Δευτέρα, Φεβρουαρίου 18, 2008

Κοπάνας εγκώμιον...


Με οποιον και να μιλούσα χθες το μεσημέρι παρακαλούσε να συνεχιστεί η χιονόπτωση,τόσο ωστε να μη χρειαστεί να πάει σήμερα στη δουλειά.
Σιγά τα νέα, θα πει κανείς,οι Ελληνες ειναι ειδικοί στην "ανακαλυψη 3μέρων".

Κι όμως πιστεύω οτι αυτή η επιθυμία είχε πολύ λίγο να κάνει με τη μία επιπλέον μέρα σχόλης. Παρά την τρομολαγνεία των καναλιών που βρήκαν φυσικά θέμα για να καθηλώσουν τους εύπιστους εκ των τηλεθεατών τους σε 24ωρη βάση,ο μεσος Ελληνας απλά ήθελε να απολαύσει την σπανιότητα του φαινομένου(ειδικά στην Αθήνα)χωρίς τον εκνευρισμό που θα του δημιουργούσε η δυσκολία μετακίνησης για να πάει στην εργασία του.
Το χιόνι στην Αθήνα είναι ενα γεγονός που συμβαίνει καθε 2-3 χρόνια.Εχοντας εξασφαλισμένη τη θέρμανση,και γεμάτα τα ψυγεία και τα ντουλάπια με τρόφιμα,αποτελεί μιά σπάνια όσο και προσκαιρη υπόσχεση ευτυχίας: μια πιθανότητα επαναφοράς στην παιδική ηλικία,είτε παιζοντας κανείς με τα παιδιά του,είτε πίνοντας τσίπουρο ή κονιάκ με τους φίλους,με τη φασολάδα ή τα λουκάνικα στη φωτιά...
Διεκδικούμε το δικαίωμα να απολαύσουμε συτή την ευκαιρία,χωρίς να χρειάζεται να διακινδυνεύσουμε ακροβατώντας πάνω στα παγωμένα πεζοδρόμια ή περπατώντας αναγκαστικά στο κέντρο του δρόμου.Άλλωστε γιατί να καταλήξει κανείς στο ΚΑΤ,όταν κι εκεί οι μισοί γιατροί και νοσηλευτές θα λείπουν?
Η χιονόπτωση επιβραδύνει τους φρενήρεις αστικούς ρυθμούς,συγκαλύπτει την γκρίζα ασχήμια,ανακινεί μνήμες απ τα χωριά,αναδεικνύει την παιχνιδιάρικη διάθεση,εξαγνίζει και ηρεμεί.


Τώρα που το σκέφτομαι,υπάρχει μια ουσιώδης διαφορα της σημερινής "αργίας" απο τις συνήθεις θεσπισμένες αργίες:αυτές ειναι φορτωμένες με δεκάδες δουλειές που πρέπει να γίνουν και με μη ρεαλιστικές προσδοκίες ανάπαυσης και διασκέδασης.Έτσι καταλήγουν συνήθως να παρέρχονται χωρίς να τις έχουμε καταλάβει.Αντιθετα η σημερινή μέρα ήταν μια μέρα αναγκαστικής ακινητοποίησης για τους περισσότερους,που δεν μπορούσε να διαταραχθεί ούτε απο εξωτερικούς καταναγκασμούς,ούτε απο εσωτερικές ανησυχίες.
Μια (προσεκτική...) βόλτα στη γειτονιά μου το πρωϊ με έπεισε για την ορθότητα του αισθητηρίου των Ελλήνων:αφου ακόμα και το 90% των εμπορικών καταστημάτων ήταν κλειστό(δηλ.οι άνθρωποι που είναι αυτοαπασχολούμενοι και θα στερηθούν τα όποια εσοδα της ημέρας),πως να κατηγορήσει κανείς τους ετεροαπασχολούμενους?Ζευγάρια οικογενειαρχών ξαναπερπάτησαν μαζί μετά από χρόνια,εραστές απόλαυσαν ένα απρόσμενο πρωινό στο κρεβάτι χωρίς εγνοιες,πιτσιρικια έπαιξαν χιονοπόλεμο και έκαναν τις πρώτες-πάντα ατεχνες λόγω ψύχους-απόπειρες να φτιάξουν χιονάνθρωπο,ακόμα και η ζωή των εσώκλειστων ηλικιωμένων πήρε ξαφνικά καποια ένταση ωστε να διαφοροποιηθεί από τη μακρά σειρά όμοιων ημερών μέχρι την οριστική δύση, ακούγοντας τις τηλεοπτικές υπερβολές.
Αν ειναι ετσι,άξιζε,δε νομίζετε?

Κρίμα που από αύριο επανερχόμαστε στη συνήθη καθημερινότητα....

13 σχόλια:

squarelogic είπε...

Γνωρίζω βέβαια πως τα πράγματα ειναι καπως διαφορετικά αν βρεθείς αποκλεισμένος σε κάποιο δυσβατο χωριό χωρίς ηλεκτρικό,κι ακόμα χειρότερα χωρίς θέρμανση...πόσο δύσκολα περνά ο χρόνος χωρίς τηλεόραση ή χωρίς φως ικανό για ανάγνωση...ας μείνουμε για σήμερα στην αστική γοητεία του σπάνιου φαινομένου σε πείσμα αυτών που με σκοπό την τηλεθέαση προσπαθούν να μας πανικοβάλλουν.

Βάσσια είπε...

Καλημέρα :-)

Εμείς δεν δουλέψαμε με το «νόμο» , μιας και η εταιρεία ήταν κλειστή.

Πάντως, χωρίς να ξέρω γιατί, αυτές οι χιονισμένες μέρες (που έχουν πληθύνει πολύ για παραλιακή περιοχή)δημιουργούν μια θαλπωρή.
Αν και δύσκολα μπορούσα να μετακινηθώ, το ευχαριστήθηκα, μαζί και το σκυλί.
:-)
(αν δεν κοβόταν και το ρεύμα για ώρες, θα ήταν ακόμη καλύτερα)

Unknown είπε...

ΕΓΏ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΥΠΟΓΕΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!

christina είπε...

Αδελφάκι, έχασες φασολάδα και νέα ωρσιόν παστουρμαδόπιτας, καθώς και θρυλικό ντέρμπυ αγοριών-κοριστιών στο τρίβιαλ. Μόνο που με 40 πόντους χιόνι, θα έπρεπε να κοιμηθείτε σε μας!
πολύ καλημέρα και καλό πατινάζ στοςυ δρόμους της πόλης!!

Locus Publicus είπε...

Εγώ φίλε μου squarelogic συμφωνώ μαζί σου. Εδώ στη Νέα Αγγλία που οι χιονοπτώσεις είναι κατα μέσον όρο τουλάχιστον διπλάσιες απο αυτή που είδατε στην Αθήνα, λόγω προετοιμασίας και αποτελεσματικότητας, έχουμε χάσει ακόμα κι' αυτό που αναφέρεις. Την ευκαιρία να λουφάρουμε ακόμα και την ημέρα που χιονίζει. Η πολύ αποτελεσματικότητα βλάπτει! Είναι όμορφο να βγείς μια βόλτα στο χιόνι, να κοιτάξεις γύρω σου και μέσα σου, να στανιάρεις τις σκέψεις που τρέχουν τόσο γρήγορα.

gatti είπε...

Οι λευκές μέρες και νύχτες της Αθήνας ήταν χαρά και λύπη μαζί. Μπορούσες να χαρείς το χιόνι που κάλυψε τα πάντα και σε ξανάκανε παιδί, αν δεν είχες στο μυαλό σου την έγνοια πώς θα πας στην δουλειά σου, όταν ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απουσιάσεις από αυτήν. Για όσους μπόρεσαν να παίξουν χιονοπόλεμο με τα παιδιά τους ή να απολαύσουν το χιονισμένο τοπίο από το παράθυρό τους καθισμένοι δίπλα στο τζάκι ήταν μια πραγματική απόλαυση. Μόλις όμως έκανες το λάθος να ανοίξεις την τηλεόραση σε έπιανε μελαγχολία. Λίγο χιονάκι έπεσε και βγήκαν αμέσως οι τρομολάγνοι να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Αλλοι έτρεχαν να αγοράσουν προμήθειες σε φούρνους, σούπερ μάρκετ και περίπτερα λες και επρόκειτο να μείνουν εγκλωβισμένοι για μέρες. Και κάτι άλλοι ανεγκέφαλοι δεν μπορούσαν να σκεφτούν το αυτονόητο. Οτι δεν είναι δυνατόν να βγαίνεις στους δρόμους με το αυτοκίνητό σου χωρίς αλυσίδες και να μπλοκάρεις τους δρόμους.
Εχω την αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορούμε να χαρούμε πια σ΄ αυτή την πόλη. Εκτός αν πετάξουμε από το σπίτι τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και εμπιστευτούμε απλά το ένστικτό μας...

squarelogic είπε...

Χριστινάκι
για το 1ο εδεσμα δεν στεναχωριέμαι καθως διαφωνεί συστηματικά με το πεπτικό μου.Τα υπολοιπα,ναι,ειναι απώλεια.Αλλά και μεις του κέντρου πηραμε τη γεύση μας...

locus
Εσεις στη Νεα Αγγλία αναγκαστικά ειστε οργανωμένοι ωστε να μην παραλύετε υπό τετοιες συνθηκες,διαφορετικά θα έπρεπε να καθεστε το μισο χρόνο-καθόλου προτεσταντικό και αμερικανικό!Χάνετε ομως την μαγεία της αναγκαστικής συλλογικής ακινητοποίησης!Πως το έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι?"Ουδεν κακό αμιγές καλού".Αυτο ακριβώς!

Βασσια
οσα έγραψα ισχυουν υπό την προυποθεση οτι εχει κανείς ηλκτρικό ή έστω τζάκι φουλαρισμένο στα ξύλα και καλή παρέα.Αλλιώς έχω ζήσει και γω κάτι λευκές απελπισίες,δίχως ρεύμα,θέρμανση,παρέα,άστα να πάνε...

squarelogic είπε...

κε Βαρδάκα
αν με το χιόνι πήγε πραγματικά το μυαλό σας στα... υπόγεια ύδατα της Αττικής,τότε
1)μαλλον ανησυχείτε πολυ για την λειψυδρία
2)είστε ανθρωπος που βλέπετε πολύυυ μακριά
3)είστε αληθινός οικολογος!

gatti
εγώ αυτό κάνω.Τηλεόραση δεν ανοιξα σχεδόν καθόλου,δεν άφησα τους επαγγελματίες τρομολάγνους να μου χαλάσουν την εκπληξη,χαλάρωσα κι απόλαυσα την μέρα κι ας μην δούλεψα (ως ελεύθ.επαγγελματίας).Αν είχε κρατήσει και σήμερα (που βίωσα την δυσκολία να μεταβω στην πρωινη μου εργασία κάνοντας πατινάζ με την αυγούλα)θα ήμουν ακόμα ευτυχέστερος!

Ανώνυμος είπε...

Την ίδια περίοδο οι κάτοικοι μιας υπερατλαντικής πόλης είχαν υποστεί την ίδια τρομοκρατία για μια επικείμενη καταιγίδα. Τελικά, η 'καταιγίδα' ήταν ένα σαββατιάτικο βρόχινο 'φτύσιμο', που πέρασε και ησύχασαν! ! ! !
:(
Μια βόλτα στο χιόνι και για μένα παρακαλώ!

vasikos metoxos είπε...

Ωραίο πράγμα το χάζεμα ε? Και ειδικότερα όταν είναι όλα έξω χιονισμένα. Το δικαίωμα στην τεμπελιά περνά μέσα από του καιρού τα τερτίπια. Και του χρόνου.

Old Boy είπε...

Το ποστ εξαιρετικό ως συνήθως.
Αν μπορείς επικοινώνησε κάποια στιγμή μαζί μου στο μέιλ μου (oldboy.ohdaesu@gmail.com)

SniperAthens είπε...

κι εγώ ήθελα να την κοπανήσω σήμερα το βράδυ να πάω με τους φίλους μου σε κανένα club, αλλά... πρέπει να πάω τον παππού μου βόλτα

τώρα που ο συμπολεμιστής του από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο έφυγε από την Αθήνα, έμεινα μόνο εγώ να τον προσέχω...

γ.κ. είπε...

Αυτό με την εφευρετικότητα του Έλληνα στα τριήμερα ...είναι που με κάνει να κρατάω την υπηκοότητα!
Σήμερα να φανταστείς πάω να παρευρεθώ σε απογευματινό γλέντι με ρακές για την γιορτή του Ασώτου....

(Αφού έφτιαξα το ποστ μου)


πάντα άσπρες μέρες;)