Μουσική: Soulsavers with Mark Lanegan
Εικόνες: πίνακες του Edward Hopper
(και ο τελευταίος του David Hockney)
Πάντρεμα: Squarelogic
when you have no one
no one can hurt you
in the corners
there is light
that is good for you
and behind you
I have warned you
there are awful things
will you miss me
when I burn
and will you eye me
with a longing
it is longing
that I feel
to be missed or to be real
when you have noone
no one can hurt you
will you miss me
when I burn
and will you close
the others eyes
it would be such a favour
if you would blind em
there is absence
there is light
there are woes
healed and bound
will you miss me
when I turn around
when you have no one
no one can hurt you
Τετάρτη, Νοεμβρίου 18, 2009
Will you miss me when I burn....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Τι μελαγχολικό.......
Καλησπέρα
Ναι,για μοναχικές χειμωνιάτικες νύχτες,μ'ενα καλό κρασί ή ουίσκυ στο ποτήρι να βοηθά στα reflections...
Οι πίνακες του Hopper έχουν την οπτική γωνία ενός κάμεραμαν που ίσως έχει να κάνει με την αγάπη του για το σινεμά, ίσως εξωτερικεύει μια αίσθηση απόρριψης που συχνά μετουσιώνεται και μπορεί να εκληφθεί ως μοναχικότητα και μελαγχολία, χωρίς αυτή να είναι απαραίτητα η σωστή ερμηνεία.
Το εν προκειμένω αριστούργημα όμως είναι η παντρειά τους με το "will you.." το οποίο φίλε πρέπει να δουν οι Soulsavers αλλά και οι απόγονοι του Ηopper. Ο καθένας θα νιώσει μέσα από τα βιώματά του κάτι διαφορετικό: την μεταφυσική αβεβαιότητα, την συχνή ασυμβατότητα του νου με την καθημερινότητα που το περιβάλλει και όσο για εμένα, μια ακόμη ματιά στον πλούσιο, όμορφο ψυχικό κόσμο ενός παιδικού φίλου που έχω τόσο στερηθεί.
Φίλε Χρόνη,
τα ζεστά σου λόγια η καλύτερη ανταμοιβή μου...
...και γω το ανέβασα με πολύ ενθουσιασμό!
Έγραψες ουίσκι, και θυμήθηκα στη Γλασκώβη που ήθελα σώνει και καλά να δοκιμάσω malt δικό τους, το καλύτερο,
και όταν ήπια δύο γουλιές, κόντεψα να μείνω.......
Ούτε το όνομα δεν θυμάμαι, 20 ετών.... δεν είναι για γυναίκες αυτά.
:-)
Και να πω ότι οι πίνακες είναι πράγματι πολύ όμορφοι, μου φέρνουν retro διάθεση και να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα τον καλλιτέχνη.
Yπέροχοι οι πίνακες, νοσταλγικό το τραγούδι, εκπληκτικό το πάντρεμα!
To τραγούδι δένει φανταστικά με το ύφος των πινάκων, λες και έχει γραφτεί για να καταδείξει τη μοναξιά που μοιάζει να είναι κεντρικό θέμα τους. Δεν ξέρω αν τους τοποθέτησες με συγκεκριμένη σειρά, όμως μοιάζει να έχουν συνέχεια και να διηγούνται μια ιστορία. Αυτοί και το τραγούδι μαζί!
Να το επαναλάβεις το εγχείρημα, είναι εξαιρετικά επιτυχημένο!!!
ΥΓ. "when you have no one, no one can hurt you" (Το μότο - και η ιστορία - της ζωής μου...).
Ναι είναι με συκεκριμένη σειρά ώστε να δένουν με το feeling του τραγουδιού...μ'αρέσουν αυτά,είναι το παλιό μου ταλέντο που σκάρωνα(με πολύωρη προσπάθεια..)κασέτες-δημιουργίες για φίλους/ες.Και θυμάσαι ότι εκεί δεν είχε delete,το παραμικρό λάθος σήμαινε οτι ξεκίναγες απ την αρχή.
Θα μου άρεσε να το επαναλάβω αλλά θέλει χρόνο,το σωστό υλικό(πίνακες που να δένουν/τραγούδι) και πολλή υπομονή!
Mας έκανες μεγάλη "ζημιά", square...Την επόμενη φορά να μας το φέρεις με τρόπο, μη πάθουμε τίποτα! Περιττό να σου πω ότι το έχω λιώσει το βιντεάκι...Δε γράφω τίποτε άλλο γιατί τα κομπλιμέντα δεν είναι το φόρτε μου...(κάτι ξέρει και η gatti!).
ΥΓ
Για εκείνο που λέγαμε, στο προφίλ μου έχω συντεταγμένες...
:))))
Να σε συγχαρώ φίλε μου για το ωραίο πάντρεμα ήχου και φωτογραφίας. Τους πίνακες και θεματολογία του Hopper δεν τα γνώριζα, και η πρώτη αυτή έκθεση ήταν για μένα ένα μάθημα. Το άλλο μάθημα, εκείνο της της μοναξιάς ειναι κάτι που γνωρίζω καλά. Και όσοι το πιάνουν, τους κατανοώ απόλυτα. Το αντίδοτο είναι διαφορετικό για όλους μας. Για μένα αρκεί να περιδιαβαίνω την μπλογγόσφαιρα, και τον κόσμο, και να βλέπω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με πραγματικές ευαισθησίες σαν τις δικές σου. Ο χρόνος που έφαγες για να φτιάξεις το βίντεο, αντανακλά και την ψυχοσύνθέσή του. Τις ευχές μου.
Που χάθηκες square;
Πέρασα για μια καλησπέρα
:-)
Βασσια,
η αλήθεια είναι ότι 'χάθηκα" λίγο ξαφνικά (και για μένα).Λίγο η γενική απογοήτευση για όσα συμβαίνουν γύρω μας,λίγο η έλλειψη χρόνου ανευ διακοπών,δεν έβρισκα το ψυχικό σθένος να τελειώσω τουλάχιστον 2-3 αναρτήσεις που έχω ημιτελείς.Ακόμα και η οργή,που συχνά πυροδοτεί τα πιο δυνατά κείμενα,κι αυτή αφοπλίστηκε απ την αίσθηση της ματαιότητας...θα επανέλθω όμως...thanks for passing by!
Δημοσίευση σχολίου