The "O" day...

Η μέρα που αποφασίζεται κάποια μεγάλη αλλαγή συχνά αποκτά μυθικές διαστάσεις στο συλλογικό υποσυνείδητο,γίνεται ημερομηνία αναφοράς έστω κι αν οι πραγματικές αλλαγές προκύπτουν μέσα απο μια σταδιακή,επίπονη διεργασία δίχως αναγνωρισμένα χρονικά ορόσημα.Απ'αυτή την άποψη σίγουρα η χθεσινή μερα είναι μια απ'αυτές τις μέρες, με τον πλανήτη ολόκληρο να κρατά την αναπνοή του ελπίζοντας,προσδοκώντας,την αλλαγή σκηνικού στην Προεδρία των ΗΠΑ με την θεσμοθετημένη(ευτυχώς)αποχώρηση του G.W.Bush Jr .Αν και η Ιστορία κάνει συνήθως την αποτίμηση της μετά πάροδο ικανού χρόνου,η προεδρία του W έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση των περισσοτέρων ως η χειρότερη των τελευταίων 50-60 χρόνων.Μια Προεδρία που ξεκίνησε με πρώτη νομοθετική πράξη κατάφωρες ευνοικές ρυθμίσεις για τις πετρελαικές εταιρείες(τους συναδέλφους και φιλαράκια του νεου τότε Προέδρου),συνέχισε με το πρώτο μείζον τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Αυτοκρατορίας το οποίο" νομιμοποίησε" την εκστρατεία της και μακρόχρονη πολεμική εμπλοκή της σε 2 μακρινές χώρες(Αφγανιστάν-Ιρακ),επιλογή που όμως απαίτησε τεράστια κεφάλαια και άρα αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ και παράλληλα του αμερικανικού χρέους,οδηγώντας έτσι στην απορύθμιση και τον" καπιταλισμό του καζίνου" με τη χρήση απεριόριστου leverage(ελληνιστί "αέρα"). Η θεοποίηση της αυτορύθμισης των αγορών και η ουσιαστική αποστροφή προς κάθε είδους κρατικό έλεγχο οδήγησε αρχικά στην κατάρρευση εταιρειών κολοσσών(Εnron,WorldCom) εξαφανίζοντας τις συντάξεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων τους,και τελικά,μέσα απ τον ίδιο μηχανισμό corporate απληστίας υπό συνθήκες έλλειψης ελέγχου, στην παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση,που απειλεί τα ίδια τα θεμέλια του παγκόσμιου Συστήματος. Παρότι ο Ομπάμα in office, σίγουρα θα αποδειχθεί περισσότερο "γεράκι" απ'οτι φαντάζονται οι εγχώριοι υποστηρικτές του,ενσαρκώνει την βάσιμη ελπίδα για μια σταδιακή αλλαγή φιλοσοφίας που θα οδηγήσει ίσως σε δικαιοσύνη και ευημερία για περισσότερους,έστω και προς χάριν του συστήματος.Η μειονοτική του προέλέυση πέρα απ τους προφανείς συμβολισμούς δημιουργεί και βάσιμες προσδοκίες ικανότητας καταν'οησης των προβλημάτων των ασθενέστερων και των κοινωνικά περιθωριοποιημένων. Όσο για τον Μπους,η Μοίρα του επεφύλαξε την απόλυτο ειρωνικό συμβολισμό:ο διαδοχος του εκτός απ το χρώμα,να φέρει το όνομα του βασικού εχθρού που εφηύρε για να δικαιολογήσει την πολεμική εκτροπή της προεδρίας του.

Την ίδια θαυμαστή μέρα,στην "παλιά Ευρώπη" συνετελέσθη άλλο ένα παράδοξο:αφήνοντας στην άκρη την γεννήτρια τυχαίων αριθμών με την οποία εικάζεται οτι έκανε μέχρι τώρα τις αλλαγές,ο Ολλανδός σωσίας του Βασ.Παιτέρη Χενκ Τεν Κατε, παρουσίασε μια απόλυτα αυτοσυγκεντρωμένη ομάδα που πρώτα διασφάλισε το o και κατόπιν επικράτησε απόλυτα επί της Βερντερ Βρέμης σηματοδοτώντας την επιστροφή του παλιού,καλού Ευρωπαίου Παναθηναικού.Πρόκειται για ενα βατερλώ των exit polls μια και 5 μέρες νωρίτερα ήθελαν τον προπονητή του ΠΑΟ με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της φυγής. Προφανώς,αν ένας μαύρος μπορεί να γίνει Προεδρος των ΗΠΑ,ακόμα κι ο Παναθηναικός μπορεί να φτιάξει ομάδα και να πάρει το Πρωταθλημα.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και νοτιοαναλικότερα,όπου ο "δικός μας" Γεωργιανός Τιμούρ Κετσπάγια τα κατάφερε πολύ καλύτερα απ τον Πρόεδρο της χωρας του:όχι μόνο οδήγησε μια ανυπόληπτη Κυπριακή ομάδα για πρώτη φορά στους ομίλους του Champions League αλλά με μια σειρά εντυπωσιακών αποτελεσμάτων ειναι φαβορί για να προχωρήσει και στην επόμενη φάση.Στην προκειμένη περίπτωση το "Ο" συσχετίζεται είτε με τα επιφωνήματα θαυμασμού και έκπληξης των φιλάθλων είτε με την εντυπωσιακή εύνοια της Τύχης στα χθεσινά γκολ της Ανόρθωσης όπως αυτη αποδίδεται στην ποδοσφαιρικη αργκό.

ΥΓ.Όπως βλέπετε όλα μπορεί να τα συνδυάσει κανείς με λίγη καλη θέληση... -)