Πέμπτη, Ιουλίου 23, 2009

Στάζιλαντ....

Το Stasiland,Ιστορίες πίσω απ το τείχος του Βερολίνου της Anne Funder(εκδόσεις Οχτώ),είναι μια συγκλονιστική συλλογή από προσωπικές ιστορίες που συνέλεξε η Αυστραλή συγγραφέας στο Βερολίνο στο δεύτερο ήμισυ της 10ετίας του 90,σε μια προσπάθεια αντίστασης στη μαζική λήθη στην οποία ειδικεύονται οι Γερμανοί όποτε αλλάζουν ριζικά οι συνθήκες της Ιστορίας:όπως στην Ανατολική Γερμανία επιβλήθηκε-και έγινε,αναγκαστικά όσο και βολικά αποδεκτή-η απίστευτη ιστορ.εκδοχή οτι οι Ρώσοι 'ελευθέρωσαν¨τους ανατολικογερμανούς αδελφούς τους" απ τα δεσμά των Ναζί,έτσι και μετά την πτώση του Τείχους οι Γερμανοί-αφού το εξαφάνισαν στη φυσική του μορφή-προτιμούν να κάνουν οτι δεν υπήρξε ποτέ.

Υπήρξαν όμως και υπάρχουν ακόμη,χιλιάδες ζωές κατεστραμμένες από την ύπαρξή του,ανεξίτηλα σημαδεμένες από ένα απ τα μεγαλύτερα "πειράματα" στην ανθρώπινη Ιστορία.Από την παράνοια του να ζεις σ'ενα σύστημα "όπου οτι ήταν πραγματικό δεν υπήρχε και ότι ήταν επίσημα παραδεκτό δεν ήταν πραγματικό",από τους φοβερούς τρόπους με τους οποίους πρακτικά στηρίχθηκε το όνειρο της δημιουργίας και επιβιωσης ενός μεταπολεμικού κομμουνιστικού γερμανικού κράτους.
Η διαβόητη Στάζι έφτασε να έχει 1 καταδότη ανά 6 πολίτες,έχοντας συγκεντρώσει ατελείωτους φακέλους για την παραμικρή πτυχή της ζωής των "πολιτών" της ΛΔΓ,΄φακελοι που κατεστράφησαν σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες μέρες πριν την πτώση του καθεστώτος και των οποίων η ανασύσταση(όσων βρέθηκαν),με το πενιχρό προσωπικό που διατέθηκε απ το ενωμένο πλέον Γερμανικό Κράτος,αναμένεται να πάρει...375 χρόνια!
Όπως προκύπτει απ το βιβλίο,οποιαδήποτε απόπειρα να γίνεις κάτι στην Λαοκρατική Δημοκρατία απαιτούσε την πώληση της ψυχής σου στο "Διάβολο":κανείς δεν γινόταν δεκτός στο Πανεπιστήμιο,σε επαγγελματικές σχολές,αθλητικά σωματεία ή σε δουλειά αν δεν είχε την σφραγίδα αποδοχής της Στάζι.Και για να την αποκτήσεις αυτή δεν αρκούσε απλώς να μη δημιουργείς εσύ ή η οικογένεια σου προβλήματα.Έπρεπε να είσαι "συνεργάσιμος" και μαζί τους,δηλ.να ενταχθείς στις λεγεώνες των υποχειρίων τους.
Καποιες απ τις προσωπικές αυτές ιστορίες καταγράφει η συγγραφέας καθώς βυθίζεται η ίδια σε αυτόν τον κόσμο που θεωρητικά έπαψε να υπάρχει:όπως την ιστορία της φράου Πάουλ που η ξαφνική οικοδόμηση του Τείχους την χώρισε απ το βαριά άρρωστο νεογέννητο γιό της που νοσηλευόταν σε Νοσοκομείο του Δυτικού Τομέα,ιστορίες στελεχών της διαβόητης Στάζι που συνεχίζουν να διαβιούν στα ίδια διαμερίσματα και να συχνάζουν στα ίδια στέκια κλπ.
Συγκλονιστικές υπομνήσεις του τι τραγωδίες μπορεί να δημιουργήσει η τάση κάθε Συστήματος (ιδιαίτερα "κλειστού") να προστατεύει-πριν απ'ολα-την ύπαρξή του,φυσικά σε βάρος εκείνων στο όνομα των οποίων δημιουργήθηκε.
Ένα βιβλίο που θα ήταν χρήσιμο να διαβαστεί κι απ τους 'συντρόφους' στον Περισσό,που ακόμα και σήμερα,50 χρόνια μετά,δεν βρίσκουν το θάρρος να δουν την Ιστορία όπως πράγματι ήταν,και οργανώνουν συνέδρια για να εφεύρουν ιδεολογήματα που να δικαιώνουν ακόμα και τον Στάλιν....

video με τη συγγραφέα εδώ...
http://www.youtube.com/watch?v=mrMAvy_Aoak

Παρασκευή, Ιουλίου 17, 2009

Όταν το ΙΒ γνώρισε το "ελληνικό δαιμόνιο"...

Θα έχετε διαβάσει βέβαια τα σχετικά με την διαρροή θεμάτων στις ελληνικές εξετάσεις του ΙΒ....Ενας Έλληνας καθηγητής,προφανώς με "καλές σπουδές και βιογραφικό",υπεύθυνος του προγράμματος ΙΒ σε γνωστό Ιδιωτικό σχολείο,χάρη στο συνδυασμό θράσους-κουτοπονηριάς-άκρατης φιλαργυρίας και έλλειψης ηθικών φραγμών που συνιστούν συχνότατα αυτό το 'δαιμόνιο",αντί να αισθάνεται περήφανος για την θέση Κύρους που κατείχε,επέλεξε να πωλήσει έναντι αδρής αμοιβής θέματα των εξετάσεων σε γονείς μαθημένους να παρακάμπτουν τους όποιους κανόνες αξιοκρατίας.

Υποτίθεται ότι όσοι επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους στο ΙΒ,αφενός μεν έχουν τα οικονομικά μέσα να το κάνουν και να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές των παιδιών τους στα καλύτερα εκπαιδευτ.ιδρύματα του εξωτερικού,αφετέρου εμμέσως
εκδηλώνουν την απαξίωσή τους για τα ελλην.Πανεπιστήμια και την κατάσταση της Ελλην.Παιδείας.
Υποτίθεται δηλ.ότι πληρώνουν για μια καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης.Πως συνδυάζεται αυτό με την αγορά θεμάτων στις εξετάσεις του ΙΒ?
Μα προφανώς διότι κι εδώ ο Ελληνας προκρίνει το Φαίνεσθαι από το Είναι.Ας είναι το "παιδί" αδιάφορο και άσχετο...θα του 'αγοράσουν" την επιτυχία στις εξετάσεις.Θα μπορέσουν να κάνουν το ίδιο και στα απαιτητικά πανεπιστήμια του Εξωτερικού όπου θα διεκδικήσει την εισαγωγή του?
Πιο δύσκολα,αν και με κάποια γενναία 'δωρεά" όλο και κάτι γίνεται.
Το ζητούμενο δηλ.είναι να αποκτηθεί-με κάθε τρόπο ή μάλλον με την τακτική της ήσσονος προσπαθείας(διότι τι τα έχουμε τα λεφτά άμα είναι να ζοριζόμαστε?)-η έξωθεν μαρτυρία μιας (πλασματικής..)κοινωνικής και πνευματικής υπεροχής,το μίνιμουμ απαιτούμενο διαβατήριο για τις θέσεις που οι γνωριμίες και τα λεφτά της οικογένειας εγγυώνται οτι θα καταλάβει ο αντιγραφέας φελλός.
Είναι όμως και ένδειξη της όλο και πιο στεγανής ταξικοποίησης του συστήματος της Παιδείας.Το ΙΒ και η επιλογή της αγνόησης των ελλην,πανεπιστημίων και η απευθείας εισαγωγή στις πιο ονομαστές σχολές του εξωτερικού είναι φυσικά υπόθεση των "μεγαλοαστών" που θα τους διαφοροποιήσει στο μέλλον από τους αποφοίτους της μεσαίας τάξης.Απ'ότι λέγεται,υπάρχουν φραγμοί στο ποιά παιδιά μπορούν αρχικά να ενταχθούν στο πρόγραμμα(προτιμώνται εκείνα με την δυνατότητα πανάκριβων "ιδιαίτερων"μαθημάτων) και προφανώς υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός και για την βαθμολογία που έδωσε το κίνητρο για την απάτη.
Απ την άλλη,ο δρόμος για τα ελλην.πανεπιστήμια περνά φυσικά μέσα απ την "επένδυση" στους διαδρόμους της παραπαιδείας και αφορά ουσιαστικά την μεσαία τάξη και κάτω,όσους δηλ.πλήρώνουν,αλλά όχι αρκετά...

Τι να πει κανείς για τους γονείς που είναι οι ηθικοί αυτουργοί της απάτης?
Νεόπλουτοι,εθισμένοι στο να παρακάμπτουν οποιοδήποτε πλαίσο κανόνων(αφού κατά πάσα πιθανότητα έτσι απέκτησαν τα πλούτη),μαθημένοι στο ότι "όλα αγοράζονται",δίχως φραγμούς και ηθικούς ενδοιασμούς "δείχνουν το δρόμο" και στα βλαστάρια τους...
Αλλά μια στιγμή....
Αν υποθέσουμε οτι σ'ενα μεγάλο ποσοστό γονέων υποψηφίων φτάσει η πληροφορία οτι έναντι ενός εφικτού τιμήματος δύνανται να γνωρίζουν τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων,πόσοι νομίζετε οτι δεν θα αξιοποιούσαν την "δυνατότητα"?
Εδώ είναι το κομβικό ερώτημα για την ελλην.κοινωνία:μια κοινωνία βαθιά εθισμένη στην Διαφθορά,με πρωτόγνωρη ανοχή-ακόμα και ηρωοποίηση-των πρωταγωνιστών της.Μια κοινωνία απ την οποία έχει χαθεί παντελώς πλέον η αίσθηση του αρχαίου ελλην.Μέτρου, της Αρμονίας,της Ιδέας της Ηθικής και της Ευγενείας που αποτέλεσε το πρότυπο της κοινωνικής συμπεριφοράς τα χρόνια της ελληνικής ακμής.
Και για να μην έχουμε αυταπάτες,η αίσθησή μου είναι οτι με το αξιακό σύστημα που έχουμε,με την δικαιολογημένη δυσπιστία απέναντι στην λειτουργία των Θεσμών(που αποδεικνύονται κάθε λίγο ιδιαίτερα ελαστικοί στην αντιμετώπιση των προνομιούχων)
η πλειοψηφία των γονιών θα αξιοποιούσε αυτήν την "δυνατότητα"!
Ναι,ίσως ακόμα κι εγώ κι εσείς,γονείς που κατά τα άλλα αποδοκιμάζουν την διαφθορά,δίότι απλά θα πίστευαν οτι εξασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες στα τέκνα τους,ίσες με των έτσι κι αλλιώς" προνομιούχων".Έτσι διαχέεται το δηλητήριο της ακραίας διαφθοράς στο σώμα της Κοινωνίας:
όταν η καθολική επέκτασή της ισοδυναμεί με 'εκδημοκρατισμό",με ακύρωση λόγω γενίκευσης του προνομίου των Ολίγων(οι οποίοι βέβαια ήδη
θα έχουν βρει άλλα πεδία όπου να επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους πάνω στις μάζες).
Αν αύριο δημοσιοποιηθεί το όνομα του εφοπλιστή που αγόρασε για λογαριασμό του "βλαστού" του τα θέματα,νομίζετε οτι θα εισπράξει την απαξία που του αρμόζει?
"Μαγκας" θα θεωρηθεί απ την συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων!Αντίθετα,μπορείτε να φαντασθείτε τι θα συνέβαινε στην αρχαία ελληνική Εκκλησία του Δήμου αν αποκαλυπτόταν κατι ΄τετοιο?Αν γλύτωνε τον λιθοβολισμό,αναμφίβολα θα εξοριζόταν,στερημένος απ τα προνόμια του Αθηναίου Πολίτη και με την περιουσία του δημευμένη.
Κάθε τέτοιο περιστατικό-ίδίως όταν έχει να κάνει με διεθνείς θεσμούς- υπονομεύει την αξιοπιστία όλων μας και δυσχεραίνει τις κινήσεις μας στο εξωτερικό.
Την επόμενη φορά που στο εξωτερικό θα μας κοιτάξουν με ερωτηματικό και δυσπιστία ακόμα κι αν έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων ας αναγνωρίσουμε οτι είναι προιόν της εκτεταμένης μας διαφθοράς που έχει εξισωθεί με το "δαιμόνιο της φυλής".

Τετάρτη, Ιουλίου 08, 2009

Ένας ακόμη Έξω...

kathimerini.gr:

"Αποφυλακίζεται ο Ευάγγελος Καλούσης, καθώς το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών έκανε δεκτή την αίτηση αποφυλάκισής του. Όπως υποστήριξε, η κατάσταση της υγείας του είναι επιβαρυμένη.Υπενθυμίζεται ότι ο Ευάγγελος Καλούσης είχε καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2008 σε κάθειρξη 26 ετών και δύο μηνών, για παθητική δωροδοκία, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, απόπειρα εκβίασης, παράβαση καθήκοντος, κατάχρηση εξουσίας και ηθική αυτουργία σε αυτήν και αποσιώπηση λόγου εξαίρεσης."

Κι αυτός?
Ενώ αν ήταν ακόμα στην Έδρα και τα έπαιρνε κανονικά,υποθέτω θα ήταν καλά στην υγεία του
και θα μπορούσε να κάνει τις "κρουαζιέρες με τις 2μετρες τσέχες" σε γιωτ υποδίκων?
Βρε,τι ανθυγιεινό πράγμα η Δικαιοσύνη....

Κυριακή, Ιουλίου 05, 2009

Γιατί ήμουν σίγουρος....

Για να το ελαφρυνουμε και λιγάκι...

Έτυχε, πάλι, το Σάββατο το βράδυ,μετά από μια ωραία ταινία σε θερινό(Burning Plain) να πέσω πάνω στον τελικό του 'Ελλάδα έχεις ταλέντο",από τη μέση και μετά...Στους φιναλίστ και μάλιστα ανάμεσα στην 4άδα,μάλλον ανέλπιστα ήταν και ο νεαρός Μαυρίκιος Μαυρίκου,για τον οποίον είχα γράψει εδώ μετά την πρώτη του εμφάνιση.
Όταν ο παρουσιαστής Χρήστος Φερεντίνος έφτασε στους 2 τελικούς διεκδικητές της πρώτης θέσης και του επάθλου
ήμουν σίγουρος για το ποιά θα ήταν η επιλογή του κοινού(σημειώνω εδώ οτι η επιτροπή επέλεξε ενα νούμερο στο οποίο δόθηκε ένα σπορ αυτοκίνητο,και το κοινό τον τελικό νικητή του διαγωνισμού)




Ανάμεσα στην αποενοχοποιημένη σάτιρα του θνησιγενούς σχήματος των Kiss Μαδιάμ και στο,έστω, παρουσιασμένο με στόμφο κλασικό τραγούδι του Μαυρίκιου,ήμουν βέβαιος οτι το ελληνικό κοινό-κάθε φορά- θα διάλεγε τον καινοτόμο χαβαλέ...Δεν βοηθησε βέβαια και το οτι ο νεαρός,που παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά, επιμένει ν'αναζητά την καταξίωση εκτός του φυσικού του χώρου,σε διαγωνισμούς 'γενικού" ταλέντου,βγάζοντας ίσως και μια απωθητική calculated δουλο/θηλυ/πρέπεια...Ομολογουμένως γέλασα με την αναπάντεχη χιουμοριστική διασκευή του concept group των Kiss Μαδιάμ,αλλά ακριβώς τα συστατικά της επιτυχίας του εγγυώνται και το βραχύβιο αυτής,μόλις δεν θα φαίνονται πια ως καινοτομία.Αναρωτιέμαι για παράδειγμα,αν στην Ιταλία με τη μεγαλύτερη παράδοση στο κλασικό τραγούδι,το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα ήταν το ίδιο....