Σάββατο, Μαΐου 30, 2009

Αποχαιρετώντας ένα άξιο Άνθρωπο....


Όταν ο Μιχ.Παπαγιαννάκης διεκδικούσε την ηγεσία του ΣΥΝ,προφανώς κάποιες πτυχές της προσωπικότητας του αποτιμηθηκαν από τους δικούς του ως λιγότερο ελκυστικές σε σχέση πχ.με του Αλαβάνου,κι έτσι ηττήθηκε στην διαδικασία.
Αν και μόνο εικασίες μπορεί να κάνει κανείς για το αν η πολιτική στην Ελλάδα θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά σε περίπτωση επικράτησης του,η ομοφωνία της μετά θάνατον θετικής αποτίμησης δικαιώνει το Ήθος και την στάση ζωής του ανδρός.
Είναι σαν το πέρασμα στην άλλη πλευρά να σβήνει επιτέλους τις υποκειμενικές αποτιμήσεις των ελαττωμάτων και πλεονεκτημάτων του καθενός,και να επιτρέπει την
απόσταξη της ουσίας του βίου δίχως ιδιοτελείς χρωματισμούς και ερμηνείες.

Και
εκεί πλέον,όπου τα χαρίσματα του εκλιπόντος δεν απειλούν πλέον τις μετριότητες αλλά και το συμφέρον παύει να υπάρχει,όπου τα επιμέρους περιστατικά χάνονται και ομογενοποιούνται σε μια αλάνθαστη γενική αίσθηση,είναι το crash test για τον τρόπο που επέλεξε καθένας να ζήσει την επίγεια ζωή του.

Αποχαιρετώ και γω με σεβασμό τον έντιμο και άξιο Άνθρωπο Μιχάλη Παπαγιαννάκη,τον βαριά δοκιμασμένο απ τη Μοίρα,με την θλιβερή επίγνωση ότι έχουν μείνει πλέον ελάχιστοι σαν αυτόν,σε μια εποχή που αφθονούν οι φελλοί και οι βουλγαράκηδες....

Πέμπτη, Μαΐου 21, 2009

The Hazards of Love


Και μια και μιλούσα για ταλέντο,να και μια αναφορά που την χρωστώ από τις αρχές Μαρτίου,όταν πρωτοδιάβασα για την κυκλοφορία του επικείμενου νέου άλμπουμ των αμερικανών Decemberists,και χάρη στις..."αγαθές δυνάμεις"του διαδικτύου βρέθηκε στον σκληρό μου αρκετές μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του.
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι καλλιτέχνες προσπαθούν να βγάλουν 2-3 το πολύ singles απο κάθε άλμπουμ και όπου οι περισσότερες αγορές πλέον μουσικής είναι downloading μεμονωμένων κομματιών απ τα επίσημα δικτυακά "μαγαζιά",ο Colin Molloy και η παρέα του τολμούν για άλλη μια φορά να δοκιμαστούν στο απόλυτο τεστ, ένα concept album,και μάλιστα δίχως το προφανές single που θα τραβήξει το όλο εγχείρημα.Aπό πότε έχετε να δείτε ένα concept album που να σας κερδίσει την καρδιά?μήπως απ το θρυλικό The Wall? ακόμα κι αυτό,αν και λειτουργούσε ως υποβλητικό σάουντρακ,δύσκολα κάθεται κανείς να το ακούσει ολόκληρο:συνήθως το τηλεκοντρόλ θα επιλέξει τα 3-4 πιο catchy κομμάτια.Στην περίπτωση του Hazards of Love η συνολική ακρόαση δίνει μια σαφώς πληρέστερη αίσθηση μέθεξης απ'οτι η απομόνωση κάποιων απ τα εξαιρετικά τραγούδια.

Το αλμπουμ ξεκίνησε όταν ο λάτρης της βρεττανικής φολκ Colin Molloy "ερωτεύτηκε" ένα ομώνυμο EP απ το μακρινό 1966 κάποιας Annie Briggs,και βάλθηκε να γράψει ένα κομμάτι με τον τίτλο αυτό μια και το EP στερείτο ομότιτλου track.Σύντομα η έμνευση τον οδήγησε σε κάτι πολύ ευρύτερο καταλήγοντας σε μια πραγματική folk/rock opera,την καλύτερη των τελευταίων (πολλών...) χρόνων.Συνεπικουρούμενος στα φωνητικά από τις άξιες Becky Stark των Lavender Diamond’ και Shara Worden των My Brightest Diamond’s και τον "παλιόλυκο" Robyn Hitchcock,μοιράζει τους ρόλους που διηγούνται τη ρομαντική ιστορία της Margaret και του William,αξιοποιεί κάθε είδους έγχορδο,μια παιδική χορωδία και το δικό του υπερχειλίζον ταλέντο για να μας παρασύρει στο μεγαλειώδες όραμά του.Η μουσική πότε ίπταται και απογειώνεται και πότε χαμηλόφωνα αφηγείται επιτρέποντας στις αισθήσεις μας να απολαύσουν την επόμενη "πτήση"


.Η αλήθεια είναι ότι αυτό το δισκάκι έχει καταλάβει το player του αυτοκινήτου(το κύριο μέρος που ακούω μουσική πλέον...) εδώ και δυόμιση μήνες και αρνείται πεισματικά να παραχωρήσει τη θέση του.

Buy with confidence!(καθώς παραείναι καλό για να μείνει μόνο στην συμπιεσμένη εκδοχή του)

Παρασκευή, Μαΐου 15, 2009

Με πυξίδα το Ταλέντο...

Δευτέρα βράδυ, την ώρα που το αφεντικό του οικιακού τηλεκοντρόλ,η δεσποινίς squarelogic Sr,επιδιδόταν στο προσφιλές της σπορ της εναλλαγής καναλιών ανάμεσα στα δήθεν "οικογενειακά" σήριαλ και το "Ελλάδα έχεις ταλέντο",έπεσα πάνω σε κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον μου:
εκείνη την ώρα ο Χρ.Φερεντίνος παρουσίαζε στους θεατές(πριν την επί σκηνής εμφάνιση) εναν 15χρονο περίπου νεαρό με ελαφρώς ασουλούπωτο σώμα και όχι ιδιαίτερα αρρενωπή φωνή,μαζί με την μητέρα του,ο οποίος θα διαγωνιζόταν με" κλασικό τραγούδι"-έκπληξη 1η.
Η υπερπροστατευτική μητέρα-προφανώς ο ιθύνων νους πίσω απ την καλλιέργεια της επιδίωξης του υιού, έλεγε οτι από μικρός ο Μαυρίκιος μαγευόταν απ τις όπερες,τις τραγουδούσε σε κάθε ευκαιρία και προφανώς στη διάρκεια της μικρής ζωής του η οικογένεια του διέθεσε τα μέσα και την φροντίδα για να καλλιεργήσει την όχι και τόσο συνηθισμένη κλίση του.
Η 2η έκπληξη ήρθε όταν ο νεαρός Μαυρίκιος ανέβηκε στην σκηνή και μόλις παρουσιάστηκε τον χαιρέτισε με ασυνήθιστο σεβασμό ο συνήθως δηκτικότατος Περρής.Επεσήμανε οτι πρέπει να είχε χάσει πολλά κιλά,κι έγινε φανερό οτι τον είχε ξανακρίνει σε άλλο τηλεοπτικό talent show εκφράζοντας μάλιστα την έκπληξη του γιατί δεν είχε προχωρήσει τοτε.
Το σκηνικό προιδέαζε ήδη για κάτι ιδιαίτερο όταν ο νεαρός δήλωσε οτι θα ερμήνευε το Nessun dorma του Puccini.Φιλόδοξη κι οπωσδήποτε όχι mainstream επιλογή για τέτοιου είδους διαγωνισμούς,χώρια που συνήθως στις αρχικές φάσεις τέτοιων show προβάλλουν κάθε είδους ατάλαντους ελαφρόμυαλους προς τέρψη και ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του "μέσου τηλεθεατή".
Ένα μόλις λεπτό όμως αφού ο Μαυρίκιος είχε ξεκινήσει με τη μία το μουσικό του ταξίδι 'εγινε σαφές τόσο σ'εμάς όσο και στη σαλα του διαγωνισμού οτι ο νεαρός είχε αυτό το "κάτι",το προορισμένο για μεγάλα πράγματα.Η ελαφρώς κοριτσίστικη φωνή του είχε μεταμορφωθεί σε ένα θεικό μουσικό εργαλείο προκαλώντας νεκρική σιγή στην αίθουσα,ενώ στο πρόσωπό του φαινόταν οτι ο ίδιος είχε μαγικά αποσπαστεί από το άγχος του διαγωνιζόμενου και ταξίδευε με τη μουσική του δίνοντας μια παράσταση,όχι πλέον για να προχωρήσει στην επόμενη φάση,αλλά για το πάθος της ζωής του,το όραμά του...και οταν η φωνή του είχε για τα καλά απογειωθεί,εκεί στα 2 και κάτι λεπτά,και στο πρόσωπό του ήταν χαραγμένο το (αυτοαναφορικό) χαμόγελο
της εσωτερικής πληρότητας,σίγησε και η γκρίνια της ασυνήθιστης σε άριες μικρότερης θυγατέρας μου,έχοντας από μόνη της συνειδητοποιήσει μια αληθινή αξία,και μάλιστα εν μέσω (αναπόφευκτης...)γιουροβιζιονικής πλύσης εγκεφάλου.
Όταν τελείωσε(εν μέσω εγκωμίων βέβαια...),σκεφτόμουν το δούλεμα που πρέπει να έχει φάει αυτό το παιδί απ τους συνομιλήκους του,τόσο για την ιδιαίτερη χροιά τη φωνής του,όσο και για την "φλώρικη" ενασχόλησή του,την υπομονή και επιμονή που πρέπει να έχει κάνει τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του,τη μοναξιά που πιθανώς να έχει νιώσει,τις πολλές ώρες της πρόβας, και παρ'ολα αυτά
τον ζήλεψα(με την καλή έννοια),όχι μόνο για το ταλέντο του,αλλά γιατί σ'αυτούς τους ανερμάτιστους καιρούς που ζούμε,αυτός ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει,έχει έναν φωτεινό σκοπό στην ζωή του...
Μακαριοι οι άνθρωποι με τόσο ξεκάθαρες κλίσεις,που καθίστανται συστατικό του αέρα που αναπνέουν,και δεν τους αφήνουν να χαθούν στον καταιγισμό τών " έτοιμων λύσεων"ή της κατανάλωσης...
Δυστυχώς το συγκεκριμένο βίντεο δεν υπάρχει προς το παρόν στο youtube,βρήκα όμως το παρακάτω με τον εκπληκτικό 3χρονο Νικόλα που αναγνωρίζει σημαίες χωρών(μην το χάσετε...)





και ψάχνοντας διεπίστωσα οτι και ο νικητής του αντίστοιχου βρεττανικού show κέρδισε με την ίδια άρια...




οπότε αρκούμαστε προς το παρόν στον αναπάντεχο κύριο Paul Potts,τον αντίστοιχο Βρεττανό Μαυρίκιο Μαυρικίου...

Πέμπτη, Μαΐου 14, 2009

Γιατί όχι και Μεξικό?


Και γιατί μόνο στο Βιετνάμ?
Χάθηκε ο κόσμος να πάνε και κανα Μεξικό?(μπας και πάρουμε ποτέ πρωτάθλημα?)

Σάββατο, Μαΐου 09, 2009

ΑΡΘΡΟ 86,Λευκότερο Λευκό δεν γίνεται...

Έπεσαν λοιπόν και οι τελευταίες μάσκες με την αιφνιδιαστική διάλυση της Βουλής 1 μήνα πριν τις ευρωεκλογές,και ενώ είχε ανακοινωθεί το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας(!),απόφαση που ισοδυναμεί με αμνήστευση όλων των υπό συζήτηση σκανδάλων!Κι όλα αυτά χάρη στο υπέροχο άρθρο 86,όπου οι σοφοί πατέρες του Έθνους έχουν προβλέψει "οτι η Βουλή μπορεί ν'ασκήσει την αρμοδιότητα της δίωξης (μελών της Κυβερνησης)μεχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος".

Αρθρο που δεν δίστασε να αξιοποιήσει αυτός που εκλέχτηκε με σημαία την "διαφάνεια",την "εντιμότητα" και την "επανίδρυση του Κράτους"για να εξαγνίσει τους πάντες.Αθώοι για το Βατοπέδι,αθώοι για τη Ζήμενς,τη ΜΑΝ,τον Παυλίδη,τα ομόλογα,αθώοι για την δημοσιονομική εκτροπή...
Αλλά κατά τα άλλα θα κάνουν τις "επιλογές ευθύνης"και θα φορολογήσουν και τον αέρα που αναπνέουμε μετά τις ευρωεκλογές για να συνεχίσει να λειτουργεί περίπου ως έχει
το αδηφάγο γελοίο κράτος τους...Ούτε λόγος φυσικά για περιορισμό των σπαταλών τους,για απλοποίηση της ελληνικής γραφειοκρατίας που εκθρέφει μόνο διαφθορά,για περιορισμό στον αριθμό των χιλιάδων αντιπαραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων,για λειτουργία με όρους Κρίσης και στο δικό τους modus operandi...
Ε ρε,ένοπλη εξέγερση που σας χρειάζεται...