Την ώρα που στις ΗΠΑ ο ανιστόρητος λαός πανηγυρίζει που ο "Obama killed Osama",το blog συνέρχεται απ την...εαρινή του νάρκη εσωστρέφειας και προβληματισμού,και επιμένει ελληνικά, για ν'αποτίσει φόρο τιμής σ'ένα σπάνιο Άνθρωπο,τον τέταρτο κρίκο σε σημαίνουσες 'αποχωρήσεις" τον τελευταίο καιρό(Ρασούλης,Παπάζογλου,Σάντας):
για το γέλιο που απλόχερα μας χάρισε στα παιδικά μας χρόνια,μπολιασμένο πότε με marxικό σουρεαλισμό,και πότε με μια ευδιάκριτη νότα πικρίας,
αλλά και για το τόσο δυσεύρετο Ήθος που επέδειξε σε καιρούς αυτοπροβολής και ανελέητης εξαργύρωσης της όποιας "προσφοράς" ή αναγνωρισιμότητας από "μεγέθη" πολύ μικρότερά του,
ένα τελευταίο standing ovation για τον "Καλό μας Άνθρωπο",τον ανεπανάληπτο Θ.Β.,Κύριο Θανάση Βέγγο,που όπως έξοχα απεφάνθη ο old boy " σήμερα πέθανε, αλλά να γεράσει θα αργήσει πάρα πολύ ακόμα"...
Τετάρτη, Μαΐου 04, 2011
Aντίο Καλέ μας Άνθρωπε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Γι αυτό το δυσεύρετο ήθος που αναφέρεις, συμπαθούσα αυτόν τον άνθρωπο. Ηταν η εικόνα της Ελλάδας, Καραγκιόζης και Αριστοφάνης μαζί, κωμωδία και τραγικότητα. Πιστεύω πράγματι πως τον αγαπούσε όλη η Ελλάδα. Ας τα βρεί τώρα με τον Θεό του. Καλό του ταξίδι.
Ερμηνεύουμε όλοι ρόλους που μας έχουν αποδωθεί, κατά καιρούς ρόλους που ευελπιστούμε. Εν μέσω τόσων "κυρίων", ηθοποιών του θιάσου "Η Ελλάς ", θα τον τιμήσω προσφωνόντας τον απλά Θανάση γιατί ποτέ δεν μας έπαιξε. Ο ήχος της Ελλάδας ίσως είναι ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης, η ψυχή της ψοροκώσταινας σίγουρα ο Βέγγος.
Δημοσίευση σχολίου