Mr Nothing's Blues....

Οταν το 1994 ο παρορμητικός ως συνήθως Θόδ.Πάγκαλος αποκάλεσε το νεαρό πρώην Διπλωμάτη και συνυποψήφιο του για τη Δημαρχία των Αθηνών Δημήτρη Αβραμόπουλο 'Κύριο Τίποτα" προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε πολλούς;ενας παραδοσιακός εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου που βιάζεται να μηδενίσει όχι τόσο τον πολιτικό του αντίπαλο,αλλά περισσότερο τον εκπρόσωπο μιας νέας γενιάς πολιτικών,πιο τεχνοκρατών και,κυρίως,δίχως δεσμούς αίματος με παραδοσιακά πολιτικά τζάκια. Η πρεμούρα του Πάγκαλου τιμωρήθηκε με μια ηχηρή ήττα απ τον "Κυριο Τίποτα",ο οποίος στα χρόνια της Δημαρχίας του κατάφερε να γίνει συνώνυμος με τα (καλαίσθητα) κάγκελα που τοποθέτησε στους περισσότερους κεντρικούς δρόμους αποθαρρύνοντας το εθνικό σπορ της ανάβασης (μισού) αυτοκινήτου επί του πεζοδρομίων.
Eχοντας καλλιεργήσει προσεκτικά το αρχηγικό δημόσιο προφίλ του αρχίζει να αισθάνεται περιορισμένος απ την Δημαρχία και έτσι ιδρύει το αλήστου μνήμης Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών(ΚΕΠ) στο οποίο συστρατεύονται με ελπιδες αρκετοί σκεπτόμενοι πολίτες που ασφυκτιούν στις απολιθωμένες ιεραρχικές δομές των κομμάτων εξουσίας.Διαψεύδει την πλάνη τους όταν ανακοινώνει από τηλεοράσεως την διάλυση του φιλόδοξου νεαρού κόμματος δίχως να έχει συζητήσει με τα άλλα στελέχη του.
Κάπου εκεί,στον κολοφώνα της αλαζονείας του γίνεται και η περίφημη συνάντηση με τον Καραμανλή στον Διόνυσο του Φιλοπάππου,όπου ο Αβραμόπουλος υπεροπτικά και παρά την τηλεοπτική κάλυψη αρνείται την προταση Καραμανλή να συστρατευθεί με τη ΝΔ στις εκλογες του 2000.
Η προιούσα απομόνωση στην οποία βρέθηκε έκτοτε τον οδήγησε πίσω στο κόμμα με το οποίο αναδείχθηκε και το οποίο αποδέχτηκε την επιστροφή του "άσωτου δελφίνου" στα πλαίσια της συστράτευσης για την επιστροφή στην Κυβέρνηση.
Ο φιλόδοξος δελφίνος έλαβε αρχικά το (σχετικό με τις ικανότητες του) Υπ.Τουρισμού,αλλά η μεγαλοθυμία του Καραμανλή είχε και τα όρια της.Ετσι,στον ανασχηματισμό του 2006 ο Αβραμόπουλος βρέθηκε ανέλπιστα με την βραδυφλεγή βόμβα του Υπουργείου Υγείας ανα χείρας.
Είμαι πεπεισμένος ότι απο κείνη την ώρα η στρατηγική Αβραμόπουλου ήταν πως να βγει αλώβητος προσωπικά απ το επικίνδυνο πόστο.Απέφυγε να ανοίξει μέτωπα αποφεύγοντας συγχρόνως όμως να κοιτάξει κατάματα και τα προβλήματα που συσσωρεύονταν επιτακτικά: την γήρανση του ΕΣΥ και των λειτουργών του,τις μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικο,νοσηλευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό,τα χρέη των Νοσοκομείων και των Ταμείων,το γεγονός οτι όλο το Σύστημα βασίζεται σε εικονικά κοστολόγια,κρατικά καθοριζόμενα,τα οποία επισσυσωρεύουν τελικά ελλείματα στους προυπολογισμούς των επιμέρους μονάδων και τελικά στον κεντρικό προυπολογισμό.

Ίσως και να ήλπιζε οτι θα είχε αλλάξει πόστο προτού "σκάσει η βόμβα".Δεν πρόλαβε όμως. Χάρη και στην περιοριστική τακτική Αλογοσκούφη ξεπεράστηκαν τα όρια αντοχής των προμηθευτών των Νοσοκομείων,των φαρμακοποιών και των συμβεβλημένων με τα Ταμεία ιατρών οι οποίοι έχουν να πληρωθούν περί τον 1 χρόνο ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αποδώσουν ΦΠΑ και φόρους για χρήματα που δεν έχουν ακόμη λάβει και κανείς δεν ξερει πότε θα λάβουν.
Ετσι απ τα Νοσοκομεία λείπουν πλέον είδη πρώτης ανάγκης,οι ασφαλισμένοι καλούνται να πληρώσουν απ την τσέπη τους φάρμακα (και σύντομα και γιατρούς)κι εξετάσεις,νέες και πολύτιμες διαγνωστικές εξετάσεις δεν εχουν κοστολογηθεί απ το ΚΕΣΥ και άρα δεν αποζημιώνονται απ τα Ταμεία,τα οποία,έτσι κι αλλιώς βρίσκονται σε φάση αναδιοργάνωσης(?) μετά την 'ασφαλιστικη μεταρρύθμιση"(λέμε τώρα...). Διορισμοί Επιμελητών έχουν γίνει με το σταγονόμετρο αυτά τα χρόνια ,με το Σύστημα να βασίζεται όλο και περισσότερο στην εργασιακή ομηρεία των μονοετούς θητείας επικουρικών γιατρών(κάτι σαν 3η σειρά κωπηλατών σε γαλέρα,για να καταλάβετε...).
Ακόμα και την Κοινοτική Οδηγία περί περιορισμού του εργασιακού χρόνου σε 48 ωρες για τους επιμελητές(και 56 για ειδικευόμενους) την αντιμετώπισαν ζητώντας παρατάσεις οι οποίες πέρασαν χωρίς να εκπονηθεί κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης που εκ των πραγματων η Οδηγία θα προκαλέσει. Έτσι έφτασε το Υπουργείο να ζητά απ τους γιατρούς να υπογράψουν "οτι με δική τους πρωτοβουλια και θέληση θα εφημερεύουν πέραν του 48ώρου" καθιστώντας αφενός αβεβαία την πληρωμή τους όταν τα εντάλματα θα φτάσουν στους επιτρόπους του Ελεγκτικού Συνεδρίου,αφετέρου βεβαία τη νομική εμπλοκή τους στην περίπτωση που κάποιος ψηλαφήσει νομικά την ατυχή έκβαση κάποιου περιστατικού(πάντα μέρος του καθημερινού αγώνα στον χώρο της υγείας).
Δυόμιση χρόνια τώρα ο κ.Αβραμόπουλος παίζει καθυστέρηση εκμεταλλευόμενος το σοβαρό επικοινωνιακό προφίλ του εξαντλώντας τα περιθώρια υπομονής των εταίρων του μέχρι που το Σύστημα κατέρρευσε.Και ήρθε η κατάρρευση αυτή,βολικά(?),την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής,την εποχή που δεν διαφαίνονται περιθώρια γενναίας κρατικής παρέμβασης(εκτός αν μιλάμε για Τράπεζες).
Αν σκεφθεί κανείς οτι το μόνο βασικό νομοθέτημα που πήγε λάθρα να περάσει προέβλεπε παράδοση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα γνωστά "σούπερ μάρκετ" της Υγείας,με την απίστευτη πρόβλεψη οτι αν η αίτηση ενός ενδιαφερόμενου επιχειρηματία για ίδρυση φορέα ΠΦΥ δεν απαντηθεί απ τις υπηρεσίες του Υπουργείου εντός 60 ημερών,τότε θεωρείται αυτοδίκαιη η δυνατότητα σύστασης του(δηλ.πιθανώς χωρίς να έχουν ελεγθεί καν οι προυποθέσεις),τότε αντιλαμβάνεται προς τα που πάνε τα πραγματα: σταδιακή απαξίωση της Δημόσιας Υγείας,και σταδιακή απεμπλοκή του Κράτους απ την παροχή της μέσω συμβάσεων αγοράς υπηρεσιών αρχικά με τους μεγάλους Ομίλους,και παράδοση των πολιτών στις ασφαλιστικές εταιρείες στη συνέχεια για όλο και" πιο συμπληρωματική" κάλυψη.
Κι όποιος βιάζεται να πανηγυρίσει σκεπτόμενος τα υπαρκτά πράγματι προβλήματα των Νοσοκομείων ή των Ταμείων,ας αναλογιστεί οτι η αυτονόητη σήμερα απαίτηση του για απεριόριστη κάλυψη(σε κόστος φαρμάκων/υλικών ή διάρκεια νοσηλείας ή συχνότητα χρησης των υπηρεσιών υγείας) θα προσγειωθεί σε συζητήσεις για "όρια καλύψεων",για " καλυπτόμενες και μη" επεμβάσεις/διαγνωστικές δοκιμασίες και όποιους άλλους μηχανισμούς επινοήσουν οι ιδιωτικοί φορείς για να ελέγξουν την χρήση των υπηρεσιών τους,ειδικά αν αμείβονται με κατ'αποκοπήν αποζημίωση.
Παρά την παραδοχή οτι ο χώρος της Υγείας είναι εξαιρετικά δύσκολος διεθνώς,καθώς οι εξελιξεις της τεχνολογιας και της Επιστήμης δημιουργούν όλο και πιο ακριβές επιλογές,στα καθ'ημάς η στρουθοκαμηλική τακτική Αβραμόπουλου και των προκατόχων του έχουν οδηγήσει το Σύστημα στην κατάρρευση.Δημόσια παραδοχή του γεγονότος μην περιμένετε. Θα τη βιώνετε όλο και περισσότερο,όποτε προκύψει η ανάγκη να το χρησιμοποιήσετε. Και τότε ειναι που πονά περισσότερο... 14 χρόνια μετά,ο αμετροεπής Πάγκαλος δικαιώνεται πανηγυρικά... (όχι βεβαια οτι το κόμμα του δεν έχει συμβάλλει αντίστοιχα με τα χρόνια παραμονής του στην εξουσία στην διαμόρφωση της σημερινής κατάντιας...)