Στάζιλαντ....

Το Stasiland,Ιστορίες πίσω απ το τείχος του Βερολίνου της Anne Funder(εκδόσεις Οχτώ),είναι μια συγκλονιστική συλλογή από προσωπικές ιστορίες που συνέλεξε η Αυστραλή συγγραφέας στο Βερολίνο στο δεύτερο ήμισυ της 10ετίας του 90,σε μια προσπάθεια αντίστασης στη μαζική λήθη στην οποία ειδικεύονται οι Γερμανοί όποτε αλλάζουν ριζικά οι συνθήκες της Ιστορίας:όπως στην Ανατολική Γερμανία επιβλήθηκε-και έγινε,αναγκαστικά όσο και βολικά αποδεκτή-η απίστευτη ιστορ.εκδοχή οτι οι Ρώσοι 'ελευθέρωσαν¨τους ανατολικογερμανούς αδελφούς τους" απ τα δεσμά των Ναζί,έτσι και μετά την πτώση του Τείχους οι Γερμανοί-αφού το εξαφάνισαν στη φυσική του μορφή-προτιμούν να κάνουν οτι δεν υπήρξε ποτέ.

Υπήρξαν όμως και υπάρχουν ακόμη,χιλιάδες ζωές κατεστραμμένες από την ύπαρξή του,ανεξίτηλα σημαδεμένες από ένα απ τα μεγαλύτερα "πειράματα" στην ανθρώπινη Ιστορία.Από την παράνοια του να ζεις σ'ενα σύστημα "όπου οτι ήταν πραγματικό δεν υπήρχε και ότι ήταν επίσημα παραδεκτό δεν ήταν πραγματικό",από τους φοβερούς τρόπους με τους οποίους πρακτικά στηρίχθηκε το όνειρο της δημιουργίας και επιβιωσης ενός μεταπολεμικού κομμουνιστικού γερμανικού κράτους.
Η διαβόητη Στάζι έφτασε να έχει 1 καταδότη ανά 6 πολίτες,έχοντας συγκεντρώσει ατελείωτους φακέλους για την παραμικρή πτυχή της ζωής των "πολιτών" της ΛΔΓ,΄φακελοι που κατεστράφησαν σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες μέρες πριν την πτώση του καθεστώτος και των οποίων η ανασύσταση(όσων βρέθηκαν),με το πενιχρό προσωπικό που διατέθηκε απ το ενωμένο πλέον Γερμανικό Κράτος,αναμένεται να πάρει...375 χρόνια!
Όπως προκύπτει απ το βιβλίο,οποιαδήποτε απόπειρα να γίνεις κάτι στην Λαοκρατική Δημοκρατία απαιτούσε την πώληση της ψυχής σου στο "Διάβολο":κανείς δεν γινόταν δεκτός στο Πανεπιστήμιο,σε επαγγελματικές σχολές,αθλητικά σωματεία ή σε δουλειά αν δεν είχε την σφραγίδα αποδοχής της Στάζι.Και για να την αποκτήσεις αυτή δεν αρκούσε απλώς να μη δημιουργείς εσύ ή η οικογένεια σου προβλήματα.Έπρεπε να είσαι "συνεργάσιμος" και μαζί τους,δηλ.να ενταχθείς στις λεγεώνες των υποχειρίων τους.
Καποιες απ τις προσωπικές αυτές ιστορίες καταγράφει η συγγραφέας καθώς βυθίζεται η ίδια σε αυτόν τον κόσμο που θεωρητικά έπαψε να υπάρχει:όπως την ιστορία της φράου Πάουλ που η ξαφνική οικοδόμηση του Τείχους την χώρισε απ το βαριά άρρωστο νεογέννητο γιό της που νοσηλευόταν σε Νοσοκομείο του Δυτικού Τομέα,ιστορίες στελεχών της διαβόητης Στάζι που συνεχίζουν να διαβιούν στα ίδια διαμερίσματα και να συχνάζουν στα ίδια στέκια κλπ.
Συγκλονιστικές υπομνήσεις του τι τραγωδίες μπορεί να δημιουργήσει η τάση κάθε Συστήματος (ιδιαίτερα "κλειστού") να προστατεύει-πριν απ'ολα-την ύπαρξή του,φυσικά σε βάρος εκείνων στο όνομα των οποίων δημιουργήθηκε.
Ένα βιβλίο που θα ήταν χρήσιμο να διαβαστεί κι απ τους 'συντρόφους' στον Περισσό,που ακόμα και σήμερα,50 χρόνια μετά,δεν βρίσκουν το θάρρος να δουν την Ιστορία όπως πράγματι ήταν,και οργανώνουν συνέδρια για να εφεύρουν ιδεολογήματα που να δικαιώνουν ακόμα και τον Στάλιν....

video με τη συγγραφέα εδώ...
http://www.youtube.com/watch?v=mrMAvy_Aoak