβος μ'αυτά που συμβαίνουν...

Πόσο μακρινές φαίνονται οι μέρες της ανοιξιάτικης Ζαχοπουλιάδας με τα dvd και τους "δημοσιογράφους" της λίγδας να αλληλοσφάζονται...Μεσολάβησε το σκάνδαλο Siemens,ο εκδρομές του Λιάπη παρέα με το αφεντικό της τελευταίας,η εμπλοκή Παυλίδη σε ενα συνηθισμένο για την Ελλάδα σκάνδαλο,σοβαρότητας ανάλογης με την εποχή που δημοσιοποιήθηκε,για να ρθούμε στο "κυρίως γεύμα", του εντιμότατου κ.Βουλγαράκη και της μεγάλης των Πελέκηδων Σχολής,τόσο με αδιαφανείς real estate business με έντονο το άρωμα ξεπλύματος μαύρου χρήματος,όσο-και κυρίως- με την ιστορία της Μονής Βατοπεδίου,μια σπάνια και αποκαλυπτική ματιά στις κρυφές κοσμικές δραστηριότητες της Εκκλησίας και την (απίστευτη για τους ανυποψίαστους) διαπλοκή της με τους πολιτικούς και τους θεσμικούς φορείς του κράτους.Κι ενώ νέα στοιχεία έρχονται στο φως για την σπουδή με την οποία το Κράτος αποδέχθηκε τουρκικά χρυσόβουλα αμφιλεγόμενης νομιμότητας,παραιτήθηκε απ'τις δικαστικές ενστάσεις του,εδέχθη αποτίμηση των γαιών που εκείνο προσέφερε στο 1/10 της αντικειμενικής αξίας που οι δικές του υπηρεσιες προσδιόριζαν,απαξίωσε να ζητήσει πιστοποίηση οτι οι εκτάσεις αυτές δεν ήταν δασικές ή αρχαιολογικής αξίας ('οπως ακριβώς θα έκανε σε καθέναν απο μας δηλ...) και μένει να μάθουμε που πήγε το (πολύ) μαύρο χρήμα που πρέπει να διακινήθηκε σ'αυτην την ιστορία,όπως και τη γενικότερη συσχέτιση των εκκλησιαστικών περιουσιακών διεκδικήσεων ανά την επικράτεια με οικοπεδοφαγικά κυκλώματα και τις "τυχαίες"ετήσιες θερινές πυρκαγιές,σκάει και η σημειολογικά "χαριστική βολή" της καταδίκης του Συμβούλου του Πρωθυπουργού don Κεφαλογιάννη για προστασία εμπόρων ναρκωτικών!!!

Για μια Κυβέρνηση η οποία εκλέχτηκε με λάβαρο την "Ηθική", η τόσο στενή χρονικά εμπλοκή τόσο πολλών "ανθρώπων του Βασιλιά" σε απίστευτης φαυλότητας ιστορίες,και μάλιστα σε περίοδο που ζητούνται οικονομικές θυσίες από τους πολλούς,πρακτικά ακυρώνει τη νομιμοποίηση της να κυβερνά και να νομοθετεί.Η δε εμπλοκή τόσο πολλών απ το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον θέτει σε ανοιχτή αμφισβήτηση κατ'ελάχιστον την ευθυκρισία και την αντιληπτική ικανότητα του "άφθαρτου" έως τώρα Πρωθυπουργού.Πόσο "έντιμος,σεμνός και ταπεινός" μπορείς να ισχυριστείς οτι είσαι όταν-για να διασφαλίσεις εσωκομματικές ισορροπίες-διορίζεις σαν εξ απορρήτων Σύμβουλό σου,κάποιον που ένα ολόκληρο Νησί ψιθυρίζει ότι είναι ο capo της ανομίας και των αδίστακτων δολοφόνων-ναρκοκαλλιεργητών?

Τα ίδια βέβαια συνέβαιναν και με τους 'ανθρώπους" του προηγούμενου Βασιλιά:ο ¨έντιμος" Σημίτης είδε τον Παπαντωνίου να ενορχηστρώνει την ληστεία του Χρηματιστηρίου,το περιβάλλον του Υπ.Αμύνης να ξεκοκκαλίζει 2-3 εξοπλιστικά προγράμματα,τους Τσουκάτους,Νεονάκηδες,Μανίκες κλπ να πιάνονται με τα χέρια στο μέλι,τον μέτρ Λαλιώτη πρωταγωνιστή στις φημολογίες αλλά "άπιαστο" στην πραγματικότητα κ.ο.κ.
Αυτό αναδεικνύει εύστοχα και λιτά εδώ κι ο φίλος Βασ.Μέτοχος.
Και προσωπικά είμαι σίγουρος οτι το ίδιο θα συνέβαινε κι αν κάποιο απ τα μικρότερα κόμματα αποκτούσε με καποιο μαγικό τρόπο την εξουσία.Προφανώς δεν είναι μόνο θέμα επιλογής προσώπων.Είναι
πρωτίστως θέμα αξιών της κοινωνίας,και γι'αυτό είμαι απολύτως απαισιόδοξος για το μέλλον.
Απ τη στιγμή που ο προκλητικός προσωπικός πλούτος έπαψε να είναι μια χαμηλών τόνων προσωπική υπόθεση,κι έγινε μεσω των lifestyle περιοδικών και εκπομπών αυτοσκοπός και όραμα του καθενός,δεν είναι ν'απορεί κανείς που όποιος βρεθεί "κοντά στο μελι" κοιτά να βουτήξει ολόκληρο το βάζο.Δεν έχει σημασία αν στην βίλα στη Μύκονο ή την Πάρο πηγαίνει max 15 μερες το χρόνο.Αρκεί να βρει τα χρήματα να την αποκτήσει άσχετα ποιοί θα τα στερηθούν.Τόνομα του παιχνιδιού είναι "διαρκής αύξηση των μεγεθών",το παιχνίδι του πιο άγριου καπιταλισμού,στην διεφθαρμένη βαλκανική του εκδοχή.Όταν άνθρωποι σαν τον Γιανναρά(και στην ηλικία του) αισθάνονται την ανάγκη να δημοσιοποιήσουν μια τόσο έντονη κραυγή διαμαρτυρίας και απόγνωσης καταλαβαίνουμε όλοι οτι οδεύουμε ολοταχώς προς τον πάτο.Απομένει μόνο η χρονική στιγμή που θα πρέπει να πούμε "Δυστυχώς,επτωχεύσαμε",όχι βέβαια σαν άτομα,αλλά σαν κρατική οντότητα.
Κι όσο και να φαινεται σαν αμυδρή ελπίδα η δυνατότητα ν'ακουστούν κάποιες φωνές ενεργών πολιτών μέσα απ τα blogs και τις άλλες διόδους που παρέχει η σύγχρονη εποχή,μέχρι να δω αντίθετες συμπεριφορές,δηλ.διατήρηση της προτέρας ακεραιότητας και αντίσταση στο πνεύμα του δίχως μέτρο υλισμού και πλουτισμού,απ'όσους καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας,δε μπορώ παρά να είμαι απαισιόδοξος.

Τετάρτη, Ιουλίου 16, 2008

Θέρος Ανίκατε Μάχαν...


Η ίδια η απόσταση μεταξύ του ευρηματικού τίτλου και του-έτσι,χωρίς πρόγραμμα-περιεχομένου του ποστ δικαιώνει τον τίτλο.
Έχοντας μια μέση συχνότητα αναρτησης ενα ποστ/ανά εβδομάδα τις τελευταίες 2-3 βδομάδες βρίσκω αδύνατη την παρατεταμένη συγκέντρωση που απαιτεί η δημιουργία μιας ανάρτησης.
Η αφόρητη ζέστη επιβαρύνει τη συσσωρευμένη κούραση ενός χρόνου και καθετί που απαιτεί κόπο και επιμονή ξαφνικά φαντάζει δυσβάσταχτο,κι απ τη στιγμή που δεν είναι
αναγκαίο,μια πολυτέλεια περιττή.
Back to bare necessities...
Κι ας αποτέλεσε το blog αυτό μια δικλείδα εκτόνωσης,μιά όαση λογικής και συγκρότησης αλλά και παιχνιδιού, σε μια πολύ δύσκολη προσωπική χρονιά χάρη φυσικά στην δική σας συμμετοχή.
Η επικοινωνία/αλληλεπίδραση μεσα απ τα ουσιαστικά σχόλια είναι το καινοφανές που φέρνει το blogging στην διαδικασία της συγγραφης.
Σχόλια ζουμερά,πολλες φορές αντάξια μιας αυτοτελούς ανάρτησης που κινητοποιούν την σκέψη και αναγκάζουν τον αρχικό συγγραφέα να ξανασκεφτεί τις απόψεις που δημοσίευσε.

Όταν δεν υπάρχουν μείζονα θέματα στην επικαιρότητα στα οποία αισθάνεται κανείς επιτακτική την ανάγκη να εκφέρει τη γνώμη του συνήθως ενα ποστ ξεκινά
από μια εικόνα,μια πετυχημένη φράση που έρχεται στο μυαλό και ζητά μια ιστορία εντός της οποίας να ενταχθεί,ή μια ιδέα που αναζητά τα κατάλληλα ενδύματα-λέξεις
που θα μεταφέρουν το νόημα αλλά και τα συναισθήματα που της αρμόζουν.
Συνήθως δεν έχει κανείς στο μυαλό του ούτε το μισό απ το κείμενο που τελικά θα γράψει.
Στην πορεία της γραφής η σκέψη οργανώνεται,προεπιλεγμένα λεκτικά σχήματα απορρίπτονται και άλλα καταλληλότερα παίρνουν τη θέση τους.
Κομβικά σημεία συμπληρώνονται,ατέλειες του συλλογισμού και πιθανές ενστάσεις εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται μέχρι να αισθανθεί ο γράφων μια σχετική
πληρότητα,σημάδι οτι το κείμενο
έχει πάρει σχεδόν την τελική του μορφή. Η γραφή είναι μια περιπέτεια που σε οδηγεί τελικά σε άγνωστους προορισμούς,πιθανότατα διαφορετικούς απο κείνους για τους οποίους ξεκίνησες.
Γι'αυτό και δεν πρέπει ν'αποτελεί αντικίνητρο το να μην έχει κανείς στο μυαλό του έτοιμο ολόκληρο το κείμενο εξαρχής.

Η θερινή ραστώνη αφήνει τις αρχικες σκέψεις-πυρήνες θραύσματα που δεν συνδυάζονται ώστε να πάρουν κάποια μορφή.Σκόρπιες σκέψεις και εικόνες,που κινητοποιούν κατ'αρχήν τον νου για να εκλωβιστούν σύντομα σε μια βραδυκίνητη πυκνόρευστη 'σούπα",σα να αιωρούνται μέσα σε μέλι...Προσθέστε και την σταδιακή ερήμωση του χώρου:
ένας -ενας οι αξιόλογοι bloggers που παρακολουθώ άρχισαν ν'αποχαιρετούν για καλοκαίρι,καποιοι μάλιστα αρκετά πρόωρα...Πρώτα η Vassia,μάλλον ξαφνικα μετά μια παρατεταμένη υπερδραστηριότητα στο blog της.Μάλλον θα βρηκε κατι καλύτερο να κάνει.Ακολούθησε ο gerasimos,στην ίδια φάση με μενα πρέπει να βρεθηκε ο vasikos metoxos που ανήρτησε κι αυτός πρόσφατα την αποχαιρετιστήρια αλληγορία του,
ο μαχητικός lotofagos αποφάσισε κι αυτος να μαζέψει δυναμεις για τον δυσκολο χειμωνα που μας περιμενει,ο locus publicus μας χαιρετησε κι αυτος και πρεπει να βρισκεται ηδη στην πατριδα(καλώς ηρθες!).
Οπότε,εκλειπει και το κίνητρο της επικοινωνίας που θα μπορούσε ισως να κινητοποιησει τον κουρασμένο νου να καταβαλλει μια ακόμα προσπάθεια,μια ακόμη απόπειρα αναζήτησης ταυτίσεων και διαφορετικών βλεμμάτων...
Καλή αντάμωση λοιπόν φίλοι μου,και ποιος ξέρει ρίχνετε καμιά ματιά στο google reader σας για καμια έκπληξη...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !

Σάββατο, Ιουνίου 28, 2008

Science,uber alles...

Ασπαζόμενοι την άποψη οτι η Επιστήμη πρέπει να εχει σχέση με την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων Βρεττανοί ερευνητές κατέληξαν μετά πολυετείς έρευνες στον μαγικό Τύπο

W = [1 + ((bd)/6.5)) - s + ((m-2c)/2) + ((v+p)/7t)] (100 + l/100)

Όχι,μην σηκώνεστε απ το λαπτοπ όσοι θυμάστε να σας πιάνει κρύος ιδρώτας όποτε στα μαθητικά σας χρόνια αντικρύζατε τέτοιες εξισώσεις.Επεξηγησεις αμέσως...

w είναι το πάχος του τσένταρ σε χιλιοστά
b το πάχος του χωμιού
d το είδος της ζύμης (άσπρο, ολικής άλεσης κλπ)
s το πάχος του βούτυρου ή της μαργαρίνης
m το πάχος της μαγιονέζας
c ο συντελεστής κρεμώδους υφής
v το πάχος της ντομάτας
p το πάχος της πίκλας
t ο συντελεστής έντασης γεύσης
l το πάχος του στρώματος μαρουλιού


Ναι,οι συγκινητικοί ερευνητές του Παν/μίου του Bristol κατέληξαν στον Τύπο που για χρόνια αποτελούσε την λυδία λιθο των αλχημιστών της Σαντουιτσικής,δηλ.την φόρμουλα που δίνει το ιδανικό πάχος του τυριού τσένταρ ανάλογα με τ'άλλα συστατικά που βάζει κανείς στο σάντουιτς του.Άλλη μια μεγάλη προσφορά της Βρεττανίας στην παγκόσμια Γαστρονομία μετα τα fish & chips.

Την ίδια στιγμή,σε μια άλλη γωνιά της γης,οι ερευνητές της ιαπωνικής εταιρείας
Genepax ανακοίνωσαν την ανάπτυξη του πρώτου αυτοκινήτου που κινείται με νεράκι,μέρος του σατανικού σχεδίου τους να εκτοξεύσουν και την τιμή του νερού στα 140 δολ/βαρέλι, αν και σε πολλές ευρωπαικές πόλεις αλλά και ευρωπαικά σκεπτόμενες ελλην.νησιώτικες τουριστικες επιχειρήσεις ήδη πωλείται προς 2 ευρώ το μπουκαλάκι!
Περισσότερα για την επικίνδυνη εφεύρεσή τους που επιπλέον είναι βέβαιο οτι θα προκαλέσει την επέμβαση του Αμερικανικού Στρατού για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή για την αποπυρηνικοποίηση (δεν εχει σημασία,στην αφορμή θα τα χαλάσουμε?)στις κεντρικες και βόρειες ευρωπαικές χώρες με τη μεγάλη βροχόπτωση,εδώ

Ευτυχώς άλλοι Γιαπωνέζοι ερευνητές ενέσκυψαν με αληθινό ενδιαφέρον στο πρόβλημα των αθίγγανων πωλητών καρπουζιών εκ της πολύπαθης Ηλείας,και παρουσίασαν μια δραστική λύση που βελτιστοποιεί το packing των δροσερών καρπών στα Datsun,εξουδετερώνοντας συγχρόνως την ενοχλητική τους ιδιότητα να κυλάνε εναντίον των όπισθεν ερχόμενων ανυποψίαστων οχημάτων:
πενταγωνικά καρπούζια!

Δεν είναι υπέροχο πως οι επιστήμονες αφουγκράζονται ορισμένες φορές τα αιτήματα της κοινωνίας?

Τρίτη, Ιουνίου 24, 2008

Τα 10 τα καλά...

Για πολλά χρόνια που η αρίθμηση των ποδοσφαιριστών ήταν υποχρεωτικά απο το 1 ως το 11,το 10 ήταν το νούμερο με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος.

Παραδοσιακά ήταν το νούμερο του οργανωτή ή του βασικού επιθετικού μέσου,αλλά οι καλύτεροι εκπρόσωποι του είδους ήταν ταυτόχρονα κορυφαίοι πασέρ και σκόρερ.


Οι 2 θεωρούμενοι κορυφαίοι παίκτες όλων των εποχών,Πελέ και Μαραντόνα,όπως κι ο πλέον σύγχρονος επίδοξος αμφισβητίας τους,ο Ροναλντίνιο έκαναν την μεγάλη καριέρα τους με
το νουμερο 10 στην πλάτη.Το ίδιο και οι Ριβάλντο,Ζιντάν,Πλατινί,Μπάτζιο και Ντελ Πιέρο και τόσοι άλλοι.Στα καθ'ημάς, οι παίκτες-σύμβολα των μεγάλων ελλην.ομάδων ήταν επίσης κατεξοχήν 10άρια:Δομάζος,Παπαιωάννου,Δεληκάρης,Κούδας...Δεν ξέρω αν οι μεγάλοι σταρ απαιτούσαν και έπαιρναν το 10 ή αν δινόταν αυτοδικαίως στο μεγαλύτερο αστέρι της ομάδας,πάντως σπάνια ομάδες χωρίς μεγάλο δεκάρι πήγαν ψηλά.Ακόμα και η εντελώς ανέλπιστη επιτυχία της Εθνικής μας το 2004 δεν θα ήταν δυνατή αν δεν ερχόταν απ τον πάγκο ενα 10άρι "παλιάς κοπής",αλλά με μακρινή μπαλιά "παρε-βάλε",ο Βασίλης Τσιάρτας,που συνέβαλε με το μαγικό αριστερό του πόδι στα περισσότερα μονά γκολ της συνήθως αμυνόμενης εθνικής μας.
Τα τελευταία 10-15 χρόνια η τάξη στην αρίθμηση των παικτών καταργήθηκε,δίνοντας το δικαίωμα να φέρουν οποιοδήποτε νούμερο απ το 0 ως το 99,και αυτό μείωσε το ειδικό βάρος του 10ριού στη φανέλα.Παίκτες με προσόντα 10ριού βρέθηκαν να φοράνε το 20 ή άλλα νούμερα και σχετικώς ατάλαντοι βρέθηκαν να φορούν το 10,ξεγελώντας ενίοτε ορισμένους συλλόγους που νόμιζαν οτι "ψώνιζαν" το δεκάρι ενός σπουδαίου συλλόγου ή Εθνικού συγκροτήματος.
Ήταν λοιπόν μια ευχάριστη επιστροφή στην μυθολογία του αθλήματος η χθεσινή μάχη ανάμεσα στην Ρωσία και την Ολλαδία ή καλύτερα ανάμεσα στον Αρσάβιν και τον Σνάιντερ,τα δύο εκλεκτά 10άρια τους.
Η Ολλανδία μέχρι προχτές έιχε προκαλέσει δέος σε όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη,φιλοδωρώντας της Παγκοσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία με 3 γκόλ στην πρεμιέρα,συνεχίζοντας με 4 γκολ στην φιναλίστ κραταιά Γαλλία
και ολοκληρώνοντας με άλλα 2 σ'ενα αδιάφορο για κείνην ματς κόντρα στην αξιόλογη Ρουμανία που έπαιζε με το κίνητρο της πρόκρισης.Μ'ενα προσεκτικά στημένο σύνολο,ιδιαίτερα στιβαρό στο κέντρο,και εκμεταλλευόμενη την σπάνια ισορροπία επιθετικών και αμυντικών ικανοτήτων στους περισσότερους παίκτες της και τους ταχύτατους επιθετικούς συνδυασμούς τους έμοιαζε ανίκητη.Πολύτιμο γρανάζι αυτής της μηχανής με πολύπλευρη προσφορά αλλά όταν το ματς απαιτούσε και πιο ελεύθερο ρόλο,ο Γουέσλυ Σνάιντερ με το Νο 10 στην πλάτη.


Αντίθετα η φιλόδοξη Ρωσία ξεκίνησε άσχημα δεχόμενη 4 γκολ στον όμιλό μας απ την Ισπανία,παίζοντας τους 2 πρώτους αγώνες χωρίς το δικό της καλό 10,τον Αρσάβιν,λόγω τιμωρίας.Ακόμα και χωρίς δικαίωμα συμμετοχής για τα 2/3 των σίγουρων αγώνων ο προπονητής του δεν διανοήθηκε ευτυχώς να τον αποκλείσει απ την αποστολή κι έτσι στον τρίτο αγώνα συνετέλεσε καθοριστικά στη νίκη επι της Σουηδίας και προχτές έδωσε μια σπάνια ποδοσφαιρική παράσταση,απ'αυτές που βλέπουμε καθε 10-20 χρόνια.


Αποκορύφωμα η ιδιοφυής στην απλότητα της κίνηση του στο 3ο (δικό του) γκολ της Ρωσίας στην παράταση,μια κίνηση που θύμιζε κομψή και λιτή λύση σ'ενα πολύ δύσκολο γεωμετρικό πρόβλημα που θα είχε αναγκάσει τους συνήθεις μαθηματικούς να γράψουν σελίδες επί σελίδων δίχως να βρούν λύση.Στα απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου που έχει στην διάθεση του ενας επιθετικός για ν'αποφασίσει πως θα υποδεχτεί την μπάλα και προς τα που θα κινηθεί ώστε ν'απαλλαγεί απ τον αμυντικό του,ο Αρσάβιν κατάφερε να λύσει ιδανικά τον γρίφο βάζοντας ποίηση στην κίνηση του,ποίηση ισάξια στην λιτότητα και το αίσθημα πληρότητας που δημιουργεί με τους καλυτερους στίχους ενός Καβάφη ή ενός Ελύτη.Και είχε δείξει οτι τίποτα δεν ήταν τυχαίο λίγα λεπτά πριν, δίνοντας απ την γραμμή του άουτ σχεδόν και πολύ κοντά στην εστία του πανύψηλου Ολλανδού τερματοφύλακα,μια ιδανική παραβολική τροχιά στη σέντρα του,τοση,ώστε να περάσει πάνω απ αυτόν και να καταλήξει στον επερχόμενο συμπαίκτη του στο δεύτερο δοκάρι,μια σέντρα βγαλμένη απ την φαντασία των κόμικ.



Απέναντι στους ιδιοφυείς γεωμετρικούς σχηματισμούς των Ρώσων στην παραταση,προσπάθησε ν'αντιπαρατεθεί μόνος του σχεδόν ο Σνάιντερ.Όταν οι ζηλευτοί μέχρι τότε συμπαίκτες του είχαν υποταχθεί στην ρωσική υπεροχή,έμεινε μόνος εκείνος να παλεύει με παθος,να τριπλάρει,να σουτάρει,προσπαθώντας να βρει δρόμο προς την ρωσική εστία...
Χωρίς ισάξια συμπαράσταση δεν κατάφερε να είναι εξίσου αποτελεσματικός,κράτησε όμως το γόητρο,το δικό του και της φανέλας του ψηλά.
Όλοι οι λάτρες του καλού ποδοσφαίρου είχαν υψηλές προσδοκίες απ τον αγώνα αυτόν,και φυσικά δικαιώθηκαν,αλλά η άτυπη μονομαχία των δύο δεκαριών,το match within the match,με νικητή τον δαιμόνιο Αρσάβιν αποτέλεσε το καθοριστικό "καρύκευμα' που έδεσε την αξέχαστη γεύση του αγώνα...




Τρίτη, Ιουνίου 17, 2008

Αντιπαράθεση δύο ειδώλων...



Εάν το ποδόσφαιρο είναι μια ειρηνική μίμηση του πολέμου,τοτε ο Εθνικός μας Όττο είναι ο ακραία ρεαλιστής Πρώσσος Στρατηγός,που αδιαφορεί για το κόστος,επιδιώκοντας μόνο το αποτέλεσμα. Τόσο ακραία ρεαλιστής ώστε ν'αποδέχεται με μειδίαμα την κατηγορία του "κυνικού κλεφτοκοτά"απο τους συμπατριώτες του δημοσιογραφους,λεγοντας οτι αν δεν έπαιζε έτσι θα είχε δεχθεί 5 γκολ στο ημίχρονο απ την ...Σουηδία!
Με μια υποσημείωση:
είναι ο 70χρονος πρώσσος στρατηγός,που όπως όλοι οι συνομίληκοι του δυσκολεύεται πολύ να αντιληφθεί (ή να παραδεχθεί...)οτι ο κόσμος αλλάζει,οτι η τακτική που έπιασε πριν 4 χρόνια είναι απίθανο να ξαναπιάσει σήμερα.Πέρασαν 130 χρόνια για να επαναλάβει ο Χίτλερ την ολέθρια επιλογη του Ναπολέοντα να τα βάλει με το Ρωσικό Χειμώνα.
Ο Ρεχάγκελ λέγεται οτι αποφεύγει να ενημερώνεται για τα γραφόμενα του ελλην.αθλητικού τύπου(και κατά τη γνώμη μου καλά κάνει),ενώ έχει κατηγορηθεί οτι περνά μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός Ελλάδος και δεν έχει σαφή προσωπική αντίληψη των ικανοτήτων νέων ποδοσφαιριστών.Παρά το ότι εμείς τον θεωρούμε Ελληνα,παραμένει ο τεχνοκράτης Βαυαρός που εχει σχηματίσει μια (σωστή αρχικά...) εντύπωση για τις ικανότητες και αδυναμίες των παικτών του,και πορεύεται μ'αυτήν,αρνούμενος να αναθεωρήσει έστω και μερικώς με βαση νεα δεδομένα.Έτσι στο ματς-ντροπή της πρεμιέρας με τη Σουηδία απέφυγε να ρισκάρει το παραμικρό,ατενίζοντας απαθής τις αμήχανες πασίτσες που αντάλλαζαν οι αμυντικοι μας επί πεντάλεπτο στην περιοχή μας,συνοδεύοντας την κουβέντα με τον βοηθό του με ελικοειδείς κινήσεις του χεριού,λες και περιέγραφε την ειδική της Οίτης στο Ραλυ Ακροπολις.
Εάν για κατι ευθύνεται, είναι οτι 4 ολόκληρα χρόνια δεν επιχείρησε να μπολιάσει κάποια στοιχεία δημιουργικότητας στην αμυντικογενή εθνικη ομάδα ή για να πάμε παραπέρα οτι δεν ενδιαφέρθηκε μαζί με την Ομοσπονδία να χτίσουν ενα διαφορετικό σύστημα παραγωγής και αναδειξης ταλέντων,πάνω στις νωπές δάφνες της ανέλπιστης επιτυχιας του 2004.
'Ισως,αν ήταν 20 χρόνια νεώτερος και έκαιγε ακόμα μέσα του η φλόγα της δημιουργίας,να το είχε απαιτήσει...Ακόμα κι έτσι όμως,έκανε για το ελλην.ποδόσφαιρο όσα δεν εχουν κάνει όλοι οι ελληνες προπονητές μαζί (εξαιρείται ο παντογνώστης Δάσκαλος του Λίπι,Νίκος Αλέφαντος).

Αντίστοιχα,ο Φατίχ Τερίμ είναι ο ζωντανός Θρύλος του Τουρκικού ποδοσφαίρου στα 55 του χρόνια.Ο μόνος προπονητής που έχει κοουτσάρει Ιταλικές ομάδες ,και δη Φιορεντινα και Μίλαν,κι ο μόνος που έχει κατακτήσει Κυπελλο Ουέφα με τη Γαλατάσαράι.Λέγεται οτι απαιτεί απ τους παίκτες του επαγγελματική πειθαρχία και οργάνωση με πάθος ερασιτέχνη.Και προχθές,όρθιος μες στην καταρρακτώδη βροχή με το σακάκι του (κι οχι καποιο αδιάβροχο),έδινε και με τη φυσική του παρουσία και το ανυπότακτο βλέμμα του το σύνθημα και το κίνητρο στους ψυχωμένους παίκτες του που έχαναν μέχρι το 75 με 2-0,για να γυρίσουν το παιχνίδι.Ήταν ο Σουλτάνος που δεν δεχόταν να ηττηθεί,που θα ρίσκαρε τη φήμη του (με μια βαριά ήττα)για να κερδίσει μια φαινομενικά χαμένη μάχη.Όποιος όμως έβλεπε την δίψα και την ένταση στα μάτια των τούρκων παικτών,καταλάβαινε οτι ήταν μόνο θέμα χρόνου:εαν το παιχνιδι παιζοταν αρκετά ακομη, κάποια στιγμή θα το γυρνούσαν.Φαίνεται όμως οτι το Σύμπαν συνωμοτεί υπέρ αυτών που θέλουν πάρα πολύ κάτι.Και στη θέση των Ελλήνων παικτών του 2004,βρίσκονταν τώρα οι Τούρκοι του 2008,κι έτσι μετά την ανέλπιστη ισοφάριση του 87 λεπτού ήρθε το γκολ-ποίημα του αρχηγού Νιχάτ στο 90 για να δικαιώσει τον Κοέλιο και τον Φατίχ Τερίμ.
Ο εκρηκτικός Τούρκος τεχνικός ρισκάρει μέσα στο παιχνίδι με επιλογές που συχνα ξενίζουν αλλά εχουν ποδοσφαιρική λογική και ευτυχώς για την μυθολογία του ποδοσφαίρου προχθες δικαιώθηκε.
Μεγάλο πράγμα η δίψα και το κίνητρο...

Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008

Back to the Past(1800 και βάλε)...

Διαβάζω σημερα για την χθεσινή αποφαση του Συμβουλίου Υπουργών Απασχόλησης για κατάργηση του εβδομαδιαίου ορίου των 48 ωρών εργασίας και επέκταση του έως και πάνω απο 65 ώρες και αναρωτιέμαι,έκπληκτος, ποιά τα κίνητρα πίσω απο μια τέτοια απόφαση.
Κάνοντας τα απλά μαθηματικά,οι 65 ώρες σημαίνουν 13 ώρες εργασίας ημερησίως για 5μερο ή "μόνο"12 ώρες καθημερινώς και ενα 5ωρο τα Σάββατα.Βεβαίως οι "φιλέσπλαχνοι" υπουργοί τονίζουν οτι κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό,αλλά θα προκύπτει 'απο τη συμφωνία εργοδότη-εργαζομένου",αποσιωπώντας βέβαια την σιωπηρή όσο και ψευδέστατη παραδοχή οτι τα 2 μέρη έχουν ίση διαπραγματευτική ισχύ.Θεωρητικά ο εργαζόμενος μπορεί ν'αρνηθεί.Στην πράξη,με την επίσημη ανεργία στις περισσότερες χώρες πάνω απ το 10%,ποσοστό το οποίο θα διευρυνθεί απ την απώλεια ευκαιριακών θέσεων εργασίας λόγω της επέκτασης του ωραρίου των ήδη απασχολουμένων,όποιος αρνηθεί θα παραπεμφθεί σύντομα 'στο ταμείο" για την είσπραξη της απόλυσης του.Φυσικά για την Κομισιόν,έχει δικαίωμα να προσφύγει στα Δικαστήρια.Τώρα ποιος απολυμένος,με οικογεν.υποχρώσεις να τρέχουν,θα έχει το ψυχικό σθένος και την οικονομική αντοχή να τα βάλει δικαστικά με μεγαθήρια είναι ένα άλλο θέμα που δε φαίνεται,περιέργως, ν'απασχολεί τους εντολοδόχους της λαικής βούλησης.Όπως και που θα ξαναβρεί εργασία ο στιγματισμένος "ταραχοποιός"?
Το ερώτημα είναι τα κίνητρα πίσω από τέτοιες πρωτοφανείς αποφάσεις,ειδικά την στιγμη που η Μέρκελ μιλά για χρεωκοπια του αγγλοσαξωνικού οικονομικού μοντέλου και ανάγκη επιστροφής σε μια πιο ευρωκεντρική οικονομία.Είναι όλοι οι υπουργοί "πουλημένοι" στις μεγάλες επιχειρήσεις ή αποτελεί αυτή η αποφαση μια αναγκαία αποκατάσταση ισορροπίας,εν έιδει Ε.Κ.Π.(Ελαχ.Κοινου Πολλαπλασ/τή,που μαθαίναμε στο σχολείο),προς τις (μεσαιωνικές) εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στον Τρίτο Κόσμο,Κίνα και Ινδία λόγω της παγκοσμιοποίησης των αγορών?Και πως γίνεται οι πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας ν'ανήκουν στις Σοσιαλιστικές παρατάξεις των χωρών τους(Βρετ.Εργατικοί πχ)?

Εμένα γιατί μου φαίνεται καλύτερη(ως πιο αναστρέψιμη...) η πρώτη εκδοχή?

Και πως μετά από τετοιες αποφάσεις έχουν την απαίτηση να επικυρωθούν οι συνθήκες που ψηφίζουν οι αποκομμένοι απ τους απλούς πολίτες μανδαρίνοι των Βρυξελλών με καθολικά δημοψηφίσματα ?Είναι δυνατόν να είναι τόσο ξεκομμένοι απ τα προβλήματα της συντριπτικης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών,την στιγμή που βάλλονται ταυτόχρονα απ τον περιορισμό του ευρωπαικού κοινωνικού κράτους(δαπάνες υγείας,συντάξεις),απ την κερδοσκοπία σε καύσιμα και τρόφιμα,και απ τις επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης?
Είναι δυνατόν να πυροδοτούν έτσι την επικείμενη κοινωνική έκρηξη?Είναι δυνατόν ολο αυτό το ωραίο όνειρο(ή μήπως παραμύθι?) της Ευρωπαικής Ένωσης να έγινε ώστε να δημιουργηθεί ενας πανίσχυρος υπερεθνικός οργανισμος ο οποίος θα έπαιρνε πίσω τα κεκτημένα 150 χρόνων αγώνων και κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων?

Κάθε απάντηση ευπρόσδεκτη...

Δευτέρα, Ιουνίου 09, 2008

Train accidents...

Εκείνος,μεσαίος αξιωματικός της Αεροπορίας,γύρω στα 50,ίσως και λίγο περισσότερο,με παραιτημένο ύφος και την κούραση μιας ζωής υπακοής σε εντολές και κανονισμούς αποτυπωμένη στο πρόσωπό του.
Εκείνη,νέα και φρέσκια,απλά ντυμένη, με ξανθά μαλλιά και αεράτο αλλά όχι επιτηδευμένο στυλ,με τον αέρα μιας ζωής εν πολλοίς άγραφης ακόμη...
Εκείνος,κρατά το βιβλιάριο υγείας στο χέρι-κάποιο γιατρό της Αεροπορίας θα επισκέφτηκε,κοιτά τα καλογυαλισμένα σύμφωνα με τις επιταγές της Υπηρεσίας παπούτσια του και περιμένει να περάσει η ώρα της διαδρομής,η μέρα,οι μήνες μέχρι την καλοκαιρινή άδεια,τα χρόνια μέχρι την σύνταξη...
Εκείνη πάλι,κρατά μόνο το σακίδιο της,περιέργως δεν απασχολείται με το κινητό της,κοιτά γύρω τους προσωρινούς συνεπιβάτες της όχι δίχως κάποιο ενδιαφέρον,και δείχνει ο χρονικός της ορίζοντας να είναι πολύ περισσοτερο εστιασμένος στο παρόν.
Σε μια απότομη επιβράδυνση του συρμού,το προσεκτικά τηρούμενο διάστημα ανάμεσα στα πόδια τους εξανεμίζεται ακούσια και επέρχεται στιγμιαία επαφή,για να επακολουθήσει αντανακλαστική,ένοχα απότομη απόσυρση...
Η στιγμιαία έκπληξη στο βλέμμα κατά τα δέκατα του δευτερολέπτου που κρατά η επαφή,ο κοινωνικά εγγεγραμμένος φόβος,ιδίως απ την πλευρά του,μήπως η επαφή θεωρηθεί επίτηδες,ο αυτόματος υπολογισμός των πιθανοτήτων του τυχαίου του συμβάντος,με συναρπάζει .
Εκείνος,δεν αποκλείεται σε δεύτερο χρόνο να αναρωτήθηκε πόσα χρόνια είχε να ακουμπήσει το πόδι μιας τόσο νέας κοπελας.Δεν αποκλείεται αυτή η τυχαία επαφή ν'αποτελεί την πιο προσωπική ανάμνηση της ημέρας,μια ανάμνηση που θα επανέρθει απ το βολικό συρτάρι του ασυνείδητου,την ώρα που επιτέλους μόνος του,περιμένει τον ύπνο να έρθει.Και η επάνοδος της θα διώξει φυσικά τον ύπνο-λυτρωτή,θα δώσει αφορμή στον εγκέφαλο να πλάσει ενα μικρό φιλμάκι απο την ανάμνηση-φωτογραφία,ένα φιλμάκι στο οποίο- σύντομα θα αντιληφθεί- πως ο ίδιος μπορεί ν'αλλάξει τους ρόλους όπως θα του άρεσε να είναι,με αποτέλεσμα πολλές,ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές του φιλμ,καθε φορά κατα τι βελτιωμένες,ωσπου τελικά να μην είναι σιγουρος για το ποιά ήταν η γνήσια εκδοχή,η αρχική ανάμνηση.Όχι οτι αυτο θα τον πειράξει,'οχι περισσοτερο απ τον χαμένο ύπνο,κι έχει και πρωινό ξύπνημα και αύριο,αλλά πάλι χαλάλι,πόσο καιρό είχε να νιώσει τόσο γλυκιά αναστάτωση?
Εκείνη πάλι,αφού θ'απέκλεισε την πιθανότητα παρενόχλησης από την κατοπινή προσεκτική τήρηση των αποστάσεων,πιθανόν να αναρωτήθηκε τι οδήγησε αυτόν τον άνδρα να ενταχθεί σε ενα τόσο περιοριστικό Σύστημα όσο ο Στρατός.Θα τον φαντάστηκε νέο,25-30 χρόνια πριν,ψηλό,αδύνατο,ίσως φτωχικά ντυμένο, με ακέραια ακόμη τα όνειρά του να ανησυχεί για το μέλλον του,και τελικά να επιλέγει τη σιγουριά του Δημοσίου μέσα απ τον Στρατό.Δεν θα της αρέσει αυτή η τόσο πρόωρη συνθηκολόγηση,αυτή η εκούσια ¨οροφή" στις νεανικές φιλοδοξίες,μπορεί και να τον φαντάζεται ως τον εκπρόσωπο του Συστήματος που αύριο θα καταπιέζει ίσως τον φιλαράκο της,και μάλλον δεν θα τον ξανασκεφτεί κατά τη διάρκεια της ημέρας,ούτε βέβαια την νύχτα ,τις λίγες στιγμές πριν βυθιστεί στον ύπνο.
Τι κι αν εκεινος πιθανόν να αναρωτιέται τι θα γινόταν αν της είχε μιλήσει,έστω για να ζητήσει συγγνώμη αρχικά,αρκεί να έβρισκε μετά να πει κάτι πνευματώδες,ένα μικρό αγκίστρι για να συλλέξει μερικές ακόμη στιγμές,ν'αφήσει οριακά ανοιχτές κάποιες δυνατότητες...
Η στολή,η διαφορά ηλικίας και νοοτροπίας,και πιθανόν η προκατάληψη του παρατηρητή δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία.
Ή απλώς,ο παρατηρητής-αφηγητής ζωγραφίζει εφήμερα σχεδιάκια στην άμμο,λίγο πριν το νωχελικό κύμα τα καταστήσει ακατάληπτα...