...AND THEN THERE WERE ONE (LEFT)...

Δεν ξερω αν στο καταστημα απ'οπου τα αγορασαμε ηταν μαζι-ξερω οτι απ την ωρα που τα εφεραν στο σπιτι στο κοινο τους κλουβι κανανε σαν φρεσκοερωτευμενο ζευγαρακι.
Ξαφνικα μια συμφωνια απο χαρουμενα τιτιβισματα καλυψε το θορυβο των αυτοκινητων στη βεραντα.Οταν δεν τραγουδουσαν φιλιοντουσαν ευτυχισμενα,εδιναν μικρες ερωτικες τσιμπιες το ενα στο αλλο ή μοιραζονταν τα σπορακια τους.Η πρασινουλα λυγιζε το λαιμο της κατω απ το προσωπο του γαλαζωπου αρσενικου,με μια θηλυκοτητα που συγκινει κι οταν την βλεπεις σε ανθρωπους.Οποτε και να βγαιναμε στη βεραντα τα 2 παπαγαλακια χαιρονταν φωναχτα το ενα την παρεα του αλλου,εχοντας λησμονησει τον υπολοιπο κοσμο.Δεν φαινονταν να αγωνιουν για το αν εχουν αρκετη τροφη (δεν ειναι ευκολο να ξερεις αφου το καλαθακι της τροφης δειχνει γεματο κι ας εχει μονο τα φλουδια) ή φρεσκο νερο σε αντιθεση με το ζευγαρι των καναρινιων που δειχνουν διαρκως αγχωμενα,λες... και δεν εχουν πληρωσει τους λογαριασμους τους.Ηταν η επιτομη της Ανοιξης,πολυχρωμα,ομορφα και στον δικο τους κοσμο-ερωτευμενα.

Την Πρωτομαγια ηταν απ τις λιγες φορες που ασχοληθηκα προσωπικα με την φροντιδα τους.
Συμπληρωσα το τελειωμενο νερο του ζευγους Καναρινου,γεμισα την τροφη τους και τσεκαρα αν ειχαν τροφη και τα ομορφα παπαγαλακια.Ξαναεβαλα το καλαθακι της τροφης στη θεση του και μετα απο λιγο εφυγα.

Οταν γυρισαμε το απογευμα στο κλουβι υπηρχε μονο ο γαλαζουλης!Κοιταξαμε απο δω ,κοιταξαμε απο κει,πουθενα η πρασινη καλλονη!Και το κλουβι κλειστο!
Μα πιο προσεκτικη ματια αποκαλυψε οτι η ταιστρα,αν και πιασμενη απ το καγκελο με τον μεντεσε,ηταν λιγο στραβα βαλμενη αφηνοντας στο πλαι ενα μικρο ανοιγμα.Φαινοταν εξαιρετικα δυσκολο να βρηκε το δρομο απο κει η παπαγαλινα,κι ομως ηταν αφαντη.Μου εκανε εντυπωση,γιατι το ιδιο ειχα παρατηρησει οταν εβαλα στη θεση τους την ταιστρα των καναρινιων,και τη διορθωσα μετα.Λογικα θα ημουν πιο προσεκτικος τη 2η φορα στα παπαγαλακια.Εκτος αν καποιο περιστερι,απ'αυτα που συχνα προσγειωνονταν στην βεραντα μας προς αγρα σπορων,ειχε τραβηξει λιγο ακομη την ελαφρα στραβοπιασμενη ταιστρα,μεγαλωνοντας ελαφρα το ανοιγμα και η θηλυκια,ξεμυαλισμενη απ την προοπτικη της ελευθεριας στριμωχτηκε μεσα απο κει και πεταξε μακρια.Γιατι δεν εκμεταλλευτηκε την ιδια ευκαιρια κι ο γαλαζουλης?

Με την ελπιδα οτι μπορει να γυρνουσε πισω για το συντροφο της,κατεβηκα και κοιταξα γυρω στο δρομο...Ο γαλαζουλης επανω την καλουσε συνεχεια ή ετσι μου φαινοταν...

Σημερα το πρωι,ξυπνησα πολυ νωρις και πηγαινοντας στην κουζινα μπροστα απ την βεραντα μου τραβηξε την προσοχη ενα πολυ χαρακτηριστικο-σχεδον διφθογγο-κελαηδισμα:επανειλημμενα ο αρσενικος επανελαμβανε το ιδιο διτονο καλεσμα,σα να φωναζε "Ε-λλη,Ε-λλη!".Αληθεια σας λεω,ηταν σχεδον σαν ανθρωπινη ομιλια !Οση ωρα επινα τον καφε,αυτος εκει!Και προφανως θα συνεχισε κι οταν εγω εφυγα για δουλεια,συγκινημενος απ την επιμονη και την αφοσιωση ενος γαλαζιου παπαγαλου!

Με αγγιξε τοσο,που αν και ειχα εναντιωθει στην αποκτηση τοσων ιπταμενων φιλων(ιδιως εν οψει των θερινων μετακινησεων...),θα παω να του παρω νεα συντροφο.Θα τα πανε ομως τοσο καλα οσο με τη φυγαδα?Ιδου η αγωνια...