Με πυξίδα το Ταλέντο...

Δευτέρα βράδυ, την ώρα που το αφεντικό του οικιακού τηλεκοντρόλ,η δεσποινίς squarelogic Sr,επιδιδόταν στο προσφιλές της σπορ της εναλλαγής καναλιών ανάμεσα στα δήθεν "οικογενειακά" σήριαλ και το "Ελλάδα έχεις ταλέντο",έπεσα πάνω σε κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον μου:
εκείνη την ώρα ο Χρ.Φερεντίνος παρουσίαζε στους θεατές(πριν την επί σκηνής εμφάνιση) εναν 15χρονο περίπου νεαρό με ελαφρώς ασουλούπωτο σώμα και όχι ιδιαίτερα αρρενωπή φωνή,μαζί με την μητέρα του,ο οποίος θα διαγωνιζόταν με" κλασικό τραγούδι"-έκπληξη 1η.
Η υπερπροστατευτική μητέρα-προφανώς ο ιθύνων νους πίσω απ την καλλιέργεια της επιδίωξης του υιού, έλεγε οτι από μικρός ο Μαυρίκιος μαγευόταν απ τις όπερες,τις τραγουδούσε σε κάθε ευκαιρία και προφανώς στη διάρκεια της μικρής ζωής του η οικογένεια του διέθεσε τα μέσα και την φροντίδα για να καλλιεργήσει την όχι και τόσο συνηθισμένη κλίση του.
Η 2η έκπληξη ήρθε όταν ο νεαρός Μαυρίκιος ανέβηκε στην σκηνή και μόλις παρουσιάστηκε τον χαιρέτισε με ασυνήθιστο σεβασμό ο συνήθως δηκτικότατος Περρής.Επεσήμανε οτι πρέπει να είχε χάσει πολλά κιλά,κι έγινε φανερό οτι τον είχε ξανακρίνει σε άλλο τηλεοπτικό talent show εκφράζοντας μάλιστα την έκπληξη του γιατί δεν είχε προχωρήσει τοτε.
Το σκηνικό προιδέαζε ήδη για κάτι ιδιαίτερο όταν ο νεαρός δήλωσε οτι θα ερμήνευε το Nessun dorma του Puccini.Φιλόδοξη κι οπωσδήποτε όχι mainstream επιλογή για τέτοιου είδους διαγωνισμούς,χώρια που συνήθως στις αρχικές φάσεις τέτοιων show προβάλλουν κάθε είδους ατάλαντους ελαφρόμυαλους προς τέρψη και ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του "μέσου τηλεθεατή".
Ένα μόλις λεπτό όμως αφού ο Μαυρίκιος είχε ξεκινήσει με τη μία το μουσικό του ταξίδι 'εγινε σαφές τόσο σ'εμάς όσο και στη σαλα του διαγωνισμού οτι ο νεαρός είχε αυτό το "κάτι",το προορισμένο για μεγάλα πράγματα.Η ελαφρώς κοριτσίστικη φωνή του είχε μεταμορφωθεί σε ένα θεικό μουσικό εργαλείο προκαλώντας νεκρική σιγή στην αίθουσα,ενώ στο πρόσωπό του φαινόταν οτι ο ίδιος είχε μαγικά αποσπαστεί από το άγχος του διαγωνιζόμενου και ταξίδευε με τη μουσική του δίνοντας μια παράσταση,όχι πλέον για να προχωρήσει στην επόμενη φάση,αλλά για το πάθος της ζωής του,το όραμά του...και οταν η φωνή του είχε για τα καλά απογειωθεί,εκεί στα 2 και κάτι λεπτά,και στο πρόσωπό του ήταν χαραγμένο το (αυτοαναφορικό) χαμόγελο της εσωτερικής πληρότητας,σίγησε και η γκρίνια της ασυνήθιστης σε άριες μικρότερης θυγατέρας μου,έχοντας από μόνη της συνειδητοποιήσει μια αληθινή αξία,και μάλιστα εν μέσω (αναπόφευκτης...)γιουροβιζιονικής πλύσης εγκεφάλου.
Όταν τελείωσε(εν μέσω εγκωμίων βέβαια...),σκεφτόμουν το δούλεμα που πρέπει να έχει φάει αυτό το παιδί απ τους συνομιλήκους του,τόσο για την ιδιαίτερη χροιά τη φωνής του,όσο και για την "φλώρικη" ενασχόλησή του,την υπομονή και επιμονή που πρέπει να έχει κάνει τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του,τη μοναξιά που πιθανώς να έχει νιώσει,τις πολλές ώρες της πρόβας, και παρ'ολα αυτά τον ζήλεψα(με την καλή έννοια),όχι μόνο για το ταλέντο του,αλλά γιατί σ'αυτούς τους ανερμάτιστους καιρούς που ζούμε,αυτός ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει,έχει έναν φωτεινό σκοπό στην ζωή του...
Μακαριοι οι άνθρωποι με τόσο ξεκάθαρες κλίσεις,που καθίστανται συστατικό του αέρα που αναπνέουν,και δεν τους αφήνουν να χαθούν στον καταιγισμό τών " έτοιμων λύσεων"ή της κατανάλωσης...
Δυστυχώς το συγκεκριμένο βίντεο δεν υπάρχει προς το παρόν στο youtube,βρήκα όμως το παρακάτω με τον εκπληκτικό 3χρονο Νικόλα που αναγνωρίζει σημαίες χωρών(μην το χάσετε...)





και ψάχνοντας διεπίστωσα οτι και ο νικητής του αντίστοιχου βρεττανικού show κέρδισε με την ίδια άρια...



οπότε αρκούμαστε προς το παρόν στον αναπάντεχο κύριο Paul Potts,τον αντίστοιχο Βρεττανό Μαυρίκιο Μαυρικίου...