New Year's Day...

Παρόλο που το "μαρτυρικό" για τους περισσότερους Ελληνες 2011 ανήκει στην ιστορία δε νομίζω η χαραυγή της νέας χρονιάς να βρίσκει κανέναν βάσιμα πιο αισιόδοξο...
Η γενίκευση της αντίστασης με το "κίνημα των αγανακτισμένων",που προέκυψε-μην ξεχνάμε-επειδή θεωρήσαμε πως οι Ισπανοί indignados μας ειρωνεύτηκαν,κάμφθηκε,όχι μόνο απ τα χημικά και το ξύλο της 29ης Ιουνίου ή από το καυτό και ξεμυαλιστικό ελληνικό καλοκαίρι,
αλλά απ την σταδιακή συνειδητοποίηση οτι αφενός μεν οι δυνάστες μας δεν τόχουν σε τίποτε να μας αφήσουν στην μαύρη μας μοίρα,αφετέρου οτι με γοργά βήματα το πρόβλημα μεταφέρεται και σε αυτούς:
κι αν οι υποτιθέμενοι "σωτήρες" έχουν οι ίδιοι τόσο μεγάλο πρόβλημα,πόσο να φωνάξεις και να ακουστείς εσύ ο μικρός και περιφρονημένος,και πόσο μπορείς να μιλήσεις πριν αποφασίσουν να σε φουντάρουν ως "χαμένη περίπτωση".
Ο καταιγισμός "μέτρων" Βενιζέλου του Σεπτεμβρίου(των οποίων η επίπτωση στην τσέπη μας από τώρα θα αρχίσει να γίνεται ουσιαστικά αισθητή),πέρα απ το πρόβλημα επιβίωσης που δημιούργησε σε πολλά νοικοκυριά,αποτέλεσε και την χαριστική βολή στην χειμαζόμενη σε όλους τους τομείς οικονομία μας...
Έστρεψε όμως και τους περισσότερους από την αντίσταση στην αγωνία της επιβίωσης,απονευρώνοντας τις όποιες αντιδράσεις.Η ιλαροτραγωδία που ακολούθησε την "έμπνευση" του δημοψηφίσματος και η δικαιολογημένη οργή των Ευρωπαίων,στέρησε κάθε περιθώριο ελιγμού:ο κατευνασμός που έφερε το όνομα του Παπαδήμου κράτησε-αναμενόμενα-πολύ λίγο,μια και έγινε σύντομα σαφές οτι οι πολιτικοί συνεχίζουν τον χαβά τους,και την ώρα που η χώρα ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού ,αυτοί ασχολούνται μόνο με τη θέση τους στην επόμενη μέρα,έστω κι αν αυτή θυμίζει καμμένη γή...
Η χώρα και πάλι κρέμεται από μια κλωστή,και πάλι χρήζει νέων "μέτρων",το έλλειμμα και πάλι απογειώνεται προς το 11% παρά τις δρακόντειες περικοπές στα μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας,και κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να εξηγήσει το "πως" και το "γιατί",που πάνε τα λεφτά που μας στερούν,να απολογηθεί για την λανθασμένη συνταγή και να κάνει κατι για να την αλλάξει...
Μια αποκαμωμένη παγωμάρα διατρέχει την ελληνική κοινωνία,από τις "ηγεσίες" της ως τους απλούς πολίτες,και όλοι μαζί,"μοιραίοι και άβουλοι αντάμα",περιμένουμε το μοιραίο:
αρκετοί έχουν λάβει τα μέτρα τους,έχουν διώξει τα χρήματα τους εκτός,κανείς όμως μάλλον δεν είναι προετοιμασμένος για το κοινωνικό τσουνάμι που θα επακολουθήσει σε περίπτωση πτώχευσης και αναγκαστ.επιστροφής σε εσωτερικό νόμισμα.
Ελπιδοφόρο μήνυμα μόνο οι τοπικές δράσεις αλληλεγγύης,η στήριξη των πιο αδυνάτων σε επίπεδο φίλων,γειτονιάς,δήμων ,για όσο ακόμα αντέχουν αυτοί που στηρίζουν: η αληθινή δοκιμασία για όλους θα είναι όταν θα πρέπει να μοιραστούν και το δικό τους ψωμί.Και δυστυχώς,ακόμα κι αν αρκετοί αρθούν των περιστάσεων,αυτό δεν σηματοδοτεί με τίποτε αλλαγή της γενικής κατάστασης...Μια πρόσκαιρη παράταση μπορεί μόνο να κερδηθεί,αν η χώρα δεν ξεφύγει απ τη ρουφήχτρα της επικείμενης πτώχευσης και του συναλλαγματικού κινδύνου,ώστε να μπορέσει να κινηθεί κάτι αναπτυξιακό που θα αυξήσει τον παραγόμενο πλούτο,αντί να αναδιανέμει απλά τον όλο και συρρικνούμενο υπάρχοντα...
Μπουχτισμένοι από το άγχος και την ανασφαλεια των 2,5 τελευταίων χρόνων,αρκετοί Ελληνες δίνουν αυτές τις μέρες μια παράδοξη και παρεξηγήσιμη εικόνα,εκδράμοντας σε χειμερινούς προορισμούς και γεμίζοντας δρόμους και ταβέρνες: αφενός μεν δουλεύει πολύ το σύστημα αλληλοπρόσκλησης,αφετέρου έχει ενεργοποιηθεί το αντανακλαστικό του ατίθασου Ελληνα,"να τα φάω προτού μου τα φάνε έτσι κι αλλιώς".Η ανελέητη βιαιότητα με την οποία κατέρρευσαν αυτά που ο μέσος Ελληνας θεωρούσε δεδομένα,οι κατά κύματα συνεχείς επιθέσεις της τρόικας και των τοπικών επάρχων της εναντίον του εισοδήματος και της ατομικής περιουσίας του κόσμου ,ανασύρει την μεσανατολική μοιρολατρία και την αδιαφορία για ένα "Αυριο" το οποίο,έτσι κι αλλιώς,"δεν μπορούμε να αλλάξουμε",όσο κι αν αυτό ξενίζει-ακόμα- τους βορειοευρωπαίους ελεγκτές μας.Μένει να δούμε και τις δικές τους αντιδράσεις καθώς-απ'οτι φαίνεται- σύντομα θα δουν κι αυτοί "πραξεις" απ το ίδιο έργο...
Μ'αυτές τις όχι και πολύ αισιόδοξος σκέψεις σας αφήνω κι εγώ για λίγες ημέρες...προσκεκλημένοι φίλων,λέμε να διαφύγουμε λίγο στην ελληνική ύπαιθρο και Φύση,αναζητώντας λίγη ψυχοθεραπευτική Λήθη και την αναζωογόνηση που η επαφή με τη φύση φέρνει στους δέσμιους του άστεως...Τα ξαναλέμε αφού "φωτιστούμε"...
Κρατείστε τη χώρα όρθια,μην τα βρούμε όλα ρημαδιό μέχρι να γυρίσουμε...