ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ...: Modern Religious Painting

Σάββατο, Δεκεμβρίου 10, 2011

Modern Religious Painting

David Garibaldi: Jesus Painting from Thriving Churches on Vimeo.

... ή πως θρησκευτικότητα μπορεί να γίνει και Μόδα...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Τι να πω;Τα πάντα είναι θέμα οπτικής, στάσης και διάθεσης. Υπάρχουν εκείνοι που κάθε μοντερνιά τους έλκει και βγάζουν φλύκταινες στο άκουσμα και μόνον της λέξεως "κλασσικό", υπάρχουν και κείνοι (στο άλλο άκρο)που αρνούνται κάθε νέα παρέμβαση στα δεδομένα του κόσμου επειδή δεν είναι "κλασσική" - ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ τραγικά ότι αυτό που σήμερα καλείται "κλασσικό" ήταν μοντέρνο, ρηξικέλευθο και πρωτοποριακό για την εποχή του. Όταν ο Μπετόβεν ψυχικά αιμορραγώντας έγραφε την "Μεγάλη Φούγκα", το κουαρτέτο του Σούπανζιχ (το πλέον φημισμένο της εποχής του) δεν μπορούσε να την εκτελέσει, και οι συγκαιρινοί του Μεγάλου Κουφού τον ενέπαιζαν λέγοντας ότι έγραψε "μουσική για Μογγόλους". Πού και να μπορούσαν ν' ακούσουν τι έγραψε για την φόρμα του κουαρτέτου ο Μπάρτοκ και ο Σοστακόβιτς...
Προσωπικά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να δεχτώ ως "μοντέρνα τέχνη" τις ραπίζουσες και rap-ίζουσες "πινελιές" ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη χρήση του πινέλου απ' τον συγκεκριμένο χρήστη του - κι ο Βαν Γκογκ, έτσι όπως χρησιμοποίησε την σπάτουλα, έκανε τον καμβά να υποφέρει εν συγκρίσει με τα χιλιάδες τριχοειδή χαϊδέματα του λεπτόατου πινέλου επί μια δωδεκατία στο πρόσωπο της Τζοκόντα απ' τον Λεονάρντο. Και τα έργα του θεϊκού Μονέ χαρακτηρίστηκαν απ' τους ακαδημίτες της εποχής του "προχειρότητες πριν από το Έργο". Κείνο που με ενοχλεί είναι η στάση του τύπου την ώρα της εντός ή εκτός εισαγωγικών (όπως το εκλαμβάνει καθένας) δημιουργίας του έργου. Έχει κάτι κοινό με τον τροχοσανιδά που πηδάει με ανάστροφες τούμπες τα σκαλοπάτια, με τον barman που γαμεί τα μπουκάλια στις εναέριες γκέλες τους μέχρι να φέρει το στόμιό τους στο ποτήρι. Έχει, εν ολίγοις, κάτι το τσιρκολάνικο που σε κάνει να βλέπεις τούτον τον σαλτιμπάγκο περισσότερο παρά το έργο, ή μάλλον καλύτερα, να τον βλέπεις να ενσωματώνεται ως στάση σώματος στο έργο.
Αλλά είπαμε: ο καθείς καθώς νογάει, στέκεται και σκέπτεται. Ο κόσμος είναι για όλους.

Ν.; 11 Δεκεμβρίου, 2011 00:59
αθεόφοβος είπε...: Η τεχνική αυτή δεν είναι κάτι το πρωτότυπο.
Και άλλοι την χρησιμοποιούν όπως εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=UuexWks5GRE; 11 Δεκεμβρίου, 2011 01:10
Λωτοφάγος είπε...: Είδατε όμως πόσο ενθουσιάστηκε το πλήθος; Ήταν αυτόπτες μάρτυρες στη δημιουργία ενός έργου τέχνης! Δεν είναι και λίγο...
Άσε που το έργο τέχνης απεικονίζει τον Ιησού Χριστό (Υπέρλαμπρο Αστέρι κτλ).
Το πρόβλημά μου δεν είναι κλασικό ή μοντέρνο. Το πρόβλημά μου είναι το κοπάδι που αποθεώνει τον ήρωα, τον σταρ, τον πολιτικό.
Κατά τα άλλα, ο άνθρωπος μια χαρά τα πήγε στην παράστασή του.; 11 Δεκεμβρίου, 2011 01:27
Ανώνυμος είπε...: Κι επειδή είναι ώρα για βαθιές καταδύσεις στον Χρόνο και τον Άνθρωπο,
δύο παραθέσεις ερμηνειών του Τρίο του Αρχιδούκα.

1958, Όιστραχ,Κνουσεβίτκσι, Ομπόριν,

της απόλυτης ρώσσικης σχολής:

http://www.youtube.com/watch?v=BjzeTvn5nYk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=tuZQj7ayFdM&NR=1

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=T5AXfKaElEk

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=36GMX7G7gjw

1928, οι Κορτό, Τιμπώ, Καζάλς, για κείνους που ψάχνουν να βρουν το τι κούρδιζε τα ώτα των ανθρώπων της εποχής εκείνης:

http://www.youtube.com/watch?v=GCS9bURe3y8; 11 Δεκεμβρίου, 2011 01:43
squarelogic είπε...: Ν.

Συμφωνώ ότι η θρησκευτικότητα στην προκειμένη είναι ένα ερωτηματικό...
Χρησιμοποιεί φόρμες του μοντέρνου star system(μουσική-χορευτικές κινήσεις,συν το μοντέρνο physique του)για να εκπλήξει με την αντίστιξη του θέματος του εργου του.
Τώρα αν θέτει τις μοντέρνες φόρμες στην υπηρεσία της προσέλκυσης στην θρησκεία ή χρησιμοποιεί αυτήν σαν αγκίστρι για να διαφοροποιηθεί στην μοντέρνα αγορά "τέχνης",είναι θέμα οπτικής του καθενός...; 11 Δεκεμβρίου, 2011 11:31
squarelogic είπε...: Λωτοφάγε,

το "κοπάδι" ενθουσιάστηκε ακριβώς απ την αντίστιξη του θέματος με τα μοντέρνα στοιχεία της παράστασης...
Ως εκ τούτου ο καλλιτέχνης δικαιώθηκε για την θεατογραφία του.
Δεν θα είχε τον ίδιο ενθουσιασμό αν ζωφράφιζε πζ.την κονσέρβα του Warhol...; 11 Δεκεμβρίου, 2011 11:33
squarelogic είπε...: Αθεόφοβε,

καταπληκτικό και το δικό σου λινκ!
όσο κι αν όλο αυτό φαίνεται "τσιρκολάνικο",που λέει κι ο Ν.,οφείλουμε να αναγνωρίσουμε κάποιες εξαιρετικές ιδιότητες:
-την ζωγραφική χορογραφία υπό τον ρυθμό της μουσικής,'οχι και τόσο εύκολο πράγμα...
-την εξαιρετική αντίληψη του πως φαινομενικά άσχετες πινελιές εντάσσονται στο σχέδιο του προσδοκώμενου τελικού έργου

Εχω την αίσθηση οτι αυτά συνιστούν αληθινό ταλέντο,έστω και στην υπηρεσία μιας new age ζωγραφικής,όπου η process έχει μεγαλύτερη σημασία απ το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα...; 11 Δεκεμβρίου, 2011 11:44