"Υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης όλων των επαγγελμάτων τάσσεται με απόφαση που αναμένεται να εκδώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το ΣτΕ επικαλείται το άρθρο του Συντάγματος περί επαγγελματικής ελευθερίας, δηλαδή ελεύθερης επιλογής και άσκησης επαγγέλματος και ως εκ τούτου αποκλείει τη διατήρηση κλειστών επαγγελμάτων για οποιουσδήποτε λόγους. "
Αν δε κάνω λάθος το Σύνταγμα δεν υπέστη καμιά πρόσφατη αναθεώρηση ως προς το θέμα της ελεύθερης επαγγελματικής επιλογής...
που ήταν το ΣτΕ τα τελευταία 30 χρόνια?
Σε άλλο πλανήτη?
Ή μήπως πρέπει να τροποποιηθεί η ονομασία του σε Συμβούλιο της Παραγγελίας?
Τρίτη, Αυγούστου 30, 2011
Καλώς το κι ας άργησε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
48 σχόλια:
Διαβάζω στο πρώτο λινκ που έβαλες:
Η Ολομέλεια του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου έκρινε ότι δεν μπορούν να επιβληθούν περιορισμοί στην επαγγελματική ελευθερία για λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος όσον αφορά στην εν λόγω υπόθεση που έφθασε στο δικαστήριο και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύσει για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων επαγγελματικών κλάδων με την αποτροπή εισόδου σε αυτόν νέων επαγγελματιών.
Προφανώς δεν είχε προσφύγει προηγουμένως κάποιος στο ΣΤΕ.
Αγαπητέ squarelogic,τώρα, με τις τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις μιας αποτυχημένης, θνήσκουσας κοινωνίας, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά που θα βγάζουν νόημα μόνο για τους τυφλούς, που ακούνε ότι θα ήθελαν να βλέπουν. Το αύριο θα χτιστεί από όσους βρούν το θάρρος να πουν "το χάσαμε αυτό το παιγνίδι, τελείωσε, ας ξεκινήσουμε καινούργιο και ας παίξουμε διαφορετικά"...
Αθεόφοβε,
λες,30 χρόνια ΄τωρα,κανείς να μην είχε προσφύγει για να προσβάλλει πχ.τους γεωγραφ.περιορισμούς που τον εμπόδιζαν να επεκτείνει την δραστηριότητα του?
δυσκολεύομαι να το πιστέψω...
Κανείς δικηγόρος που δεν του επιτρεπόταν να εκδικάσει εκτός της έδρας του,ακόμα και για δική του υπόθεση?
Κανένας γιατρός που του απαγόρευαν 2ο ιατρείο εκτός της Νομαρχίας?
Κανένας φαρμακοποιός?
Και το ίδιο Κράτος νομοθετούσε τετοιους περιορισμούς 30 χρόνια τώρα.Τα νομοσχέδια δεν στέλνονταν για έλεγχο συνταγματ.νομιμότητας στο ΣτΕ?
Δεν λέω οτι συμφωνώ πάντα με τους περιορισμούς που υπήρχαν.Υπήρχε όμως μια λογική να προστατεύσεις νομικά τον επαγγελματία που επέλεγε για έδρα μια απομακρυσμένη ή απομονωμένη περιοχή(πχ.νησί) απ την ευκαιριακή επιδρομή/αρπαχτή κάποιου μεγαλοκαρχαρία:γιατί αυτός θα εξυπηρετούσε τους πολίτες και τον χειμώνα ή σε άλλες μη αποδοτικές περιόδους,κι όχι μόνο όταν το χρήμα έρεε...
thinks,
έχω την αίσθηση ότι οι κανόνες του νέου παιχνιδιού είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου(κι ας ακούγομαι σαν την Παπαρήγα...),και των Εταιρειών,και στοχεύουν στην εξαφάνιση της ραχοκοκκαλιάς της ελλην.κοινωνίας,των μεμονωμένων επαγγελατιών και μικρών επιχειρήσεων.
Και οι δοσίλογοι που επικαλούνται ως αφορμή την φοροδιαφυγή,ας εξηγήσουν τι κέρδη θα φορολογήσουν από αυτές τις εταιρείες με τις πρακτικές transfer pricing,με την πλειονότητα των κερδών να φορολογείται με 10% στην Ελβετία ή την Κύπρο...
Τώρα, ναι, απόλυτα κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου. Επειδή εδώ έφτασε με φυσική εξέλιξη η πορεία του καπιταλισμού που μπορεί μόνο να φουσκώσει ένα μπαλόνι μέχρι να σκάσει ή να το ξεφουρκώσουνε. Αλλά αυτό είναι το υπάρχον παιγνίδι. Εννοούσα ένα μελλοντικό καινούργιο παιγνίδι με κανόνες που ακόμα δεν έχουμε εφεύρει, και χρειάζεται να σκάσει το μπαλόνι και να περάσουν δεκαετίες ή αιώνες σκοταδισμού για την αναγέννηση...
Η χώρα μας είναι ένα μπάχαλο με πολλά παρανοϊκά πράγματα. Χρειάζονται πολλές αλλαγές. Κυρίως να τσακιστεί η πολυνομία, το άχρηστο χαρτομάνι, οι διάφορες "εγκύκλιοι" (αν ο νόμος δεν είναι ξεκάθαρος να ξαναγίνει από την αρχή), και οι κάθε λογής τροπολογίες. Να εισαχθούν παντού υπολογιστές και αυτοματισμός. Να γίνει καλύτερη η οργάνωση.
Με τα παραπάνω και λεφτά θα εξοικονομούσαμε και ώθηση στην οικονομία θα δίναμε και η ζωή μας θα βελτιωνόταν. Αλλά δεν έχει γίνει τίποτα από αυτά.
Με τους ταξιτζήδες και τις λοιπές συντεχνίες δεν έχω κάτι κοινό, αλλά σαν απλός πολίτης λέω: με το άνοιγμα των ταξί τι θα κερδίσουμε σαν κοινωνία;
Θα γίνουν τα ταξί φτηνότερα;
Θα υπάρχει καλύτερη εξυπηρέτηση;
Θα γίνουν οι ταξιτζήδες πιο ευγενικοί;
Θα εισπράξει περισσότερα το κράτος;
Θα γίνει η ζωή μας καλύτερη;
Ποιο θα είναι το όφελος τέλος πάντων;
Μόνο οι μεγάλες εταιρίες βλέπω να έχουν κάποιο όφελος που ίσως αγοράσουν μαζικά εκατοντάδες ταξί και θα σβήσουν τους μικρούς.
@ Χριστάκης (με την άδειά σου Squarelogic;) -καλή παρατήρηση, αλλά η γνώμη μου είναι ότι όλα αυτά και άλλα δεν τα βλέπουμε ως κάποιων την προσπάθεια να καλυτερεύσουν την ζωή μας. Απλά, απλούστατα, μερικοί λογιστές, που τους λέμε εμείς "Τρόικα" λένε από που λείπουν λεφτά, που γίνονται σπατάλες, που υπάρχει ανεργία, κλπ., κλπ., και τα παιδάκια στο Οικονομικών, για να παίξουν το παιγνίδι των φαινομένων και να μπορούν να παριστάνουν ότι ακούν τους λογιστές και προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση, βγάζουν (ή απλά προτείνουν) νομοσχέδια και νόμους. Απελευθέρωση επαγγελμάτων, ενιαίο μισθολόγιο, εικαζόμενη συναίνεση, ανακατανομή (αντί για απολύσεις), κλπ., κλπ., και είναι όλα μπούρδες, σε ένα παιγνίδι που παίζεται εκατέρωθεν ενός τραπεζιού, σε μια χώρα που δεν πρόκειται να δεχθεί ή να εφαρμόσει σωστά τίποτα από αυτά... Τίποτα από όλα αυτά δεν γίνονται για το κράτος ή τον πολίτη. Όσον αφορά την χώρα και τα εντός, το κράτος έχει πάψει να λειτουργεί, και τα συστήματα είναι πλέον εκτός ελέγχου.
@thinks
1. Με τις απολύσεις στο Δημόσιο ισχύουν όλα τα παραπάνω ερωτήματα που έκανα. Και πολύ σωστά είχε γράψει ο Square ότι αν γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο θα απολυθούν όσοι ΔΕΝ έχουν μέσο! Οπότε καλύτερα να μην γίνουν.
2. Γενικά, αν οποιοδήποτε μέτρο κάνει την κατάσταση χειρότερη, είναι καλύτερα να μην εφαρμοστεί. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο.
3. Η τρόικα έχει σκοπό να πάρει όσα λεφτά μπορεί. Και καλά κάνει.
Όμως οι νόμοι βγαίνουν στο κοινοβούλιο και εμείς τους πολιτικούς τους ψηφίζουμε για να βελτιώσουν την κοινωνία μας. Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να το απαιτήσουμε αυτό. Η καλύτερη εποχή είναι τώρα, στα προβλήματα. Σε περίοδο παχιών αγελάδων είμαστε "δεν βαριέσαι".
4. Εσείς του εξωτερικού φτάνετε την ΥΠΕΡΒΟΛΗ στο άλλο άκρο. Εντάξει, είναι πολλά τα προβλήματα. Όμως και πολλές άλλες χώρες έχουν προβλήματα και μάλιστα χειρότερα από τα δικά μας. Δες τα riots του Λονδίνου ή τα εκατομμύρια στις ΗΠΑ που δεν βρίσκουν δουλειά, είναι ανασφάλιστοι και ζουν με μεγάλο άγχος.
Οπότε, έχεις άδικο να εκφράζεσαι με τόσο σκληρά λόγια για την Ελλάδα ("σε μια χώρα που δεν πρόκειται να δεχθεί ή να εφαρμόσει σωστά τίποτα από αυτά", "το κράτος έχει πάψει να λειτουργεί").
Ναι, πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε. Όμως φαντάζεσαι τι θα λέγαμε αν επί τέσσερις μέρες συνέχεια τα έσπαζαν σε πολλές συνοικίες στην Αθήνα με φωτιές και ξυλοδαρμούς; Τι θα λέγαμε αν η κατάσταση έφτανε μέχρι εκεί; Η κόλαση επί της γης; Τι λέτε τώρα για το Λονδίνο;
Δεν βοηθούν οι υπερβολές. Και όπως σωστά λέει και ο square, δυστυχώς δεν είναι πανάκεια οι συνταγές της δύσης. Είμαι φιλοδυτικός, αλλά κατανοώ ότι από τη μια μεριά τα κομματόσκυλά μας να είναι πανάθλια και για φτύσιμο, όμως από την άλλη, τις μεγαλύτερες καταστροφές στον πλανήτη τις έχουν προξενήσει οι δουλευταράδες με τα Harvard MBA... Περίεργο, αλλά αληθινό.
Άσχετο, αλλά αν θέλετε να δείτε κόλαση επί της γης, ψάξτε στο google για Jharia coalfield.
http://weblog.greenpeace.org/climate/2008/11/when_jozwin_met_jharia.html
Εάν οι περιορισμοί αποβλέπουν αποκλειστικώς στην προστασία των οικονομικών συμφερόντων των ήδη επαγγελματιών δυσχερώς είναι ανεκτοί από το Σύνταγμα.
Άλλως όμως συμβαίνει εαν εξυπηρετούν και το δημόσιο συμφέρον.
@Χριστάκης
Σ΄ ευχαριστώ για την απάντηση, και θα συμφωνήσω ότι ο τόνος μου ίσως είναι λίγο βαρύς ή απόλυτος. Σε μια συζήτηση όμως πιστεύω ότι πολύ περισσότερη σημασία έχει το αντικείμενο και πως το βλέπουν οι συζητητές, πέρα από τους ίσως ατυχείς βαθμούς και ύψη του ρητορικού. Και με αυτό το σκεπτικό χαίρομαι που συμφωνούμε και ζητώ συγγνώμη αν ο τόνος ήταν πιο αυστηρός από ότι θα ήταν σωστό, στο σχόλιό μου.
Δεν νομίζω να έχεις άδικο για τους Έλληνες του εξωτερικού. Έχοντας χτίσει Ελληνικές κοινωνίες τις οποίες στην Ελλάδα ούτε που τις ονειρεύονται, και μη ευρισκόμενοι μέσα στην Ελλάδα, ...η κριτική σου οπωσδήποτε προσφέρει food for thought.
Αγαπάω το Λονδίνο όπου πέρασα 7 χρόνια, αλλά οι κοινωνίες που ανέφερα είναι στις ΗΠΑ και Αυστραλία. Στις ΗΠΑ μεγάλωσα τον γιό μου, Ελληνόπουλο που ξέρει την Ελλάδα καλύτερα από τα Ελληνόπουλα που γνωρίζω όταν έρχομαι ταξίδι. Εκεί, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, ζει ο Ελληνισμός. Εύχομαι να μην γίνει του Λονδίνου στην Αθήνα τους επόμενους 10 μήνες πριν πάνε πάλι διακοπές οι αγανακτισμένοι.
@thinks
Το καλοκαίρι, οι αγανακτισμένοι της Αθήνας πηγαίνουν διακοπές. Οι αγανακτισμένοι του Λονδίνου, τι κάνουν;
Πως ζει στις ΗΠΑ το φτωχότερο 40% του πληθυσμού; Ναι, βέβαια για τους μορφωμένους και για όσους έχουν καλή δουλειά είναι πολύ καλύτερα στις ΗΠΑ. Όμως για το κάτω 40% νοιάζεται κανείς;
Όλοι οι έξυπνοι και οι ικανοί άνθρωποι έχουν μαζευτεί στις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, για τον απλό μέσο άνθρωπο, έχει βελτιωθεί η ζωή στις ΗΠΑ τα τελευταία 20 χρόνια; Έχει λιγότερο άγχος; Απολαμβάνει περισσότερο τη ζωή; Αν όχι, γιατί;
Ντρεπόμαστε σαν Έλληνες που οι κυβερνήσεις μας αποτελούνται από άρχηστα κομματόσκυλα. Όμως άλλοι ντρέπονται που οι κυβερνήσεις τους αποτελούνται από άτομα που βομβαρδίζουν για το χρήμα. Ποια ντροπή είναι μεγαλύτερη;
Δυστυχώς από μακρυά δεν γίνεται τίποτα. Ο καθένας πρέπει να βελτιώσει τον τόπο που ζει, αυτή είναι η πατρίδα του. Οι Έλληνες των ΗΠΑ μακάρι να καταφέρουν να κάνουν κάτι ουσιαστικό για τα 50 εκ ανασφάλιστους που έχουν δίπλα τους. Για τους άνεργους που έχουν δίπλα τους. Για τους βομβαρδισμούς που ξεκινούν οι δίπλα τους. Για τις τράπεζες που έφεραν την παγκόσμια ύφεση και που έχουν έδρα εκεί δίπλα στην Αστόρια.
Άλλωστε, αν βελτίωναν τις ΗΠΑ, ίσως να βοηθούσε έμμεσα και την Ελλάδα. Αντίθετα, και τέλειο κράτος να γίνει η Ελλάδα, αυτό δεν πρόκειται να βοηθήσει τις ΗΠΑ. Οπότε, όλοι αυτοί που βρίσκονται στις ΗΠΑ μπορούν να βοηθήσουν και τη χώρα τους και τον κόσμο ολόκληρο. Γιατί δεν το κάνουν;
Γιατί δεν το κάνουν; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα των ημερών μας. Η Ελλάδα είναι απλώς υποσημείωση.
Και επειδή νομίζω ότι τα θέματα είναι σοβαρά, και βέβαια δεν τα βγάζω από το μυαλό μου αλλά τα έχω διαβάσει, να δώσω δύο παραδείγματα. Ευχαριστώ για την κουβέντα και συγνώμη αν το παράκανα!
Ex-Bush Official Col. Lawrence Wilkerson: "I am Willing to Testify" If Dick Cheney is Put on Trial
Wendell Potter on "Deadly Spin"
WENDELL POTTER: I drove up there. It was 50 miles. And I got to the fairgrounds. The parking lot was jam-packed. It was a rainy day. I couldn’t see any activity outside the fairground gates. Once I went inside, it was such a stark contrast to what was on the outside. People were lined up by the hundreds, standing in long lines or sitting in long lines, many of them without shelter, in the rain, getting soaking wet, waiting for hours to get care that was being provided in animal stalls, in many cases, and in barns and under tents that had been set up, like MASH units at a wartorn site. And it was just so startling for me to see that. I realized, when I saw those folks, that many of them could have been people I grew up with. My relatives could have been there. And they were people who, I learned later, most of them have jobs. They just don’t have jobs that offer insurance benefits. And a lot of them do have insurance, but they’re in these new kinds of plans that insurance companies are pushing more of us into, that have such high deductibles or limited benefits that we can’t get the care we need, even if we’re sending our premium dollars in. When I saw that, it was almost as if I was supposed to be seeing something like that to jolt me out of the complacency that I had been in for all these many years.
ζητώ συγγνώμη από τον φίλο Squarelogic που έχουμε ανοίξει συζήτηση εδώ, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας του...
@Χριστάκης
Αγαπητέ, καταλαβαίνω απόλυτα τον θυμό σου. Στην θέση σου, άλλοτε, θα ήμουν κι εγώ θυμωμένος.
Αλλά, με τα χρόνια, έχω πάει προς την κατεύθυνση του να καταλαβαίνω τους γύρω μου από την δική τους άποψη, αντί να επιβάλω την άποψή μου στους γύρω μου, και όταν καταλαβαίνει κανείς πραγματικά τον διπλανό του βρίσκει πολλές φορές ότι όσο διαφορετικές και να είναι οι απόψεις, δεν προκαλούν θυμό αλλά εποικοδομητική συζήτηση. Γιατί υπάρχει βέβαια και μη-εποικοδομητική συζήτηση... εκείνη που αντί να χτίζει, γκρεμίζει.
Το γκρέμισμα, και ο θυμός είναι πράγματα που αφ' ενός δεν με ενδιαφέρουν, και αφετέρου δεν αρμόζουν στον παρόντα χώρο.
Σ' ευχαριστώ πάντως για την συζήτηση, τα επιχειρήματά σου και την ανταλλαγή απόψεων.
THINKS,xristakis,
be my guest...
χαιρομαι τη συζήτηση και θα επανέλθω...
Αγαπητέ @thinks,
1) Δεν είμαι θυμωμένος, είμαι αγανακτισμένος! :-)))
Κυρίως με τους πολιτικούς μας. Που αντί να φροντίσουν για το καλό της χώρας και των πολιτών, φροντίζουν μόνο τη τσέπη τους και τους φίλους τους.
Όμως, διαβάζοντας διάφορα τα τελευταία δύο χρόνια (πιο πάνω ένα μικρό δείγμα), κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχει σήμερα όλος ο δυτικός κόσμος, έστω κι αν όλοι θέλουν να αποδείξουν ότι "δεν είναι Ελλάδα":
Οι πολιτικοί αντί να φροντίσουν για το καλό της χώρας και των πολιτών, φροντίζουν μόνο τη τσέπη τους και τους φίλους τους.
Συμφωνείς ή διαφωνείς;
Και γιατί λες ότι στη θέση μου θα ήσουν θυμωμένος;;; Ποια είναι η θέση μου; Ότι ζω στην Ελλάδα; Εσύ ζεις σε μέρος με καλούς πολιτικούς; Ο απλός άνθρωπος εκεί είναι ευτυχισμένος και αισιόδοξος; Είναι χώρα που δεν κάνει εγκλήματα, δεν εκμεταλλεύεται τους φτωχούς και τους απροστάτευτους, δεν εκμεταλλεύεται τα φτηνά εργατικά χέρια των δούλων στη κίνα, δεν έχει εγκληματικότητα, δεν μεγαλώνουν οι ανισότητες, δεν φοβούνται το μέλλον;
Ή μήπως δεν μας νοιάζει τίποτα από αυτά αν εμείς περνάμε καλά;
Μα ακριβώς αυτή είναι και η φιλοσοφία των δικών μας κομματόσκυλων!
2) Επί δύο χρόνια, το εμπεδώσαμε πλέον ότι όσοι είμαστε στην Ελλάδα είμαστε όλοι άχρηστοι, δεν έχουμε μέλλον και θα έπρεπε να φύγουμε στο εξωτερικό για να ευτυχήσουμε κι εμείς όπως όλοι όσοι έφυγαν. Ξέρουμε πια ότι είμαστε για φτύσιμο και οι ταξιτζήδες και οι φαρμακοποιοί και οι ΔΥ και όλοι. Το μόνο που μας αξίζει είναι ομαδική κατάθλιψη. Άντε το πολύ και καμιά ρετσίνα με Καζαντζίδη.
Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες το εμπεδώσαμε. Όσοι δεν το κατάλαβαν, δεν πρόκειται ποτέ.
Οπότε, για ποιο λόγο εσείς οι ευτυχισμένοι Έλληνες του εξωτερικού συνεχίζετε να λέτε "τι χάλια που είναι η Ελλάδα"; Σας προκαλεί ικανοποίηση αυτό; Πιστεύετε ότι βοηθάτε σε κάτι; Σας βοηθάει να νιώσετε ακόμη πιο ευτυχισμένοι που καταφέρατε να γλυτώσετε από την κόλαση;
3) "Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει."
Μόνο ηλίθιοι κάθονται και συκοφαντούν τη χώρα τους στο εξωτερικό. Δυστυχώς το έκαναν και ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης.
Ναι, πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές. Αλλά αλλαγές προς το καλύτερο. Και το συνεχές αυτομαστίγωμα δεν είναι για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο αλλά για να χειροτερέψει κι άλλο. Με όλα τα στραβά που έχουμε απλώς θα προσθέσουμε και τεράστια ανεργία, απολύσεις επειδή θέλει το αφεντικό να πάρει μπόνους, και τρομακτικές ανισότητες όπως στον Αγγλοσαξονικό κόσμο ... Αλλά για να το καταλάβουμε αυτό πρέπει οι από έξω να μας πείτε τα δικά σας στραβά! Τα δικά μας τα ξέρουμε.
ΥΓ. Ίσως να μην είναι ξεκάθαρο από τον τόνο (αγανάκτηση γαρ!) αλλά προφανώς δεν έχω κάτι εναντίον του thinks. Ίσα ίσα που τον εκτιμώ από τα λίγα δικά του που διάβασα.
Απλώς έγραψα κάποιες γενικότερες σκέψεις μου "Με Αφορμή" όσα είπε. ;-)
Χριστάκη,
μερικές παρατηρήσεις και από μένα σε όσα ορθώς αγανακτισμένα αναφέρεις...
1.φυσικά οι πολιτικοί νοιάζονται πρωτίστως για την τσεπη τους και για την επιβίωση της τόσο προσοδοφόρας,εξουσιαστικής,κληρονομικής τους σταδιοδρομίας...
Επιπλέον,διεθνώς το παιχνίδι είναι στημένο απ το τραπεζικό κατεστημένο,οι εκπρόσωποι του οποίου είναι εκτός από συνδαιτημόνες,και συμπαίκτες με τους πολιτικούς,όποτε δεν είναι αυτοί που τους κινούν τα νήματα.
2. ο Thinks,μπορεί να έζησε τα πιο παραγωγικά του χρόνια στις ΗΠΑ,αλλά πλέον ζει από επιλογή σε ένα μικρό χωριουδάκι της Β.Ιταλίας,σε μια σπάνια όσο και βαθιά φιλοσοφημένη αλλαγή ρότας,για την οποία και μόνο αξίζει σεβασμού.
3.Δεν θυμάμαι τον Κωστάκη να διέπραξε το ατόπημα της καθ'εξιν συκοφαντίας της χώρας στο εξωτερικό.Άλλα μπορεί να του καταλογίσει κανεις,αλλά όχι αυτό...
Ο διασυρμός της χώρας και των Ελλήνων ήταν τακτική του αρχιπροδότη ΓΑΠ και του κωλοσφογγάριου του,Παπακ/νου...
Τέλος,
με όποιον και να μιλήσει στην Ελλάδα σήμερα,θα σου πει οτι δεν είναι τόσο το ότι φτώχυνε που τον πειράζει,αλλά ότι δεν φαίνεται καμιά αχτίδα φωτός,ότι όσες θυσίες και να κάνει θα πάνε χαμένες,γιατί αυτοί που είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους τα τελευταία 30 χρόνια,εστιάζοντας στο προσωπικό και μικροπολιτικό συμφέρον επέτρεψαν την υποδούλωση της με τον χειρότερο και πιο ατιμωτικό τρόπο,αυτόν της οικονομ.υποτέλειας και εξάρτησης.
Και αυτό είναι η κύρια αιτία της εθνικής κατάθλιψης...Αλλιώς δύσκολα έχουμε ξαναπεράσει ως λαός,και ειδικά οι παλαιότεροι ξέρουν τα μυστικά της επιβίωσης.
Οι νεότερες γενιές είναι αυτές που θα δυσκολευτούν να αποδεχθούν οτι μπορεί και να μην διαθέτουν το πιο τελευταίο κινητό,και να μην μπορούν να ανοίγουν "μπουκάλι" στα παραλιακά clubs...
Square, συμφωνώ σε όσα λες. Γι αυτό άλλωστε παρακολουθώ και το blog, επειδή εκτιμώ όσους γράφουν. Όμως επειδή είναι κάπως βαρετό να γράφω συνεχώς "συμφωνώ", γράφω εκεί που έχω να πω κάτι διαφορετικό.
Λοιπόν για τον Κωστάκη, θυμάσαι τι είχε γίνει μόλις βγήκε στην εξουσία το 2004; Είπε στους ευρωπαίους ότι όλα τα οικονομικά στοιχεία που τους έδιναν οι προηγούμενοι ήταν ψεύτικα και ότι με ψεύτικα στοιχεία μπήκαμε στην ΟΝΕ!!! Αυτό εννοώ όταν λέω "συκοφαντία της χώρας στο εξωτερικό". Από τότε άρχισαν να μας βάζουν σε "επιτήρηση". Η χώρα είχε χάσει την αξιοπιστία της και αυτή η γκάφα λίγο-λίγο εξελίχθηκε στην σημερινή κατάρρευση (μαζί με την απουσία "επανίδρυσης").
Αυτή η ανοησία ήταν το ίδιο σοβαρή με το ότι ο Γιωργάκης είπε στους Ευρωπαίους ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα. Είναι σαν να αναλαμβάνεις μια επιχείριση και να πηγαίνεις και να την καρφώνεις μόνος σου στο ΣΔΟΕ ότι στο παρελθόν έχουν γίνει παρανομίες!!! Ποιος το κάνει αυτό;;;
Κατά τη γνώμη μου, μόνο ηλίθιοι βγαίνουν και λένε επίσημα τέτοια πράγματα εναντίον της ίδιας τους της χώρας. Δεν ξέρω άλλο παράδειγμα που εν ενέργεια πρωθυπουργός να έκανε κάτι τέτοιο. Ας πούμε, είναι δυνατόν ποτέ να βγει ο Κάμερον και να πει δημόσια "οι προηγούμενοι πήγαν στο Ιράκ για τα πετρέλαια και όσα έλεγαν ήταν ψέματα εν γνώση τους";;;
Ακόμη και αλήθεια να είναι, δεν υπήρχε όφελος για τη χώρα να τα πουν αυτά δημόσια ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης. Αφού έχουν την εξουσία ας βελτιώσουν την κατάσταση. Τίποτα δεν βελτίωσαν απλώς είπαν σε όλους ότι σαν χώρα είμαστε ψεύτες, κλέφτες και διεφθαρμένοι. Αυτή η ρετσινιά μένει και δεν ξεπλένεται εύκολα.
Όπως και η συνεχής γκρίνια των ομογενών. Που δεν λένε τίποτα κακό για το μέρος που ζουν, αλλά θάβουν την Ελλάδα. Φίλος που ζει πλέον στο Λονδίνο, μου έλεγε τον Ιούλιο ότι ντρέπεται να λέει στους Άγγλους ότι είναι Έλληνας. Μετά τα riots μήπως λένε οι Λονδρέζοι ότι ντρέπονται που είναι Άγγλοι;;;
Αλλά βέβαια, αυτό είναι "διαφορετικό". Εμείς είμαστε όλοι διεφθαρμένοι αλλά το Σίτι και η Γουόλ Στριτ είναι καλά παιδιά και πάντα νόμιμοι.
Χαιρετώ από τα πάτρια εδάφη εν Παλαιώ Φαλήρω, έχοντας και πάλιν επιζήσει την Πατρών-Κορίνθου, άθλος ο οποίος μόνο με θεία παρέμβαση είναι δυνατός! Και λίγες διακοπές για την αρχηγό της δασοφυλακής του χωριού επιβάλλονται!
Αγαπητέ μου Squarelogic σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν έχω κάνει τίποτα το δύσκολο. Το να ακολουθείς την καρδιά του, την λογική του, την ηθική του κανείς θα έπρεπε να είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο…
Αγαπητέ Χριστάκη, συμφωνώ ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ θυμού και αγανάκτησης. Ο θυμός είναι κάτι που περνάει, και που σπάνια φέρνει εποικοδομητικά αποτελέσματα, ενώ η αγανάκτηση είναι κάτι που συνταράζει τα θεμέλια και απαλύνεται μόνο με την λύση της αδικίας που την προκαλεί κι αν ακόμα χρειαστεί επανάσταση. Όλοι είχαμε στην καρδιά την ελπίδα που είχε φέρει η αγανάκτηση, αλλά όταν ήρθε η ώρα για διακοπές αναρωτηθήκαμε …τι συνέβη.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ότι «Οι πολιτικοί αντί να φροντίσουν για το καλό της χώρας και των πολιτών, φροντίζουν μόνο τη τσέπη τους και τους φίλους τους.» Μα… αυτός είναι ο ορισμός του πολιτικού. Τι το περίεργο. Τι περίμενες εσύ από οποιονδήποτε πολιτικό; Η τέχνη είναι να χρησιμοποιεί κανείς τον νόμο, την λογική, την τάξη, την κρίση, την ευρηματικότητα, την διπλωματία, την κάλπη για να κάνει τους πολιτικούς, αυτοί που είναι, να κάνουν αυτό που θέλει και χρειάζεται εκείνος. Όταν μια μαϊμού δεν χορεύει καλά, φταίει η μαϊμού, ή αυτός που έπρεπε να παίζει το ντέφι και αντ’ αυτού περίμενε ότι η μαϊμού θα τον τάιζε από μόνη της;
Το πολιτικό ντημπέητ εφευρέθηκε από την μηχανή μάρκετινγκ της Αμερικής, και το πρώτο ήταν μεταξύ Κέννεντυ και Νίξον το 1960. Όταν σε εκείνο το γελοίο ντημπέητ του 2009 ο κόσμος έχαψε τις κοτσάνες και αοριστίες που πέταξε ο Γιωργάκης… αλλού η μαϊμού και αλλού το ντέφι.
Η αλήθεια δεν είναι ποτέ μια, και ποτέ δεν είναι απλή. Πράγματι το 2004 ο Κωστάκης είπε ότι έλεγαν ψέματα οι προ αυτού και τα λοιπά. Από την άλλη μεριά, κάθε Διευθύνων Σύμβουλος την πρώτη μέρα του διορισμού του όταν βρίσκει την εταιρεία κουλουβάχατα, ξέρει ότι η εξυπνότερη πολιτική είναι η αλήθεια, γιατί όσο διατηρεί το ψέμα τόσο οι μέτοχοι θα τα φορτώσουν σε αυτόν. Είναι δικαιολογία αυτό για τον Κωστάκη; Όχι. Θα μπορούσε το 2004 να είχε διορθωθεί τίποτα; Όχι. Το κακό είχε ήδη γίνει από την δεκαετία του ’80. Η επιτήρηση μπορεί να μας φαίνεται ξυνή, αλλά έχει υπολογίσει κανείς που θα ήμασταν σήμερα στον κόσμο χωρίς αυτήν;
Πάντως συμφωνώ και με το άλλο που είπες, ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Μα ποτέ δεν είπα και εγώ τίποτα διαφορετικό. Η Ελλάδα απλώς είναι η κορφή του παγόβουνου που έσκασε μύτη πρώτη.
Και επίσης είναι αλήθεια ότι το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει αν το κακολογούμε… εγώ, απλά, λέω ότι έχει πέσει ήδη, και όσο πιο γρήγορα το πάρουμε απόφαση και σταματήσουμε να αποδίδουμε ευθύνες, και αρχίσουμε να το χτίζουμε πάλι, τόσο το καλύτερο…
Και προσυπογράφω τις απαντήσεις και σχόλια του squareloogic, παρατηρώντας ότι με τον Χριστάκη δεν λέμε και πολύ διαφορετικά πράγματα αλλά ίσως με διαφορετικό τόνο ή εστίαση…
Άφησα το πιο δύσκολο για αφού ξυπνήσω. Τους ομογενείς. Βάση του να μην δικάσεις δίκη πριν ακούσεις και τους δύο μύθους, και υποθέτοντας ότι για να καταλάβει κανείς έναν ομογενή πρέπει να έχει και ο ίδιος την εμπειρία του να είναι ομογενής, και προσπαθώντας να κλείσω μια τέτοια σκέψη σ’ ένα σχόλιο… τα βρίσκω μπαστούνια, αλλά θα προσπαθήσω (Ο ομογενής πάντα προσπαθεί, και ο Αμερικανός δεν τα βάζει ποτέ κάτω).
Κατ’ αρχάς δεν θα ασχοληθώ με το αν υπάρχει σύγκριση ή σχέση θέματος με μεταξύ τριών ημερών από εκρήξεις συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων σε μια χώρα η οποία κατά τα άλλα λειτουργεί, και της οποίας η κυβέρνηση και οι αστυνομικές δυνάμεις τελικά στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων μετά την πρώτη έκπληξη, και μια χώρα χρεοκοπημένη που δεν εφαρμόζει καν αυτά που υπόσχεται σε τρίτους και περνάει σαν νόμους. Το αφήνω αυτό γιατί η ερώτηση στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται εκεί, αλλά εδώ:
Έχω φίλους και πελάτες στην Σουηδία (μια φορά μάλιστα που τους είχα επισκεφθεί από την Αμερική για δουλειά και με πήγαν στο ιδιωτικό νησάκι του γιού ενός από τους φίλους μου, εκείνος μας πήρε να μας πάει με το σκάφος του και είχαν υψώσει την Αμερικανική σημαία στο νησάκι. Τους ευχαρίστησα και τους ρώτησα αν έχουν και Ελληνική). Λοιπόν. Ένας από τους φίλους μου έχει ένα πελάτη Έλληνα στην Πάτρα. Ο Πατρινός μια μέρα δέχτηκε ένα εργασιακό τηλεφώνημα από την Κέητι, την διευθύντρια του Λογιστηρίου της Σουηδικής εταιρίας να συζητήσουν κάτι τιμολόγια. Αμέσως μετά το τηλεφώνημα, ο Έλληνας από την Πάτρα τηλεφώνησε προσωπικά στον φίλο μου τον ιδιοκτήτη της Σουηδικής εταιρείας και τον κατσάδιασε που έβαλε να του τηλεφωνήσει και να του μιλάει για δουλειές μια γυναίκα! Γιατί, είπε ο Πατρινός, οι γυναίκες δεν είναι για γραφεία, αλλά για άλλα πράγματα και αισθάνθηκε θιγμένος και να μην επαλειφθεί.
Οι φίλοι μου, μου το εξιστόρησαν αυτό γελώντας με τον Καραγκιόζη, και μου άνοιξαν κουβέντα για την πατρίδα μου γενικότερα πάνω σ’ αυτό. Προσπάθησα στην απάντησή μου να μην πω σ’ εκείνους αρνητική λέξη για την πατρίδα μου αλλά και να μιλήσω για τον Πατρινό όπως ήταν σωστό, και ζήτησα και προσωπικά συγγνώμη από την Κέητι.
Εσύ Χριστάκη, αν ήσουν στην θέση μου υποθέτω ότι θα είχες απαντήσει στους Σουηδούς κάπως όπως κι εγώ. Αλλά, μετά, δεν θα μ’ έπαιρνες ένα τηλέφωνο να μου πεις «Άκουσον-άκουσον, ρε Δημήτρη, το και το! Κάτι τέτοιες ώρες είναι να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας» Μεταξύ μας, σαν Έλληνες, δε θα μου τό ‘λεγες αυτό, σε μια περίπτωση σαν αυτή;
Το ιδιωτικό εκείνο νησάκι βρισκόταν στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Δυό χρόνια αργότερα ξενάγησα τους φίλους μου στις Κυκλάδες. Πρωί-πρωί, από το πίσω ανοιχτό μέρος του Ταχύπλοου Highspeed 4 που μας πήγαινε Σύρο-Τήνο, τους έδειχνα περήφανα έξω από τον Πειραιά την Αθήνα, και τον καταγάλανο ουρανό, τα γαλάζια νερά μέσα στο αεράκι του Σαρωνικού. Αλλά οι φίλοι μου ήταν κατσούφηδες. Τι τρέχει; Τους ρωτάω; Και μου δείχνουν τον μαύρο πίσσα καπνό που έβγαινε από τα δύο φουγάρα του Highspeed και άφηνε μια ουλή στον γαλάζιο ουρανό του Σαρωνικού. Αυτό το καράβι, μου είπαν, αλλού στην Ευρώπη δεν θα επιτρεπόταν να αποπλεύσει. Σέκος εγώ; Είχαν άδικο;
Αγαπητέ Thinks,
Κατά τη γνώμη μου όσο άξεστος ήταν ο υποτιθέμενος Πατρινός, άλλο τόσο και περισσότερο ήταν και οι φίλοι σου οι Σουηδοί!!!
Φαντάσου ότι εσύ φιλοξενείς κάποιο φίλο σου Αμερικανό ο οποίος είναι μορφωμένος και μοντέρνος. Αν σου πει για την πατρίδα του θα του πεις "μα εσείς πιστεύετε όπως η Μπαχμαν που θα γίνει πρόεδρος, ότι οι φυσικές καταστροφές είναι σημάδι από το Θεό;;;; Τον εικοστό πρώτο αιώνα; Είναι δυνατόν;;;".
Τι περιμένεις να σου απαντήσει ο άλλος;
Θα έλεγες εσύ στον φιλοξενούμενό σου τη χειρότερη ιστορία που μπορείς να σκεφτείς για τη χώρα του; Μόνο αν θέλεις να τον μειώσεις! Μόνο αν είσαι βαθύτατα άξεστος!
Φίλε thinks εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει πατρινός επιχειρηματίας που θα έλεγε τέτοια κοτσάνα για γυναίκες. Νομίζω ότι αυτή η ιστορία που σου είπαν ήταν ψεύτικη για να σε ψαρώσουν.
Σε πιστεύω όμως ότι υπάρχουν τέτοιοι κομπλεξικοί Σουηδοί που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει φιλοξενία!
"Ο ομογενής πάντα προσπαθεί, και ο Αμερικανός δεν τα βάζει ποτέ κάτω"
... σκέψου το λιγάκι πιο βαθιά. Τι σημαίνει;;;
Τα 48.5 εκατομμύρια Αμερικανοί που παίρνουν food stamps τα έχουν παρατήσει ή προσπαθούν ακόμη; Τι ακριβώς προσπαθούν;;;
Record Numbers Are Receiving Food Stamps
Hungry in America
Και επίσης συνιστώ το
Nickel and Dimed
Και γω πριν το διαβάσω δεν ήξερα τι σημαίνει "working poor". Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν στα πλούσια προάστια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Δυστυχώς υπάρχουν και είναι εκατομμύρια αλλά δεν φαίνονται και κανείς δεν νοιάζεται γι αυτούς.
Αν ζει κανείς στον κόσμο των Harvard MBAs και κλείνει τα μάτια του στα υπόλοιπα, τότε ναι όλα είναι ρόδινα. Με τους κάτω 40% δεν μιλάει κανείς και ούτε θέλει να το σκέφτεται.
Επίσης, γνωρίζεις ποιος έχει το παγκόσμιο ρεκόρ κατά κεφαλή φυλακισμένων; Όχι δεν είναι η Κίνα.
The United States has the highest documented incarceration rate in the world.
Και ας μην πούμε για ναρκωτικά.
Για μένα, το κρίσιμο ερώτημα είναι: η ζωή του κάτω 80% της χώρας είναι καλή; Αναλογικά, βελτιώθηκε από πριν 40 χρόνια; (Η ζωή του πάνω 20% είναι καλή οπουδήποτε στον κόσμο.)
Έζησα οκτώ χρόνια στις ΗΠΑ και έκανα γκάφα που επέστρεψα γιατί θα ήμουν στο πάνω 20% εκεί. Όμως δεν συζητώ για τους ευνοημένους (μέσα στους οποίους πιθανόν θα ήμουν και εγώ), αλλά για το σύνολο. Ναι, αν τα πας καλά είναι πολύ ωραία, αλλά αν σου έρθει μια αναποδιά δεν σου δίνουν νερό να πιεις.
ABC News
Going Hungry in America
New findings reveal that one in four children in the U.S. suffer from hunger.
http://abcnews.go.com/WNT/video/hungry-america-14375108
Αγαπητέ Χριστάκη, μιλάς με ζέστη και πάθος… αλλά δεν πείθεις. Θα χαρώ να συνεχίσουμε την συζήτηση στο «σπίτι» σου ή στο «σπίτι» μου, εδώ στο ίντερνετ. Νομίζω ότι τώρα πια καταχραστήκαμε σίγουρα την φιλοξενία του οικοδεσπότη μας. Σ' ευχαριστώ και πάλι.
Εγώ δεν πείθω εσένα και εσύ εμένα.
Υπάρχει και το cognitive dissonance το οποίο κάνει κάθε άνθρωπο υποσυνείδητα να βρίσκει επιβεβαιώσεις των αποφάσεών του.
Γι αυτό πολλοί από τους ομογενείς νιώθουν δικαιωμένοι με τα προβλήματα της Ελλάδας και δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται τα προβλήματα του τόπου στον οποίο βρίσκονται. Και για τον οποίο άλλωστε δεν τους παίρνει ούτε καν να κάνουν κριτική γιατί σαν ξένοι που είναι θα χάσουν αμέσως.
Αντιστρόφως, όσοι είμαστε στην Ελλάδα βρίσκουμε και κάποια δικαιολογία για τα χάλια της πατρίδας μας. Και δεν μας φαίνεται και τόσο απλό και συνηθισμένο να καίγεται το Λονδίνο επί 4 μέρες και να πεινάνε ένα στα τέσσερα παιδιά στην Αμερική. To ABC έχει πλέον ολόκληρη σειρά Hunger at Home:
http://abcnews.go.com/US/hunger_at_home/
Πείθουμε τον εαυτό μας ότι και δω εντάξει είναι, και άλλωστε είμαστε και στον τόπο μας. Και τέλος ότι παρά το όποιο χάλι μας, σίγουρα υπάρχουν και εξωτερικά συμφέροντα να χειροτερέψουν τα πράγματα και να ξεπουληθούν όλα.
Thinks,
no problem!Συνεχίστε,θα κάνουμε και...ρεκόρ σχολίων!
Εντάξει, φίλε μου Squarelogic, για σένα και για το ρεκόρ :-)
@Χριστάκης:
…μα, δεν προσπάθησα να σε πείσω για τίποτα.
Σε συζητήσεις, λέω την γνώμη μου, καταλαβαίνω, αν μπορεί το μυαλό μου, την γνώμη των άλλων, και είμαι ευγνώμων για την συζήτηση αν και εγώ και οι συνομιλητές εμπλουτίσουμε τις γνώσεις, ιδέες και γνώμες μας άσχετα αν συμφωνούμε σε κάτι συγκεκριμένο ή όχι.
Στην περίπτωση των σχολίων μας δεν αντιλήφθηκα, σε κανένα σημείο, μια τέτοια προδιάθεση ή προσπάθεια.
Μου έχεις δημιουργήσει πάντως απορίες.
Μια απορία είναι το αν αντιλαμβάνεσαι ή όχι το κατά πόσο ο τόνος και τα επιχειρήματά σου εικονογραφούν επακριβώς την ουσία του μύθου του Αισώπου για την Αλεπού και τα σταφύλια. Τείνω να δώσω την απάντηση ότι δεν σοβαρολογείς, αλλά ψαρεύεις να με ψαρώσεις, πονηρέ :-)
Ιδίως το παλιό κόλπο με την εντελώς άσχετη αναφορά στην Αγγλία, και στις 10 δημοσιευμένες γνώμες μιας απόχρωσης χωρίς αναφορά στις άλλες 10 δημοσιευμένες γνώμες της άλλης απόχρωσης για την χώρα που όλοι λατρεύουν να μισούν. Ιδίως εκείνοι που δεν τα κατάφεραν εκεί.
Είμαστε όλοι Αμερικανοί, Χριστάκη. Αμερικανοί με παύλα, και προ της παύλας την αληθινή χώρα καταγωγής μας, είτε φτάσαμε εκεί με το Mayflower είτε χτες με αεροπλάνο. Οι μόνοι πραγματικοί Αμερικανοί δεν λέγονται Αμερικανοί γιατί κατά τα 15.000 χρόνια τους η Γη τους δεν λεγόταν Αμερική. Εμείς είμαστε οι Αμερικανοί, όσοι ονειρευτήκαμε την Αμερική και όσοι μείναμε να την χτίσουμε και όσοι την ονειρευόμαστε μέσα μας κι ας μην έχουμε πάει εκεί ποτέ.
Έγινε από ανθρώπους που έφυγαν από χώρες όπως η Αγγλία και η Ελλάδα, για διαφορετικούς βέβαια λόγους από την κάθε χώρα.
Αλλά με ένα όνειρο.
Σου εύχομαι μια μέρα να το ονειρευτείς, χωρίς μίσος, χωρίς διαγωνισμούς του ποιος θα κατουρήσει μακρύτερα, γιατί ένα τέτοιο όνειρο μένει μέσα σου μετά, είτε ζεις στην Ελλάδα και την βοηθάς να ξαναχτιστεί, είτε στα βουνά της Ιταλίας, πηγαίνοντας δίπλα στο κοτέτσι για αυγά και παρακάτω για τυρί και κρέας νωπό.
Αγαπητέ thinks,
Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ απ' όσα γράφεις εδώ (δεν διαβάζω το blog σου) είσαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το σημερινό αγγλοσαξωνικό μοντέλο είναι καταπληκτικό και πρέπει όλοι να το μιμηθούν. Αυτό προσπαθείς να πείσεις και τους άλλους. Είτε συνειδητά το κάνεις, είτε υποσυνείδητα.
Σε αυτή τη θέση διαφωνώ.
Βέβαια, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί πριν από δύο χρόνια και εγώ το ίδιο πίστευα. Όμως τελευταία διαβάζω όσα μπορώ για να καταλάβω τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο σήμερα.
Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι τα τελευταία 30 χρόνια αργά αλλά σταθερά έχει χαλάσει τρομακτικά η κατάσταση και δεν έχει καμιά σχέση με την φαντασίωση της καλοκουρδισμένης αγγλοσαξωνικής μηχανής που έχεις εσύ και πολλοί άλλοι. Παραπάνω έδωσα κάποια ελάχιστα λινκς. Να δώσω ακόμη ένα όπου φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορά μεταξύ 1950-1980 και 1980-2010:
The Limping Middle Class
Δες απλώς το διάγραμμα πάνω αριστερά.
Το χειρότερο είναι ότι δεν διαφαίνεται ελπίδα αντιστροφής της πορείας αυτής.
Να σημειώσω ότι δεν έχω καμιά σχέση με σοσιαλισμό και μάλιστα το θεωρώ απάνθρωπο και αποτυχημένο σύστημα που δεν με ενδιαφέρει.
Οι ΗΠΑ καπιταλισμό είχαν από το 1950 ως το 1980, καπιταλισμό έχουν και τώρα. Όμως λίγα έχουν μείνει τα ίδια. Οι παράμετροι έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Τα λινκ που έδωσα στη σελίδα αυτή είναι όλα από αντικειμενικά ΜΜΕ (NYTimes, ABC). Δεν με ενδιαφέρουν οι ψωνάρες και οι συνομοσιολόγοι.
Αν τα ρίξεις μια ματιά θα δες ότι τα θέματα που διαπραγματεύονται είναι πάρα πολύ σοβαρά και θα καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας στα επόμενα χρόνια. Σε όλα αυτά η Ελλάδα είναι μια μικρή υποσημείωση.
Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς διαφωνείς. Λένε ψέματα τα λινκ που έδωσα; Σου φαίνονται ασήμαντα τα θέματα; Είναι ασήμαντο ότι πεινάει ένα στα τέσσερα παιδιά στις ΗΠΑ; Είναι μήπως ψέμα του ABC News; Αν ναι, πες μου ποια πηγή είναι η σωστή. Ή μήπως νομίζεις ότι αυτό το ζήτημα είναι "θέμα οπτικής γωνίας";
Αν κατά τη γνώμη σου αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι όλα πάνε καλά ... μάλλον δεν το έχεις ψάξει καθόλου το θέμα.
Αγαπητέ Χριστάκη,
Σωστή η παρατήρησή σου αλλά με λανθασμένο συμπέρασμα. Από 17 χρονών μεταξύ Αγγλίας και ΗΠΑ έχω γαλουχηθεί στις Αγγλοσαξονικές κοινωνίες και τρόπους του φέρεσθε και σκέπτεστε, οπότε ο νους μου συμπεριφέρεται έτσι, αλλά, ουδέποτε πρεσβεύω ότι η Αγγλοσαξονική κοινωνία είναι καλύτερη οποιασδήποτε άλλης. Μάλιστα καταλαβαίνω και αγαπώ και την Γαλλική, αλλά περισσότερο απ’ όλες καταλαβαίνω, θα ήθελα να πιστεύω, και αγαπώ την πατρίδα μου την Ελλάδα.
Τουναντίον μάλιστα –όχι μόνο ουδέποτε έχω πει, ή πιστεύω, πως οποιαδήποτε κοινωνία και τρόπος σκέψης είναι καλύτερη ή καλύτερος, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν μαθήματα σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, άλλα προς αποφυγήν, άλλα όχι.
Όμως επίσης πιστεύω και στην Δαρβινική εξέλιξη και την υπερίσχυση του ισχυρότερου, και ότι μόνο στα χέρια σου και στο μυαλό σου μπορείς να βασίζεσαι. Πιστεύω ότι η ουτοπία του Σοσιαλισμού ή του Κομμουνισμού είναι εκτός της ανθρώπινης φύσης, για αυτό και έχουν αποτύχει, και ότι ο καπιταλισμός μας αρέσει δεν μας αρέσει είναι η ανθρώπινη φύση.
Όμως, πέρα από αυτά ποτέ δεν απαντώ σε μια παρατήρηση με μια αντιπαρατήρηση, διότι έτσι η αρχική παρατήρηση μένει αναπάντητη, και η αντιπαρατήρηση δεν είναι παρά μια άμυνα δια επιθέσεως. Για μένα αυτός ο τρόπος συζήτησης είναι αδιάφορος και ποτέ δεν φέρνει αποτέλεσμα.
Παράδειγμα η δισδιάστατη αντιμετώπιση των Σουηδών φίλων μου όπου απλά προέβαλες τον δικό σου χαρακτήρα, ή την δική σου εμπειρία από την Ελληνική κοινωνία σε εκείνους, και επίσης πρότεινες συμπεράσματα για τον Πατρινό χωρίς να κάνεις ένα βήμα πίσω να αναρωτηθείς αν τον έχω γνωρίσει εγώ πρόσωπο με πρόσωπο, αν τον έχω συζητήσει ή όχι.
Τα παραπάνω, εθελοντικά, σαν ένα παράθυρο προς τα μένα, μια που δεν με έχεις διαβάσει και φαντάστηκα ότι ίσως θα ήταν σωστό να …ανοίξω αυτό το παράθυρο.
Όσο για τις ΗΠΑ, αυτό που παρέλειψες να πεις ότι το Όνειρο όχι μόνο υπάρχει, αλλά είναι και πραγματικά εφικτό σε κάθε έναν από τους υποφέροντες κατά τα λινκ σου. Υπάρχει τέτοιο όνειρο στην Ελλάδα, ή απλά η δυνατότητα πραγματοποίησής του, ή είναι οι κάτοικοι απασχολημένοι στο να αποδίδουν ευθύνες μακριά από τους εαυτούς τους και να δείχνουν αλλού στα προβλήματα άλλων κοινωνιών αντί να κοιτάζουν την κατάντια της δικής τους κοινωνίας, την οποία εκείνοι οι ίδιοι την έφεραν σ’ αυτό σημείο με εγωισμό, εγωκεντρισμό και ωχαδελφισμό –και τώρα τους φταίνε εκείνοιο τους οποίους οι ίδιοι εξέλεξαν –και εκλέγουν;
Μάλλον δεν θα έριξες ούτε μια ματιά στα λινκ που έβαλα. Κρίμα, γιατί έχουν πολύ σημαντικά θέματα που εμένα τουλάχιστον με φοβίζουν βαθύτατα. Ότι δηλαδή και στην Ελλάδα τα παιδιά μου ή τα εγγόνια μου ή οι συγγενείς μου ή οι φίλοι μου έτσι θα καταντήσουν: πείνα, εγκληματικότητα, ανισότητες, μηδέν προοπτικές.
Αν πάλι τα διάβασες, και απαντάς ότι ένα στα τέσσερα παιδιά στις ΗΠΑ πεινάνε αλλά δεν έχει σημασία γιατί έχουν το American Dream ... ... ... ε, τότε μάλλον με δουλεύεις. Δεν ξέρω γιατί. Εγώ προσπάθησα να κάνω σοβαρή συζήτηση για σημαντικά θέματα.
xristakis,
εξαιρετικά ενδιαφέρον το λινκ σου,και οι παρομοιώσεις του...
Εδώ ο ιδιοκτήτης της Foxcomm στην Κίνα(κατασκευατής των ωραίων μας iphone/ipod και όλων των ηλεκτρον.θαυμάτων),με 1 εκατομ.σκλάβους,σόρυ,εργζόμενους ήθελα να πω,απηύδησε με τις εργατικές διεκδικήσεις για πάνω από 1 δολάριο την ημέρα και την εμμονή των νέων εργατών του να...αυτοκτονούν,και εξήγγειλε οτι θα τους αντικαταστήσει με 1 εκατομ..ρομπότ!!!
Ο Οργουελ και ο Χάξλευ,σκουντιούνται και λένε "εγώ σας τάλεγα"!
Δεν σκέφτεται ο ηλίθιος,ποιός θα αγοράζει τα προιόντα του αν οι άνθρωποι δεν έχουν δουλειές...
Τα δεινά της μονόπλευρης ευφυίας...
Χριστάκη, δεν το ήξερες αυτό πριν διαβάσεις τα λινκ σου; Ότι στην Ελλάδα, και σε όλο τον κόσμο, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, κι εμείς, θα καταντήσουμε στην πείνα, εγκληματικότητα, ανισότητες, μηδέν προοπτικές; Και μήπως η πείνα, η εγκληματικότητα, οι ανισότητες και οι μηδέν προοπτικές δεν έχουν πάει χέρι με χέρι με την ανθρωπότητα από πριν βγει από τις σπηλιές; Τώρα το έμαθες; Διάβασες επίσης τα λινκ που λένε ότι η πείνα, η εγκληματικότητα, οι ανισότητες και οι μηδέν προοπτικές δημιούργησαν προοπτικές, τέχνη, ποίηση, συναδελφικότητα, επιτυχία, απελευθέρωση…
Τόσα χρόνια που αγοράζουμε τα πάντα made in Taiwan, Malaysia, Korea, China, δεν ξέραμε πως κατασκευαζόντουσαν από ποιους και με τι συνθήκες και μισθούς, αν τους πεις μισθούς; Στα λινκ το διαβάσαμε τώρα, το πως ήρθαν σε ύπαρξη τα παιγνίδια με τα οποία παίζουμε και η οθόνη στην οποία με διαβάζεις την οποία αγόρασες 10.000% παραπάνω από όσο κόστισε η κατασκευή της (το ποσοστό δεν υπερβάλει, είναι αληθινό);
Το ένα πράγμα χειρότερο από την υποκρισία είναι το κλείσιμο των ματιών και το άνοιγμά τους μόνο όταν είναι cool να δείχνουμε ότι τα έχουμε ανοιχτά.
Αυτό που μπορούσα να κάνω, το κάνω, και προετοιμάζω τον γιό μου να μπει σ’ αυτό το μέλλον, από το 1990. Όπως λέμε εκεί που μεγάλωσε, just get it done, but don’t forget who you are.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το μέλλον είναι και παρελθόν, και ότι το μόνο που έχουμε για να αντιπαραθέσουμε στην πορεία που φαίνεται σαν αναπόφευκτη είναι η δυνατότητα του Ονείρου. Για όσους μπορούν να ονειρευτούν με τα μάτια ανοιχτά.
Όσο για το πώς πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τα’ αδέλφια μας κάθε ράτσας, κοινωνίας και στάθμης, αυτό είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας, και, όπως διδάσκει και ο Ιουδαϊσμός, την βοήθεια σε εκείνον που την χρειάζεται πρέπει να την δώσεις στο χέρι του από πίσω, χωρίς εκείνος ή κανένας άλλος να καταλάβει ποιός την έδωσε. Διαφορετικά δεν θα ήταν βοήθεια αλλά self-serving arrogance.
Όπως είπα και παραπάνω, σου εύχομαι να μπορέσεις να ονειρευτής. Γιατί χωρίς όνειρα το μέλλον σου θα είναι ακριβώς αυτό που διαβάζεις στα λινκ…
Μόνο τα τελευταία 2 χρόνια ασχολήθηκα με τι συμβαίνει στις διάφορες οικονομίες και ακόμη δεν γνωρίζω πολλά. Μόλις πρόσφατα έμαθα ότι στις ΗΠΑ από το 1980-2010 ουσιαστικά δεν αυξήθηκαν οι μισθοί αν και αυξήθηκε τρομερά η παραγωγικότητα. Τα δεδομένα για την πείνα δεν τα φανταζόμουν καν.
Έχω πια γνώμη για τις αιτίες. Δεν πρόκειται για φυσικό νόμο, δαρβινισμό ή αναπόφευκτο γεγονός. Είναι καθαρά κρατικές αποφάσεις, κυρίως των ΗΠΑ και μετά των υπολοίπων.
Τις βοηθάνε ο τεράστιος ατομικισμός, η απύθμενη απληστία και η συνεχής προπαγάνδα. Και η πεποίθηση ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι αξιοκρατικές και οι άνθρωποι παίρνουν αυτό που τους αξίζει, άρα αν κάποιος δεν τα πάει καλά πρέπει να του φταίει ο εαυτός του και μόνο. Οι απομονωμένοι άνθρωποι εύκολα αδρανοποιούνται.
Πολύ ενδιαφέροντα είναι τα βιβλία της Barbara Ehrenreich:
1. Smile or Die: How Positive Thinking Fooled America and the World,
2. Bait and Switch: The Futile Pursuit of the Corporate Dream,
3. Nickel and Dimed: Undercover in Low-wage USA.
Μια κριτική του παραπάνω βιβλίου από το amazon.co.uk:
As a Britisher who was lucky enough to spend most of my adult life working uneventfully for a single multinational corporation, I found "Bait and Switch" very uncomfortable reading. I was made redundant in 1993, and spent several months experiencing the futility of job searching and networking, while being treated like an undeserving supplicant by the DSS. (Eventually I was condemned to a form of indentured servitude, in which - to go on drawing the miserable pittance of unemployment benefit - I had to work full time, free of charge, for a startup that was kind enough to "employ" me). Reading this book made me realise what a narrow escape my family and I had; it tells of so many educated, hard-working and talented people who lost their jobs for no particular reason, and ended up on the streets. Knowing that there is no real safety net is one thing; but Barbara Ehrenreich drives the reality of it home with example after example. It is truly astonishing that someone of her proven intelligence, culture, and ability was unable to get even the offer of a single proper job in almost a year of dedicated, no-expense-spared searching. But then it is only a week since I read in the British newspapers of an educated, hard-working, delightful young woman who killed herself after being unable to get a single job offer in two years of trying.
"Bait and Switch" is an excellent corrective to anyone who is still naive enough to think that free-market capitalism, as practiced in the USA and Britain today, is "the best of all possible worlds". It highlights the shocking selfishness, narrow-mindedness, and sheer primitive thinking of corporate culture. Apparently this is a world where an appreciation of irony, a slightly unusual choice of clothing, or even what someone called "the stench of academe" - too high a level of education - can make you untouchable, a leper, an unperson. I was strongly reminded of a natural history program I once saw on TV, which described a species of monkey that lives in a cold environment in Japan. We saw the dominant few monkeys sitting comfortably in a hot spring, staying nice and warm, while a few yards away the "loser" monkeys hunched shivering - possibly destined to die of exposure sooner or later. I'll never forget the unconcern with which the privileged monkeys regarded their doomed social inferiors. Ehrenreich noticed a similar uncaring attitude among the corporate haves to the have-nots reduced to the futile pursuit of jobs, or taking low-paid "survival jobs" in a hopeless attempt to pay the bills. She describes the case of one woman who was ostracised and forced out by her colleagues after she unwillingly admitted to having been treated for cancer, and the utter coldness and lack of loyalty with which supposedly valued employees are suddenly told "Get your things and don't come back tomorrow". Another high-performing woman executive, who had recently received glowing reviews for her work, was suddenly made redundant and, a few years later, was reduced to working for $7 an hour while her credit card debts had mounted to $75,000. When Ehrenreich commented on another woman's remarkable ability to laugh in her appalling circumstances, she replied, "I have no more tears".
Where "Bait and Switch" seems to me incomplete is in its refusal to contemplate improvements or remedies. Maybe that's because the situation is beyond remedy - in which case the world we inhabit is a lot more unpleasant and hopeless than most of us realise.
Squarelogic, το σπάσαμε το ρεκόρ;;;
:-))))
Ελπίζω πάντως να μην σου έσπασα τα νεύρα. Νομίζω ότι τα παραπάνω έχουν ενδιαφέρον.
Εκ πρώτης όψεως δεν έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα. Ουσιαστικά όμως δείχνουν το μέλλον μας, αυτό στο οποίο προσπαθούν να μας μετατρέψουν.
Σίγουρα χρειαζόμαστε αλλαγές. Όμως οι αλλαγές που γίνονται δεν είναι αυτές που θα μας βελτιώσουν, αλλά αυτές που θα μας κάνουν ακόμη χειρότερα.
Αγαπητέ Χριστάκη, κατ’ αρχάς συμφωνώ κατά λέξη με τις δύο τελευταίες παραγράφους του τελευταίου σου σχολίου. Κατά λέξη, ίσως όμως με την διευκρίνιση ότι κατά την γνώμη μου δεν προσπαθεί κανείς να μετατρέψει κανέναν με κάποιο καταχθόνιο σχέδιο, αλλά απλά οι κοινωνίες μας δια της τριβής μετατρέπουν τον εαυτό τους. Λέγεται εξέλιξη. Μόνο που η τωρινή εξέλιξη μας πάει κατά διαόλου.
Επίσης συνειδητοποιώ ότι στην κουβέντα μας υπήρξε μέχρι τώρα μια κακή συνεννόηση για την οποία ήμασταν και οι δύο υπεύθυνοι, αλλά όχι ένοχοι. Παίρναμε πολλά σαν δεδομένα ο ένας για τον άλλον και έτσι μεταφράζαμε τα σχόλιά μας με λανθασμένη βάση. Εγώ φερ’ ειπείν δεν καταλάβαινα γιατί επέμενες τόσο σ’ αυτά τα λινκ, επειδή για μας όλα αυτά είναι γνωστά από δεκαετίες. Αλλά τώρα καταλαβαίνω και σέβομαι ότι εδώ έχουν αρχίσει να γίνονται γνωστά πρόσφατα, άρα και παίρνουν διαφορετική χροιά σε εκείνους που τα αντιλαμβάνονται τώρα για πρώτη φορά.
Αλλά, υπάρχει και μια άλλη σημαντική πτυχή, που θα ήθελα να παρουσιάσω κι αν την έχεις ήδη αναλύσει ζητώ συγγνώμη και πες μου να σταματήσω: Η πτυχή της πραγματικής σύγκρισης. Και η σύγκριση αυτή βασίζεται στο πόσες ώρες πρέπει να δουλέψει κάποιος για να αποκτήσει το ίδιο αγαθό σε διαφορετικές χώρες.
ΠΧ. Με μέσο χαμηλό μισθό 32.000 δολάρια τον χρόνο, και 3 δολάρια το γαλόνι βενζίνη, ένας νέος πρέπει να εργαστεί 2,8 λεπτά της ώρας (168 δευτερόλεπτα) για να βγάλει ένα λίτρο βενζίνης. Ο Έλληνας νέος με 800 Ευρώ τον μήνα πρέπει να εργαστεί 20 λεπτά της ώρας. Δηλαδή η βενζίνη είναι 7,2 φορές πιο ακριβή για το Έλληνα νέο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε τους ίδιους υπολογισμούς για τα πάντα από αυτοκίνητα και διαμερίσματα μέχρι αυγά και χαρτί υγείας.
Το 1990 σαν production coordinator είχα μισθό 32.000 δολάρια τον χρόνο. Ενάμιση χρόνο μετά σαν production manager είχα μισθό 42.000 δολάρια τον χρόνο. Η δουλειά μου των 42.000, 18 χρόνια αργότερα πληρώνει κάπου 48 με 52.000 έναν που έχει σήμερα την θέση και ηλικία που είχα τότε εγώ. Το να ανέβει ο μισθός 17% σε 18 χρόνια, θεωρείται στάσιμο. Το 1995 μπόρεσα από το υπόγειό μου με μπετό και τούβλα και ένα μεταχειρισμένο κομπιούτερ να ξεκινήσω μια εταιρεία “Corporation”, με κόστος 800 δολάρια για τα χαρτιά που βγήκαν σε τρείς μέρες. Τρία χρόνια αργότερα μετέφερα την εταιρία μου σε γραφείο με 4 υπαλλήλους. Τόσο εύκολο. Η εταιρία αυτή με συντηρεί ακόμα, μέσω του internet από ένα χωριό στα βουνά της Ιταλίας.
Ο λόγος που σου παραθέτω αυτά τα στοιχεία είναι για να σου προτείνω ότι οι λέξεις που διαβάζεις σε αναφορές και δημοσιεύματα, αν και ως επί τω πλείστον αληθείς και ακριβείς, δεν μπορούν να μεταφραστούν σε κοινωνικές πραγματικότητες κατά λέξη. Χρειάζεται κατανόηση της μεγαλύτερης εικόνας. Η δυστυχία του Αμερικανού φερ’ ειπείν είναι να πρέπει να πληρώνει 3 δολάρια το γαλόνι ενώ το 1990 το πλήρωνε 1 δολάριο. Ο έλληνας όμως ακούει ότι ο Αμερικανός περνάει δυσκολίες, και μεταφράζει τη λέξη δυσκολίες με την δική του πραγματικότητα. Στην δική μας πραγματικότητα ένας φίλος μου έκανε 8 μήνες να πάρει άδεια να εξασκήσει ένα επάγγελμα από μαγαζί του, και όταν του δώσαν την άδεια του βάλανε και ένα μεγάλο πρόστιμο γιατί είχε βάλει μηχανήματα στο μαγαζί του πριν βγει η άδεια για α τα χρησιμοποιήσει. Στην Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορούσα να είχα ξεκινήσει την εταιρεία που έστειλε και τον γιό μου Πανεπιστήμιο και μας τρέφει ακόμα και θα έπρεπε να εργάζομαι 3 δουλειές και να μην τα βγάζω πέρα.
Παγκόσμια τα πάντα εξισώνονται σιγά σιγά, και ο Αμερικανός σε κάμποσο καιρό θα βρεθεί κοντύτερα στην πραγματικότητα του Ευρωπαίου. Τα [ράγματα δεν πάνε καλά πουθενά στον πλανήτη, με την Ελλάδα να …πρωτοπορεί, δυστυχώς…
Πως πάει το ρεκορ, Squarelogic?
Το 2003 ο γιός μου με είχε ρωτήσει, μπαμπά, πότε θα τελειώσει ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, και του είχα απαντήσει, παιδί μου, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας θα τελειώσει όταν πληρώνουμε την βενζίνη όσο ακριβά όσο οι Ευρωπαίοι.
thinks,
καλά πάμε!
Γιατί έδωσες αυτή την απάντηση στον Κώστα αφού υποτίθεται οτι ο βαθυτερος λόγος των επεμβάσεων των ΗΠΑ στην Μ.Ανατολή είναι για να διασφαλίζει φτηνή πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές?
χριστάκη,
εμείς ήμασταν στο άλλο άκρο...όποιος δεν είχε καθόλου δεξιότητες που να τον έκαναν ελκυστικό στον ιδιωτ.τομέα ή/και την όρεξη να δουλέψει το παραπάνω που αυτός απαιτεί,μέσα απ το πελατειακό σύστημα των πολιτικών,εξασφάλιζε αργομισθία στο Δημόσιο.
Προχθές είχα μια ηχηρή διαφωνία με εναν φίλο,που υπερασπιζόταν αυτό το μοντέλο λέγοντας οτι υπήρχε η έννοια του "ελέους'.
Η ένσταση μου είναι μια κοινωνία μπορεί να δείξει τέτοιο 'ελεος" σε ένα πεπερασμένο αριθμό ατόμων που όντως στερούνται κάποιων δεξιοτήτων(πχ.κοινωνικές),ενώ μπορεί να διαθέτους άλλες,αλλά σε καμία περίπτωση να φτάνει να πληρώνει τζάμπα το 30% του δυναμικού της,και μάλιστα,πολλοί εξ αυτών να θεωρούν κεκτημένο την χρυσοπληρωμένη(απ τους φόρους των άλλων και ...δανεικά)αργομισθία!
Αγαπητέ μου Squarelogic, η γνώμη μου είναι ότι ο βαθύτερος λόγος των επεμβάσεων στην Μέση Ανατολή, είναι για να διασφαλίζει τον έλεγχο των τιμών και της ποσότητας άντλησης σε χέρια δυτικά. Αυτή η γνώμη είναι κοινή μεταξύ μεγάλης πλειοψηφίας και Αμερικανών και άλλων δυτικών. Μια γελοιογραφία πριν δέκα χρόνια μάλιστα σε μεγάλη γνωστή εφημερίδα είχε δείξει δύο πεζοναύτες στην έρημο να αναρωτιούνται «πως βρέθηκε το πετρέλαιό μας κάτω από την άμμο τους;!;»
Αυτό προς αποφυγήν επανάληψης της κρίσης του 1973. Και δεν είμαι σίγουρος ότι ο κοινωνικός αναβρασμός τώρα παντού στην Μέση Ανατολή δεν έχει να κάνει τίποτα με όλα αυτά, αν και θεωρώ την CIA ότι δεν έχει το επίπεδο κατανόησης και οργάνωσης και ικανότητας για να κατασκευάσει κάτι τέτοιο.
Ακόμα και τώρα, 3 δολάρια το γαλόνι στις ΗΠΑ με 1.70 Ευρώ το λίτρο στην Ευρώπη πρέπει να φέρνει κατάθλιψη στις πολυεθνικές που βλέπουν ότι το προϊόν τους πουλιέται τόσο φθηνότερα ακόμη στις καταναλωτικές ΗΠΑ. Δεν κοιτάζουν πόσα κερδίζουν από την κατανάλωση, αλλά πόσα χάνουν με φθηνότερες τιμές από αυτές που ισχύουν στην Ευρώπη από τις ίδιες εταιρίες.
Σημ., μια διευκρίνιση στο παραπάνω μου σχόλιο προς τον Χριστάκη: Οι 8 μήνες για άδεια και μετά πρόστιμό έγιναν στην Ελλάδα. Νομίζω η διατύπωσή μου δεν ήταν καθαρή.
Η τιμή της βενζίνης στις ΗΠΑ ανέβηκε κάπου 30% σε δέκα χρόνια 1990-2000, και 100% σε τρία χρόνια από 2001.
σας τρώμε λάχανο!
70% αύξηση σε λίγους μήνες,και με το crude κάτω απ τα 100 δολ/βαρέλι...
Βέβαια, έφτασε στην Καλιφόρνια και κοντά στο $5 για λίγο, σ’ εμάς, στην Ανατολή, Μασαχουσέτη, μέχρι το $4 και μετά έπεσε η τιμή για τις εκλογές του 2004. Αυτό για τις δύο ακτές. Για την μέση ο Καρλ Ρωβ απλά τους είπε ότι αν δεν ψηφίσουν Μπους, οι Δημοκρατικοί θα επιμείνουν στην νομιμότητα των εκτρώσεων, στην stem cell research, και θα αντιτεθούν στην θανατική ποινή, όπου ίσχυε ακόμα. Με τον καιρό έπεσε η τιμή πάλι γύρω στα $3. Εγώ πάντως επιμένω στην απάντηση που είχα δώσει στον γιό μου
:-)
Μην ξεχνάμε ότι και αύριο το πρωί να ανακαλυφθεί μια καινούργια πηγή ενεργείας, όλος ο κόσμος δουλεύει με βενζίνη και πετρέλαιο, και τα μηχανήματα δεν αντικαθιστώνται, ούτε μπορούν όλοι να αγοράσουν την καινούργια μηχανή και αυτοκίνητα, κλπ. Η Υφήλιος είναι δεμένη στα αποθέματα πετρελαίου για πολλές δεκαετίες, και να είχαμε άλλη λύση ήδη, και πάμε για φούντο!
Ο κακομοίρης Κλίντον είχε απελευθερώσει Εθνικά αποθέματα για να κρατήσει την τιμή κάτω. Ο Μπους, αφού ευχαρίστησε τον Αλάχ για την 911, μίλησε προσωπικά και με τον θεό, εφηύρε τον τέλειο τρόπο να ξοδεύει λεφτά και να ανεβάζει τις τιμές και να του λένε και ευχαριστώ: Είναι άκρως απόρρητο μυστικό του πολέμου (το που πάνε τα λεφτά) και φταίει ο Μπιν Λάντεν για την τιμή της βενζίνης.
Δημοσίευση σχολίου