Σάββατο, Φεβρουαρίου 06, 2010

A Day to Remember...

Το εμετικό πρωτοσέλιδο,μετά την 2η σερί ήττα στην φάση των 16 της Ευρωλίγκας
που ψαλιδίζει ασφυκτικά τις πιθανότητες πρόκρισης του περσινού πρωταθλητή Ευρώπης ΠΑΟ,και μάλιστα απ τον γιό του "αφεντικού"...

και η πρέπουσα απάντηση,που ιχνηλατεί την ουσία του να είσαι Παναθηναικός....




Περισσότεροι από 700 οπαδοί του Παναθηναϊκού βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή και αποθέωσαν παίκτες και Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά την ήττα από το Μαρούσι.

Το μήνυμα που κινητοποίησε τον κόσμο....
«Όλοι ΟΑΚΑ στις 6.30 στην προπόνηση του μπάσκετ. Στηρίζουμε την ομάδα τώρα στις χάρες και στις λύπες μαζί. Και εμείς δεν πετάμε την φανέλα του ΠΑΟ μας με τα 5 αστέρια»,



...Και το μήνυμα που ο κόσμος μετέφερε στην ομάδα και άγγιξε την καρδιά του πολυνίκη Ομπράντοβιτς...
«Είστε η ομάδα που μας κάνει υπερήφανους τα τελευταία χρόνια. Τόσα χρόνια μας στηρίζετε εσείς. Τώρα σας στηρίζουμε εμείς…




Στην συγγνώμη του Σπανούλη για τις 2- πιθανότατα μοιραίες-ήττες:

"Μην ζητάς συγγνώμη. Έχετε νικήσει όλες τις ομάδες της Ευρώπης. Δεν μας ενδιαφέρει αν τα χάσετε όλα. Μας στηρίζετε 15 χρόνια, τώρα θα σας στηρίξουμε εμείς"
...που ανάγκασε τον παντοτινό Αρχηγό Φραγκίσκο Αλβέρτη να παραδεχτεί

"
Είμαι 20 χρόνια στον Παναθηναϊκό, έχω ζήσει τόσες χαρές και κάποιες λύπες αλλά αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Είναι πρωτόγνωρη αυτή η κίνηση που κάνατε, δεν έχει ξαναγίνει σε καμία ομάδα του κόσμου. Είναι τεράστια μαγκιά αυτό που κάνατε, θα παλέψουμε πάλι για όλους τους τίτλους».

Να που,σπάνια έστω,κάποιοι οργανωμένοι οπαδοί διδάσκουν Ήθος...
Σήμερα η ομάδα ΜΕΓΑΛΩΣΕ,περισσότερο απ'ότι με έναν ακόμη τίτλο...


5 σχόλια:

squarelogic είπε...

Γνωρίζω οτι οι λιγοστοί αναγνώστες αυτού του ιστολογίου λίγο ενδιαφέρονται για τα αθλητικά.
Θεώρησα σκόπιμο όμως να το ανεβάσω ΚΑΙ εδώ,διότι αντιπροσωπεύει μια υπέρβαση των κατώτερων ενστίκτων και συστράτευση με κάποιον που κλυδωνίζεται,πρωτόγνωρη,όχι μόνο για τον αθλητικό χώρο,αλλά και για την ευρύτερη πολιτικοκοινωνική μας στάση στο Ελλάντα...

Αν είχαμε κι έναν "Ομπράντοβιτς" να εμπνέει εμπιστοσύνη και ΟΡΑΜΑ και στην πολιτική...

Βάσσια είπε...

Εγώ η γαυρίνα :-) τρέφω μεγάλο θαυμασμό για την ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟ.
Δεν έχει υπάρξει και ίσως αργήσει να υπάρξει παρόμοια δεύτερη στην Ελλάδα.

Αυτό το πιστεύω ακράδαντα και θέλω να το καταθέσω εδώ εγγράφως!

Ο ΠΑΟ για μένα έχει-είχε στους κόλπους του τρεις μεγάλες προσωπικότητες:

Τον Κριστόφ Βαζέχα
Τον Φταγκίσκο Αλβέρτη και
τον ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

τα υπόλοιπα είναι προς κατανάλωση.
:-)

(δεν έχω αλλάξει ομάδα square)

squarelogic είπε...

Βάσσια,
χαίρομαι που η οπαδική σου αντιπαλότητα δεν σε τυφλώνει.Πάντως ήταν κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα και μένα και γι'αυτό θεώρησα σκόπιμο να το μνημονεύσω.

Βάσσια είπε...

Γιατί μάλλον δεν είμαι οπαδός - με την σημερινή έννοια.

Αγαπώ πολύ τον αθλητισμό, ως πρώην αθλήτρια.
Υ.Γ.
Και Φραγκίσκος είναι ο άνθρωπος :-)

Καλή Κυριακή

Ανώνυμος είπε...

Θυμάστε εκείνο το πανό της original στο ΟΑΚΑ "το δικό μας συμβόλαιο δεν τελέιώνει ποτέ";
Το σύνθημα έχει πολλές ερμηνείες. Αυτοί οι οπαδοί έδωσαν ίσως την πιο ώριμη εκδοχή του. Χωρίς οικονομικές σκοπιμότητες και φιλοδοξίες, έξω από την προσπάθεια δημιουργίας στρατού και ηγετικού προφίλ, ο οπαδός που έχει φάει ξύλο, έχει παρακολουθήσει την ομάδα του να δοξάζεται και να ταπεινώνεται μέσα στο κρύο και τη βροχή, ταξιδεύοντας σε πόλεις μακρινές και εχθρικές κρατάει μόνο την ταύτιση με το σύμβολο και την παρέα και ξέρει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά αναγνωρίζοντας ότι ένα παιχνίδι είναι όπως η ζωή γεμάτο ανατροπές και συγκινήσεις.
Άλκμαν