presenting the ...TRIFFIDS

Την περασμενη Παρασκευη βρεθηκα μετα απο πολυυυυυυ καιρο στο Metropolis της Ομονοιας και δε μπορεσα να αντισταθω στον πειρασμο να μπω να χαζεψω.Απεφευγα να πηγαινω εδω και μηνες γιατι καθε επισκεψη μου εκει οδηγουσε σ'ενα σεβαστο λογαριασμο και το κυριωτερο,πολλα απ'αυτα τα cd με τα οποια πειραματιζομουν(δηλ.τα αγοραζα επειδη ειχα διαβασει κατι ενδιαφερον ή μου τραβαγαν το ματι)ειναι ακομα τυλιγμενα με το σελλοφαν!

Αφηστε που τωρα με το DSL,αφενος βρισκεις αμεσως κριτικες και γνωμες και για το σπανιωτερο αλμπουμ,αφετερου μπορεις να κατεβασεις τα γνωστοτερα(και κατα τεκμηριο καλυτερα...)κομματια ακομη και δωρεαν.Ποιος ο λογος να πληρωσεις ενα αλμπουμ για 2-3 καλα κομματια λοιπον?

Και εκει που χαζευα,αποφασισμενος οτι δε θα προβω σε αγορες βλεπω αυτο!

Επανεκδοση του αριστουργηματος των Triffids "Born Sandy Devotional" απο το 1986!

24 bit remastered plus bonus tracks.

Το καλυτερο δειγμα Αυστραλεζικης ποπ/ροκ που τοτε ειχε αλλαξει τη μουσικη σκηνη με ονοματα οπως Go Betwenns,Midnight Oil,INXS,Moodists,Birthday party etc.Eνας υμνος στις αχανεις ερημες εκτασεις της Αυστραλιας με τους εξαιρετικους στιχους του David Mc Comb:

He announced their trial separation/ Spent the night in a Park Beach motel bed/ Total stranger lying next to him/ Rain hitting the roof hard over his head/ She said "What's the matter now lover boy?/ Has the cat run off with your tongue?/ Are you drinking to get maudlin/ Or drinking to get numb?"

Πρεπει να εχω αυτο και αλλους 3-4 δισκους τους καπου αποθηκευμενους σε βινυλιο-που εχει να παιξει τουλαχιστον 10 χρονια!Καποια στιγμη ειχα αγορασει μια πολυ πληρη συλλογη σε cd( Australian Melodrama) και ειχα αρκεστει σε αυτην.Τωρα μπορεις ομως να το προσπερασεις αδιαφορα οταν μεχρι πριν λιγα χρονια εψαχνα στο ιντερνετ να βρω αν εχουν βγαλει τιποτε καινουριο εστω κι επειτα απο 10ετη παυση?(και τελικα διαπιστωσα οτι ο χαρισματικος ηγετης τους και βασικος συνθετης David Mc Comb ειχε πεθανει στα 36 του χρονια γυρω στα 1999).Τα μπονους κομματια δεν υπαρχουν αλλου,οπότε υπεκυψα...

εδω θα παρετε μια γευση...

Θα επαιρνα και το Calenture(που επισης υπαρχει σε βινυλιο..),αλλα ειπα να δω τι αξιζει απο ηχο το 1ο και βλεπουμε.

Κοντα σε αυτο,αγορασα και το τελευταιο του Morrisey ηγετη των θρυλικων Smiths παλι τη δεκαετια του 80.

Μηπως τελικα απλα αποδιδουμε τιμες στην πρωτη νεοτητα μας?

(τρεμω στην σκεψη οτι τα σημερινα παιδια μπορει να νιωθουν το ιδιο για τον Σαρμπελ ή εστω τον Eminem!).

Αλλα βεβαια μιλαμε για δισκο-αριστουργημα!

Α, και για να μην ξεχνιομαστε την Παρασκευη εχει συναυλια των OMD στο Λυκαβηττο!

Δε γυριζω μονο εγω στα 80ς βλεπετε...

Enola Gay....

με αφορμη τον PAUL AUSTER

Προσφατα τελειωσα το 3ο μου βιβλιο του Paul Auster στη σειρα,το Mr Vertigo (μετα το Brooklyn follies και το music of chance).
Οταν διαβαζει κανεις ενα βιβλιο ενος συγγραφεα με χαρακτηριστικο τροπο γραφης υπαρχουν 2 ενδεχομενα:ειτε να θελησει μετα να αλλαξει στυλ/ατμοσφαιρα/θεματολογια,αλλαζοντας συγγραφεα και στυλ γραφης
ειτε να επιμεινει στον ιδιο συγγραφεα,απορροφημενος στο μικροκοσμο που εκεινος δημιουργει,ψαχνοντας καποιες κοινες συνιστωσες αναμεσα στα εργα του που ισως ανοιγουν ενα
νεο παραθυρο κατανοησης.Στην περιπτωση του Paul Auster προφανως ακολουθησα με ιδιαιτερη προσμονη την 2η επιλογη.
Αν θαπρεπε να διακρινω μια κοινη συνισταμενη στα εργα του ειναι η ευκολια με την οποια κανει να φαινονται φυσικες και λογικα αναμενομενες οι πιο απιστευτες ιστοριες...
Ο Paul Auster ειναι το αμερικανικο αντιστοιχο του μαγικου ρεαλισμου του Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες:οι ιστοριες του αφορουν συνηθως ανθρωπους στο περιθωριο της ζωης,καποιους ξεχασμενους nobody οι οποιοι μεσα απο φαινομενικα τυχαιες αλληλουχιες γεγονοτων και τις φαινομενικα ασημαντες(inconsequential)αποφασεις που παιρνουν,οδηγουνται στο 'περιεργο"πεπρωμενο τους που ακροβατει αναμεσα στο φανταστικο και στον πραγματικο κοσμο.

Και το κανει με τροπο τετοιο που αυτη η δυσκολα πιστευτη κατ'αρχην εκβαση,να δειχνει απολυτα ευλογη και φυσικη....
Αν για παραδειγμα συνοψισει κανεις τα διαδραματιζομενα στο Mr Vertigo,ειναι βεβαιο οτι θα αδικησει το βιβλιο και τον συγγραφεα,αφου θα εχει αποστερησει το κυριο πλεονεκτημα του βιβλιου,δηλ.τη μαγικη ικανοτητα του συγγραφεα να παρασυρει τον αναγνωστη,ψυχη τε και σωματι, μεσα στις 10 πρωτες γραμμες, στον φανταστικο του κοσμο.Και θελει πραγματι πολλη αυτοπεποιθηση να αρχισει κανεις ενα βιβλιο προορισμενο για σοβαρο κοινο με τη φραση

"I was 12 years old the first time I walked on water"

Ο Auster ειναι γεννημενος παραμυθας-ειναι φανερο οτι γραφει απο εσωτερικη αναγκη και οτι ειναι ικανος να σκαρωσει μια εξωπραγματικη ιστορια απο τα πιο ευτελη υλικα.Στην περιπτωση του Mr Vertigo,οι 2 πρωτες φασεις ζωης του πρωταγωνιστη του(μεχρι τα 25-26 του) καταλαμβανουν 260 σελιδες,και η υπολοιπη ζωη του καλυπτεται(και ο κυκλος της ιστοριας κλεινει..)μεσα στις 20 τελευταιες σελιδες:εχει κανεις την αισθηση
οτι αν ο Auster ηθελε να αναπτυξει αναλογα και τις υπολοιπες φασεις της ζωης του Walt,θα εφτανε ανετα σε μια (δυσκολοδιαβαστη) saga 1000 σελιδων.

Η συγγραφη(και η τεχνη ευρυτερα) εξυπηρετει την βασικη αναγκη του ανθρωπου(και διαφοροποιο απο τα αλλα ζωικα ειδη)της δημιουργιας. Αναγκη,ναι αλλα προς ποιο σκοπο?Απο πρακτικης αποψης,φαινεται αχρηστη:ενα βιβλιο δεν καταφερε να γιατρεψει καποια σοβαρη αρρωστια,να γεμισει το στομαχι ενος πεινασμενου παιδιου,ή να γλυτωσει αθωους αμαχους απο τη σφαγη εν μεσω πολεμου.Κι οσοι προβαλλουν το επιχειρημα οτι τα βιβλια μας κανουν καλυτερους ανθρωπους φυσικα εχουν καποιο δικιο αλλα θα πρεπει να αναλογιστουν πως και δολοφονοι στις φυλακες διαβαζουν βιβλια,πως ο Χιτλερ ξεκινησε σαν καλλιτεχνης κλπ.Αυτη η πρακτικη ελλειψη χρησιμοτητας την κανει περιττη?
Σε καμια περιπτωση.Ισως αντιθετα αυτη ναναι και μερος της μαγειας της τεχνης"το να κανεις κατι μονο για την απολαυση της δημιουργιας".Απειρες ωρες και κοπος ξοδεμενα για μια "πολυτελεια",για κατι που ομως μιλα στο συλλογικο αισθητηριο του "ωραιου"του "ανυψωτικου"Ειδικα ομως η συγραφη,εξυπηρετει και την αρχεγονη αναγκη του ανθρωπου για ιστοριες.

Οσοι εχουν παιδια,ξερουν οτι οσα παιχνιδια και να εχουν προηγηθει,
ο,τι ωρα και να ειναι,οταν ερθει η ωρα του βραδυνου υπνου τα παιδια περιμενουν την ιστορια τους.Και με μια πρωτη ματια,τα παραδοσιακα παιδικα παραμυθια ξενιζουν με την σκληροτητα τους.Μαγισσες,δρακοι,μεταμορφωσεις,γιγαντες που τρωνε παιδια,γονεις που εγκαταλειπουν τα παιδια μεσα στο δασος κλπ.Κι ομως τα παιδια τις περιμενουν με προσμονη.Οι ψχολογοι λενε οτι τα παραμμυθια αυτα δινουν στα παιδια την ευκαιρια να αναμετρηθουν με τους βαθυτερους φοβους και εφιαλτες τους σε ενα πληρως προστατευμενο και ασφαλες περιβαλλον.

Με τα χρονια ενηλικιωνομαστε,γινομαστε(καποιοι...)πιο σοφιστικε,αλλα βαθεια μεσα μας παραμενει η αναγκη για ιστοριες.Γι'αυτο και η μυθιστοριογραφια δεν θα πεθανει και στην ψηφιακη εποχη.Καταναλωνουμε συνεχως ιστοριες,μεσα απο βιβλια,ταινιες,περιοδικα,τηλεοραση...Και καθε φορα που διαβαζουμε ενα βιβλιο,λαμβανει χωρα μια μοναδικη συναντηση:του συγγραφεα με τον συγκεκριμενο αναγνωστη του..καθε ανθρωπος μπορει να παρει κατι διαφορετικο μεσα απ'το ιδιο βιβλιο-θα μπορουσε κανεις να πει οτι καθε αναγνωση ειναι μια επι ισοις οροις συνεργασια του συγγραφεα με τον αναγνωστη του,οτι στην προκειμενη περιπτωση ο" καταναλωτης"ειναι εξισου σημαντικος με τον δημιουργο για το τελικο αποτελεσμα,δηλ.την ικανοποιηση και τις προσλαμβανουσες που μπορει κανεις να παρει.

ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

"maybe there are no such things as heroes maybe there are just people like my dad, I finally came to understand why they were so uncomfortable being called heroes. Heroes are something we create, something we need. It's a way for us to understand what is almost incomprehensible, how people could sacrifice so much for us...they did that for their buddies, they may have fought for their country but they died for their friends. For the man in front for the man beside him, and if we wish to truly honor these men we should remember them the way they really were "

Ετσι τελειωνει η ελεγειακη ταινία του Κλιντ Ιστγουντ "Οι Σημαιες των Προγονων μας" γυρω απ την ζωη των 6 στρατιωτων που εστησαν τη σημαια σ'ενα βουνο της Ιβο Τζιμα οταν τους αποθανατισε ο φακος του φωτογραφου Ροζενταλ στην κλασικη φωτογραφία-συμβολο του Β Παγκοσμιου Πολεμου.Τρεις απο αυτους πεθαναν τις επομενες μερες στη μαχη και οι αλλοι 3 μεταφερθηκαν εσπευσμένα πισω στην Αμερικη οταν τα "μεγαλα κεφάλια" κατανόησαν τη δυναμικη της φωτογραφίας,ωστε να αναγορευθουν σε "ηρωες" και ν'αποτελεσουν τα συμβολα που θα επειθαν τους αμερικανους πολίτες να αγοράσουν πολεμικα ομόλογα,σωζοντας την οικονομια των ΗΠΑ απο την καταρρευση.

Εναλλασσοντας σκηνες απο τη σφαγη της αποβασης(που θυμιζουν τις αντιστοιχες του Σπηλμπεργκ στο saving private ryan) με τη φαρσα στην οποια αναγκαζονται να πρωταγωνιστησουν οι 3 επιβιωσαντες στρατιωτες πισω στην πατριδα,και τις αναμνησεις τους,ο Ιστγουντ διατηρει τον ελεγειακο ρυθμο της (αντι)πολεμικης ταινίας κανοντας ταυτοχρονα καυστικο σχολιο πανω στην εκμεταλλευση των "μυθων" και των "ηρωων",στην ουσιαστικη αδιαφορία των ισχυρων για τους 'πρωταγωνιστες" και την εγκαταλειψη τους οταν ο πολεμος τελειωσει παρά τις υποσχεσεις.Οι ενοχές της 'εγκαταλειψης" των συντροφων τους,της αναγορευσης τους σε ηρωες(ενω οι ιδιοι δε βλεπουν τιποτε ηρωικο στην παραλογη αυτη προσπαθεια επιβιωσης που ειναι ο πολεμος), η τεραστια αποσταση αναμεσα σ'αυτο που νιωθουν και σ'αυτο που υποχρεωνονται να παραστησουν τσακιζουν τους "ηρωες" με πρωτο θυμα τον Ινδιανο Ira Hayes.

Κινηματογραφημενο σε μη κορεσμενα ψυχρα χρωματα,με κυριαρχα το μαυρο/καφε/σταχτί/πρασινο της ελιας( ο,τι πιο κοντα σε μονοχρωματικο,χρησιμοποιωντας εγχρωμο φιλμ) δινει την αισθηση οτι ανηκει στην Ιστορια χωρις να χανει καθολου σε αμεσοτητα.Η εναλλαγη πανοραμικων πλανων της τεραστιας αρμαδας που ειχε συγκεντρωθει για την αποβαση με σκηνες-σπασμους ωμης βιαιοτητας καταδεικνυει και την απολυτη τυχαιοτητα του πονου και του θανατου στον πολεμο.

"Η φρικη και η βια του πολεμου ειναι ανειπωτη...και για να δικαιολογηθει πρεπει να βρεθει μια απλη "αληθεια".Λιγα λογια και απλα.."λεει στην αρχη ενας απ τους συμπολεμιστες του νοσοκομου Μπραντλευ.

Ο "Αστυνομος Καλλαχαν"εχει εδω και χρονια ωριμασει σ'εναν απ τους πιο φιλοσοφημενους και σιγουρους για τον εαυτο τους εναλλακτικους Δημιουργους του κινηματογραφου σημερα,κανοντας ταινίες/λεπιδι για το "αμερικανικο ονειρο" ή παραμυθι κατ'αλλους...Εδω υπογραφει και το απεριττο και απολυτα ταιριαστο soundtrack.

Περιμενω με ανυπομονησία και την εκδοχή απο την πλευρα των Γιαπωνεζων,στη διοσκουρη ταινια Letters from Iwo Jima!

ΠΡΟΥΣΤ...ερωτηματολογιον

Τριτη, 15 /05/ 2007

κατοπιν προσκλησης της Ματιλδης

Το ερωτηματολόγιο του Προυστ:
.1 Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
αραγμενος σε μια σκια,σε μια σχεδον ερημικη παραλια με ενα καλο βιβλιο ως ανισχυρο αντιπερισπασμο απεναντι στην ερωτευμενη συντροφο(ζηταω πολλα?)

2 Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το *&$"@ ξυπνητηρι!

.3 Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
πριν 2-3 μερες που μουσκασε τριφασικο κολπο μια πιτσιρικα 4,5 ετων(σε μελλοντικο ποστ)

.4 Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
η απλοικη πολυπλοκοτητα!

.5 Το βασικό ελάττωμά σας;
αυτο που θα καταπολεμω μεχρι να ερθει η ωρα ν'αλλαξω κοσμο.

6 Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
στα λαθη της αρχης!

.7 Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμια?
Αντε ,με το αρχιτεκτονικο εργο του Frank Lloyd Wright ή τις ασπρομαυρες φωτογραφικες περιηγησεις του Ansel Adams

8 Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
αυτοι που παλεύουν και διατηρουν τις αξιες τους εναντια στο ρευμα της ευκολιας σημερα
Αντε, κι ο Δασκαλος Κιπλιγκ στο Dead Poets Society(το ιδιο εκανε κι αυτος)

.9 Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Μια βολτα στο Διαστημα,να δω τη Γη απο μακρια.
Αν δε γινεται αυτο,μια περιοδεια στην ακτη του Αμαλφι,στα περίχωρα της Φλωρεντιας,Προβηγκια και για το φιναλε Σκωτία!

10.Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ρεβερτε,Kingsley Amis,David Lodge,Χαρ.Μιουλις,Τομ Ρομπινς

11.Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Λεβεντιά-μεγαλοθυμία-γενναιοτητα

.12 … και σε μια γυναίκα;
Αισθηση του μετρου-διακριτικη κομψοτητα/θηλυκοτητα-να ξέρει να ακούει αυτά που δε λέει ο άντρας.(θενκς Ματιλδη!)

13 Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Γιαννης Βογιατζης του Παναθηναικου υμνου!
Seriously now,St.Murdoch from Belle &Sebastian,Pink Floyd,the fab 4(Beatles!) ,Leon.Cohen,Nat King Cole

14.Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
δε σφυριζω εγω αλλα ο θερμοσιφωνας!
Οταν αυτος ησυχαζει το On some faraway beach του Brian Eno

15.Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
τα βιβλια του Λουντεμη γυρω στα 13 μου-εκανα 3 χρονια να ξαναπιασω βιβλιο στα χερια μου! Ξανάπιασα οταν η εναλλακτικη μου λυση ηταν να διαβασω Γεωμετρια για λυκειακες εξετασεις!Με τη λογοτεχνια αποκατεστησα σχεσεις-η γεωμετρια μετατεθηκε για after hours.
Ως εφηβος "Γυρίστε το γαλαξια με ωτοστοπ"(Douglas Adams),ως ενηλιξ "Η ανακαλυψη του Ουρανου(Χ.Μιουλις)

16.Η ταινία που σας σημάδεψε;
Γεφυρα του ποταμου Κβαι,Καποτε στην Αμερικη,O κύκλος των χαμένων ποιητών,Underground.

17 Ο αγαπημένος σας ζωγράφος
Monet vs Seurat:αμφιρροπο ντερμπυ!

18 Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το απεραντο γαλαζιο(τυρκουαζ,βαθυ μπλε...)της θαλασσας.

19 Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Απο πρακτικης αποψεως για τη ζωη μου οτι περασα με την πρωτη στην(υψηλοτατων απαιτησεων)Σχολη της επιλογης μου και χωρις να επιβαρυνω τους γονεις μου με ιδιαιτερα.
Απο προσωπικης αποψεως,οτι υπαρχουν ακομη μετα 20-25 χρονια ανθρωποι που μ'αντεχουν ακομη.

20 Το αγαπημένο σας ποτό;
Καλο κοκκινο κρασι

.21 Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για αυτα που διστασα να κανω και παρηλθαν...

22 Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Τη γαιδουριά και τον εγωκεντρισμο αυτων που ταλαιπωρουν τους αλλους επειδη ετσι τους βολευει.γκρρρρρρ!

.23 Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Καλα δε γραφουμε κι ολη την ωρα!Μουσικη-ταινιες-πνευματωδεις συζητησεις.

24 Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μην συμβει κατι κακο στους δικους μου ανθρωπους.

25 Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δε λεω,γιατι ειναι ματαιο!Ειμαι πολυ κακος ψευτης και θα με καταλαβαιναν αμεσως.
Για τον ιδιο λογο δεν κατεβαινω στην πολιτικη!

.26 Ποιο είναι το μότο σας;
Tomorrow is another day.

.27 Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Αν δε γινεται να το αποφυγουμε,ησυχα,στον υπνο μου οταν δε θαμαι πια χρησιμος (σε μεγαλη ηλικια ελπιζω).

28 Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
"Δε πατε μια βολτα και μας ξαναρχεστε αργοτερα?"

29 Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Κανω υπολογισμους για την αλλαγη ενεργειακου επιπεδου των ηλεκτρονιων στις εξωτερες στιβαδες των κυτταρων μου αν βρισκομουν πολυ κοντα στην Μονικα Μπελουτσι,ψαχνω ΤΗΝ ΙΔΕΑ για το ποστ που θα κονιορτοποιησει πιο διασημους μπλογκερς οπως ο ολντ μπου ή ο πιτσιρικος και βαζω τις λεπτες αποχρωσεις στο opus magnum που αναμενεται να ειναι η φορολογικη μου δηλωση.Μετα απ'ολα αυτα τι με ρωτησατε???

πασα σε univers,
old boy,
sports outing

ΤΟ Νο 2 της TOYOTA EUROPE στην ΔΕΗ!!!

Με εκπληξη διαβασα στην Καθημερινη συνεντευξη του δρ.Παν/τη Αθανασοπουλου,πρωην επικεφαλης των Ευρωπαικων εργασιων της TOYOTA, ως Προεδρου και Δ/ντος Συμβουλου(CEO) της ΔΕΗ.

H εκπληξη μου βεβαια δεν εχει τοσο να κανει με την αλλαγη ηγεσιας στη μεγαλη ΔΕΚΟ,οσο για το οτι προταθηκε αυτη η θεση(και εγινε αποδεκτη η προταση)σε ενα καθαροαιμο μανατζερ διεθνους βεληνεκους,κι οχι σε ανευ χαρτοφυλακιου πολιτικαντη ή καθηγητη οικονομ/κης σχολης που συχναζει στα υπουργικα γραφεια.Ο κ.Αθανασοπουλος ειναι και καθηγητης στο Παν/μιο Πειραιως,θεωρειται ομως απ την αγορα εμπρακτως ο πιο πετυχημενος Ελληνας μανατζερ διεθνως.Αλλωστε δεν εχουμε και πολλους Ελληνες στο ανωτατο συμβουλιο της πιο επιτυχημενης εταιρειας παγκοσμιως.Στο ποστ για τα ομολογα εγραφα οτι στην μικρη και ιδιομορφη ελληνικη αγορα,που παραμορφωνεται απο την δεσποζουσα θεση κρατικων ή κρατικοδιαιτων επιχειρησεων ειναι εξαιρετικα δυσκολο να εχεις μια εικονα της αληθινης αξιας των μανατζερ,αφου τα αποτελεσματα και η ανελιξη τους εξαρτωνται πολυ περισσοτερο απ τις διαπροσωπικες σχεσεις και διασυνδεσεις με πολιτικους παραγοντες και χωρους,παρα απ τις καθαυτο διοικητικες τους ικανοτητες και ορθες αποφασεις.Γι αυτο αποτελει μια εμβληματικη αλλαγη πορειας η επιλογη ενος τετοιου στελεχους αλλα και η αποδοχη εκ μερους του μιας τετοιας "ηλεκτρικης"καρεκλας.

Ειδικα η Toyota θεωρειται το παγκοσμιο υποδειγμα εταιρικης κουλτουρας,μια εταιρεια που περα απ το οτι εχει καταφερει να εχει κερδη οσα ΚΑΙ ΟΙ 10 επομενες αυτοκινητοβιομηχανιες ΜΑΖΙ,περα απ το οτι θεωρειται αναφορα ως προς την αξιοπιστια των προιοντων της,ειναι πρωτοπορος και στο να κανει και τον πιο ταπεινο της εργατη να αισθανεται οργανικο μελος του γιγαντιαιου Οργανισμου και χρησιμος με τις γνωσεις στον τομεα του.Συχνα οι μεσαιοι και ανωτεροι μανατζερ της εταιρειας συζητουν με τους εργαζομενους στα εργοστασια και τα σχεδιαστηρια,καθε διαδικασια εξεταζεται εξονυχιστικα και οποιος εχει μια ιδεα που μπορει να απλοποιησει μια διαδικασια και να μειωσει το κοστος ή να αυξησει την αποτελεσματικοτητα εισακουεται ασχετα αν ειναι απλος εργατης στην γραμμη παραγωγης.Ειναι δηλ.υποδειγμα Οργανισμου που βασιζεται σε knowledge workers και επενδυει συνεχως στην αναπτυξη των ανθρωπων της.Βλεπετε τα θαυμαστα οικονομικα αποτελεσματα δεν ερχονται ετσι,τυχαια...

Τωρα βεβαια αν ο κ.Αθανασοπουλος θα εχει την ευκαιρια να εφαρμοσει αυτες τις αρχες στην κρατικα ελεγχομενη(αν κατα το 50% ιδιωτικοποιημενη..)ΔΕΗ ειναι ενα θεμα...Βλεπετε οταν θα θελει να παρει καποιες αποφασεις που θα εχουν πολιτικο κοστος πιθανοτατα θα βρει απεναντι του τους επαγγελματιες συνδικαληστες(το η ηθελημενα),και πολυ πιθανο να "αδειαστει"απ την κυβερνηση.Φανταζομαι οτι οταν απεδεχθη την προταση της Κυβερνησης,εξασφαλισε (θεωρητικα... )τις απαραιτητες εγγυησεις.Ηδη ομως στην πρωτη αυτη συνεντευξη φαινεται ο διαφορετικος τροπος σκεψης.Σταχυολογω:

"σας θυμίζω ότι στο management έχουμε μάθει να μη θεωρούμε τις δυσκολίες σαν προβλήματα, αλλά σαν προκλήσεις. Αυτή τη φιλοσοφία προσπαθώ να την περάσω ως μέρος της νέας μας εταιρικής κουλτούρας"

"... εάν αφαιρέσουμε τους εργαζόμενους στα ορυχεία και στα νησιά, στη ΔΕΗ αναλογούν περίπου 1,7 εργαζόμενοι ανά εγκατεστημένο MW, όταν στην EdP της Πορτογαλίας -μια χώρας με ίδια οικονομικά και πληθυσμιακά χαρακτηριστικά με αυτά της Ελλάδας- η αντίστοιχη αναλογία είναι 1 εργαζόμενος ανά MW."

"εάν θέλουμε να αναλύσουμε την οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ -της κάθε επιχείρησης- οφείλουμε, μεταξύ των άλλων, να κοιτάζουμε μια σειρά από δείκτες που προκύπτουν με βάση το απασχολούμενο προσωπικό. Το benchmarking είναι από τις πλέον διαδεδομένες μεθόδους για να αντλούμε συμπεράσματα συγκρίνοντας μια σειρά από στοιχεία ομοειδών επιχειρήσεων. Θα ήταν ουτοπία να συζητάμε για επίλυση διαρθρωτικών προβλημάτων της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας και να θέλουμε να αποφύγουμε αναλύσεις και αξιολογήσεις για θέματα προσωπικού. "

"Ενώ φαίνεται ότι συνολικά έχουμε περισσότερο προσωπικό απ' ό,τι χρειαζόμαστε για να λειτουργήσουμε σωστά, η μέση ηλικία του προσωπικού μας είναι μεγάλη και πολλά από τα εξειδικευμένα στελέχη μας είναι κοντά στη συνταξιοδότηση.
Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν προλάβουμε να μεταφέρουμε στους νεότερους την πολύτιμη τεχνογνωσία που αποκτήσαμε ύστερα από δεκαετίες, κινδυνεύουμε να τη χάσουμε.
Επομένως, και δεν χρειαζόμαστε περισσότερο προσωπικό σε απόλυτους αριθμούς, αλλά και χρειαζόμαστε «νέο αίμα»"

"Η προτεραιότητά μου αυτή την περίοδο δεν είναι άλλη παρά η ενεργοποίηση όλων των στελεχών και εργαζομένων για την επίτευξη των στόχων και τη μείωση του κόστους της επιχείρησης και, μέσω αυτού, την ανάδειξη των περιπτώσεων όπου είτε υπάρχει έλλειμμα προσωπικού είτε περισσεύει"

"το κρισιμότερο θέμα δεν είναι η μετοχική σύνθεση, αλλά ο θεσμικός τρόπος διοίκησης της ΔΕΗ, που, παρότι είναι μια εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο και καλείται να λειτουργήσει σε μία πλήρως απελευθερωμένη αγορά, εν τούτοις δεν έχει τη θεσμική δυνατότητα οργάνωσης της διοικητικής της δομής σύμφωνα με του κανόνες διοίκησης των άλλων εισηγμένων εταιρειών.
Συγκεκριμένα, τα διοικητικά της στελέχη, μέχρι και του βαθμού του διευθυντή, δεν είναι διακριτά από τους εργαζόμενους καθώς οι εργασιακές τους σχέσεις διέπονται από την συλλογική σύμβαση των εργαζομένων. .."

Πιστευω οτι ειναι ενα μεγαλο βημα μπροστα αυτη η επιλογη,αρκει να στηριχθει πολυπλευρα οταν θα χρειαστει.Για να δουμε αν θα μπορεσει να περασει κατι απ την φιλοσοφια της Toyota στους καλομαθημενους στα κεκτημενα "δημοσιους υπαλληλους" της ΔΕΗ.Αν το καταφερει,θα αποτελεσει υποδειγμα για το πως να βγουν απ το τελμα και αλλοι κρατικοι "δεινοσαυροι".Αν αποτυχει κι αυτος(ή,πιθανοτερα τον αναγκασουν να αποτυχει...),μαλλον δεν θα υπαρχει ελπιδα αλλη απο την απαξιωση τετοιων οργανισμων και αναγκαστικη ιδιωτικοποιησή τους στο μελλον(με οτι αυτο συνεπαγεται,βλ.ενεργειακο black out της Καλιφορνιας πριν 2 χρονια).

SUNSHINE

Στη νεα του ταινια Sunshine,ο Danny Boyle των Trainspotting,Millions,28 days later δοκιμαζει τις δυναμεις του στην επιστημονικη φαντασια.Πενηντα περιπου χρονια απο σημερα,ο Ηλιος αργοπεθαινει(στην πραγματικοτητα αυτο θα συμβει μετα απο 2-3 δις χρονια συμφωνα με τις τωρινες μας γνωσεις)και η Γη ειναι καλυμμενη με παγο.Τελευταια ελπιδα η αποστολη Ικαρος ΙΙ,που 7 χρονια μετα την απωλεια του Ικαρος Ι (μαλλον ειρωνικο ονομα για τετοια αποστολη...) με ενα τεραστιο φορτιο πυρηνικων που προοριζονται να εκραγουν μεσα στην ηλιακη μαζα με την ελπιδα να αναζωπυρωσουν τη θερμοπυρηνικη συντηξη στο εσωτερικο του.
Το διεθνες πληρωμα, απολυτα συνειδητοποιημενο ως προς την αναγκη επιτευξης του στοχου ασχετα απ το (προσωπικο..)κοστος αναποφευκτα θα βρεθει εμπρος σε φοβερα ηθικα διλημματα με αφορμη την ανιχνευση σηματος απο την 1η αποστολη.Η αποφαση για το αν πρεπει να παρεκκλινουν της πορειας τους ανατιθεται στον Φυσικο της αποστολης(Κιλλιαν Μερφυ),και ειναι η δικη του(λογικη...) εκτιμηση που θα στοιχισει σε ολους...

Ιδανικη συνταγη για ταινια:ξεκινας με μια αποστολη σχεδον αδυνατη κατω απο τις καλυτερες των προυποθεσεων.Την κανεις μια αποστολη που πρεπει να εκτελεστει και υπο τις χειροτερες προυποθεσεις.Προσθετεις καθε απιθανη αντιξοοτητα,αφηνεις ελευθερους τους χαρακτηρες σου και βλεπεις ποιος λυγιζει υπο το βαρος της πιεσης,ποιος στεκεται στο υψος των περιστασεων,βλεπεις απο τι υλικο ειναι φτιαγμενος καθενας.

Ο Boyle εχει δημιουργησει μια πολυ πειστικη εικονικη πραγματικοτητα με εξαιρετικες ιδεες και σπεσιαλ εφφε,αλλα εκεινο που καθηλωνει το θεατη ειναι η διαρκης αντιπαραθεση αναμεσα στο ηθος και τις αρχες των πρωταγωνιστων και τις αποφασεις που πρεπει να παρουν για να φερουν εις περας την αποστολη τους.

Το τελευταιο μερος του εργου ξεφευγει καπως απο τα πιο αληθοφανη πρωτα 2/3,εξελισσομενο σ'ενα σουρεαλιστικο sci-fi θριλερ με blurred πλανα αλλά εστω κι ετσι παραμενει ενα απο τα πιο έξυπνα και γοητευτικα φιλμ επιστημ.φαντασιας που εχουν φτιαχτει.

Αξιζει κανεις να σκεφτει οτι σημερα ειτε υπο το δυσβασταχτο οικονομικο βαρος,ειτε γατι δεν υπαρχει πλεον ο αγωνας δρομου μεταξυ των 2 υπερδυναμεων που στα τελη της δεκαετιας του 60 εκφραζοταν στο Διαστημα,ο αρχικος ενθουσιασμος της διαστημικης εξερευνησης εχει μετριαστει κατα πολυ και τα μεγαλεπηβολα σχεδια επανδρωμενων αποστολων εχουν αντικατασταθει με μικροτερου βεληνεκους,μη επανδρωμενες,αναλωσιμες αποστολες προς συλλογη στοιχειων και ληψη εικονων.Η ταινια βασιζεται στην παραδοχη οτι η ανθρωποτης εχει τη ΘΕΛΗΣΗ (και την τεχνογνωσια..) να εξερευνησει αυτο που υπαρχει περα και μακρια απο μας,και να παρεμβει εστω και απελπισμενα για να αποτρεψει την καταστροφη.

Συστηνεται να το δειτε σε αιθουσα με DTS και να μην περιμενετε την οικιακη προβολη,γιατι οι χαμηλες συχνοτητες του soundtrack παιζουν θεμελιωδη ρολο στην αισθηση και το impact της ταινιας.

Πιθανοτατα ενα φιλμ αναφορας στο μελλον( στο στυλ της Οδυσσειας 2001) για το πως βλεπαμε το Διαστημα στις αρχες του 21ου αιωνα.

"So if you wake up one morning and it's a particularly beautiful day, you'll know we made it. "

...AND THEN THERE WERE ONE (LEFT)...

Δεν ξερω αν στο καταστημα απ'οπου τα αγορασαμε ηταν μαζι-ξερω οτι απ την ωρα που τα εφεραν στο σπιτι στο κοινο τους κλουβι κανανε σαν φρεσκοερωτευμενο ζευγαρακι.
Ξαφνικα μια συμφωνια απο χαρουμενα τιτιβισματα καλυψε το θορυβο των αυτοκινητων στη βεραντα.Οταν δεν τραγουδουσαν φιλιοντουσαν ευτυχισμενα,εδιναν μικρες ερωτικες τσιμπιες το ενα στο αλλο ή μοιραζονταν τα σπορακια τους.Η πρασινουλα λυγιζε το λαιμο της κατω απ το προσωπο του γαλαζωπου αρσενικου,με μια θηλυκοτητα που συγκινει κι οταν την βλεπεις σε ανθρωπους.Οποτε και να βγαιναμε στη βεραντα τα 2 παπαγαλακια χαιρονταν φωναχτα το ενα την παρεα του αλλου,εχοντας λησμονησει τον υπολοιπο κοσμο.Δεν φαινονταν να αγωνιουν για το αν εχουν αρκετη τροφη (δεν ειναι ευκολο να ξερεις αφου το καλαθακι της τροφης δειχνει γεματο κι ας εχει μονο τα φλουδια) ή φρεσκο νερο σε αντιθεση με το ζευγαρι των καναρινιων που δειχνουν διαρκως αγχωμενα,λες... και δεν εχουν πληρωσει τους λογαριασμους τους.Ηταν η επιτομη της Ανοιξης,πολυχρωμα,ομορφα και στον δικο τους κοσμο-ερωτευμενα.

Την Πρωτομαγια ηταν απ τις λιγες φορες που ασχοληθηκα προσωπικα με την φροντιδα τους.
Συμπληρωσα το τελειωμενο νερο του ζευγους Καναρινου,γεμισα την τροφη τους και τσεκαρα αν ειχαν τροφη και τα ομορφα παπαγαλακια.Ξαναεβαλα το καλαθακι της τροφης στη θεση του και μετα απο λιγο εφυγα.

Οταν γυρισαμε το απογευμα στο κλουβι υπηρχε μονο ο γαλαζουλης!Κοιταξαμε απο δω ,κοιταξαμε απο κει,πουθενα η πρασινη καλλονη!Και το κλουβι κλειστο!
Μα πιο προσεκτικη ματια αποκαλυψε οτι η ταιστρα,αν και πιασμενη απ το καγκελο με τον μεντεσε,ηταν λιγο στραβα βαλμενη αφηνοντας στο πλαι ενα μικρο ανοιγμα.Φαινοταν εξαιρετικα δυσκολο να βρηκε το δρομο απο κει η παπαγαλινα,κι ομως ηταν αφαντη.Μου εκανε εντυπωση,γιατι το ιδιο ειχα παρατηρησει οταν εβαλα στη θεση τους την ταιστρα των καναρινιων,και τη διορθωσα μετα.Λογικα θα ημουν πιο προσεκτικος τη 2η φορα στα παπαγαλακια.Εκτος αν καποιο περιστερι,απ'αυτα που συχνα προσγειωνονταν στην βεραντα μας προς αγρα σπορων,ειχε τραβηξει λιγο ακομη την ελαφρα στραβοπιασμενη ταιστρα,μεγαλωνοντας ελαφρα το ανοιγμα και η θηλυκια,ξεμυαλισμενη απ την προοπτικη της ελευθεριας στριμωχτηκε μεσα απο κει και πεταξε μακρια.Γιατι δεν εκμεταλλευτηκε την ιδια ευκαιρια κι ο γαλαζουλης?

Με την ελπιδα οτι μπορει να γυρνουσε πισω για το συντροφο της,κατεβηκα και κοιταξα γυρω στο δρομο...Ο γαλαζουλης επανω την καλουσε συνεχεια ή ετσι μου φαινοταν...

Σημερα το πρωι,ξυπνησα πολυ νωρις και πηγαινοντας στην κουζινα μπροστα απ την βεραντα μου τραβηξε την προσοχη ενα πολυ χαρακτηριστικο-σχεδον διφθογγο-κελαηδισμα:επανειλημμενα ο αρσενικος επανελαμβανε το ιδιο διτονο καλεσμα,σα να φωναζε "Ε-λλη,Ε-λλη!".Αληθεια σας λεω,ηταν σχεδον σαν ανθρωπινη ομιλια !Οση ωρα επινα τον καφε,αυτος εκει!Και προφανως θα συνεχισε κι οταν εγω εφυγα για δουλεια,συγκινημενος απ την επιμονη και την αφοσιωση ενος γαλαζιου παπαγαλου!

Με αγγιξε τοσο,που αν και ειχα εναντιωθει στην αποκτηση τοσων ιπταμενων φιλων(ιδιως εν οψει των θερινων μετακινησεων...),θα παω να του παρω νεα συντροφο.Θα τα πανε ομως τοσο καλα οσο με τη φυγαδα?Ιδου η αγωνια...

ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...

Το καλοκαιρι του 1991 ο φρεσκος ακομη προεδρος του τμηματος μπασκετ του Παναθηναικου κανει την πρωτη του υπερβαση:πληρωνει πανω απο 100 εκ.δρχ.για καθεναν απο 3 παικτες της Εθνικης Εφηβων(Αλβερτη,Οικονομου,Μυριουνη).Ο τελευταιος με μια ροπη προς τα περιττα κιλα,δεν μπορεσε να ακολουθησει την εξελιξη των 2 πρωτων που γρηγορα γινονται τα 2 Ελληνικα σημεια αναφορας της νεοδημιουργουμενης ομαδας.Ο Π.Γιαννακοπουλος ξοδευει αφειδως χωρις να σκεφτεται αποσβεσεις και ισολογισμους και η ομαδα εμπλουτιζεται με παγκοσμιας κλασης παικτες(Βρανκοβιτς,Γουιλκινς,Γιαννακης,Κορφας,Γκαλης).Ο 1ος Ευρωπαικος τιτλος ερχεται το 1996 στο Παρισι.

Το 1999 νομιζω ο Π.Γιαννακοπουλος βρισκεται σε σκληρες διαπραγματευσεις και με τους 2 Ελληνες διεθνεις του.Τα συμβολαια που προτεινει ειναι πολυ μεγαλα,οι παικτες ομως κοιτουν να παρουν οσο περισσοτερα μπορουν.Τελικα ο Αλβερτης δεχεται την βελτιωμενη προταση και παραμενει στον Παναθηναικο ενω ο Οικονομου παει στη Κιντερ Μπολονια για μια διαφορα 100.000δολ.περιπου.


Fast Forward στο 2007:ο Φραγκισκος Αλβερτης,ζωντανος πλεον μυθος του ΠΑΟ,επι 17 συναπτα ετη στην ομαδα της καρδιας του σηκωνει το 4ο Ευρωπαικο Πρωταθλημα,ενα επιτευγμα μοναδικο!Παραλληλα εχει βαρεθει να μετρα τιτλους στις εγχωριες διοργανωσεις(8 πρωταθληματα/6 κυπελλα) ενω ειναι σταθερα παρων με τον Παναθηναικο στην ελιτ του Ευρωπαικου μπασκετ(8 final 4).


Στον αντιποδα,ο Νικος Οικονομου,αν και ισως πιο προικισμενος μπασκετικα,μετα ενα χρονο στην Ιταλια γυρισε στον Ολυμπιακο(αλλο λαθος...),οπου παλι δεν στεριωσε και κατεληξε γυρολογος οταν δεν βλεπει μπασκετ απ την εξεδρα.Χτες,βλεποντας τον διοσκουρο του να σηκωνει την 4η ευρωπαικη κουπα μπροστα στο Αθηναικο κοινο,ενω ο ιδιος προσπαθει να βρει μια θεση στον...Πανελληνιο,αποκλειεται να μη χτυπουσε το κεφαλι του στον τοιχο για την επιλογη του 1999.

Βλεπετε μερικες φορες το ταλεντο δεν ειναι αρκετο.Χρειαζεται και υπομονη και επιμονη για να το δουλεψεις τοσο ωστε να το αναδειξεις περα και πανω απ'αυτο των αλλων,χρειαζεται
χαρακτηρας και διορατικοτητα για να κανεις τις σωστες επιλογες,χρειαζεται και μια μικρη προσκαιρη θυσια για το δικαιωμα να μετεχεις σε μεγαλες προοπτικες!Ο τυχοδιωκτισμος δεν ειναι παντα ο καλυτερος συμβουλος.

ή οπως εγραψε κι ο old boy

"Ίσως σε κάθε άνθρωπο που δεν αφοσιώνεται ολόψυχα στο ταλέντο του, επειδή τελικά αυτό δεν ήταν τόσο ζωτικής σημασίας για τον ίδιο, να αντιστοιχεί κι ένας άνθρωπος που ακριβώς επειδή το ταλέντο του είναι ζωτικής σημασίας για τον ίδιο, δεν αντέχει και να το βλέπει να μην έχει την αναγνώριση που θεωρεί πως του αξίζει."

STEVEN GERRARD:ενας μεγαλος ηγετης στο Liverpool

Για ενα αγορι τα μεσημερια του Σαββατου στο τελος της 10ετιας του 70 ειχαν ιδιαιτερο χρωμα: αγγλικο !Μεσα απ τις ασπρομαυρες τηλεορασεις της εποχης περιμεναμε πως και πως την χαρακτηριστικη μουσικη της εκπομπης του αγγλικου ποδοσφαιρου,με τη ιδιομορφη περιγραφη του Γιαννη Αργυριου.

Σε μια εποχη που οι τηλεοπτικες αθλητικες μεταδοσεις σπανιζαν,αυτος ο διαφορετικος κοσμος απ το Μεγαλο Νησι φανταζε μυθικος,εξω απ τα ελληνικα μετρα και σ'αυτο συνετεινε φυσικα και η παρουσιαση,με την προσφωνηση των ομαδων με τα παρατσουκλια τους(Σφυρια,κοκκινοι διαβολοι,κανονιερηδες κλπ),με την αναφορα στα ονοματα των γηπεδων λες κι ειχαμε γεννηθει διπλα σ'αυτα-χωρις δηλ.διευκρινηση σε ποια ομαδα ανηκαν κλπ),με τη σαφη περιγραφη του αγωνιστικου στυλ των σημαντικων παικτων... Θελοντας και μη,εμπαινες ολο και βαθυτερα στους κωδικες αυτου του θαυμαστου κοσμου.

Τα χρονια εκεινα μεσουρανουσε η Λιβερπουλ και με τα κατορθωματα της ηταν πολυ δυσκολο για καποιον να μη γινει οπαδος της.Στις επικες μονομαχιες της με την επισης κραταια τοτε Γκλαντμπαχ,εμεις οι πιτσιρικαδες βλεπαμε μια επεκταση των ηρωικων μαχων του Β Παγκοσμιου Πολεμου οπως τις διαβαζαμε στις εικονογραφημενες σελιδες της "Μαχης".(Νομιζαμε οτι..) διακριναμε τα εθνολογικα γνωρισματα των 2 λαων στο πεισμα και την αυταπαρνηση των Εγγλεζων παικτων και στην μεχρι το 90+ συνεχη προσπαθεια και τρεξιμο των Γερμανων καθως και στη σκληροτητα τους! Απο κοντα και η θρυλικη εικονογραφημενη Μελτσεστερ του χαρτινου ηρωα Ρου Ρεης επετεινε την ταυτιση των σε αναζητηση προτυπων αγοριων με τους Κεβιν Κηγκαν,Τζων Τοσακ,Στηβ Χαιγουει...

Σημερα η Λιβερπουλ μετα πολλα χρονια παρακμης φιλοδοξει να ανεβει στην Αθηνα ξανα στο ψηλοτερο βαθρο,οπως εκανε εντελως ανελπιστα και πριν 2 χρονια στην Κων/πολη και μαλιστα εναντιον του ιδιου μεγαλου αντιπαλου:της παντα μεγαλης Μιλαν.Και σημερα οπως και τοτε η Λιβερπουλ εχει την τυχη να εχει στις ταξεις της εναν πραγματικο αρχηγο: τον Στηβεν Τζεραρντ.Ψηλος(1.84),αθλητικος,γρηγορος,με πνευμονια μαραθωνοδρομου,καλη πασα και σουτ-οβιδα,εχει επιπλεον καταφερει να επισκιασει τα αγωνιστικα του προσοντα με την τεραστια προσωπικοτητα του!Αυτον κοιτουν οι συμπαικτες του οποτε τα πραγματα φαινονται αδυνατα κι εκεινος,με το παθος του και την ασυνηθιστη για το νεαρο της ηλικιας του ψυχραιμια του δεν τους απογοητευει ποτε.Ποιος δεν θυμαται το 2ο ημιχρονο του προπερσινου τελικου οπου παρα το 0-3 του 1ου μερους,ο Τζεραρντ βγηκε μανιασμενος κι οταν μειωσε σε 1-3 παρακινουσε συμπαικτες και οπαδους να πιστεψουν οτι ο αγωνας μπορουσε να γυρισει?

Τα θυμηθηκα ολα αυτα βλεποντας το γεματο παθος αρχοντικο παιξιμο του στον ημιτελικο προχτες κατα της Τσελση,τα κλεισιματα του ματιου και τα ενθαρρυντικα "μπατσακια" στους συμπαικτες του πριν την γεματη αγωνια και νευρικοτητα διαδικασια των πεναλτυ.Αν κανεις εψαχνε για μια οαση ψυχραιμιας και ηρεμιας αναμεσα στο πληθος των εν αναμονη παικτων,αυτος ηταν ο Τζεραρντ!Καπου εκει ειπα μεσα μου,οτι η προκριση ειναι δικη του,εστω κι αν η αντιπαλος υπερτερει σε συνολικη ποιοτητα.

Σε καθε Οργανισμο χρειαζεται ενας τετοιος ηγετης.Ενας ηγετης που εχει αναδειχθει πανω στην πραξη,ενας ακαταβλητος overachiever που κανει τον αντιπαλο να υποτασσεται εμπρος στην αδιαπραγματευτη θεληση του.Σ'αυτο τον τελικο,παρα την παρουσια του χαρισματικου Βραζιλιανου Κακα και του μυθου Παολο Μαλντινι στην Μιλαν,θα χαρω να επικρατησει η Λιβερπουλ για να δω τον Στηβ Τζεραρντ να σηκωνει ψηλα το Κυπελλο Πρωταθλητριων,να ακουσω τις χιλιαδες των οπαδων της να τραγουδανε το εμβληματικο "You'll never walk alone" οπως μονο εκεινοι ξερουν,και να αναβιωσει μεσα μας για λιγο εστω,εκεινη η λαχταρα των ασπρομαυρων παιδικων μας χρονων!

Αλλωστε,με τον ενα ή τον αλλον τροπο,αυτο δεν προσπαθουμε μια ζωη?

TRAIN STORIES 1:ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

...Μπηκε στο σταθμο της Βικτωριας.Καθισε απεναντι μου,και το βλεμμα μου που παντα ψαχνει κατι ενδιαφερον μεσα στο βαγονι,συντομα καταλαγιασε διακριτικα πανω της...Μαυρο πανωφορι/ημικαμπαρντινα-φαρδια φουξια μπλουζα που ανοιγε σαν σακουλα κατω απ το (μικρο)στηθος-λιτο τζην παντελονι-απλες ισιες μπαλαρινες.Λεπτα χαρακτηριστικα προσωπου,θα μπορουσες ευκολα ,να τα πεις 'νοστιμα",κανενα κοσμημα στα αυτια ή τον λαιμο,απλα νυχια χωρις βαφη.Βλεμμα ηρεμο,ευγενικο ισως,κοιτα χωρις σκοπο εξω.

Ενα απλο,καθημερινο κοριτσι που δε φωναζει με το ντυσιμο ή το περπατημα της 'Προσεξτε με" οπως τοσες αλλες γυναικες,πιθανον και λιγοτερο ομορφες.Μηροι οχι χοντροι,ισως λιγοτερο λεπτοι απ οτι ταιριαζει στο υπολοιπο σωμα της.Σκεφτομαι ασυναισθητα ποιων ανδρων την προσοχη θα μπορουσε να τραβηξει ενα τετοιο κοριτσι σημερα.Διακριτικο,ησυχο,οχι φανταχτερο και απαιτητικο.Σιγουρα οχι των macho τυπων με τις γυαλια ηλιου/μασκες καταδυσης που τους αρεσουν τα γρηγορα αυτοκινητα και(οι ακομα πιο γρηγορες και εντυπωσιακες..)γυναικες.Σιγουρα οχι των ανερχομενων επαγγελματιων-γιαπηδων που χρειαζονται να επιδεικνυουν μια γυναικα-επαθλο στο πλευρο τους.Και οι μεγαλυτεροι που ψαχνουν μια "πεταχτη"μικρουλα θα την προσπερνουσαν με το βλεμμα τους,παρασυρμενοι ισως απο καποια λικνιζομενη φουστα σε ψηλα τακουνια...Πολυ περιορισα τις επιλογες της κοπελας.Τι μενει?
Καποιοι "πειραγμενοι"(σαν εμενα..) καταδικασμενοι να ψαχνουν το διαφορετικο, διανοουμενοι ή απλοι βιβλιοφιλοι που δεν τραβουν με τη σειρα τους τη "φωναχτη"κατηγορια γυναικων,το ανδρικο αντιστοιχο της κοπελας ισως.Μα θα την ικανοποιουν οι επιλογες της?Θα διαλεξει εκεινη ή θα αφεθει να την διαλεξουν?
Απεξω περνανε γρηγορα τα φτωχικα σπιτια και οι γκριζες πολυκατοικιες της Αττικης,Αγ.Ελευθεριου,Κ.Πατησιων,Περισσου,Νεας Ιωνιας...Γηρασμενες μονοκατοικιες πνιγμενες απ τις γειτονικες προσβλητικες αισθητικα πολυκατοικιες,δημιουργουν ενα κλιμα μιζεριας.Παλι χωρις να το θελω,την φανταζομαι μετα χρονια να μενει σ'ενα τετοιο διαμερισμα,μετρημενα οικονομικα μεσα,μια ζωη που δεν ανθισε οπως θα μπορουσε,γιατι η εξωτερικη εμφανιση αν και μαλλον ομορφη δεν διεκδικουσε,δεν απαιτουσε τιποτε...Και δυσκολευομαι να φανταστω μια κοπελα τοσο διακριτικη στην εμφανιση της να ειναι πολυ πιο δυναμικη και διεκδικητικη σε αλλες πλευρες της ζωης.Το κοριτσι τοση ωρα δεν εχει μιλησει στο κινητο της(πολυ σπανιο...),κοιτα ηρεμα,δεν εχει αντιληφθει οτι ο απεναντι συνεπιβατης προβαλλει (μια εκδοχη απο...)την ζωη της νοερα.

Κατεβαινει τελικα στο πιο φωτεινο Ηρακλειο:πλατεια με δεντρα,ωραιες καφετεριες,νεαρο -κοσμος εξω, μεγαλη διαφορα απ τους προηγουμενους σταθμους...Να εκανα λαθος?
Ποιος ξερει?.Κατεβαινω παρακατω στο ΚΑΤ,ωραιο ανοιξιατικο απογευμα,ειναι ησυχα και μυριζει πολυ ομορφα ,μια αισιοδοξη διαθεση με καταλαμβανει ,αποχαιρετω νοερα το αγνωστο κοριτσι και της ευχομαι την ανθισμενη ζωη που της αξιζει.