Δευτέρα, Ιουνίου 09, 2008

Train accidents...

Εκείνος,μεσαίος αξιωματικός της Αεροπορίας,γύρω στα 50,ίσως και λίγο περισσότερο,με παραιτημένο ύφος και την κούραση μιας ζωής υπακοής σε εντολές και κανονισμούς αποτυπωμένη στο πρόσωπό του.
Εκείνη,νέα και φρέσκια,απλά ντυμένη, με ξανθά μαλλιά και αεράτο αλλά όχι επιτηδευμένο στυλ,με τον αέρα μιας ζωής εν πολλοίς άγραφης ακόμη...
Εκείνος,κρατά το βιβλιάριο υγείας στο χέρι-κάποιο γιατρό της Αεροπορίας θα επισκέφτηκε,κοιτά τα καλογυαλισμένα σύμφωνα με τις επιταγές της Υπηρεσίας παπούτσια του και περιμένει να περάσει η ώρα της διαδρομής,η μέρα,οι μήνες μέχρι την καλοκαιρινή άδεια,τα χρόνια μέχρι την σύνταξη...
Εκείνη πάλι,κρατά μόνο το σακίδιο της,περιέργως δεν απασχολείται με το κινητό της,κοιτά γύρω τους προσωρινούς συνεπιβάτες της όχι δίχως κάποιο ενδιαφέρον,και δείχνει ο χρονικός της ορίζοντας να είναι πολύ περισσοτερο εστιασμένος στο παρόν.
Σε μια απότομη επιβράδυνση του συρμού,το προσεκτικά τηρούμενο διάστημα ανάμεσα στα πόδια τους εξανεμίζεται ακούσια και επέρχεται στιγμιαία επαφή,για να επακολουθήσει αντανακλαστική,ένοχα απότομη απόσυρση...
Η στιγμιαία έκπληξη στο βλέμμα κατά τα δέκατα του δευτερολέπτου που κρατά η επαφή,ο κοινωνικά εγγεγραμμένος φόβος,ιδίως απ την πλευρά του,μήπως η επαφή θεωρηθεί επίτηδες,ο αυτόματος υπολογισμός των πιθανοτήτων του τυχαίου του συμβάντος,με συναρπάζει .
Εκείνος,δεν αποκλείεται σε δεύτερο χρόνο να αναρωτήθηκε πόσα χρόνια είχε να ακουμπήσει το πόδι μιας τόσο νέας κοπελας.Δεν αποκλείεται αυτή η τυχαία επαφή ν'αποτελεί την πιο προσωπική ανάμνηση της ημέρας,μια ανάμνηση που θα επανέρθει απ το βολικό συρτάρι του ασυνείδητου,την ώρα που επιτέλους μόνος του,περιμένει τον ύπνο να έρθει.Και η επάνοδος της θα διώξει φυσικά τον ύπνο-λυτρωτή,θα δώσει αφορμή στον εγκέφαλο να πλάσει ενα μικρό φιλμάκι απο την ανάμνηση-φωτογραφία,ένα φιλμάκι στο οποίο- σύντομα θα αντιληφθεί- πως ο ίδιος μπορεί ν'αλλάξει τους ρόλους όπως θα του άρεσε να είναι,με αποτέλεσμα πολλές,ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές του φιλμ,καθε φορά κατα τι βελτιωμένες,ωσπου τελικά να μην είναι σιγουρος για το ποιά ήταν η γνήσια εκδοχή,η αρχική ανάμνηση.Όχι οτι αυτο θα τον πειράξει,'οχι περισσοτερο απ τον χαμένο ύπνο,κι έχει και πρωινό ξύπνημα και αύριο,αλλά πάλι χαλάλι,πόσο καιρό είχε να νιώσει τόσο γλυκιά αναστάτωση?
Εκείνη πάλι,αφού θ'απέκλεισε την πιθανότητα παρενόχλησης από την κατοπινή προσεκτική τήρηση των αποστάσεων,πιθανόν να αναρωτήθηκε τι οδήγησε αυτόν τον άνδρα να ενταχθεί σε ενα τόσο περιοριστικό Σύστημα όσο ο Στρατός.Θα τον φαντάστηκε νέο,25-30 χρόνια πριν,ψηλό,αδύνατο,ίσως φτωχικά ντυμένο, με ακέραια ακόμη τα όνειρά του να ανησυχεί για το μέλλον του,και τελικά να επιλέγει τη σιγουριά του Δημοσίου μέσα απ τον Στρατό.Δεν θα της αρέσει αυτή η τόσο πρόωρη συνθηκολόγηση,αυτή η εκούσια ¨οροφή" στις νεανικές φιλοδοξίες,μπορεί και να τον φαντάζεται ως τον εκπρόσωπο του Συστήματος που αύριο θα καταπιέζει ίσως τον φιλαράκο της,και μάλλον δεν θα τον ξανασκεφτεί κατά τη διάρκεια της ημέρας,ούτε βέβαια την νύχτα ,τις λίγες στιγμές πριν βυθιστεί στον ύπνο.
Τι κι αν εκεινος πιθανόν να αναρωτιέται τι θα γινόταν αν της είχε μιλήσει,έστω για να ζητήσει συγγνώμη αρχικά,αρκεί να έβρισκε μετά να πει κάτι πνευματώδες,ένα μικρό αγκίστρι για να συλλέξει μερικές ακόμη στιγμές,ν'αφήσει οριακά ανοιχτές κάποιες δυνατότητες...
Η στολή,η διαφορά ηλικίας και νοοτροπίας,και πιθανόν η προκατάληψη του παρατηρητή δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία.
Ή απλώς,ο παρατηρητής-αφηγητής ζωγραφίζει εφήμερα σχεδιάκια στην άμμο,λίγο πριν το νωχελικό κύμα τα καταστήσει ακατάληπτα...

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άδικο, άδικο, άδικο!
Ο ένας χάνει τον ύπνο του και την ψυχή του από ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα και ο άλλος αισθάνεται μια μικρή ανησυχία περισσότερο από το στρίμωγμα, παρά το άγγιγμα!

Ο ευγενής πόθος να μας δώσει σημασία κάποιος βαραίνει σαν ανολοκλήρωτος έρωτας καμιά φορά...

Ανώνυμος είπε...

'ανεκπλήρωτος έρωτας'
Ας το διορθώσει κάποιος το παραπάνω.

Locus Publicus είπε...

Ευθύβολο και διαπεραστικό το μάτι του παρατηρητή, αξιολογεί την εικόνα, ψυχογραφεί τα αντικείμενα της ιστορίας. Με τιμιότητα και θάρρος. Και πλάθει σενάρια που πείθουν.

Η κορεσμένη ζωή έχει πιο πολύ ανάγκη τα όνειρα. Γιατί ξέρει απο συμβιβασμούς και λάθη. Η νεανική ζωή που ακόμα δεν γράφτηκε, έχει την πολυτέλεια της απόρριψης, της λήθης. Και όταν οι δύο ζωές έρχονται σε επαφή, έστω και στιγμιαία, οι κόσμοι τους αναστατώνονται.

Ποτέ δεν θα γεφυρωθεί το χάσμα των γενεών. Γιατί δεν το θέλει η Φύση. Η ορμή και ζωντάνια της νεότητας με την τραγικότητα και λάθη που την ακολουθούν, είναι φτιαγμένη έτσι απο το Φύση. Να αμφισβητεί, να απορρίπτει, να προχωρεί. Μετά έρχεται ο συμβιβασμός, άλλωτε μικρός , άλλωτε μεγάλος.

Υπέροχο το κείμεινο φίλε squarelogic, με άγγιξε πολύ. Πράγματι, δεν υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία. Και δεν είναι λάθος του παρατηρητή…

αθεόφοβος είπε...

Εξαιρετικής ευαισθησίας και διορατικότητας κείμενο.
Σκέψεις που πολλές φορές φευγαλέα και ασύντακτα περνάνε από το μυαλό μας σε αντίστοιχες εικόνες δοσμένες με συγκρότηση και ειρμό.
Το ρούφηξα.

Univers είπε...

Αναθεματισμένα κινητά! Δεν ξέρεις ποιος σε "τραβάει", πότε και για ποιο σκοπό! Δεν τολμάει κανείς να λιγουρευτεί τη διπλανή του και τον φωτογραφίζει ο squarelogic για το blog του... Ακόμα χειρότερα, φωτογραφίζει τις σκέψεις του!

Επί της ουσίας επανέρχομαι αύριο (αν δεν τα έχουν πει όλα οι αναγνώστες της εκλεκτής ομήγυρης).

gatti είπε...

Πόσο μαστορικά πλάθεις την ιστορία σου με αφορμή ένα στιγμιαίο άγγιγμα και πόσο αληθινά είναι όσα γράφεις. Η νιότη που προσπερνά χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία, η ωριμότητα που στέκεται λίγο (έως πολύ) παραπάνω στην επαφή που ξυπνά αναμνήσεις. Υπέροχο κείμενο, εκπληκτική αποτύπωση μιας σκηνής από τις χιλιάδες που συμβαίνουν καθημερινά και τις προσπερνάμε. Ισως επειδή λίγοι από μας έχουν
την ικανότητα να τις "φυλακίσουν" σε λέξεις.


ΥΓ. Μου θύμισες ένα κείμενο του Αλέξη Σταμάτη από το μπλογκ του. Θα καταλάβεις γιατί...
Διάβασέ το εδώ:

http://alexistamatis2.blogspot.com/
2007/09/blog-post_6191.html

(Δεν το παίρνει ολόκληρο το copy/paste, πληκτρολόγησέ το μισό - μισό όπως στο δίνω - δυστυχώς δεν καταφέρνω να δώσω link στα σχόλια).

Univers είπε...

Είναι μεγάλη ευχαρίστησή μου στο ΜΕΤΡΟ να παρατηρώ τις αντιδράσεις του κόσμου σ' αυτή την αναγκαστική ολιγόλεπτη συνεύρεση. Μάλλον εύκολα διακρίνεις ποιος είναι μόνος και ποιος όχι, ποιος αναζητεί σύντροφο και ποιος αδιαφορεί, ποιος έχει πλήρη σεξουαλική ζωή και ποιος άδεια, ποιος είναι παγιδευμένος στον αυτοθαυμασμό του και ποιος γνήσια αναζητά την διασταύρωση του βλέμματός του με το βλέμμα του άλλου.

Ή τουλάχιστον προσωπικά έχω την εμμονή να διακρίνω τους περιστασιακούς μου συνεπιβάτες του άλλου φύλου στη βάση αυτών των κατηγοριοποιήσεων. Ίσως πάλι να κάνω λάθος, ίσως αυτά τα συμπεράσματα να είναι αυθαίρετα, ίσως ο άνθρωπος να είναι πολύ περίπλοκος για να αποκρυπτογραφηθεί μέσα από μια σύντομη ξιφασκία βλεμμάτων. Σε κάθε περίπτωση, ο προβληματισμός τελειώνει με την αποβίβαση και η ορθότητα της κατηγοριοποίησης παραμένει σχεδόν πάντα ανεπιβεβαίωτη. Άλλωστε μάθαμε να μην πλησιάζουμε εύκολα τους ανθρώπους, όχι χωρίς προκαταλήψεις και καχυποψία...

squarelogic είπε...

v
Θάθελα νάξερα ποιος διαδίδει οτι η ζωή (ή ο έρωτας) είναι δίκαιη(ος)...

Locus
Για μια ακόμα φορά με κατανοείς καλύτερα κι απ τον εαυτό μου.Θα σου αναθέσω τη συγγραφή του οπισθοφύλλου εάν τυχόν 'εκδοθώ".

Αθεόφοβε
Τόσο καλά λόγια απο εσάς με τιμούν ιδιαιτέρως.Χαίρμαι που σας άρεσε.

squarelogic είπε...

univers
Δεν ειναι φωτο απο κινητό!
Πρόκειται για το κρυφό μοντέλο Thought-a-matic με νευρωνικούς αλγόριθμους εκμάθησης που χρειάζεται χρόνια ενδελεχούς παρατήρησης για να τελειοποιήσει τη φωτογράφηση των σκέψεων.
(όπως καταλαβες μου άρεσε πολύ η ατάκα σου..)

gatti
ευχαριστώ για το λινκ.Το διάβασα και μ'αρεσε.Και κει,μια τυχαία ειδωμένη χειρονομία κινητοποιεί ενα νοητικό αλγόριθμο εξήγησης μόνο που οι 10 γραμμές που αφιερώνει στην φιλόδοξη προσπάθεια περιγραφής της μαγικής κίνησης του χεριού εμπίπτουν στους περιορισμούς της ρήσης "μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις"

univers
"Ομότεχνος",ε?
Τέτοια να γράφουμε,και η ΑΤΤ.ΜΕΤΡΟ θα μας διπλασιάσει το εισιτήριο ως ελάχιστο αντίτιμο για την έμπνευση που μας προσφέρει.

Locus Publicus είπε...

Mε το καλό να "εκδοθείς" φίλε squarelogic. Και θα κάνω ό,τι μου προτείνεις.

Πάντως η καλή παρατήρηση δίνει πολλές πληροφορίες. Οι άνθρωποι "μιλάνε" με πολλούς τρόπους.

vasikos metoxos είπε...

Άκρως "διεισδυτικό" κείμενο. Λέει αλήθειες. Μπράβο φίλε. Πολύ μου άρεσε.

Βάσκες είπε...

Απλώς βγάζει πολύ βιαστικά συμπεράσματα από ελάχιστες πληροφορίες.

Κάπως έτσι έλεγε ο Μάρλοου στον Μεγάλο Ύπνο περιγράφωντας τον εαυτό του (από μνήμης).

;)