MIDSUMMER NOON STORY...

Την ωρα ακριβως που περνουσε κατω απ την ακομα ανερχομενη πορτα του γκαραζ αναρωτηθηκε αν ειχε πανω του τα κλειδια του.Ξαφνικα ενιωσε την αγωνια που ενιωθε παντα οποτε ξεχνουσε κατι πολυ σημαντικο ή κατι στοιχειωδες,και σιγουρα ηταν πολυ σημαντικο να ξαπλωσει στο κρεβατι του μετα το 4ωρο της διακοσμητικης παρουσιας του στα βαφτισια του υιου Πιπεροπουλου και το επακολουθο βαρυ γευμα υπο αποπνικτικη ζεστη.Ειχε φυγει νωρις το πρωι απ το εξοχικο του,θυσιαζοντας το κυριακατικο μπανιο του ωστε να παρευρεθει σε αλλη μία ,ανουσια για τον ιδιο,κοινωνικη υποχρεωση.Η γυναικα του και η κορη του ειχαν επωφεληθει απο τη δικη του "θυσια" αποχαιρετωντας τον ξαπλωμενες στις σεζ λογκ της Πλατιας Αμμου.Προσπαθησε να θυμηθει ποιος ειχε κλειδωσει την εξωπορτα του σπιτιου οταν εφευγαν την Παρασκευη το απογευμα.Θα ορκιζοταν οτι ειχε παρει κι εκεινος κλειδια,και οτι διεμειφθη μεταξυ τους ο συνηθης διαλογος "κλειδωνεις εσυ ή εγω?"Δυστυχως,ηταν αδυνατο να θυμηθει αξιοπιστα την συνεχεια του διαλογου και ως εκ τουτου το σφιξιμο στην καρδια του μεγαλωσε:γουστο θα ειχε να μην βρισκονταν καπου στο αυτοκινητο τα κλειδια του.

Ενα πενταλεπτο φρενηρους ψαξιματος ηταν αρκετο για να επιβεβαιωσει τους φοβους του.

Φυσικα συνεχισε να ψαχνει μηχανικα για λιγα λεπτα ακομη προσπαθωντας να πεισει τον εαυτο του οτι βρισκονται μπροστα στα ματια του και απλως δεν τα βλεπει.Οταν περασε κι αυτο το σταδιο αρχισε να αναρωτιεται που θα περνουσε τις επομενες 4 ωρες μεχρι να γυρισει η συμβια του.Οι περισσοτεροι φιλοι του ηταν ηδη διακοπες και προφανως δεν μπρουσε να αποτανθει στους λιγους που ειχε πριν λιγο αποχαιρετησει στην βαπτιση.Ξαφνικα του ηρθε η εμπνευση:Η πεθερα του!Παντα ειχε ενα σετ κλειδιων του σπιτιου τους!Εβγαλε γρηγορα το αυτοκινητο απ το γκαραζ και κατευθυνθηκε προς το σπιτι τους.

Μονο οταν εφτασε σχεδον εξω απο αυτο θυμηθηκε οτι ακριβως εκεινο το Σαββατοκυριακο ειχαν και τα πεθερικα του αποφασισει να αποδρασουν στο σπιτι τους στην Μυκονο!Απ'οτι φαινεται θα επρεπε να περιμενει 4-5 ωρες εξω,στον καυτο αερα προτου ξεκουρασει το κουρασμενο του κορμι.Γρηγορα διετρεξε με το μυαλο του τις πιθανες εναλλακτικες λυσεις.

Να κατσει καπου για καφε?ποσο θα καθοταν πινοντας ενα καφε,μονος του?Για φαγητο δεν ηθελε να ακουσει...ευτυχως μεσα στο αυτοκινητο ειχε το μυθιστορημα που διαβαζε και ειχε αποβει πολυ καλη επιλογη και το i-pod του.Αποφασισε οτι ο Εθνικος Κηπος θα ηταν μια δροσερη επιλογη...ειχε και την Αιγλη οπου μπορουσε να πιει ενα καφε να συνελθει λιγο.

Παρκαρε στις θεσεις της Ολυμπιακης Επιτροπης πονταροντας στις ελαχιστες πιθανοτητες να τις χρειαζονταν ενα καυτο κυριακατικο μεσημερι του Ιουλιου και κατευθυνθηκε προς το Ζαππειο.Τα σκιερα παγκακια απεναντι απ το αγαλμα του Καραισκακη αποδειχτηκαν απροσμενα δροσερα και ετσι εκατσε με το βιβλιο του σε ενα απο αυτα.Τα ακουστικα του κρατουσαν μουσικη συντροφια και γρηγορα βυθιστηκε στην αναγνωση.Η μεταγευματικη νυστα ομως αποδεικνυοταν δυσκολος αντιπαλος ενισχυμενη απο τη ζεστη,κι ετσι συχνα χρειαζοταν να ξαναδιαβασει την παραγραφο που μολις ειχε ολοκληρωσει.

Μια ωρα αργοτερα, μετα βιας κρατουσε το κεφαλι του ορθιο.Θα ειχε παει στην Αιγλη για ενα αναζωογονητικο freddocino αν δεν ειχε ανακαλυψει οτι με την αλλαγη των ρουχων του για την βαφτιση ειχε ξεχασει,εκτος απ τα κλειδια του,και το πορτοφολι του!Ετσι,οι τσεπες του λευκου,λινου του παντελονιου ηταν πιο αδειες κι απ'αυτες μεθυσμενου εγγλεζου τουριστα...Τι στο καλο! καπως θαπρεπε να επιβιωσει για μερικες ακομη ωρες.Ακουμπησε το χοντρο μυθιστορημα στην ακρη,και ξαπλωσε με το κεφαλι του πανω σ'αυτο ξεπερνωντας τους ενδοιασμους του για την εικονα που εδινε,αυτος,ενας ευπατριδης,ξαπλωμενος σε κοινη θεα σε ενα παγκακι του Εθνικου Κηπου.

Απ τα ακουστικα τωρα ακουγοταν η ονειρικη μουσικη του Brian Eno με τους στιχους που ειχαν στοιχειωσει τα 18 του χρονια

"given the chance,

I'll die like a baby,

on some faraway beach
When the season's over

Unlikely

I'll be remembered

As the tide brushes sand in my eyes

I'll drift away.,.."

Εκλεισε τα ματια και προσπαθησε να θυμηθει τοτε που η ζωη φαινοταν ακομη απλη,που ολες οι δυνατοτητες ηταν εφικτες απλως και μονο επειδη δεν ειχε ακομη αρχισει να τις αποκλειει επιλεγοντας...Τοτε που η δικη του θνητοτητα απασχολουσε μονο τον ιδιον και κανεναν αλλο που να εξαρτιοταν απ'αυτον και ειχε την πολυτελεια να της δινει ποιητικη,ασκοπη χροια...

Βρισκοταν ηδη νοερα κατω απ την σκια ενος θεορατου πευκου στην Σκιαθο,το αερακι τον δροσιζε νανουριζοντας τον με τη νωχελικη κινηση των κλαδιων και το θροισμα των πευκοβελονων,καπου κοντα βρισκοταν και η πηγη της τοτινης ευτυχιας του,τα βλεφαρα του τωρα ηταν διαφανα και μπορουσε να (μισο)βλεπει μεσα απ αυτα....

...Κι ετσι,ο Ερμολαος Πετριδης,καθως πρεπει γονος καλης οικογενειας με 8ετεις ακαδημαικες σπουδες στα καλυτερα Κολεγια του εξωτερικου και 12ετη σχεδον θητεια στα Διοικητικα Συμβουλια διαφορων Εταιρειων,συνηθισμενος σε Chesterfield καναπεδες και διευθυντικα καθισματα 2000 ευρω,βυθιστηκε στον πιο ανεμελο και ξεκουραστο εδω και πολυ καιρο υπνο του σε ενα ακαμπτο παγκακι του Εθν.Κηπου...