ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΡΙΟ ΠΛΩΡΙΤΗ

Αντι για το θανατο που απασχολησε ολη την υφηλιο,εγω θα επικεντρωθω στην αναχωρηση
ενος δικου μας σπουδαιου Ανθρωπου,απο την οποια μειναμε ολοι φτωχοτεροι.
Και αναφερομαι βεβαια στον Μεγαλο Μαριο Πλωριτη,τον οποιο βεβαια δεν ειχα την τυχη να γνωρισω προσωπικα-τον γνωριζα οπως οι περισσοτεροι κυριως μεσα απο τις επιφυλλιδες του στο ΒΗΜΑ.Ξεκινησε ως συσταση καποιου δασκαλου στα γυμνασιακα μου χρονια,κι εγινε γρηγορα συνηθεια μαθησης,προσμονη και ανοιγμα οριζοντων...
Τι γνωση της ελληνικης γλωσσας,τι μαθηματικης ακριβειας δομη στην επιχειρηματολογια του(σε μια εποχη που οι "δημοκρατες"πολιτικοι της αρλουμπας δεν σταυρωναν μια φραση με αρχη,μεση και τελος),τι προσηλωση σε συγκεκριμενα ιδανικα και σταση ζωης,τι ηθος...Κι ολα αυτα,χωρις ποτε να τον δω στην τηλεοραση,χωρις φωτογραφιες στα περιοδικα,με την ιδιωτικη του ζωη προστατευμενη(πιθανολογω με πολυ κοπο,γιατι δεν φανταζομαι τα αρπακτικα της "ενημερωσης"να εδειξαν σεβασμο).Εμαθα για την σχεση ζωης με την Κατια Δανδουλακη απο καποια συζητηση του πατερα μου,και μου εκανε εντυπωση οτι δεν το ειχα διαβασει πουθενα-ανυψωθηκε και η καλη ηθοποιος στην εκτιμηση μου.
Περισσοτερο απ'ολα θυμαμαι-περα απο την αψογη χρηση της γλωσσας-να με εντυπωσιαζει οτι αποδεικνυε λογικά τη θεση που υποστηριζε σα να αποδεικνυε μαθηματικο θεωρημα.Αληθινο υποδειγμα σε μια εποχη που κυριαρχουσαν οι ταυτολογιες και οι..αερολογιες.
Αλλος ενας απο την προπολεμικη γενια των πνευματικων Γιγαντων φευγει-και σε κανει να αναρωτιεσαι πώς με τοσο λιγα μεσα στη διαθεσή τους αυτοι οι ανθρωποι εφτασαν σε τοσο υψηλο επιπεδο.'Η μηπως ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ της ελλειψης διασπαστικων της προσοχης πειρασμων,εξαιτιας της ΕΛΛΕΙΨΗΣ ανουσιας ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ,καταφεραν οι ιδιαιτεροι αυτοι ανθρωποι να φτασουν στις κορυφες του πνευματος.Και μεσα απ τις πολλες δυσκολιες που περασαν σφυρηλατηθηκε και το ΑΚΕΡΑΙΟ ΗΘΟΣ τους,η αρχοντικη σεμνοτητα,η μετριοφροσυνη.Ενας ανθρωπος που αξιζε οσο ολοι οι σημερινοι τηλεσταρ επι 10,και δεν τον εβλεπες σχεδον ποτε στην τηλεοραση!
Φυλλομετρωντας το τελευταιο βιβλιο του Λευτ.Παπαδοπουλου πηρε το ματι μου οτι ο ιδιος,ο Θοδ.Αγγελοπουλος.ο Διον.Φωτοπουλος και δε θυμαμαι ποιος αλλος μεγαλος ηταν ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ στο Γυμνασιο.Φανταστειτε τις πιθανοτητες συγκεντρωσης τοσου ταλεντου σε ενα μικρο Γυμνασιο...Αλλες εποχες,δε μπορω να πω τιποτε αλλο.

Ενα γεματο σεβασμο ΑΝΤΙΟ σε ενα σπουδαιο Δασκαλο,Ανθρωπο,Πνευμα...Εζησε μια γεματη ζωη,λαμπρυνε με το πνευμα του τις ζωες ολων οσων ειχαν την τυχη και την προνοια να τον διαβαζουν,εκπληρωσε με το (πολυ)παραπανω τον προορισμο του στη Γη.Νιωθω πραγματικα φτωχοτερος...