Η μικρή μου καλλιτεχνική "στροφή" των 2 τελευταίων αναρτήσεων ξεσήκωσε 3-4 σχόλια "ανακούφισης" απ' όσους είχαν κουραστεί με την επιμονή μου να εστιάζω στα πολιτικά/οικονομικά τεκταινόμενα. Ο φίλος Ν.Κ. μάλιστα(για τον οποίον χρωστώ μια ανάρτηση) σχολίασε εύστοχα "αυτή η καθήλωση στην καθημερινότητα δεν προάγει άλλο ουδέν πλην της ισοβίτικης σκλαβιάς μας σ' αυτήν".
Μη νομίζετε οτι δεν το αντιλαμβάνομαι...και μένα με ενοχλεί το να γίνεται το blog μονοθεματικό και κυρίως,να μην αφηνει μια επίγευση αισιοδοξίας...Αλλωστε ένας απ τους κύριους λόγους που το κράτησα είναι για να αναδεικνύω φωτεινές εξαιρέσεις,ανθρώπους και έργα που ξεχωρίζουν απ τα όλο και χαμηλότερα standards της νεοελλην.κοινωνίας.
Αλλά πως να μη στηλιτεύσεις την κατάμουτρη κοροιδία?
Πως να αφήσεις ασχολίαστη την έντεχνα καμουφλαρισμένη προδοσία?
Πως να μη μιλήσεις για την ανεπάρκεια των κυβερνώντων εν καιρώ "πολέμου"?
Πως να μη φωνάξεις για την κλοπή του μέλλοντος μας?
Και γω βρίσκω καταφύγιο κάποιες φορές στη λογοτεχνία,τη ζωγραφική,τη μουσική ή το σινεμά.Θα μπορούσα να γράφω με ενθουσιασμό για αυτά που με αγγιξαν,γι'αυτά που θεωρώ αξιόλογα,και ενίοτε το κάνω κι αισθάνομαι πολύ καλύτερα απ'όταν διαβάζω επικαιρότητα για μια απ τις "καταγγελτικές" αναρτήσεις...
Αισθάνομαι όμως οτι η σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με αυτά,όσο ευχάριστη κι αν είναι,και για μένα, και για τους λιγοστούς αναγνώστες μου,στους καιρούς που ζούμε θα ισοδυναμούσε με υπεκφυγή,με επιλογή μιας Φυγής από τη Μάχη που μαίνεται έξω απ την πόρτα μας(για όσο ακόμα εκείνη μας "μονώνει"-γιατί ο αχός πλησιάζει όλο και περισσότερες "πόρτες"...).
Και αισθάνομαι ακόμα πολύ νέος ή/και "ρομαντικός" για να παραιτηθώ,να επιλέξω την φυγομαχία,έστω και δια της Τέχνης...Οπότε,μαζί με τις αισιόδοξες/αναζωογονητικές αναρτήσεις,μάλλον θα πρέπει να υπομείνετε και αρκετές καταγγελτικές της καθημερινότητας,εστω κι αν δεν αφήνουν καποια ευχάριστη επίγευση...Δεν με αφήνουν,βλέπετε να "αγιάσω" τα τελευταία χρόνια!
Περιμένω τις δικές σας απόψεις επί της θεματογραφίας...
Σάββατο, Οκτωβρίου 23, 2010
Ιστολογίου Ενδοσκόπησις...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Η φωτογραφία είναι από έναν πολύ όμορφο πίνακα (που βρίσκεται στο Μουσείο Orsay,και του οποίου δεν συγκράτησα δυστυχώς τον δημιουργό...)
ως σύμβολο των Συμπληγάδων μέσα απ τις οποίες θα πρέπει να περάσουμε τα επόμενα χρόνια...
Τουλάχιστον σε αυτόν,φαίνεται ευφρόσυνο Φως στον ορίζοντα...
Το μπλογκ το έχει κανείς για να γράφει αυτό που του προκαλεί ερέθισμα εκείνη την μέρα.
Οπότε είναι απόλυτα θεμιτό να γράφεις ότι θέλεις και να μην σε απασχολεί η γνώμη των άλλων.
Δεν πρόκειται να σε απολύσει κανένας αρχισυντάκτης!
Γράψε φίλε μου ό,τι σε ενοχλεί και σε εκφράζει, καλά λέει ο Αθεό.
Η θεματολογία των μπλόγκς είναι τα θέματα που είναι στο μυαλό του οικοδεσπότη τους. Αν δεν γράψετε εσείς οι εν Ελλάδι για το πώς είναι εκεί η ζωή σας, πως θα ξέρουμε και εμείς οι απέξω;
Και όποτε αισθάνεσαι, και το κάνεις καλά, και κάτι πιο αισθησιακό, να μας θυμίζει πως είμαστε απο νερό και κρέας, ανθρωποι απλοί σε ενα απέραντο μέν, αλλά μικρό ταξίδι.
*Υπέροχο το Μουσείο Orsay, μια πανδαισία αισθήσεων και νοητών κόσμων.
Δε βαριέσαι, όταν δεις ότι δεν τραβάει πιά, άρχισε να γράφεις για πορνό και καράτε.
Περί ορέξεως, μπλογκοσαλάτα!
:Ρ
squarelogic,εγω πιστευω οτι επιβαλλεται να γραφουμε καθε φορα αυτο που επιθυμουμε:αν γραψουμε κατι κατα παραγγελια,η επειδη μας το ζητησαν οι αναγνωστες,θα βγει αποτυχημενο.
Καθε φορα πρεπει να εκφραζομαστε βασει αποκλειστικως εσωτερικων επιταγων,πχ αν αυριο στη βαρεσει να γραψεις 100 σερι αναρτησεις για το σινεμα,πρεπει να το κανεις.Κ οποιος θελει,ας σε διαβασει.
Εγω μαλλον σε προτιμω να γραφεις για πολιτικη,γουσταω τον πυρινο οξυ κ τεκμηριωμενο λογο σου,που συνοδευεται καθε φορα κ απο τις καταλληλες παραπομπες
(δε το βρισκουμε κ συχνα αυτο)
Αλλα θα ηθελα να διαβασω κ περισσοτερες βιβλιοπροτασεις!
Ο καθενας θα σου πει κατι διαφορετικο,βεβαια.
Η γνωμη μου ειναι ομως οτι πρεπει να ακολουθουμε το ενστικτο μας,
οπως κανεις δηλαδη εσυ μεχρι τωρα.
όπως έχει γράψει και καποιος σοφός,το blogging είναι σαν το...χέσιμο:το κάνεις,όταν σου έρχεται!
Και εννοείται,οτι η θεματολογία δεν μπορεί να είναι ριζικά διαφορετική απ'οτι σε απασχολεί κάθε εποχή,διότι τότε θα μιλάγαμε για διχασμό προσωπικότητος.
Εθεσα το θέμα για να "σφυγμομετρήσω" σε ποιό βαθμό έχω γίνει κουραστικός με τις πολιτικο/οικονομ.αναρτησεις όπως διαισθάνομαι κι εγώ....
Πάντως βλέπετε οτι η τάση για "φυγή" σε κάτι πιο ευχάριστο,και αποδεεδειγμένα πιο διαχρονικό,υπάρχει....
Ας είναι για το ακόλουθο ο τίτλος ένα "ΩΧΧΧ!.
Square, τιμημένε φίλε, αγνόησα ο απαράδεκτος ότι μιλώντας αυθόρμητα κι ανεξέλεγκτα, θα σε "έσερνα" σε μια τέτοια συνθήκη διερώτησης κι αμφιβολίας! Ο έρμος έγραψα όπως ένοιωσα κείνην την στιγμή και δεν υπολόγισα τον αντίκτυπο των λόγων μου. Γι΄ αυτό σου οφείλω μια ειλικρινή ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τα σεισμικά κύματα που σε ταράξανε, και μια εξήγηση ότι το σχόλιο ήταν απολύτως προσωπικό και δεν εγείρει αξιώσεις αντικειμενικότητος. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου για τα αφορώντα την "κατάμουτρη κοροϊδία" και την "έντεχνα καμουφλαρισμένη προδοσία", ακόμη κι αν τελευταία αυτή κυκλοφορεί ολόγυμνη προκαλώντας την Δημοσία Αιδώ με Κυνικές ομολογίες του τύπου "μαζί τα φάγαμε" που μάλλον απορρέουν απ' την αίσθηση των χορτασμένων περί δεδομένης κι εξασφαλισμένης της πολιτικής τους ατιμωρισίας ή -ίσως- και της πεποιθήσεως ότι κυβερνούν έναν πολιτικώς λοβοτομημένο λαό που τον ανακατεύουν σαν χυλό στην κατσαρόλα τους. Το άσφαλτο κριτήριό σου, η πολυ-αναλυτική σου ματιά και ο ζωντανός σου λόγος είναι αυτά που πάντα με κρατούν σε επαφή με τις δημοσιεύσεις σου."Απλώς", αυτό το ξεκοίλιασμα που οι εκάστοτε κυβερνώντες κάνουν στην σωματική και πνευματική μας υπόσταση, μου είναι δύσκολο από ένα σημείο και μετά εκτός από το να το βιώνω, και να το βλέπω και στον καθρέφτη. Και ξέρεις ότι έχω Φύγει εδώ και καιρό. Έχω Φύγει όχι φυγομαχώντας αλλά διατηρώντας όλα τα Πολιτικά στοιχεία αυτής της Φυγής: ναι, στο πρωινό δροσοπασπαλισμένο άνοιγμα των πετάλων ενός αγριολούλουδου, στην Βροχή και το Σύννεφο, σε ένα τόσο δα ολιγοβαρές πουλάκι ή την σκαιότητα του βλέμματος ενός αετού, ΒΛΕΠΩ πλέον την ουσιαστική Πολιτική Θέση, αυτήν του πολίτου ενός, στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούμενου Κόσμου, στην συνήθη δε βιαζόμενου κι εξολοθρευόμενου. Αυτά είναι ολωσδιόλου άσχετα με το ουδέποτε επίκαιρο και μονίμως αυτιστικό δόγμα "η τέχνη για την τέχνη". Αλλά χωρίς αυτήν, σε τι θα διαφέραμε από τα "άτομα" μιας διαρκώς εν έργω στρατιάς μυρμηγκιών; Ανοίγει μεγάλο θέμα - και, έστω και με αυτό ως αντικείμενο, ακόμα αρνούμαι την "ίδρυση" προσωπικού ιστολογίου. Ένα από τα κυνικότερα διαφημιστικά μηνύματα που ποτέ κυκλοφόρησαν εν Ελλάδι ήτο το "Μιλάτε, σας ακούμε" της VDF την επομένη της αποκαλύψεως του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών, και δεν επέσυρε την παρέμβαση ενός εισαγγελέα για την απόσυρσή του. Βεβαίως και τα υπονούμενα του ήταν απείρως εκτεινόμενοι ομόκεντροι κύκλοι περί του κέντρου "και σας (κατα)γράφουμε", με διττή σημασία. Μπορεί η τεχνολογία να έφερε την αμεσότητα και την γνησιότητα των προσωπικών καταθέσεων της ατομικότητος του καθενός που θα αποφασίσει να την χρησιμοποιήσει, μπορεί αυτή η ιδιότυπη δημοκρατία του διαδικτύου να κουρελιάζει την κατευθυνόμενη "δημοκρατία" των εν διατεταγμένη υπηρεσία καναλιών παροχής ελεγχομένης πληροφορίας, ωστόσο δεν κατάφερε ακόμα να διαμορφώσει Κίνημα. Μας φέρνει κοντά ως συγγενείς και συγγενώς πάσχοντες, μας χαιδεύει την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας δια πληκτρολογίων συντηρώντας επιμελώς και καλλιεργώντας τις αδιατάρρακτες (απ' την συμποσιακή στο ταβερνάκι της "γειτονιάς" κρούση των ποτηριών μας) μεταξύ μας χωρικές αποστάσεις μας.Μπορεί η Γνώμη μας να μην χρειάζεται πια να ταξιδέψει χιλιάδες ωκεάνεια μίλια μέχρι τον τυχαίο της παραλήπτη, αλλά, παρ' όλα αυτά, δεν επιφέρει την Αισθητή Αλλαγή στην Πραγματικότητα. "Απλώς" διαβάζουμε και κοινωνούμε μια αυθεντική προσωπική εφημερίδα, μια τίμια δηλαδή ανάγνωση του καθημερινού Πάθους από έναν συνάνθρωπο υποκείμενό του.
Από λάθος, το πρώτο ήμισυ εστάλη τρις. Κόψε καταλλήλως. Συνεχίζω εδώ, διότι λόγω εκτάσεως το αρχικό κείμενο απερρίφθη.
ΑΝ, ακόμα και σ' αυτό το ύστερο καταφύγιο αρχίζει ο κάθε δημιουργός κι ενημερώνων το ιστολόγιό του να υπολογίζει την "κοινή γνώμη", τότε έσβησε και η τελευταία τούτη δυνατότητα. Εννοείται πως ΠΡΕΠΕΙ να τροφοδοτείς τις σελίδες σου με αυτά που ΕΣΕΝΑ παιδεύουν κι απασχολούν και πως η όποια ενδοσκόπησις ΠΡΕΠΕΙ να είναι απόρροια εσωτερικών αιτημάτων και ουχί "απαιτήσεως του κοινού" .... Με άλλην μια ΣΥΓΓΝΩΜΗ για την αναστάτωση που προκάλεσε ο αυθορμητισμός συγκερασμένος με τον υποκειμενισμό του τελευταίου γράμματος, κλείνω με την ελπίδα να συνεχίσεις μαχόμενος όπως ξέρεις να το κάμεις, έστω και σ' αυτές τις άυλες (για τους πλέον απαιδιόδοξους, ά-τοπες) επάλξεις.Όσο για το "χρωστάω μια ανάρτηση", θερμή παράκληση : μην καταπιαστείς, γιατί θα ξύσεις πληγές που θέλω να δηλώνω ότι επουλώθηκαν. Το θέμα είναι να προχωράμε μπροστά ακόμα κι απαρνούμενοι μεγάλες κι αληθινές αγάπες.Εξάλλου, με την εξ υπαρχής προγραμματισμένη και χρονικά προσδιορισμένη επικειμένη Πτώχευση, κάθε είδους "χρέος" θα "αναδιαρθρωθεί" !...... Το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" αφορά εκείνους που αναγνωρίζουν στην γλώσσα και μία δηλωτική της όποιας αλήθειας χρησιμότητα, δηλωτική χρησιμότητα που οι σύγχρονοι κατ' επάγγελμα πολιτικοί ανγνωρίζουν μόνον ως προς τον αμετροεπώς και ξεδιαντρόπως δηλωνόμενο Κυνισμό τους. Άσε, λοιπόν, τις "χρεωστούμενες" αναρτήσεις, γιατί "ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΩΝΑ ΑΥΡΙΟ".
Νάσαι πάντα καλά,
Νίκος.
όπως καταλαβαίνεις Νίκο,το σχόλιο το δικό σου,αλλά και η "ανακούφιση" που διέκρινα και σε άλλα σχόλια απλώς ήταν η αντήχηση μιας δικής μου,εσωτερικής,ανάλογης αμφιταλάντευσης...
Δεν χάνει ευκαιρία άλλωστε να μου το υπογραμμίζει και τό έτερον ήμισυ,πόσο "αντιτουριστικός" και κουραστικός γίνομαι απ την αρνητική επίδραση της βαθύτερης διερεύνησης των τεκταινομένων,επάνω μου.
Κι εγώ ο ίδιος αισθάνομαι καλύτερα όταν κλείνουν οι δίαυλοι της επικοινωνίας(βλ.ανάρτηση Αυγούστου homo disconnectus...)
Ομως αυτό δεν είναι κάποιου είδους στρουθοκαμηλισμός?Δεν χρωστάμε στα παιδιά μας να δώσουμε έστω και τη μάχη του πληκτρολογίου,προσπαθώντας να φωτίσουμε πτυχές που προσπαθούν να μας περάσουν λαθραία,να επηρεάσουμε κόσμο με συνείδηση και άποψη?
Κάνε οτι θες όπως σου βγαίνει...
απλά να πω πως με τους Πολιτικούς τα πράγματα είναι Δύσκολα γιατί δεν σταματάνε ποτέ παίζουν τον ρόλο τους μέχρι τελικής πτώσεως.....
γι΄αυτό κ προσωπικά
αδυνατώ να παρακολουθήσω την "υποκριτική" τους
την ξεχαρβαλώνει η επανάληψη και ο Χρόνος.
Είναι σαν να σ΄αρέσει το ποδόσφαιρο...
και να είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις τον Καραγκούνη καμιά τριανταριά χρόνια ακόμα.....
Αντέχεται;;;
υ.γ.δεν ξέρω αν ήμουν σαφής...μάλλον οχι αλλά ...μου φέρνουν κατάθλιψη
Αντιδρώ βέβαια όταν μπορώ
με Πράξεις
(πορείες πχ κ συγκεντρώσεις για θέματα που θεωρώ σημαντικά!)
αλλά δεν σπαταλιέμαι μαζί τους
δεν μου χρειάζεται ποτέ πια
να δω άλλα 10 λεπτά Παγκαλο ....
τον ξέρω -τέλος.
αντί λοιπόν να συζητώ για παρόμοιες περιπτώσεις και να γράφω γι΄αυτές
τις Αποκλείω απ΄την ζωή μου.
Ενώ αντιθέτως έχω τις κεραίες μου σηκωμένες .....
μόλις δω κάποιον
(όποιος και να είναι)
να λέει κάτι Ωραίο κατά την γνώμη μου
π.χ.
"οι πολιτικοί πρέπει μετά απο 2-3 τετραετίες να πηγαίνουν σπίτια τους"
αρχίζω και κοιτάω μήπως υπάρχει κάποιος χώρος που να προκρίνει την Άποψη και προσπαθώ να την Δυναμώσω με την συμμετοχή μου.
γιατί αλλιώς είπαμε :-))είναι σαν τιμωρία.....
και θα σε κλέβω (αν μη τι άλλο με την Ανικανότητα μου
που σε βάζω να την πληρώνεις)
και Θα Ασχολείσαι μαζί μου..
Καλημέρα !
Ψουξιε,
το παράδειγμα με τον Καραγκούνη,απόλυτα απεικονιστικό!
-)))
Εχεις δίκο φυσικά,αλλά είμαι σίγουρος οτι συχνά πυκνά θα μας βγάζουν απ τα ρούχα μας με τις "ύπουλες" κινήσεις τους σε άπταιστη γραφειοκρατική νομικίστικη διάλεκτο
την ίδια ώρα που κουρελιάζουν το Σύνταγμα και τους Αγραφους Νόμους.
Οπότε μάλλον θα ασχολούμαι ΚΑΙ μαζί τους,αλλά ΚΑΙ φυσικά με πράγματα που οδηγούν σε μια ανάταση την ψυχή.
Δημοσίευση σχολίου