Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008

Back to the Past(1800 και βάλε)...

Διαβάζω σημερα για την χθεσινή αποφαση του Συμβουλίου Υπουργών Απασχόλησης για κατάργηση του εβδομαδιαίου ορίου των 48 ωρών εργασίας και επέκταση του έως και πάνω απο 65 ώρες και αναρωτιέμαι,έκπληκτος, ποιά τα κίνητρα πίσω απο μια τέτοια απόφαση.
Κάνοντας τα απλά μαθηματικά,οι 65 ώρες σημαίνουν 13 ώρες εργασίας ημερησίως για 5μερο ή "μόνο"12 ώρες καθημερινώς και ενα 5ωρο τα Σάββατα.Βεβαίως οι "φιλέσπλαχνοι" υπουργοί τονίζουν οτι κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό,αλλά θα προκύπτει 'απο τη συμφωνία εργοδότη-εργαζομένου",αποσιωπώντας βέβαια την σιωπηρή όσο και ψευδέστατη παραδοχή οτι τα 2 μέρη έχουν ίση διαπραγματευτική ισχύ.Θεωρητικά ο εργαζόμενος μπορεί ν'αρνηθεί.Στην πράξη,με την επίσημη ανεργία στις περισσότερες χώρες πάνω απ το 10%,ποσοστό το οποίο θα διευρυνθεί απ την απώλεια ευκαιριακών θέσεων εργασίας λόγω της επέκτασης του ωραρίου των ήδη απασχολουμένων,όποιος αρνηθεί θα παραπεμφθεί σύντομα 'στο ταμείο" για την είσπραξη της απόλυσης του.Φυσικά για την Κομισιόν,έχει δικαίωμα να προσφύγει στα Δικαστήρια.Τώρα ποιος απολυμένος,με οικογεν.υποχρώσεις να τρέχουν,θα έχει το ψυχικό σθένος και την οικονομική αντοχή να τα βάλει δικαστικά με μεγαθήρια είναι ένα άλλο θέμα που δε φαίνεται,περιέργως, ν'απασχολεί τους εντολοδόχους της λαικής βούλησης.Όπως και που θα ξαναβρεί εργασία ο στιγματισμένος "ταραχοποιός"?
Το ερώτημα είναι τα κίνητρα πίσω από τέτοιες πρωτοφανείς αποφάσεις,ειδικά την στιγμη που η Μέρκελ μιλά για χρεωκοπια του αγγλοσαξωνικού οικονομικού μοντέλου και ανάγκη επιστροφής σε μια πιο ευρωκεντρική οικονομία.Είναι όλοι οι υπουργοί "πουλημένοι" στις μεγάλες επιχειρήσεις ή αποτελεί αυτή η αποφαση μια αναγκαία αποκατάσταση ισορροπίας,εν έιδει Ε.Κ.Π.(Ελαχ.Κοινου Πολλαπλασ/τή,που μαθαίναμε στο σχολείο),προς τις (μεσαιωνικές) εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στον Τρίτο Κόσμο,Κίνα και Ινδία λόγω της παγκοσμιοποίησης των αγορών?Και πως γίνεται οι πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας ν'ανήκουν στις Σοσιαλιστικές παρατάξεις των χωρών τους(Βρετ.Εργατικοί πχ)?

Εμένα γιατί μου φαίνεται καλύτερη(ως πιο αναστρέψιμη...) η πρώτη εκδοχή?

Και πως μετά από τετοιες αποφάσεις έχουν την απαίτηση να επικυρωθούν οι συνθήκες που ψηφίζουν οι αποκομμένοι απ τους απλούς πολίτες μανδαρίνοι των Βρυξελλών με καθολικά δημοψηφίσματα ?Είναι δυνατόν να είναι τόσο ξεκομμένοι απ τα προβλήματα της συντριπτικης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών,την στιγμή που βάλλονται ταυτόχρονα απ τον περιορισμό του ευρωπαικού κοινωνικού κράτους(δαπάνες υγείας,συντάξεις),απ την κερδοσκοπία σε καύσιμα και τρόφιμα,και απ τις επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης?
Είναι δυνατόν να πυροδοτούν έτσι την επικείμενη κοινωνική έκρηξη?Είναι δυνατόν ολο αυτό το ωραίο όνειρο(ή μήπως παραμύθι?) της Ευρωπαικής Ένωσης να έγινε ώστε να δημιουργηθεί ενας πανίσχυρος υπερεθνικός οργανισμος ο οποίος θα έπαιρνε πίσω τα κεκτημένα 150 χρόνων αγώνων και κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων?

Κάθε απάντηση ευπρόσδεκτη...

13 σχόλια:

Locus Publicus είπε...

Ποτέ δεν κατανόησα αυτή την ανάγκη νομοθέτησης του ωραρίου εργασίας. Ούτε το γαλλικό 35ωρο, ούτε το 48ωρο. Και τώρα η πρόταση για 65ωρο. Η γνώμη μου είναι πως κάτι τέτοιο είναι γελοίο.

Στο δυτικό κόσμο, έχει πλέον θεσμοθετηθεί το 40ωρο (8 ώρες εργασίας την ημέρα). Και αυτό είναι το μόνο μοντέλο που αντέχει. Οχι γιατί το λέει ο νόμος, αλλά γιατί η εμπειρία διδάσκει πως κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να δουλέψει 15 ώρες την ημέρα. Εννοώ να είναι παραγωγικός. Οι μόνες οντότητες που έχουν πράγματι μελετήσει τα όρια της ανθρώπινης παραγωγής, είναι οι μεγάλες εταιρείες. Και το συμπέρασμα, το βλέπει κανείς στη κουλτούρα τους. Η εργασία δεν μετριέται με το μήκος του χρόνου, αλλά απο τι απόδοση έχει κανείς σ' αυτό που κάνει. Το όλο θέμα είναι να ορίσεις στόχους, και να μπορέσεις να τους μετρήσεις στο τέλος της περιόδου. Ετσι μόνον γνωρίζεις την απόδοση.

Η Ευρώπη ψάχνεται για μοντέλα, τη στιγμή που οι ΗΠΑ, η πιο καπιταλιστική χώρα στον κόσμο, προχωρά σε άλλα μοντέλα εργασίας (απο το σπίτι, απο το διαδίκτυο, κλπ), και δουλεύει το λιγότερο. Προτείνω να ξανακοιταχτούμε. Η μανία της θεσμοθέτησης των ωρών είναι άσχημη ιδέα.

Ολοι γνωρίζουν πως όσο πιο ψηλά πάει κανείς, τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις. Εκεί υπάρχουν οι άγραφοι νόμοι. Και αυτοί είναι οι πιό σημαντικοί.

γ.κ. είπε...

Ναι δυστυχώς είναι.
και εμείς (οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και ονειρευόμαστε την ζωή που δείχνουν οι διαφημίσεις).
γμσ τα.

υγ.Το Μακάβριο είναι οτι υπάρχει αστείρευτη δεξαμενή ανθρώπων που τ΄ όνειρο τους είναι το αδιέξοδό μας!

υγ2 Ευτυχώς υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που διατηρούν μια σχετική διαύγεια και κρατούν τις αποστάσεις από τα "εδέσματα" που τους σερβίρουν.


Kαλημέρα αγαπητέ square

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι απόφαση ελήφθη από πολιτικό (το Συμβούλιο Υπουργών) και όχι από γραφειοκρατικό όργανο των Βρυξελλών.
Και ότι την πρωτοβουλία για την λήψη της αποφάσεως είχε η Κυβέρνηση του Έργατικού κόμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο..
Στόχος της πολιτικής αυτής είναι (μειώνοντας το κόστος εργασίας) να αντιμετωπίσει την απώλεια θέσεων απασχολήσεως στην Ευρώπη που εδημιούργησε υπέρ της Κϊνας, Ινδίας κλπ η παγκοσμιοποίηση..
Ο σκοπός δηλ. αγιάζει τα μέσα μόνον στην οικονομία..

squarelogic είπε...

locus
Ναι,στις ΗΠΑ είσαστε πολυ μπροστά ως προς τις συνθήκες στις οποίες μπορεί ν'αποδώσει τα μεγιστα ο εργαζόμενος,ειδικά αν μιλάμε για πνευματική εργασία...Γι'αυτο και η οικοδεσπότης Google παρέχει δωρεαν στους υπαλληλους της σικ ρεστωράν και καφέ,γυμναστήρια με προσωπικούς γυμναστές,πισίνες,χώρους όπου μπορεί κανεις να παρει εναν υπνάκο,κι ολα αυτά μέσα στα κτήρια των γραφείων της,και θεωρείται έτσι απ τα τοπ μερη για να εργαστεί κανείς.
Εδώ έχουμε μείνει στις αγκυλώσεις των ωραρίων λες και μιλάμε για ρομπότ τα οποία είτε είναι ευχαριστημένα είτε δυσαρεστημένα θ'αποδώσουν το ίδιο.Οποιος εχει ερθει σεπαφή με δυσαρεστημένο υπάλληλο ξερει οτι δεν ειναι ετσι.

squarelogic είπε...

Ψουξ,Χ.Β,

Δεν ξέρω το σκεπτικό τους.Υποψιαζομαι και γω(και γι'αυτο έγραψα περι ΕΚΠ) οτι είναι αυτό που λεει κι ο Χ.Β.,η ανάσχεση δηλ.της μεταφοράς της παραγωγής(και η συνακολουθη δημιουργια ελλειμματικου ισοζυγίου) προς Κινα και Ινδια.Αν είναι ετσι,αλλοιμονο μας!
Καταλαβαινεις οτι για να γινει ανταγωνιστικη η Ευρωπη,θα πρεπει οι ευρωπαίοι να ξεπεράσουν την παραγωγή των κινέζων που δουλεύουν 13-15 ώρες την ημερα για 1 δολλαριο/μερα!Οπότε,δικαιώνεται ο τιτλος του ποστ...
Και ας μην εφησυχαζουμε οτι απειλούνται μόνο οι blue collar θεσεις εργασίας.Μελέτες μηχανικών ή εργα πληροφορικης μπορούν πχ.ανετα να ανατεθούν στην τεράστια δεξαμενη της Ινδιας.Δεν ξερω ποια μπορεί να είναι η λύση...Λογικο είναι οταν καταργεις τα επιμερους στεγανά(βλ.παγκοσμιοποιηση) να εξισώνονται οι ροές και οι πιέσεις σε όλο το σύστημα.Αρα,πισω στον προστατευτισμο?

Unknown είπε...

Αργά ή γρήγορα η Ε.Ε. θα επσιτρέψει σε κάποιου είδους προστατευτισμό..
Και θα είναι τα αριστερά και ακροδεξιά κόμματα (που κάτω από την πίεση των ανέργων ή φοβουμένων την ανεργία ψηφοφόρων τους) θα μας οδηγήσουν εκεί!!
Όχι αναγκαίως κακή εξέλιξη για την Ε.Ε. και, πάντως, άκρως πιθανή..

vasikos metoxos είπε...

Όσο υπάρχουν μονίμως "σκυμμένοι" πολίτες τόσο το σεξ θα γίνεται πιο σκληρό. Τα ωραιότερα έρχονται αργότερα...

hroni είπε...

Nai, nai foveri proodos edo sto USA squarelogic. Kathe fora pou pernao apo to Googleplex sto San Jose mou kanoun ena peripoiimeno masaz kai na ena cafe-mocha gia to dromo.
Meta apo tosa xronia stin Ameriki akoma den exo kataliksei ti me ponaei pio poli, i mesi i o kolos mou.

Ανώνυμος είπε...

Το ίδιο θέμα με την ίδια ημερομηνία και τις ίδιες απορίες ανέβασα κι εγώ και το πληροφορήθηκα από τον κοινό μας φίλο LocusPublicus.
Η διαφορά είναι πως εγώ το προσεγγίζω με κάποια σατιρική διάθεση επειδή νομίζω πως, για την ώρα τουλάχιστον, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά με παρόμοιες προτάσεις.
Το σίγουρο είναι πως πισωγύρισμα στις εργασιακές σχέσεις των αρχών του 1900 είναι αδύνατον να περάσουν χωρίς αιματοκύλισμα!
Για να δούμε…

squarelogic είπε...

Είναι ενδιαφέρον οτι ακομα και μεις που ασχολούμαστε σχετικως με τα κοινά ακουσαμε για την συνθηκη της Λισαβώνας επ'ευκαιρια του Ιρλανδικού δημοψηφίσματος!
Δεν ξερω αν στις άλλες ευρωπαικες χώρες όπου η συνθηκη επικυρώθηκε στα Κοινοβούλια υπήρξε επαρκης ενημερωση των πολιτών,πάντως εδώ την ψήφισαν στα μουλωχτά και μετά βγηκε ο Γιωργάκης και ζήτησε δημοψήφισμα!!!(αφου την είχε ψηφίσει!)
Αν δηλ.το Ιρλανδικο Σύνταγμα δεν προέβλεπε δημοψήφισμα ουδείς θα είχε ακούσει για την περιώνυμη συνθηκη.
Κι όσο κι αν η τέλεση δημοψηφίσματος για τέτοια θέματα είναι συζητήσιμης χρησιμότητας,αποφάσεις σαν αυτη των Υπουργών Απασχόλησης καταδεικνύουν ενα σαφέστατο έλλειμμα ουσιαστικης δημοκρατίας στην λειτουργία της Ε.Ε. και γι'αυτό τα δημοψηφίσματα δίνουν απαντήσεις σε ερωτηματα που ουδέποτε τέθηκαν

squarelogic είπε...

polychronis
Ασπάζεσαι δηλ.τα λεγόμενα του Βασικού Μετόχου...?

Βάσκες είπε...

Παιδιά δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε μόνο με το κανονιστικό πλαίσιο και όχι με την ουσία.

Η πράξη δείχνει πως όταν έχεις ψηλή θέση ωράριο δεν υπάρχει.

Και όταν έχεις χαμηλή τα λεφτά δεν φτάνουν οπότε έχεις δεύτερη δουλειά. Στην οποία καταφέρνεις να είσαι αποδοτικός. Άρα πάλι ωράριο δεν έχεις.

Ούτε όμως και ζωή.