Σάββατο, Μαρτίου 22, 2008

R.E.M are back!(updated)


Welcome back!



"until the day is done"



"supernatural superserious"

Οι παλιόφιλοι απο τα 80s και τα 90s επιστρέφουν με το 14ο αλμπουμ τους.
Πάνε πάνω απο 25 χρόνια απ το ξεκίνημά τους στην Αθήνα της Τζωρτζια όταν τους γνωριζαν μόνο οι μυημένοι ακροατές των alternative κολλεγιακων σταθμών των ΗΠΑ.
Εγιναν γνωστοι τότε με το Radio Free Europe αλλά φτάνουμε στα 1985 για ν'ακουστούν ευρύτερα...Στον ΗΧΟ της εποχής οι"Πάπες" της δισκοκριτικής χαιρετίζουν με διθυράμβους το Fables of the Reconstruction και αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για τα αμιγώς ουσικά κριτήρια των επιλογών τους σπεύδω να καταθέσω τις οικονομίες απ το πενιχρό μου χαρτζηλίκι για την απόκτηση του βινυλίου...Παρ'οτι το αλμπουμ είναι μάλλον δύσκολο και απαιτεί επανειλημμένες ακροάσεις τα φολκ'γκάζια" του Maps and Legends και του Can't get there from here ταιριαζουν με μια λιγο πιο intellectual του συνηθισμένου εφηβεία,και μιά "ψαγμένη" προτίμηση γεννιέται...Το επομενο Life's Rich Pageant,1986,επιβεβαιώνει την επιλογή με τα Fall on me,I believe,Cuyahoga να ξεχωρίζουν αλλά ακόμα τα ακούω επειδή εχω αποφασίσει οτι μου αρέσει το γκρούπ και ο,τι αυτό πρεσβεύει κι όχι γιατι με τραβάνε ακατανίκητα τα κομμάτια.
Αυτό θα διορθωθεί την επομενη χρονιά με το LP Document και τα Finest Worksong,το οργιώδες It's the end of the World(and I feel fine) ,και φυσικά το κομμάτι που γίνεται ύμνος στα χείλη των πολλών πλέον ,The One I Love.
Προσπερνώ χωρίς να αγοράσω το Green του1988 καθως απ το ραδιόφωνο μ'αρέσει μόνο το Orange Crush και φτάνουμε αισίως στα 1991 και το Out of Time με το Shiny Happy People και βεβαια το all time classic Losing my religion να σημαδεύει ανεξίτηλα ένα ολοκληρο καλοκαίρι για πάρα πολυ κόσμο.Οι REM ειναι πλέον mainstream αλλά αυτό συμπίπτει με την δημιουργική ακμή τους.
Το επιβεβαιώνουν την επόμενη χρονιά με το αριστούργημά τους Automatic For The People που σηματοδοτεί τη μετάβασή τους απο καλτ ήρωες σε αναγνωρισμένη ελιτ του ροκ με τραγούδια που σε στοιχειώνουν,για την ωριμότητα,την απώλεια ,τον θάνατο:στο πρωτο άκουσμα του Drive απ το ράδιο,σε μια μεταβατική φάση της ζωής μου,συνειδητοποιώ οτι μόλις ηλθα σ'επαφή μ'ενα καθοριστικο αριστούργημα...αυτο δεν μ'έμπόδισε,εχοντας ακούσει λιγα δευτερολεπτα απ την εισαγωγή να πατήσω το rec του φορητού ραδιοκασετοφώνου και να εχω άμεσα στην διαθεσή μου το (κουτσουρεμένο..)αντικειμενο του ποθου σε κασέτα.Είναι βεβαια και η εποχή της μετάβασης απ το βινυλιο στο cd,και το ασημένιο δισκάκι γίνεται το πρωτο της συλλογής μου αν και δεν διέθετα ακόμα cd player!Ευτυχως,γιατί αν ήταν βινύλιο θα είχα λιώσει 3-4 μεχρι τώρα.
Το επόμενο ,Monster,πρέπει αναγκαστικά να διαφοροποιηθεί απ τα πολυ επιτυχημένα 2 προηγούμενα και αυτό γινεται ατυχώς με την πρωτοκαθεδρία των "βρώμικων",παραμορφωμένων,κιθαριστικων ριφ του Buck σε βαρος των φωνητικών του Stipe,οπότε τα κομμάτια που παιζουν οι σταθμοί δεν με ελκύυν ιδιαιτερα.
Ετσι φτανουμε στα 1996,και το low fi New Adventures in Hi-Fi απ'οπου ερωτεύομαι το 5ο τρακ με τον περιεργο τιτλο E-bow the letter με τη θεικη φωνή της Patti Smith να υπεριπταται στο τελος της φωνη του Stipe,σε μια απ τις μαγικότερες φωνητικές αντιστίξεις που εχω ποτέ ακούσει.
Το επομενο αλμπουμ,Up,με απογοητεύει αν και προστιθεται στην συλλογη μου για να φτάσουμε στο ποπ κομψοτεχνημα Reveal του 2001 με το βιντεοκλιπ του Imitation of Life να στρώνει το δρομο.Το αλμπουμ ακούγεται όλο ευχάριστα για πρωτη φορα μετα το Automatic..10,ήδη, χρονια νωριτερα.
Στο Around the Sun του 2004 ακουγονται λιγο αναποφασιστοι για το πως θα πρεπει να κινηθούν,και αν και προσωπικά το ακούω ευχάριστα είναι εμφανής η προσπάθεια να διατηρήσουν τα κεκτημένα ενώ στην ουσια δεν εχουν κάτι που να 'καιγονται" να πουν.
Με δεδομένο οτι μετα το peak τους του 91-92,τα άλμπουμ πανε ενα παρά ενα,και 'εχοντας ακούσει καποια κομμάτια που ηδη κυκλοφορούν στο δικτυο(οπως τα δυό που παραθετω),νομίζω οτι αν και οχι αριστουργημα,το νεο αλμπουμ θα ειναι μια πολυ καλη προσθήκη στη μεχρι σημερα δισκογραφία τους.Οχι κι ασχημα για ενα γκρουπ του μεγεθους των REM και 28 χρονια μετά το ξεκινημά τους....

12 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Καλημέρα Square :-)

Γράφεις για ένα από τα καλύτερα και μακροβιότερα συγκροτήματα.

Τους ακούω , με ικανοποιούν και από τα δύο τραγούδια που παραθέτεις εδώ, καταλαβαίνω ότι θα συνεχίσουν.

Πάντα μου άρεσαν οι μπάντες που βελτιώνουν τη μουσική τους και δεν την μεταλάσσουν.
Πιστεύω ότι οι REM είναι σαν το παλιό καλό κρασί!!!!
:-)

Ο άλλος είπε...

Αυτά είναι. Μόλις πάω να νοιώσω λίγο νιάτο, μου θυμίζεις τους REM στο ξεκίνημα. Ευτυχώς ανέβασες τα τραγούδα και το σώζεις κάπως

squarelogic είπε...

vassia,allos

Ομοιοπαθείς ειμαστε,κοντινές "σειρές"...Εμένα λοιπόν δεν μου έφεραν καθόλου την αίσθηση οτι μεγαλώσαμε...αντίθετα,ξαναγύρισα σε κεινη την πρωτη ακρόαση του Drive,που μαζί με την χαρά της νέας 'ανακάλυψης" ενυπήρχε ταυτόχρονα και η αίσθηση ότι ισως δεν θα ξαναενθουσιαζόμουν τοσο πολύ μ'ενα τραγούδι ποτέ πια...

Αυτό εχει να κάνει περισσότερο με την αλληλεπίδραση του ερεθίσματος με μας,παρά μ'αυτό καθαυτό το ερέθισμα,αλλά κι έτσι ακόμα,το γκρούπ που σου δημιουργεί αυτή την αίσθηση χαράσσεται ανεξίτηλα μεσα σου...

Εξ ού και το ποστ αμα τη ανακαλύψει του νέου υλικού!
Καλό απογευμα...

vasikos metoxos είπε...

Ωραίο ποστ, φίλε. Η αναφορά σου γοητευτική για τη σειρά μας.


ΥΓ Σκέφτομαι ότι δεν έκαναν κανένα διάβημα ή συλλαλητήριο ο Ψωμιάδης με τον Άνθιμο για τους Τζωρτζιανούς που τολμούν να χρησιμοποιούν την ονομασία "Αθήνα" οι βάρβαροι γυφτοαμερικάνοι. Η Αθήνα είναι ελληνική ρε. Το γράφει και η Αγία Γραφή. Ορίστε μας.

SniperAthens είπε...

Εμένα λοιπόν δεν μου έφεραν καθόλου την αίσθηση οτι μεγαλώσαμε...

Να "υπογράφεις" ως Πινόκιο πλέον - εγώ δε τους ξέρω τους κυρίους, ακούω ακόμη "Αχ κουνελάκι"

γ.κ. είπε...

η vassia doors εσυ rem ....
λες να κάνουμε παρέα γιατί ακούμε την ίδια μουσική;

φοβερό γκρουπ με Υπέροχο τραγουδιστή(όπως τα περισσότερα πολύ επιτυχημένα)

θα γυρίσω αύριο το πρωί να δω το video

καλησπέρα!

squarelogic είπε...

Hollow man:

I've been lost inside my head,
Echoes fall off me.
I took the prize last night for complicatedness
For saying things I didn't mean and don't believe.

Believe in me, believe in nothing
Corner me and make me something
I've become the hollow man,
Have I become the hollow man I see?

SniperAthens είπε...

Χρόνια Πολλά στο squarelogic που έζησε την ιστορία που εμείς γιορτάζουμε σήμερα

gatti είπε...

Τι μας θύμισες! Εκπληκτικοί οι Αθηναίοι της Τζώρτζια, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχουμε να θυμόμαστε εμείς οι "παλιοσειρές".

Συμφωνώ με τη vassia ότι είναι από τις μπάντες που βελτιώνουν τη μουσική τους. Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες.

Univers είπε...

Λόγω ΜΗ ευρυζωνικότητας (με καταράστηκε και ο sniper!), αδύνατον να ακούσω και να δω τα videos (προσωρινά, ελπίζω).

Για την μουσική, πάντως, γράφεις ως (όχι "σαν") ειδικός,αλλά παράλληλα με εξαιρετικό λυρισμό.

Βάσσια είπε...

Βασικέ :-)
Καλό αυτό- Αθήνα - πως τόλμησαν ε;;

SniperAthens είπε...

@univers: και που να δείς πόσο ειδικός είναι στην ανάλυση της ποίησης του Τυρταίου. Τρισμέγιστος!!!