Αποχαιρετώντας το ΕΝΝΙΑ με το NINE...

Ας αφήσουμε τη γκρίνια και τις ενστάσεις για τις ζοφερές μέρες που μας ετοιμάζουν προσωρινά στην άκρη,κι ας μεταφερθούμε για λίγο στην βιοτεχνία κατασκευής ονείρων του σινεμά,με μια ασυνήθιστη ματιά στην εναγώνια αναζητηση έμπνευσης,στο προσωπικό κόστος του δημιουργού καθώς 'αξιοποιεί" τις σημαίνουσες στιγμές της ιδιωτικής του ζωής όποτε ξεμένει από έμπνευση,στην όχι και τόσο ορθολογική (εκτός Χόλλυγουντ φυσικά) ενίοτε διαδικασία του film-making,μέσα απ το "περίεργο" μιούζικαλ του Ρόμπ Μαρσαλ,"Nine":

Περίεργο λόγω δομής(a film about filmmaking during a film that there isn't...),αλλά και φιλοδοξιών, αφού είναι δύσκολο για ένα κατά βάση διασκεδαστικό είδος σαν το μιούζικαλ να εμβαθύνει ταυτόχρονα σε τόσο πολλά θέματα μέσα σε 2 μόνο ώρες.Περίεργο επίσης γιατί μάλλον λείπουν οι catchy μελωδίες-αναπληρώνουν όμως οι ουσιαστικοί στίχοι και οι λαμπερές πρωταγωνίστριες:το world class σκέρτσο της Πενέλοπε Κρουζ,η classy,ώριμη,αλλά και εύθραυστη "μούσα" της Kidman,οι grand dame Σοφία Λόρεν και Judy Dench,η λαμπερή και σέξι Kate Hudson στην καλύτερη στιγμή της,η "έκλυτη",ζωώδης πόρνη της Fergie...



Μα την αληθινή μαγεία του σινεμά βιώνει κανείς βλέποντας μόνο τα υγρά,πληγωμένα μάτια της 'συζύγου" Marion Cotillard να μεταφέρουν όσα χιλιάδες λόγια θα υπολείπονταν να πουν:τραγουδώντας το αποκαλυπτικό "My husband Makes Movies" σε αναγκάζει να προσπαθήσεις ,frantically,να εγγράψεις στον αναξιόπιστο εγκεφαλικό σκληρό σου δίσκο αυτό που βλέπεις,για δια βίου χρήση,ενώ στο σπαρακτικό Take it all γυμνώνει ψυχή τε και σώμα(με την πλάτη στον θεατή...),έχοντας συνειδητοποιήσει ότι στην σύντροφο του μπερδεμένου maestro δεν ανήκουν πια ούτε οι εντελώς προσωπικές τους στιγμές:κι αυτές έχουν επιστρατευτεί να υποκαταστήσουν τη χαμένη έμπνευση ακόμα και στα αρχικά screenings.


Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπόρεσαν να "αποστάξουν" τέτοιους στίχους,που αξιοποίησαν τόσο ώριμα την τεχνολογία για να ακούγονται τόσο σαγηνευτικά βαθιές οι φωνές της Kidman και της Dench,που χορογράφησαν τα σέξι νούμερα της Fergie(Be Italian) και της Hudson(Cinema Italiano),και κυρίως που ήταν παρόντες σε τέτοια σύναξη ταλέντου,με αποκορύφωμα βέβαια την Cotillard και τον χαμελαίοντα Daniel Day Lewis,που τούτη τη φορά επισκιάζεται απ το υπέρλαμπρο θηλυκό cast του...Εν αναμονή λοιπόν κάποιας πιο "εγκεφαλικής" review από τους πιο ταλαντούχους για κάτι τέτοια(πχ.τον oldboy),αποχαιρετώ το (200)9 κρατώντας την συγκίνηση ενός βλέμματος ως πολύτιμο φυλακτό για τις δύσκολες μέρες που έρχονται...