Woman Holding an Umbrella,1886,131 x 88cm
Claude Monet,Musee Orsay,Paris
Όποιος εχει σταθεί απέναντι από έναν καμβά κανονικού μεγέθους γνωρίζει οτι και η πιο καλοτυπωμένη φωτογραφία στην καλύτερη περίπτωση δίνει απλά μια ιδέα για το αν θα μας αρέσει το πρωτότυπο αλλά ουδόλως συγκρίνεται ως προς αισθήματα που μπορεί αυτό να ανασύρει...
Αυτό ισχύει σε εκθετικό βαθμό για ζωγράφους όπως ο Monet,που σε όλη τους την ζωή δεν υπηρέτησαν την "φωτογραφική" απεικόνιση του θέματος αλλά την απεικόνιση της φευγαλέας φύσης του φωτός και των χρωμάτων με εξαιρετικά λεπτεπίλεπτη τεχνική και απαράμιλλο χρωματικό πλούτο.
Όταν βρεθείς μπροστά σ'αυτό το "ποτρέτο" της θετής του κόρης Suzanne Hoschede,καταλαβαίνεις ότι μόνο πορτρέτο δεν είναι: τα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι εντελώς αδρά και μη αναγνωρίσιμα,το μοντέλο υπηρετεί μόνο την σύλληψη της επίδρασης του αέρα και τις αντανακλάσεις του φωτός.Αισθάνεσαι τον δροσερό,σχεδόν παγωμένο πρώιμα ανοιξιάτικο αέρα να φυσά πίσω απ το μοντέλο,αυλακώνοντας το ύφασμα του φορέματος της,παρασερνοντας το μαντήλι και τα μαλλιά της,ενώ εκείνη αντιστέκεται κρατώντας την ομπρέλα της κόντρα στον άνεμο που σαρώνει τα λουλούδια στα πόδια της.
Σε μια σειρά πινάκων με το ίδιο θέμα,ο Monet,όπως πάντα αγωνίζεται να "συλλάβει" το φευγαλέο της στιγμής που μόλις γεννήθηκε και ήδη πεθαίνει,για να μην ξαναγυρίσει ακριβώς ίδια ποτέ,την παροδική και σχεδόν άπιαστη φύση του φωτός και των χρωμάτων όπως αυτό κάθε φορά τα αναδεικνύει...
Από κοντά,απλά άπιαστη ομορφιά...
Δευτέρα, Οκτωβρίου 18, 2010
Breathtaking Beauty...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Χρειαζομαι και λίγο διάλειμμα απ τους Γιωργάκηδες,τις Θεοδώρες και τους Αντωνακηδοκωστάκηδες του αυτιστικού δημόσιου βίου μας...
Φυγή δια της Τέχνης...
"Λαθραία" φωτογραφία μέσα απ το Μουσείο δική μου σε καλύτερη χρωματική πιστότητα απ'οτι συνήθως βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο...
Για το μουσείο του Ντίσνεϊ σε έκοβα αλλά τους την έκανες απ' ότι φαίνεται. Ο εν λόγω πίνακας έχει κοινά στοιχεία με έναν άλλο όπου αποικονείζεται με την μητέρα του. Η τοποθέτηση του αντικειμένου της αγάπης του στο όριο του επίγειου, ο αέρας και ο συνδυασμός χρωμάτων του προσδίδουν μια αιθέρια αίσθηση.
Το Ορσέ κάνει ανακαίνιση και από τις 25 Σεπτεμβρίου εκθέτει τα καλούδια του στο Ντε Γιάνγκ στον Σαν Φρανσίσκο οπότε σίγουρα θα πάρω τις μικρές και θα πάω. Αντίθετα το Όρσε, με έργα κυρίως Παπακωνσταντινώ, Παγκαλώ και άλλων clochard συνεχίζει να μας εκθέτει και να εκδίδεται σε καθημερινή βάση στον μόνιμο χώρο της βουλής.
hroni,
με βάζεις σε πειρασμό να ψάξω αεροπλάνο για Σ.Φρ....
Τhe Return,20 years later...
Για την αντίστιξη Ορσαί με "όρσε",my compliments!
Είμαι φανατική των ιμπρεσιονιστών, και έχοντας βρεθεί κάποιες φορές εμπρός στους πίνακές τους και στο μεγαλείο τους..... έχω μείνει άφωνη.
Μου άρεσε η μεταπήδηση σου!
Καλό βράδυ
:-)
..Monet,που σε όλη τους την ζωή δεν υπηρέτησαν την "φωτογραφική" απεικόνιση του θέματος αλλά την απεικόνιση της φευγαλέας φύσης του φωτός και των χρωμάτων με εξαιρετικά λεπτεπίλεπτη τεχνική και απαράμιλλο χρωματικό πλούτο.
Πολύ σωστό αυτό που γράφεις άλλωστε γι΄ αυτό και απο αυτόν ξεκίνησε η ιδέα του ιμπρεσιονισμού.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που έριξες την Μούτζα στην επικράτεια του γελοίου και του Παραλόγου. Δεν εσχολίασα την πρώτη του τύπου τούτου δημοσίευση, την σχετική με το σουρούπωμα, γιατί ανέμενα την επανάκαμψή σου. Σου το είχα δηλώσει ποικιλοτρόπως και σε πολλούς τόνους ότι αυτή η καθήλωση στην καθημερινότητα δεν προάγει άλλο ουδέν πλην της ισοβίτικης σκλαβιάς μας σ' αυτήν. Εσχάτως, με κούραζαν αρκετά οι δημοσιεύσεις σου, όχι γιατί αμβλύνθηκε το οξύτατο κριτήριό σου ούτε λόγω κάποιας υφέσεως στην πολιτική σου εγρήγορση. Τουναντίον, ήταν αυτά ακριβώς που με ταλαιπωρούσαν προσάγοντάς με βιαίως και συντριπτικώς στην καθημερινή Πινακοθήκη των Ηλιθίων. Επιτέλους, ΞΑΝΑείδες! Φωτίσθηκες! Ο Χάιντεγγερ όταν όρισε την "ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΙΟΜΕΡΙΜΝΑ" ως την πρώτην εχθρά του υπαρκτικού στοχασμού που αποτελεί την αφετηρία μιας συνειδητής κι όχι εθισμένης ζωής, μιας ζωής που βιώνεται από το υποκείμενό της και δεν αντικειμενοποιείται στην καθημερινή έξη, έδωσε ταυτοχρόνως και τους οδοδείκτες για την έξοδο απ' τον Λαβύρινθο. Να ευχηθώ καλώς να δεχθείς και πάλι έναν Ντεμπυσύ πριν την βραδυνή σου κατάκλιση. Κάνει καλό. Δίνει Νόημα.
Νίκος.
Oμορφιά... Eυχαριστούμε πολύ!
Δημοσίευση σχολίου