SUITCASE STORY, part 2...

(συνεχεια απο το προτελευταιο ποστ του Ιουλιου-το "πολυαναμενομενο" 2ο μερος)

Στο ταχυδρομειο εξυπηρετουσαν το κοινο 2 υπαλληλοι.Ο Αντωνης ευχοταν να αποφυγει τη νευρικη μεσοκοπη κυρία στην οποια ηταν εμφανεις οι αλλαγες που προκαλει η μακροχρονη απασχοληση στο Δημοσιο και ειχε το βλεμμα του καρφωμενο στη νεα συναδελφο της.Δε θαταν πανω απο 23-25 χρονων,προφανως νεοδιοριστη,και διατηρουσε ακομα το χαμογελο και την ευγενεια που της ειχε κληροδοτησει-αναμφιβολα-η οικογενεια της.

Προηγουνταν 5-6 ατομα και ετσι οι νοητες ευχες του Αντωνη ειχαν τον χρονο να 'επηρεάσουν το Συμπαν" ωστε,οταν ηρθε η σειρα του,να βρεθει προσωπο με προσωπο με τη χαμογελαστη νεα.

"Α,αυτο ειναι μεγαλο δεμα" ειπε,οταν ειδε το ειδοποιητηριο.Αμφιταλαντευτηκε λιγο για το αν θα επρεπε απλως να στειλει τον Αντωνη στο σχετικο τμημα στο υπογειο,αλλα μια φευγαλεα οσο και ντροπαλη ματια στον Αντωνη την εκανε να σηκωθει απ τη θεση της και να του πει "Ελατε μαζι μου".Στο Υπογειο εδωσε το ειδοποιητηριο στον λιποσαρκο καπνιστη υπαλληλο και πηγε μαζι του να ψαξει.Γυρισαν πεντε λεπτα αργοτερα κουβαλωντας ενα τεραστιο δεμα."Τι περιμενατε" τον ρωτησε γελωντας,"καμια βαλιτσα?".

'Ουτε και ξερω"σηκωσε τους ωμους ο Αντωνης,"για να δουμε τωρα μαζι".Πηρε το ψαλιδι που του ετεινε και αρχισε να κοβει τις πλαστικες ταινιες που συγκρατουσαν το χαρτονενιο περιβλημα.Προς μεγαλη εκπληξη και των δυο,απ το δεμα αναδυθηκε οντως μια μεσαιου μεγεθους,φθαρμενη βαλισα με ενα σωρο αυτοκολλητα προορισμων επικολλημενα.London,Brussels,Edinburgh,Berlin,Perth,Dunedin κλπ.

"Τι ειναι παλι τουτο?" αναρωτηθηκε φωναχτα ο Αντωνης."Δεν ειναι κατι που περιμενατε?"τον ρωτησε η κοπελα.

"Ουτε κατα διανοια"απαντησε."θα την ανοιξω και θα περασω να σου πω"ειπε στην κοπελα ο Αντωνης,αποχαιρετωντας την μ'ενα συνενοχικο κλεισιμο του ματιου.Ενιωθε τα ματια της καρφωμενα στην πλατη του καθως εφευγε...

Πισω στο σπιτι,ο Αντωνης αντισταθηκε στον πειρασμο να ανοιξει αμεσως τη βαλιτσα.Αναψε ενα τσιγαρο κι εμεινε να την κοιτα σκεφτικος για λιγη ωρα,προσπαθωντας να μαντεψει τοσο τον αγνωστο αποστολεα της,οσο και το περιεχομενο της.Χαιδεψε με τα χερια του το φθαρμενο δερμα της,επαιξε λιγο με τις κλειδαριες της και τελικα τα clips ανοιξαν ευκολα.Μεσα ηταν ενα γραμμα,ενας μεγαλυτερος κιτρνος φακελος παραγεμισμενος με φωτογραφιες και καποια μπλοκ με χειρογραφες σημειωσεις και παρτιτουρες.

Παντα αντιθετος στην φυσιολογικη ροη των πραγματων, αγνοησε προς το παρον το γραμμα που θα εξηγουσε ασφαλως ολο αυτο το μυστηριο και ανοιξε συγκινημενος το φακελο με τις φωτογραφιες.Με την πρωτη ματια καταλαβε:αμεσως γνωρισε το προσωπο του μακαριτη πια Mc Comb επικεφαλης τοτε των Triffids,το γλυκο μουτρακι της Jill Birt που προιδεαζε ιδανικα για τη γλυκυτερη και ευγενικοτερη γυναικεια φωνη που ειχε ακουσει,και τα αλλα μελη του γκρουπ.Φωτογραφιες απο συναυλιες σε διαφορες ευρωπαικες πολεις αλλα και φωτογραφιες απο την πατριδα τους το μακρινο Dunedin στην Αυστραλια,ακομα κι απ το απομακρυσμενο χωριο οπου ειχαν αποσυρθει για να ετοιμασουν το πιο "χειροποιητο/παρειστικο" αλμπουμ τους, το γοητευτικο In the Pines.Σχεδον σιγουρος πλεον,τοσο για την αποστολεα οσο και γα το περιεχομενο,ο Αντωνης πηρε στα τρεμαμενα απ τη συγκινηση χερια του τα μπλοκ με τις σημειωσεις και τις παρτιτουρες.Χωρις αμφιβολια,κρατουσε τα προσχεδια των τραγουδιων του Mc Comb,ενος απ τους πιο προικισμενους συνθετες της εναλλακτικης σκηνης του ροκ,τους στιχους και τις νοτες του!Επιπλεον ειδε και τιτλους τραγουδιων που δε γνωριζε,πραγμα που σημαινε οτι περιλαμβανονταν και ανεκδοτα τραγουδια!Ειχε στα χερα του ενα θησαυρο,η ανακαλυψη του οποιου-ηταν σιγουρος τωρα-θα τον απασχολουσε πυρετωδως τις επομενες βδομαδες.

Ειχε πλεον φτασει η ωρα για το γραμμα.Εχοντας μαντεψει την ταυτοτητα της αποστολεως,ανυπομονουσε περισσοτερο να δει τι την ειχε παρακινησει να στειλει τουτο το θησαυρο σ'αυτον!Η Jill Birt αφου του θυμιζε τη γνωριμια τους(και πως να την ειχε ξεχασει βεβαια!),εξηγησε οτι πολλες φορες συζητουσαν με τα αλλα μελη του γκρουπ να ξαναερθουν στην Ελλαδα και να ειναι βεβαια ο Αντωνης ο οδηγος τους,τον πληροφορησε οτι ο David πολλες φορες μιλουσε για κεινον,και οταν μετα το θανατο του το γκρουπ διαλυθηκε κι ο καθενας τραβηξε το δρομο του,ειχε κρατησει ολα αυτα,σιγουρη οτι καποια μερα θα της χρειαζονταν.Δυστυχως,χωρις την γεφυροποιο χαρισματικη προσωπικοτητα του ηγετη τους,δεν καταφεραν να συγκινησουν ξανα τις εταιρειες διανομης και ετσι,καθως και η ιδια τελειωσε πλεον την Αρχτεκτονικη κι αρχισε να εργαζεται στον τομεα της,αρχισε να αναρωτιεται ποιος φανατικος φιλος του γκρουπ θα μπορουσε να τα αξιοποιησει.Κατα συμπτωση ειχε προσφατα μιλησει με εναν Ελληνοαυστραλο που ειχε μολις επιστεψει απ την Ελλαδα και ο οποιος "ειχε κολλησει"μ'ενα τραγουδι του Αντωνη,κι ετσι,εντελως αυθορμητα της ηρθε στο νου σαν ο φυσικος αποδεκτης ολων αυτων των οδυνηρων για κεινην αναμνησεων.Ο Αντωνης εμεινε ωρα πολλη να κοιταζει βουρκωμενος το γραμμα,να ψαχνει στα καλλιγραφικα γραμματα της Τζιλ να διακρινει το ευθυμο και ταλαντουχο κοριτσι που ειχε γνωρισει,να σκεφτεται ποσο μικρος ειναι τελικα αυτος ο γαλαζιος πλανητης μας...

Τις επομενες μερες ξεψαχνισε πυρετωδως τις σημειωσεις του Mc Comb και,εκτος απο εξαιρετους σκορπιους στιχους,βρηκε και αυτο που εψαχνε:μια μελωδια τοσο κοντα σ'αυτο που ποθουσε τοσο καιρο να φτασει,που ηταν οδυνηρο...δεν τον πειραξε-γνωριζε πλεον οτι το ταλεντο δεν κατανεμεται ισοτιμα...Με τη μελωδια αυτη σαν βαση,καθισε στο αυτοσχεδιο στουντιο του για ωρες και εχτιζε πανω σ'αυτην.Οταν ενιωσε ευχαριστημενος με το αποτελεσμα δεν χρειαστηκε να σκεφτει πολυ με ποιον θα μοιραζοταν πρωτα τη χαρα του."Αρη,ελα,we are back in business!"ανηγγειλε θριαμβευτικα στον τελματωμενο φιλο του και του εξηγησε σε τι οφειλε τον ενθουσιασμο του.Το ιδιο βραδυ ο Αρης θα υπερθεματιζε μολις ακουσε το νεο τραγουδι των Αντωνη-Mc Comb !

"Σα να βλεπω τις αφισες CONNX-ANTONIS L I V E"εξηγγειλε, παραπεμποντας στις αφισες του SAKIS που ειχαν γεμισει την πολη,και σκυβοντας γα ν'αποφυγει το βιβλιο που ειχε καλες πιθανοτητες να του εκσφενδονισει ο Αντωνης..Οταν σιγουρευτηκε οτι διεφυγε τον κινδυνο μονο με μια επιτιμητικη ματια, βαλθηκε να ξεφυλλιζει τις εξ ουρανου σταλμενες σημειωσεις και τις φωτογραφιες και να συνειδητοποιει το μυστηριωδες νημα που δενει μερικες φορες τις ανθρωπινες ζωες:ενα αορατο νημα που υπερβαινει τον χρονο,τη γεωγραφια και τις εθνικοτητες...

Το επομενο τηλεφωνημα-συμφωνησαν κι οι 2 οτι ετσι επρεπε,αν και για τον Αντωνη σημαινε ενα σφιξιμο στο στομαχι-ηταν στην Βικυ,στο Λονδινο.Η αναμενομενη αρχικη της αποστασιοποιηση "ελιωσε" οταν ακουσε ενα τμημα του τραγουδιου.Ζητησε,βεβαια καποιο χρονο να το σκεφτει και να τακτοποιησει τις εκκρεμοτητες της,αλλα οταν εκλεισαν το τηλεφωνο ηξεραν οτι ειχαν την χαρισματικη γυναικεια τους φωνη.Ο Αντωνης σκεφτοταν βεβαια οτι αυτο το σφιξιμο στο στομαχι θα γινοταν διαρκείας και πιθανοτατα να επεκτεινοταν ,αλλα βλεποντας και κανοντας...αν η σπιθα μεταξυ τους αναβε ξανα,so be it!Εκεινον δε θα τον χαλουσε καθολου...

Ο Μαρκος κι ο Γιαννης πεταξαν απ την χαρα τους βεβαια,που θα εκαναν και παλι κατι δημιουργικο οποτε ελειπε να βρεθει ο αντικαταστατης του Κωστα.Εκαναν καποιες διερευνητικες αναζητησεις με γνωστους τους μουσικους,μεχρι που ο Αρης προτεινε αυτο που ηδη υπηρχε στο πισω μερος του μυαλου του Αντωνη.

"Γιατι να μην καλεσεις την ιδια την Jill στη θεση του Κωστα?Αγγλικο στιχο εχει το τραγουδι,μισο δικο τους ειναι,συνεργασια-εκπληξη θα ειναι,καταπληκτικη φωνη ειχε..Και λιγος ανταγωνισμος θα κανει καλο στη Βικυ, και δεν τα πηγαινατε και ασχημα,απ'οτι θυμαμαι".

"Μην συνεχισεις,με επεισες...το σκεφτομουν κι εγω ξερεις..Λες να ερθει?"

"Αν ακουσει το demo, μεχρι που ερχεται κολυμπωντας.."απαντησε ο Αρης,φανερα ικανοποιημενος να απολαμβανει ξανα την αισθηση της αισιοδοξιας και της ελπιδας...