Κυριακή, Φεβρουαρίου 24, 2008

Διπλή Ονομασία

Οσο καιρό την γνωριζε σαν φίλη το όνομά της δεν τον είχε ενοχλησει.Δεν τον ενόχλησε ουτε όταν τον κάλεσε να βγουνε μαζί,δεν τον ενόχλησε οταν προς το τελος της βραδιάς ,μάλλον απρόσμενα έγινε πιο θερμή μαζί του,ούτε οταν τον φίλησε πρωτη φορά βγάζοντάς τον απ την ερωτική χειμερία νάρκη του.Όσο καιρό βρίσκονταν μόνο οι δυό τους δεν είχε προβλημα να την αποκαλεί με τ'ονομά της. Μόλις ομως παρουσιάστηκε η προοπτική να εμφανιστούν μαζι σαν ζευγάρι,αρχισε να τον χαλάει:πως εκείνος,που μέχρι τότε είχε σχετιστεί μόνο με Αλκηστες,Νιόβες,άντε και Κατερίνες ,θα την σύστηνε λέγοντας "απο δω η Βούλα"?
Ξεπέρασε τους αρχικούς δισταγμούς του και της είπε οτι θα του άρεσε να την αποκαλεί 'Σταύρα"-απο μια ανεξάρτητη γκόμενα που ήξερε στο σχολείο.Προσπέρασε την φυσική ερώτηση "γιατι,δε σου αρέσει το ονομα μου?" χρυσώνοντας το χάπι ότι η καινούρια εκδοχή της πηγαινε περισσότερο,ότι ήταν πιο σοφιστικέ οπως εκείνη κλπ.Καλοβολη (και φρεσκοερωτευμένη..) η Βούλα δεν έφερε καθετες αντιρρήσεις-οταν αρχισε ομως να την καλεί ετσι δημοσίως,και εκεινη τις περισσοτερες φορές να μην αντιλαμβάνεται οτι της απευθυνόταν, συναισθανθηκε το γελοίο του πράγματος.Ασε που και στα δικά του αυτιά ηχούσε ψεύτικο.

Συντομα το αντικατέστησε με το "Σταυρούλα" αν και του θύμιζε μια θεία του στο χωριό,με παρόμοια αποτελέσματα στην συνεννόηση τους, και ως εκ τούτου εγκαταλείφθηκε κι αυτό ως εξόχως αντιερωτικό και πάντως αναντίστοιχο προς το θεσπέσιο πλάσμα που του δινόταν τόσο ανεπιτήδευτα.Ήδη ομως η Βούλα είχε αρχισει να καταλαβαίνει οτι δεν αισθανόταν και τόσο περήφανος γι'αυτήν και άρχισε να ζητά φορτικά επιβεβαιώσεις:παρουσιαζόταν ξαφνικά μπροστά του όταν εβγαινε μόνος του με φίλους του,υποχρεώνοντάς τον απρόθυμα να την συστήσει,τηλεφωνούσε στην δουλειά του δίνοντας το όνομα της στην φιλοπερίεργη γραμματέα η οποία του φαινόταν οτι τον κοιτούσε περιπαικτικά όταν του έδινε το τηλεφωνο.Εκείνος με τη σειρά του είχε αρχίσει να της κάνει συστάσεις να περπατά πιο θηλυκά,κι "όχι σαν τσολιάς",της αγόραζε ρούχα πιό "ενήλικα" από τα casual που προτιμούσε εκείνη,καί εξέφρασε την δυσφορία του με τη νέα της σγουρή κόμμωση.
Εντωμεταξύ φλέρταρε με την ιδέα να την αποκαλεί 'αγάπη μου"όσο περισσότερο μπορούσε,αλλά αυτό δεν του έλυνε το πρόβλημα της σύστασης σε τρίτους αφενός,αφετέρου είχε κατι το τελεσίδικο πανω του για το οποίο δεν αισθανόταν έτοιμος.
Όταν κατέληξε στο "κούκλα μου" αρχισε να ψυχανεμίζεται οτι ούτε αυτό ηταν πλέον ακριβές:ο τρόπος που του μιλούσε πλέον η Βούλα,η αναποφασιστικότητα για τα ραντεβου τους,η αισθητή πτώση της θερμοκρασίας στις ερωτικές τους περιπτύξεις έκαναν βάσιμη την υπόνοια οτι δεν ήταν πλέον (αποκλειστικά..) κούκλα "του".Η επακόλουθη αραίωση των συναντησεων τους όμως,τον έκανε να αισθανθεί επιτέλους πόσο σημαντική ήταν η παρουσία της στην ζωη του και έτσι άρχισε να καταβαλλει ιδιαίτερες νοητικές προσπάθειες να ξεπεράσει το πρόβλημα,που τώρα καταλάβαινε,αφορούσε μόνον τον ίδιον.
Όταν πια έφτασε ο καιρός ν'αποδεχθεί οτι η Βούλα ήταν απλά η Βούλα,κι ότι κι έτσι του επεφτε αρκετή,εκείνη είχε ήδη βρεί κάποιον ,που ηταν ευτυχής να την χαίρεται δίχως να προσπαθει να την αλλάξει.

10 σχόλια:

Kostas Skiadas είπε...

Πώς όμως νά διαφωνήσει κανείς μέ τήν συμπεριφορά τού ήρωος τής ιστορίας εάν τό πρόβλημα δέν προήρχετο αποκλειστικώς καί μόνον από τό όνομα αλλά γενικώς από τό επίπεδο τής κυρίας, μέ αποτέλεσμα νά μήν μπορεί νά σταθεί επάξια δίπλα του; Βεβαίως αυτά δέν λέγονται.

Βάσσια είπε...

Εάν το επίπεδο του έφτανε μέχρι το πως λένε κάποια και όχι το τι περιέχει, καλά έκανε η "Βούλα" και άλλαξε μπράτσο.

Θα μπορούσε να γλιτώσει από όλα αυτά εάν την αποκαλούσε με το βαφτιστικό της.

Αλλά, δεν σκέφτηκε παρά μόνο την εικόνα του.

Έτσι η Βούλα, όποια αξία κι αν είχε, την αύξησε κατά πολύ υπέρ της και εις βάρος του.

Καλησπέρα :-)

gatti είπε...

Η επακόλουθη αραίωση των συναντησεων τους όμως,τον έκανε να αισθανθεί επιτέλους πόσο σημαντική ήταν η παρουσία της στην ζωη του και έτσι άρχισε να καταβαλλει ιδιαίτερες νοητικές προσπάθειες να ξεπεράσει το πρόβλημα,που τώρα καταλάβαινε, αφορούσε μόνον τον ίδιον.

Eδώ είναι όλη η ουσία: To πρόβλημα είναι πρόβλημα μόνο για τον ίδιο...


ΥΓ. Πολύ καλή αλληγορία...

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα δεν είναι η διπλή ονομασία αλλά η πλαστή ταυτότητα. Η αποδοχή από την αρχή της πλαστοπροσωπίας είτε καλύπτεται από ονόματα είτε από υποκοριστικά αργά ή γρήγορα οδηγεί στην κρίση. Τελικά τί ήθελε από την κοπέλα; Την ψυχή της ή την ταυτότητά της; Γιατί όσοι δεν έχουν ψυχή άδικα ψάχνουν για ταυτότητα.

squarelogic είπε...

Κ.Σ./Βασσια
δεν ειναι σαφες οτι υπάρχει προβλημα με το επίπεδο της κυρίας.Μπορει να ειναι"πιο λαική" απ τον ηρωα μας,αλλά αυτό δεν τον εμποδισε να χαρεί ορισμένα "προνόμια".Το να προσπαθεις να επηρεάσεις τον άλλον προς την κατεύθυνση που σου αρέσει παντα γίνεται.Το να θελεις να τον κανεις ομως κατι διαφορετικο απ'οτι ειναι,μαλλον σηματοδοτει λαθος αρχικη επιλογή.

Ανωνυμε(γιατι ανώνυμος?)
ηθελε οτι θελουν όλοι οταν ζευγαρώνουν:δηλ.τα πάντα!
Και ερωτικη συντροφο,και φίλη,και συνοδό για τις εξόδους,και αδελφή ψυχή,και...και την ησυχία του!
Δεδομένου οτι οι πιθανοτητες να βρει κανεις όλο το πακετο ειναι πολυ μικρες,ενυπάρχουν εξαρχης οι σποροι της κρισεως.

gatti
χαιρομαι που επιασες την αλληγορία.
Η ετικέτα ομολογουμένως προστεθηκε μετα το σχόλιο σου!

Locus Publicus είπε...

Η αδικία και ο καταναγκασμός της σχέσης ήταν προφανής. Εχει κάθε άνθρωπος το δικαίωμα να είναι αυτό που θέλει, να δρά όπως θέλει, να εκπροσωπεί τον εαυτό του όπως θέλει, να έχει όποιο όνομα θέλει.

Καλά έκανε η Βούλα και έφυγε. Κάποιος οραματιζόταν τη δική του ζωή, αλλάζοντας κάποιον άλλον. Η αγάπη προς το Βούλα εξαρτώνταν απο τον αλλαγή του χαρακτήρα της.

Μου θύμισε μια ιστορία με κάποιον μετανάστη ονόματι Μανολόπουλο, που στη αγγλοσαξωνική γειτονιά έγινε Μan για να "άνήκει", και αργότερα Μann όταν η γειτονιά γέμισε εβραίους. Πέρασαν χρόνια όταν συνειδητά πλέον ξανάγινε αυτός που ήταν αρχικά.

Καλό πόστ φίλε μου. Πάντα τέτοια!

Βάσκες είπε...

Η φρεσκάδα και η εμπειρία παλεύουν και η ισορροπία δεν είναι εύκολη.

Όμορφο.

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα δεν είναι η διπλή η ονοαμσία. Το μεγάλο πρόβλημα έιναι έιναι η σύνθετη.
Τι να συνθέσεις; τι να πεις; αλλάριχα όντα και βησιγότθα, ίσως ενοικούν στις παρειές μας, αλλά τι να πούμε; Μωρέ μήπως και τους χρειαζόμαστε κι αυτούς τους βαρβάρους για να νιώσουμε έθνος; Λέω μήπως;Ωρέ, μπας και θέλουμε τα βάρβαρα να μας απειλούν; Λέω:μήπως, αλλιώς αποσυντιθέμεθα στα εξ ων συνετέθην;

Ανώνυμος είπε...

Αυτά παθαίνει όποιος δεν αρκείτε στο όνομα που του συστήνεται η κολλητή του και θέλει να την ξαναβαφτίσει!
Η ιστορία σου κάτι μου θυμίζει και σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τι, αλλά δεν τα καταφέρνω...
Θα το βρω όμως, που θα μου πάει;
Την καλημέρα μου.

squarelogic είπε...

Συνεας
η ιστορια ειναι πρωτοτυπη,αλλα το ολο σεναριο σιγουρα ειιε παιχτει πολλες φορες στην πραγματικη ζωη.