Ηθοποιός σημαίνει...Daniel Day Lewis!

a lifelong study in evasion...

Βλεποντας την αρχική σεκάνς του "θα χυθεί αίμα" με τον Ντανιελ Ντευ Λιουις στο ρολο του χρυσοθηρα που παλεύει στον πάτο ενός αυτοσχέδιου πηγαδιού με την αξίνα του να βρει ψηγματα χρυσού ή ασημιού,γυρισα στον φίλο Στάθη διπλα λεγοντας "και μετά λέμε και μεις οτι δουλεύουμε...".ΟΚ,αυτό ηταν 110 χρόνια πριν και τέτοιες συγκρίσεις είναι άτοπες.

Δυόμιση ώρες μετά,με το ημιπαρανοϊκο βλέμμα του μοναχικού πετρελαιά του Λιουις,(που κοιτά διαπεραστικά τον όποιον συνομιλητή του τομογραφώντας το ελάχιστο ίχνος υστερόβουλης σκέψης που θα δικαιώσει την χρόνια απέχθειά του προς τους ανθρωπους),να στοιχειώνει το μυαλό μου,διαισθάνομαι οτι ο φυσικός κάματος και οι κινδυνοι που διέτρεχε ο Λιουις-μεταλλωρύχος ωχριούν μπροστά στην απαιτητικότητα ενός τετοιου ρόλου,όπως τουλάχιστον τον παίζει ο Ντανιελ Ντευ.Αυτο μάλλον δεν ειναι ακριβές:ο Lewis δεν παίζει τον Daniel Plainview(καθόλου τυχαίο το λογοπαίγνιο),είναι ο Plainview.

Μιλάμε βέβαια για εναν ηθοποιό ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια αρνείται να βγει απ τον εκάστοτε ρόλο του όσο καιρό διαρκούν τα γυρίσματα: Στην "Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι" εμαθε Τσέχικα,στο "Αριστερό μου πόδι" παρέμεινε καθόλη την διάρκεια των γυρισμάτων καθηλωμένος στην αναπηρική πολυθρόνα αναγκάζοντας τους τεχνικούς και βοηθούς παραγωγης να τον κυλίουν πάνω σ'αυτήν ή να τον ανεβάζουν σε ράμπες,και τελικά έσπασε 2 πλευρά με την εμμονή του αυτή.Για τον "Τελευταίο των Μοικανών" έκανε ατελείωτα βαρη και εμαθε να ζει στην ύπαιθρο,να κυνηγά και να ψαρεύει,ενω γυρνούσε συνεχως με μια καραμπίνα στην πλάτη,ενώ στο "Ονομα του Πατρός" έχασε 20 κιλα για να παίξει τον άδικα φυλακισμένο Τζ.Κονλον,πέρασε εκτεταμένα διαστήματα μεσα στην φυλακή και απαιτουσε απ τα μελη του συνεργείου να τον βριζουν και να του πετάνε παγωμένο νερό όπως θα έκαναν οι δεσμοφυλακες.Για τον "Πυγμάχο" έκανε 2 χρόνια μαθηματα πυγμαχίας μ'ενα πρωην παγκοσμιο πρωταθλητη ,ενω στις "Συμμοριες της Νεας Υόρκης"έπαθε πνευμονία κατα την διάρκεια των γυρισμάτων και αρνείτο να φορέσει ζεστότερα ρούχα με το σκεπτικό οτι δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή!Φυσικά και θητευσε σε κρεοπωλείο αφού επαιζε τον" Bill The Butcher"
Δεν είναι λοιπον παράξενο που κατά διαστήματα εξαφανίζεται απ το προσκήνιο, ψαχνοντας χρόνο και χώρο να ξαναβρεί τον εαυτό του.Ανάμεσα στις 2 παραπάνω ταινιες εξαφανιστηκε για 5 χρόνια,περνώντας κάποια απ'αυτά μαθαίνοντας την τέχνη του υποδηματοποιού δίπλα σε εναν φλωρεντινό τεχνίτη.Ανταπέδωσε,δίνοντας του μαθηματα υποκριτικης!

Δεν είναι πολλοί οι ηθοποιοί που προσεγγίζουν τους ρόλους τους με τέτοια μονομανία.Τέτοιος ηταν ισως ο Μαρλον Μπράντο,τέτοιος ειναι μερικές φορές ο Sean Penn.Κανένας όμως δεν κατοικει στην ψυχη και το σώμα του ρόλου του όπως ο Lewis.Συνηγορεί σε συνεντευξη του στην "Ε" του Σαββάτου ο Penn:
"Εχοντας πειρα σαν ηθοποιός,σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος,μπορω να πω οτι η ηθοποιία είναι η πιο δύσκολη δουλεια απ'όλες.Γιατι ειναι μεγαλο το ψυχικο τίμημα.Αυτο ισχυει ανεξαρτητα με το αν ο ηθοποιος εχει τραγικο ή κωμικό ρόλο ή ποιά μεθοδο ακολουθει.Προτιμω λοιπόν να καθομαι στη θεση μου απ'οπου παρακολουθω αυτους που αγαπω να υποδυονται τους ρολους τους...χωρίς να βγαζω τα σωθικά μου καποια παράλογη ώρα της νυχτας"

Οταν ο Lewis ρωτηθηκε γιατι θεώρησε αναγκαίο να περάσει 2 μερονυχτα σε κελλί χωρίς τροφή και νερό,για τις ανάγκες του In the Name of the Father απαντά:

"You need to understand what it is like to be interrogated by three two-man teams over a period of two days. If an innocent man signs a confession, which pisses away his life, it is part of your responsibility to touch on why a human being would do that. So my curiosity leads me into those places. But I don't want to make too much of the details. They are just that - details. When you don't know from experience, or you can't explore through the imagination, you better do some sort of practical work that is at least going to stimulate the imagination, because finally the whole thing is just an act of imagination"
Αλήθεια,πως να ερθει κανείς απ το 5στερο ξενοδοχείο του,εχοντας απολαύσει ενα βασιλικό πρωϊνό και το τζακούζι του και να μπεί στο πετσί του ρόλου ενός ανθρώπου που ομολογεί εγκλήματα που δεν εχει κανει,από κόπωση και μόνο?Τώρα συνειδητοποιώ οτι ο δρόμος του είναι ο μόνος αυθεντικός,αλλά ποιός τολμά να τον ακολουθήσει?Ποιός τολμά να καταδυθεί καθε φορά τοσο βαθιά στον ρόλο που υποδύεται,ειδικά οταν πρόκειται για ρόλους σαν αυτούς που επιλέγει ο Λιουις?

Αντιθετα μ'οτι ισως θα περίμενε κανεις,στις συνεντεύξεις του δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες αναλύοντας την μεθοδό του,όχι γιατι θέλει κατι να κρύψει,αλλά γιατι δυσκολεύεται να την ορίσει ο ίδιος:τη θεωρεί μια μορφή εκφρασης ως απάντηση σε μια συγκεκριμένη ανάγκη που προκυπτει σε μια συγκεκριμένη χρονικη στιγμή.Βασίζεται στην υποσυνείδητη επιβεβαίωση του ενστίκτου και αποφεύγει να αποκωδικοποιήσει την διαδικασία.

Μετά απ'όλα αυτά δεν θέλω να μάθω τι χρειάστηκε να κάνει για να μπει στο πετσί του Daniel Plainview!Και εκείνο που με καταπλήσσει είναι πως ο Lewis που έγινε ο Plainview,γίνεται ο Lewis που έρχεται για 5η φορά αφιλοκερδώς στην Ελλάδα για τους σκοπούς του ιδρύματος Προστασίας Σπαστικών,περνά μια μέρα παρέα με τα παιδιά του ιδρύματος χωρίς να συνοδεύεται από κάμερες,τρώει και παίζει μαζί τους και,απ'οτι έμαθα εκ των έσω,δωρίζει κάθε φορά και ένα σεβαστό ποσό στο ιδρυμα!Ενας θαυμαστός πραγματικά Ανθρωπος!

update: Και ενώ όλα τούτα εχουν γραφτεί Κυριακή βράδυ,πριν την ανακοίνωση των Οσκαρ,διαβάζω την επομένη από την μοναδικά συντονισμένη "πυξίδα " του old boy:
"Όχι, αυτό το πράγμα εκπηγάζει από πολύ πολύ μακριά, από εκεί που λίγοι μπορούσαν να φτάσουν και ελάχιστοι το τόλμησαν. Το ότι έχει βρει τον τρόπο να ξαναγυρίζει πίσω σε αυτό το γλυκύτατο πλάσμα που δέχεται βραβεία και λάμπει ολόκληρο, αυτό είναι η πραγματική του τέχνη"
Προσυπογράφω με σεβασμό...
(ακολουθεί η τελευταία σκηνή της ταινίας,για όσους δεν πρόκειται να την δουν άμεσα και χρειάζονται μια ιδέα για τι πράγμα μιλάμε...)