Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007

MIDSUMMER NOON STORY...


Την ωρα ακριβως που περνουσε κατω απ την ακομα ανερχομενη πορτα του γκαραζ αναρωτηθηκε αν ειχε πανω του τα κλειδια του.Ξαφνικα ενιωσε την αγωνια που ενιωθε παντα οποτε ξεχνουσε κατι πολυ σημαντικο ή κατι στοιχειωδες,και σιγουρα ηταν πολυ σημαντικο να ξαπλωσει στο κρεβατι του μετα το 4ωρο της διακοσμητικης παρουσιας του στα βαφτισια του υιου Πιπεροπουλου και το επακολουθο βαρυ γευμα υπο αποπνικτικη ζεστη.Ειχε φυγει νωρις το πρωι απ το εξοχικο του,θυσιαζοντας το κυριακατικο μπανιο του ωστε να παρευρεθει σε αλλη μία ,ανουσια για τον ιδιο,κοινωνικη υποχρεωση.Η γυναικα του και η κορη του ειχαν επωφεληθει απο τη δικη του "θυσια" αποχαιρετωντας τον ξαπλωμενες στις σεζ λογκ της Πλατιας Αμμου.Προσπαθησε να θυμηθει ποιος ειχε κλειδωσει την εξωπορτα του σπιτιου οταν εφευγαν την Παρασκευη το απογευμα.Θα ορκιζοταν οτι ειχε παρει κι εκεινος κλειδια,και οτι διεμειφθη μεταξυ τους ο συνηθης διαλογος "κλειδωνεις εσυ ή εγω?"Δυστυχως,ηταν αδυνατο να θυμηθει αξιοπιστα την συνεχεια του διαλογου και ως εκ τουτου το σφιξιμο στην καρδια του μεγαλωσε:γουστο θα ειχε να μην βρισκονταν καπου στο αυτοκινητο τα κλειδια του.


Ενα πενταλεπτο φρενηρους ψαξιματος ηταν αρκετο για να επιβεβαιωσει τους φοβους του.

Φυσικα συνεχισε να ψαχνει μηχανικα για λιγα λεπτα ακομη προσπαθωντας να πεισει τον εαυτο του οτι βρισκονται μπροστα στα ματια του και απλως δεν τα βλεπει.Οταν περασε κι αυτο το σταδιο αρχισε να αναρωτιεται που θα περνουσε τις επομενες 4 ωρες μεχρι να γυρισει η συμβια του.Οι περισσοτεροι φιλοι του ηταν ηδη διακοπες και προφανως δεν μπρουσε να αποτανθει στους λιγους που ειχε πριν λιγο αποχαιρετησει στην βαπτιση.Ξαφνικα του ηρθε η εμπνευση:Η πεθερα του!Παντα ειχε ενα σετ κλειδιων του σπιτιου τους!Εβγαλε γρηγορα το αυτοκινητο απ το γκαραζ και κατευθυνθηκε προς το σπιτι τους.

Μονο οταν εφτασε σχεδον εξω απο αυτο θυμηθηκε οτι ακριβως εκεινο το Σαββατοκυριακο ειχαν και τα πεθερικα του αποφασισει να αποδρασουν στο σπιτι τους στην Μυκονο!Απ'οτι φαινεται θα επρεπε να περιμενει 4-5 ωρες εξω,στον καυτο αερα προτου ξεκουρασει το κουρασμενο του κορμι.Γρηγορα διετρεξε με το μυαλο του τις πιθανες εναλλακτικες λυσεις.

Να κατσει καπου για καφε?ποσο θα καθοταν πινοντας ενα καφε,μονος του?Για φαγητο δεν ηθελε να ακουσει...ευτυχως μεσα στο αυτοκινητο ειχε το μυθιστορημα που διαβαζε και ειχε αποβει πολυ καλη επιλογη και το i-pod του.Αποφασισε οτι ο Εθνικος Κηπος θα ηταν μια δροσερη επιλογη...ειχε και την Αιγλη οπου μπορουσε να πιει ενα καφε να συνελθει λιγο.
Παρκαρε στις θεσεις της Ολυμπιακης Επιτροπης πονταροντας στις ελαχιστες πιθανοτητες να τις χρειαζονταν ενα καυτο κυριακατικο μεσημερι του Ιουλιου και κατευθυνθηκε προς το Ζαππειο.Τα σκιερα παγκακια απεναντι απ το αγαλμα του Καραισκακη αποδειχτηκαν απροσμενα δροσερα και ετσι εκατσε με το βιβλιο του σε ενα απο αυτα.Τα ακουστικα του κρατουσαν μουσικη συντροφια και γρηγορα βυθιστηκε στην αναγνωση.Η μεταγευματικη νυστα ομως αποδεικνυοταν δυσκολος αντιπαλος ενισχυμενη απο τη ζεστη,κι ετσι συχνα χρειαζοταν να ξαναδιαβασει την παραγραφο που μολις ειχε ολοκληρωσει.


Μια ωρα αργοτερα, μετα βιας κρατουσε το κεφαλι του ορθιο.Θα ειχε παει στην Αιγλη για ενα αναζωογονητικο freddocino αν δεν ειχε ανακαλυψει οτι με την αλλαγη των ρουχων του για την βαφτιση ειχε ξεχασει,εκτος απ τα κλειδια του,και το πορτοφολι του!Ετσι,οι τσεπες του λευκου,λινου του παντελονιου ηταν πιο αδειες κι απ'αυτες μεθυσμενου εγγλεζου τουριστα...Τι στο καλο! καπως θαπρεπε να επιβιωσει για μερικες ακομη ωρες.Ακουμπησε το χοντρο μυθιστορημα στην ακρη,και ξαπλωσε με το κεφαλι του πανω σ'αυτο ξεπερνωντας τους ενδοιασμους του για την εικονα που εδινε,αυτος,ενας ευπατριδης,ξαπλωμενος σε κοινη θεα σε ενα παγκακι του Εθνικου Κηπου.
Απ τα ακουστικα τωρα ακουγοταν η ονειρικη μουσικη του Brian Eno με τους στιχους που ειχαν στοιχειωσει τα 18 του χρονια

"given the chance,
I'll die like a baby,
on some faraway beach
When the season's over

Unlikely
I'll be remembered
As the tide brushes sand in my eyes
I'll drift away.,.."


Εκλεισε τα ματια και προσπαθησε να θυμηθει τοτε που η ζωη φαινοταν ακομη απλη,που ολες οι δυνατοτητες ηταν εφικτες απλως και μονο επειδη δεν ειχε ακομη αρχισει να τις αποκλειει επιλεγοντας...Τοτε που η δικη του θνητοτητα απασχολουσε μονο τον ιδιον και κανεναν αλλο που να εξαρτιοταν απ'αυτον και ειχε την πολυτελεια να της δινει ποιητικη,ασκοπη χροια...

Βρισκοταν ηδη νοερα κατω απ την σκια ενος θεορατου πευκου στην Σκιαθο,το αερακι τον δροσιζε νανουριζοντας τον με τη νωχελικη κινηση των κλαδιων και το θροισμα των πευκοβελονων,καπου κοντα βρισκοταν και η πηγη της τοτινης ευτυχιας του,τα βλεφαρα του τωρα ηταν διαφανα και μπορουσε να (μισο)βλεπει μεσα απ αυτα....


...Κι ετσι,ο Ερμολαος Πετριδης,καθως πρεπει γονος καλης οικογενειας με 8ετεις ακαδημαικες σπουδες στα καλυτερα Κολεγια του εξωτερικου και 12ετη σχεδον θητεια στα Διοικητικα Συμβουλια διαφορων Εταιρειων,συνηθισμενος σε Chesterfield καναπεδες και διευθυντικα καθισματα 2000 ευρω,βυθιστηκε στον πιο ανεμελο και ξεκουραστο εδω και πολυ καιρο υπνο του σε ενα ακαμπτο παγκακι του Εθν.Κηπου...


14 σχόλια:

αθεόφοβος είπε...

Με αυτό το ωραίο κείμενο πήγε και ο αθεόφοβος ευχαριστημένος να κοιμηθεί στο κρεββατάκι του..

squarelogic είπε...

χαιρομαι που σας αρεσε αθεοφοβε και βοηθησε σε ενα καλο υπνο!

Ειμαστε ξενυχτακια βλεπω και οι 2....

Ανώνυμος είπε...

''Εκλεισε τα ματια και προσπαθησε να θυμηθει τοτε που η ζωη φαινοταν ακομη απλη,που ολες οι δυνατοτητες ηταν εφικτες απλως και μονο επειδη δεν ειχε ακομη αρχισει να τις αποκλειει επιλεγοντας...Τοτε που η δικη του θνητοτητα απασχολουσε μονο τον ιδιον και κανεναν αλλο που να εξαρτιοταν απ'αυτον και ειχε την πολυτελεια να της δινει ποιητικη,ασκοπη χροια...''

Οι αλήθειες του μεσημεριού...
Και μετά σου λένε πως η ζέστη του μεσημεριού αποχαυνώνει! Κοίτα αλήθειες που βρήκε ο Ερμόλαος!

Οι επιλογές κοστίζουν τελικά τόσο πολύ; Περιπλέκουν τη ζωή, επειδή αποκλείουν δυνατότητες; Δεν υποτίθεται ότι τις κάνουμε για να απλοποιήσουμε τη ζωή μας; Ή τις κάνουμε για να πρέπει να τις κάνουμε, γιατί σκοντάφτουμε πάνω σε σταυροδρόμια και διλήμματα;

hroni είπε...

Den einai i apoklisi ton enalaktikon epilogon pou periplekoun ti zoi. Mallon i apaitoumeni dapani energeias gia tin pragmatopoisi tis epilogis einai pio dusaresti apo tin sxetiki adraneia tis skepsis. Apla diladi, eleipsi anagis gia amesi apofasi teinoume na to paideu-oume, opos tote pou i thnitotita tou Ermolaou apasxolouse...
Distichos oi apofaseis pou apaitoumaste na paroume se kathimerini vasi aforoun praktika themata epiviosis, asxeta me tin psihiki eueksia tou na skeftesai apla gia tin zoi, tous filous, ti nioti...O anthropos kai to zoo mesa mas.
Pio eukolo na vreis tin psixi sou se ena pagaki ston ethniko kipo apo to na vreis kleidara Kuriaki katakalokairo.

Mathilde είπε...

Δε μας έχετε συνηθίσει σε κειμενάκια με πλοκή..

(Χεχε,μπιχτή.. Χωρίς παρεξήγηση)

Πολύ καλό ποστάκι, μου άρεσε εκεί που ξαναδιάβαζε την παράγραφο που δεν κατάλαβε γιατί τον έπαιρνε ο ύπνος.
Το παθαίνω συνέχεια με την Ιστορία!

squarelogic είπε...

πολυχρονη ωραιο το επιμυθιο!
Να χαιρεσαι και το marinaki σου!

v.
επιλογες κανουμε γιατι πεφτουμε συνεχεια σε σταυροδρομια και πρεπει να διαλεξουμε.Μοιραια καθε επιλογη ακυρωνει τις εναλλακτικες της.Μεγαλωνοντας,μαζευουμε αρκετες επιλογες εχοντας στην ουσια απορριψει ενα πληθος εναλλακτικων ζωών...αλλα δε γινεται αλλιως!

Ματιλδη
πλοκη?
απλα γεννηθηκε μια ιστορια θερινης ραθυμιας με φιλοσοφικες προεκτασεις απο κατι ξεχασμενα κλειδια!Ξυπναει ο Κισλοφσκι μεσα μου?

Ανώνυμος είπε...

Πώς πάει; Ετοιμάζομαι να δω την Tori στο Fly Beeyond Festival, άρα θα επιστρέψω με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ξεκίνησα καινούγια blogs, οπότε ρίξε μια ματιά όποτε θέλεις. Ελπίζω να δούμε και νέα κείμενα τέτοιου είδους σύντομα, καθώς το συγκεκριμένο πραγματικά άξιζε τον κόπο!

squarelogic είπε...

menelae
ημουν σιγουρος οτι θασουν εκει...
και γω σχεδιαζα να ειμαι (περισσοτερο για τους James +Air) και λιγο λιγοτερο για την Tori αλλα τελικα ο συνδυασμος δουλειας-κουρασης-ζεστης σταθηκε αποτρεπτικος.Πιθανως βεβαια χανω την συναυλια της χρονιας!

θα περασω μια βολτα...

Univers είπε...

Οι αναπολήσεις του παρελθόντος κάνουν το σκληρό παγκάκι του Εθνικού Κήπου να μοιάει με καναπέ πολυτελείας.

Τελικά μήπως ζούμε για να γεμίσουμε τη μνήμη μας; Το παρόν, όταν το ζεις, λίγη αξία έχει. Καλά - καλά δεν προλαβαίνεις να το συνειδητοποιήσεις. Άσε που και η μεγαλύτερη ευτυχία μετριάζεται από τον εγκέφαλό μας, που δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί αποκλίσεις από την "μέση κατάσταση" του θυμικού επί μακρόν.

Στις αναμνήσεις, όμως, έχουν μεστώσει οι ευχάριστες και έχουν συχνά απαλυνθεί οι δυσάρεστες στιγμές.

Η ανάμνηση μοιάζει με κρασί που ωριμάζει καλά παλαιώνοντας. Θυμάμαι διακοπές και περιηγήσεις που όταν τις έκανα, στο κατακαλόκαιρο, τις είχα εισπράξει ως απίστευτη ταλαιπωρία (ζέστη, ιδρώτας και όλα τα λοιπά αξεσουάρ του μεσογειακού καλοκαιριού). Τώρα έχουν μείνει μόνον οι εικόνες, εικόνες τοπίων που λούζονται στο μεσογειακό ήλιο, ακρογυαλιών με πρασινογάλαζα νερά, μουσείων με υπέροχα εκθέματα και βραδιών με έναστρους ουρανούς...

Μήπως στη ζωή μας δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να αγοράζουμε αναμνήσεις;

Επί τούτου, σχετικό και το θέμα της ταινίας "Total Recall", για όσους δεν φρίττουν με το που συναντούν στο cast των ηθοποιών τον Σβάρτσυ!

SniperAthens είπε...

@mathilde:


βλέπεις που σου έλεγα ότι είναι παππουδεροί?



μόνοι τους τα ομολογούν (όλο το comment του univers παραπέμπει στη μνήμη) και χωρίς να τους πειράξεις τα οξυγόνα

Univers είπε...

@ sniper:

Μην ζυγώνεις στο οξυγόνο, θα φας μαγγουριά!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Έχω κοιμηθεί σε παγκάκι - μόνο που ήταν πριν από 32 χρόνια... Αντιστεκόμουν, έλεγα δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται, εγώ σε παγκάκι;
Όμως, έγινε! Κι ήμουν στα 17...
Και "ξαφνικά, πέρυσι το Καλοκαίρι", κοιμήθηκα σε πολυθρόνα κλειστής καφετέριας, πάνω στο λιμάνι του νησιού, με τον κόσμο γύρω μελίσσι κι ας ήταν 4 το πρωί... Περίμενα τις κόρες μου να τελειώσουν τους χορούς και να τις μαζέψω για το σπίτι.
Στο παγκάκι κοιμήθηκα γιατί ήμουν πολύ νέος και το άντεχε το σώμα μου. Στην πολυθρόνα κοιμήθηκα γιατί ήμουν μεγάλος πια και δεν άντεχε εμένα άλλο το σώμα μου...
Ναι, προφανώς, είμαστε παπουδεροί!

squarelogic είπε...

Κυριε αστεροειδη μας
ειστε πολυ γενναιος που
α)ομολογησατε δημοσιως την ηλικια σας σε μπλογκ που συχναζει ο "ελευθ.σκοπευτης"...

β)ομολογησατε οτι διαθετετε νεαρες κορες ενωπιον του ιδιου προσωπου!

παντως σας βρισκω ανθεκτικοτατο αν περιμενατε μεχρι τις 4 πμ.τις θυγατερες εξω απο κλαμπ.Κι αν βγαινανε 7 πμ?

univers καλο!

Univers είπε...

Μην φοβάστε τον ελεύθερο σκοπευτή. Είναι απλά ένας πιτσιρικάς με βερμούδα που γκρινιάζει για το γλιφιτζούρι του.