Θέλοντας συνειδητά να ξεφύγω απ το συναίσθημα του Midnight in Athens,πήγα να δώ το τελευταίο ερωτικό γράμμα του Woody προς το Παρίσι.
Παράλληλα με την γοητεία που διαχρονικά του ασκεί η Πόλη του Φωτός ,το φιλμ είναι και η πιο κομψή κινηματογραφ.παραδοχή του λογικού σφάλματος που λέγεται "εξιδανίκευση του παρελθόντος",και στο οποίο έχει φυσικά διαπρέψει ο αγαπημένος μας σκηνοθέτης:
συναναστρεφόμενος μαγικά μια παρέλαση των μεγαλύτερων καλλιτεχν.ονομάτων του Παρισιού των 20ς αλλά και των 1890,(στην ενσάρκωση των οποίων ξεχωρίζει μακράν ο Andy Brody σαν Σαλβ.Νταλί), ο εξίσου αθεράπευτα ρομαντικός ήρωας του συνειδητοποιεί το ανέφικτο της νοσταλγίας του παρελθόντος,έστω κι αυτό σημαίνει την απώλεια της πάντα εκτυφλωτικής Marion Cotillard (που ως συνήθως, κλέβει κάθε δευτερόλεπτο που βρίσκεται στη σκηνή),η οποία θα προτιμήσει την Μπελ Επόκ των 1890 απ τα δικά της χρυσά μεν,όχι ακόμα ανακηρυγμένα δε σε ορόσημο νοσταλγίας,χρόνια των 1920...
Παρίσι,Cole Porter,Mar.Cotillard,η μαγεία του Woody,τι καλύτερη διαφυγή απ την ελληνική πραγματικότητα του βενιζελικού και ΓΑΠικούδοσιλογισμού?
Σάββατο, Οκτωβρίου 08, 2011
Αλλενική Απόδραση...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Εκτός από το "βάσανο" της εξιδανίκευσης (;) του παρελθόντος που τελικά είναι διαχρονικό μια και ιστορικά από κάθε εποχή προβάλλονται και διογκώνονται μόνο τα θετικά, ενώ αποσιωπούνται τα αρνητικά (φοβερή η υπενθύμιση ότι στην μπελ επόκ δεν υπήρχαν αντιβιοτικά), ο Allen γίνεται όλο και πιο καυστικός με τους συμπατριώτες του Αμερικανούς.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τους παρουσιάζει είτε απόντες από την ουσία της ζωής, είτε χαμένους μέσα στην παντογνωσία και την παντοδυναμία τους (τα εισαγωγικά κατά βούληση). Επειδή δεν πρόλαβα τα σχόλια για τον Jobs μην ξεχνάτε ότι Ελληνικά μυαλά τα πάνε μια χαρά στο χώρο. Το πρόβλημα είναι ότι στο προτεκτοράτο ΔΕΝ ΠΠΟΒΛΕΠΕΤΑΙ υψηλή τεχνολογία και καινοτομίες.
Άλκμαν
ok, με έπεισες!
αλκμαν,
τα σχόλια για τον Jobs παραμένουν ανοιχτά και περιμένω την δική σου κατάθεση σε αυτά.
Σωστή η επισήμανση για το πως παρουσιάζει-λίγο ως καρικατούρες-τους αμερικανούς ο Αλλεν.Ο λεφτάς Ρεπουμπλικάνος πεθερός
που θαθελε και το Παρίσι να μοιάζει στο LA,η αρχετυπική πλούσια κόρη-αρραβωνιαστικιά που θα μπορούσε να ζει μέσα σ'ενα mall,κι ο εξαιρετικά σπαστικός ξερόλας "φίλος" της αρραβωνιαστικιάς...
Απολαυστικό το εύρημα της μεταφοράς σε άλλους χρόνους και στα καλύτερα σαλόνια αυτών.
Πολύ θέλω να την δω αυτή την ταινία, αλλά πρέπει να περιμένουμε το DVD να βγει και μετά να φτηνύνει...
Ο Γούντυ έφτιαξε τα αριστουργήματα Annie Hall, Manhattan, και Stardust Memories, 79-81, και μετά κάτι συνέβη. Είχαμε συνφάγει σχεδόν, σε διπλανά τραπέζια και στο Elaine's (το εστιατόριο στην πρώτη σκηνή του Manhattan) τρεις φορές μέχρι που σταμάτησε να πηγαίνει στο Elaine's αφού ερωτεύτηκε την θετή του κόρη. Τα έργα του από το 1982 και μετά με έχουν αφήσει με την απογοήτευση του να βλέπεις μια μεγαλοφυΐα να προσπαθεί να είναι ο Μπέργκμαν της Νέας Υόρκης, ενώ θα μπορούσε να ήταν απλά ο Allan Stewart Konigsberg της Νέας Υόρκης το οποίο θα είχε περισσότερη αξία. Μια από τις λιγότερο υποφερτές προσπάθειες ήταν το Hollywood Ending, ενώ το Crimes and Misdemeanors και το Manhattan Murder Mystery, και Mighty Aphrodite έδωσαν μερικές αναλαμπές. Τα τελευταία του από Λονδίνο και Παρίσι, ενώ δεν τα έχω δει, πιστεύω απ' ότι διαβάζω να φέρνουν μια καινούργια, ή τρίτη, εποχή στη δουλειά του! Θα περιμένω το DVD, μια που και η RAI να το δείξει θα μιλάνε, ως συνήθως εδώ, Ιταλικά!
Τουλάχιστον έχουμε ακριβώς το ίδιο ύψος! έπρεπε να πάρει κάποιος φωτογραφία όταν ορθιος δίπλα μου προσπαθούσε να χωρέσει το αυτόγραφό του πάνω σε ένα φακελάκι ζάχαρης εκεί που τρώγαμε!
thinks,
θα το δούμε σπίτι μου,όταν ξανάρθεις απο δω!Να πω την αλήθεια,είμαι περίεργος αν σε dvd έχει καλύτερα χρώματα,καθώς χθες στο σινεμά μου φάνηκε κάπως 'φλου" η εικόνα και χωρίς κορεσμό.Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή του εικονολήπτη ή κακή ρύθμιση της αίθουσας.
Με χαρά, αγαπητέ!
υγ. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που προτζεξιονίστ δεν ήξερε πως να ρυθμίσει ψηφιακό προβολέα... εκτός αν ήταν φιλμ όπότε μάλλον έφταιγε φτηνή λάμπα πυρακτώσεως και κακό φόκους...
Έχω πάψει πια να βλέπω Γούντι Άλλεν, εδώ και πολλά χρόνια. Δεν νομίζω να δω ούτε αυτή την ταινία του, αν και κάποτε έτρεχα!
Μου μυρίζει πλέον ναφθαλίνη και καναπέ ψυχαναλυτή. Ούτε ο Μπέργκμαν μου άρεσε. Δημιουργοί ερωτευμένοι με τον εαυτό τους, χωρίς καν την αισθητική και την παρακμιακή σαγήνη του Βισκόντι!
Και αφού οι Αμερικανοί δεν τον καταλαβαίνουν, ήρθε στην Ευρώπη, όπου κάνουν ουρές για να τον ακούσουν να παίζει τρομπέτα!
Δημοσίευση σχολίου