Σταδιο "Θεμιστοκλή Νικολαίδη"?

Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος σαν τον Ντέμη Νικολαιδη αισθάνεται την αναγκη ν'αποχωρήσει απ την ομάδα του, μετά μάλιστα απ την ιστορική του προσφορά προς αυτήν αποτελεί μια ήττα ενός πιο ρομαντικού,λιγότερου κυνικού μοντέλου διοίκησης στον ιδιαίτερο αυτό επιχειρηματικό χώρο.Και ένα σαφές μήνυμα προς όλους τους υγιώς σκεπτόμενους φίλους του αθλήματος ότι κακώς ασχολούνται μ'ενα χώρο που πάντα θα διαφεντεύουν οι 'στρατοί" των οργανωμένων οπαδών και οι 'επιχειρηματίες της πιάτσας" που προσβλέπουν μόνο στο αποτέλεσμα νομιμοποιώντας κάθε τρόπο επιτευξης του..
Όταν αποκαθηλώνεται ο παίκτης-σύμβολο που τη στιγμή που η ομάδα της καρδιάς του βυθιζόταν αβοήθητη από τους ισχυρούς "φίλους" της,παράτησε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο συμβόλαιο στο εξωτερικό για να συνθέσει μια ομάδα σωτηρίας απο Low profile αληθινούς επιχειρηματίες,να δώσει μάχη(και εντυπώσεων...) με το Δημόσιο και στη συνέχεια να εμπνεύσει τους οπαδούς να στηρίξουν μαζικά τη νέα προσπάθεια είναι ένδειξη οτι τίποτε γόνιμο δε μπορεί να ζήσει μακροπρόθεσμα σε αυτή την περιρέουσα ατμόσφαιρα.Και δεν αναφέρομαι μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου....
Τίτλους μπορεί να μην πήρε,αλλά με budget μικροτερο των βασικών ανταγωνιστών, τους διεκδίκησε μέχρι τέλους.Παράλληλα σταθεροποίησηε τα οικονομικά της ομάδας αυξάνοντας σταδιακα το μεταγραφικό μπάτζετ της,δρομολόγησε το προπονητικό κέντρο (έργο πνοής για μια ομάδα) και πιθανώς και το γηπεδικό.
Οταν η Ιστορία κάνει την ψύχραιμη αποτίμηση της δεν αποκλείεται καθόλου να δώσει το όνομά του στο νέο σπίτι της ΑΕΚ.Θάναι η τέλεια ειρωνία για τους κάφρους που τον οδήγησαν στην έξοδο...