Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 29, 2008

Meeting Madonna A.E.....


Όταν η ζωηρούλα Madonna Louise Ciccone πρωτοεμφανίστηκε στην ποπ σκηνή θάμουν περίπου 15 ετών.Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι "της γενιάς μου",υπό την έννοια οτι ανήκω στη γενιά που βίωσε ολόκληρη την πορεία της μέχρι το θρόνο της 'βασίλισσας της ποπ".
Τότε όμως ο νεαρός square μάζευε το χαρτζηλίκι του για ν'αγοράσει βινύλια των U2,Simple Minds,Cure και R.E.M στα πρώτα τους βήματα,συχνά μέσα από ανεπίσημα κανάλια "ο γνωστός του γνωστού" που έφερναν πολύ νωρίτερα τους δίσκους απο Λονδίνο(και σε βινύλιο βαρύτερης κοπής και μεγαλύτερης ανθεκτικότητας) και άρα η (un)like a virgin Madonna ταυτοποιήθηκε ως μια ακόμα "ελαφρή" τραγουδίστρια που θα έκανε πορεία διάττοντος αστέρα.
Σε αυτό με διέψευσε η κ.Τσικόνε,αφού η επιμονή της στην πρώτη γραμμή του μουσικού είδους που υπηρετεί επί 1/4 του αιώνα,η συνεχής επανεφεύρεση της περσόνας της,η διάνθιση της μουσικής της με τα ρεύματα των καιρών,ακόμα και η (αυτοαναφορική) στιχουργική της ωρίμανση την καθιέρωσε δικαίως στο θρόνο της "Βασίλισσας της ποπ".
Έπρεπε όμως να φτάσει στα 47 για να γράψει στίχους όπως
It's funny
I spent my whole life
wanting to be talked about

I did it
Just about everything
To see my name in lights

Was it all worth it
And how did I earn it

Nobody's perfect
I guess I deserve it

Το Confessions on the dance floor(απ'οπου και οι στίχοι) μ'εκανε να καταπιώ τα απαξιωτικά λόγια που ίσως είχα πει γι'αυτήν.Έκπληκτοι,φίλοι που ξέρουν και εκτιμούν τα μουσικά μου γούστα με άκουσαν να παραδέχομαι οτι σαν χορευτικός δίσκος ήταν απλά ακαταμάχητος!
Αρκετές φορές ανέλαβε να ανυψώσει τα κέφια μου όταν η διάθεση σερνόταν στο πάτωμα.
Παρά ταύτα δεν έσπευσα να προμηθευτώ εισιτήριο για την συναυλία της,έχοντας αρχίσει τα τελευταία χρόνια να αμφισβητώ την ικανοποίηση που παίρνει κανείς απ τις live εμφανίσεις μπαγιάτικων ειδώλων που έρχονται εδώ για μια καθυστερημένη εξαργύρωση της παρελθούσης φήμης τους,πόσο μάλλον για μια σταρ με την οποία ουδέποτε ταυτίστηκα.
Κατά περίεργη σύμπτωση όμως το Σάββατο το πρωί έγινα αποδέκτης 2 προσκλήσεων-τιμής ένεκεν γι'αυτόν που μου τις έδωσε,και είπα να μην επαναλάβω το λαθος να μετανιώνω για πράγματα που δεν έκανα.
Κάπως έτσι βρέθηκα το Σαββατοβραδο στο κατάμεστο ΟΑΚΑ,παρατηρώντας πρόσωπα και στυλ των ανθρώπων που επέλεξαν ν'αγοράσουν τα πανάκριβα εισιτήρια.Μέσος όρος ηλικίας τα 35-40, πολλές γυναικοπαρέες για τις οποίες η "γάτα" Μαντόννα που κατάφερε ν'αναρριχηθεί στην κορυφή του σταρ-σύστεμ μπορεί ν'αποτελεί ένα είδος φεμινιστικού ειδώλου,οι γνωστοί κοσμικοί που δεν μπορούν να λείψουν από τέτοια events κλπ.Προσδοκώ τουλάχιστον ενα ευχάριστο υπερθέαμα αλλά δεν εχω κάνει το homework μου:αγνοώ την κυκλοφορία και νέου άλμπουμ υπό τον τίτλο Hard Candy στο οποίο η Μαντόνα έχει παραδώσει τα ηνία της παραγωγής σε διάφορους μαύρους "καλλιτέχνες" με αποτέλεσμα κυριαρχία του κτηνώδους μπάσου,διακοπή της ροής της μουσικής απ τους "ηρωισμούς" της κονσόλας,και φυσικά προβολή κατ'απόλυτη προτεραιότητα του φρεσκότερου πονήματος σε βάρος του πιο γνώριμου στο κοινό υλικού της.
Φυσικά,απόλυτα επαγγελματικά στημένο σόου, απίστευτα καλογυμνασμένο σώμα,ενέργεια δεκαθλήτριας,εκτενής συνοδεία καλοκουρδισμένων χορευτών,ρουμάνικα βιολιά σε 2-3 κομμάτια,ειρωνική αποδόμηση(λεκτική και θεατρική) των προηγούμενων περσόνων της στο She is not me,αλλά και απλά τυπική προσπάθεια δημιουργίας επαφής με το αμήχανο απ τον τρόπο εκτέλεσης και των γνωστών κομματιών κοινό,εκβιαστική αυτοεπιβεβαίωση(is this the best fuckin show you've ever been?),εκνευρισμός όταν το κοινό δεν γνώριζε καλά τα λόγια(sing you motherfuckers!!!),και ,στην προγραμματισμένη ώρα,2 ώρες ακριβώς μετά την έναρξη,ξαφνικά game over στις οθόνες,η Βασίλισσα αποχώρησε δίχως να χαιρετήσει τους ανάξιους υπηκόους της,ενδύθηκε την λευκή της γούνα και κατευθύνθηκε στο τζιπ-λιμουζίνα που ήδη είχε μπει στο στάδιο στο πλαι της σκηνής.
Τι έμεινε απ'όλο αυτό?
Το πολιτικό της μήνυμα υπέρ του Ομπάμα με την προβολή ενός βίντεο με καταιγιστική διαδοχή εικόνων που δημιουργούσαν τους επιθυμητούς συνειρμούς(Μακέην=Χίτλερ ή Μουλάδες,Ομπάμα=Γκάντι)υπό τους ήχους 'τικ-τακ" και το ρεφραίν" get stupid"-γενναία αλήθεια πολιτική πράξη που δεν θα μείνει προφανώς δίχως κόστος...

Η μέχρι στιγμης κερδισμένη προσωπική της μάχη με το Χρόνο,μια πρόσκαιρη όμως επικράτηση όπως όλοι γνωρίζουμε.Στα 50 της,η Μαντόνα έχει όλα τα φόντα ν'αντισταθεί καλύτερα απ τους περισσότερους ανθρώπους.Θα πρέπει όμως να έχει αντιληφθεί οτι σε κάποια απ τις επόμενες 'αυτοανακαλύψεις" της δεν μπορεί παρά να κάνει ενα άνοιγμα και στη δική της ανθρώπινη διάσταση,τόσο αναφορικά με τη δική της φθορά όσο και με την επιδίωξη πραγματικής επαφής με το κοινό της,που ίσως και να μην είναι μόνο παθητικοί καταναλωτές μιας ψυχρά καλοστημένης παράστασης.

Ψυχική ανάταση πάντως δεν έμεινε,το συναίσθημα δεν αγγίχθηκε,δεν αισθάνθηκα ότι είχα λάβει μέρος σε κάτι σημαντικό και ιδιαίτερο.Η σύγκριση με το μεγαλείο και την απλότητα του θρυλικού Solomon Burke πέρσι στο Ηρώδειο πχ.ήταν καταλυτική.

Η Μαντόννα είναι πάνω απ'όλα μια πανέξυπνη businesswoman:CEO μιας εταιρείας με αποκλειστικο προιόν την ίδια και την εικόνα της,συνεργάζεται πάντα με τους πιο hot παραγωγούς,production managers,χορευτές,μουσικούς με απώτερο σκοπό την μεγιστοποίηση των κερδών της πλανητικής μπίζνας της,και την αποθέωση της ίδιας.Το λέει και η ίδια ανοιχτά στους στίχους της...αλλά τόση σπατάλη ενέργειας,κόπου,χρήματος για να κορεστεί προσωρινά μια απύθμενη ανασφάλεια/εγωπάθεια?
You're so vain...
Δε νομίζω...Madonna Α.Ε. δεν με κερδισες ούτε και τώρα...

23 σχόλια:

gatti είπε...

Πάνω κάτω τα ίδια συναισθήματα έχουμε για την Μαντόνα. Κι εγώ όταν την πρωτάκουσα πίστεψα πως θα είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά διαψεύστηκα οικτρά. Πλέον και μόνο η πορεία της μέσα στο χρόνο φτάνει για να την σέβομαι. Δεν μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα, υπήρξαν εποχές που με ενόχλησε αφάνταστα, ωστόσο αντίθετα με σένα στα παλιά μου βινύλια έχω και δύο δικούς της δίσκους. Τον πρώτο που έβγαλε και ούτε θυμάμαι πια ποιος είναι ο δεύτερος.

Για τη συναυλία το ρεπορτάζ σου ήταν πολύ κατατοπιστικό. Πάνω κάτω αυτό που όλοι περίμεναν, αυτό έδειξε η Μαντόνα. Τον απίστευτο επαγγελματισμό της και την φοβερή ενέργειά της, καθώς δεν θυμάμαι να υπήρξε εποχή που να επαινέθηκε για την φωνή της. Το άκουσα και από άλλους πως ήταν πολύ δυνατά τα μπάσα όπως και ότι πολλά από τα τραγούδια που έπαιξε είχαν διαφορετικά ακούσματα από αυτά με τα οποία τα γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Κακώς δεν τραγούδησε περισσότερα από τα παλιά της τραγούδια που όλοι τα γνώρισαν καλύτερα, ωστόσο κάπου είναι λογικό όταν σετάρει μια λίστα τραγουδιών, συνολικά για όλες τις συναυλίες που θα δώσει, θα ρίξει το βάρος στον πλέον πρόσφατο δίσκο της.

Διάβασα πάντως ότι ήταν τόσο τέλεια η συναυλία της και ανέβασε τόσο πολύ τα στάνταρντς που πολύς κόσμος θα δυσκολευτεί από εδώ και πέρα να παρακολουθήσει συναυλίες καθώς η σύγκριση θα είναι συντριπτική.

Εννοείται, βέβαια, για συναυλίες του είδους που τραγουδά η Μαντόνα γιατί για τις άλλες αρκεί το συναίσθημα για να υπερκαλύψει τις - όποιες - ατέλειες.

Προφανώς δεν σε κέρδισε γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να σε κερδίσει! :)

vasikos metoxos είπε...

Καλά έκανες και πήγες αφού βρήκες τρόπο χωρίς να στηθείς στην ουρά για ένα εισιτήριο. Παρότι δεν είναι του γούστου μας αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση σταρ.
Προφανώς και δεν μπορεί να μας κερδίσει τώρα πια. Για τη γενιά μας αποτελεί για κάποιους είδωλο και για μας τους άλλους μία πεταλουδίτσα που λικνιζόταν ηδυπαθώς πάνω στο μπαστούνι του μικροφώνου προσπαθώντας να το φέρει σε οργασμό.

Ο άλλος είπε...

Φίλε μου ποιό συναίσθημα; Οι Μαντόνες ΑΕ, δυστυχώς ακόμη και τότε που επενδύουν στο συναίσθημα είναι για να πάει καλά η ΑΕ. Το συναίσθημα είναι καθαρά δικό σου θέμα. Και εσωτερικών επενδύσεων. Πολύ καλό το ποστ. Δεν πήγα στην κυρία αλλά απ όσα μου διηγήθηκαν γι αυτή και τους...υπηκόους έτσι ήταν τα πράγματα. Και με ολίγη πολιτική ανησυχία για να λέμε πως δεν είναι όλα εμπόριο

Ανώνυμος είπε...

Έφα square:

Όταν η ζωηρούλα Madonna Louise Ciccone πρωτοεμφανίστηκε στην ποπ σκηνή θάμουν περίπου 15 ετών.

Καλά η Μαντόνα πόσο είναι? Σαν την Ακρόπολη (δεν εννοώ την εφημερίδα, αυτή είναι πάνω-κάτω μια κατοστάρα, αλλά την άλλη, την κανονική, απέναντι από το "Διόνυσο" :-ppppp).


Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι "της γενιάς μου",υπό την έννοια οτι ανήκω στη γενιά που βίωσε ολόκληρη την πορεία της μέχρι το θρόνο της 'βασίλισσας της ποπ".


Kαλά, και για τον Όμηρο τα ίδια έλεγες όταν πρωτοεμφανίστηκε.


Το Confessions on the dance floor(απ'οπου και οι στίχοι) μ'εκανε να καταπιώ τα απαξιωτικά λόγια που ίσως είχα πει γι'αυτήν.

Το έχεις πάθει και με ποδοσφαιριστάς (sic) αυτό


και ,στην προγραμματισμένη ώρα,2 ώρες ακριβώς μετά την έναρξη,ξαφνικά game over στις οθόνες,η Βασίλισσα αποχώρησε δίχως να χαιρετήσει τους ανάξιους υπηκόους της,ενδύθηκε την λευκή της γούνα και κατευθύνθηκε στο τζιπ-λιμουζίνα που ήδη είχε μπει στο στάδιο στο πλαι της σκηνής.


Έτσι ακριβώς ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν οι superstars. Όπως κι ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Jerry Lee, φεύγοντας από το Ηνωμένο Βασίλειο, είπε: "Εngland can kiss my ass"


Αναμφισβήτητα είναι super επαγγελματίας και αυτό πουλάει, αυτό αγοράζει κανείς και αυτό εκτιμά. Το ότι είναι worth the while να τη δεις.

Δε συμφωνώ που περίμενες να σε κερδίσει.


ΥΓ Mόνο μη "περιμένεις" να σε κερδίσει η Ανόρθωση :-ppppppp

SniperAthens είπε...

ΩΩΩΩΩΩΩχχχχ.....

μπήκα να δω τι γίνεται και πάνω που ετοιμαζόμουν να αφήσω ένα σχόλιο.... έπαθα!!!


ο ανώνυμος τα είπε όπως ακριβώς θα τα έλεγα εγώ.


Μπράβο ανώνυμε κλαπ, κλαπ, κλαπ!!!


(αυτό το καρφί στο τέλος περί Ανόρθωσης να έλειπε...)

Ανώνυμος είπε...

Πάντως αν η Madonna ήταν κεφάλαιο στο μάθημα του marketing, θα ήταν απ' τα sos :)
Μια μετριότητα στην κοφυφή επί δεκαετίες... Δεν είναι λίγο πράγμα!

squarelogic είπε...

Κατανοείτε βέβαια οτι ο ανώνυμος=sniper...

v
πολύ σωστό το περι SOS.
Σίγουρα είναι αξιοθαύμαστη για το οτι έχειεπανεφεύρει τόσες φορές την περσόνα της ενσωματώνοντας και στην μουσική της τα σύγχρονα κάθε φορά στοιχεία της ποπ.

squarelogic είπε...

Β.Μετοχος
"...πεταλουδίτσα που λικνιζόταν ηδυπαθώς πάνω στο μπαστούνι του μικροφώνου προσπαθώντας να το φέρει σε οργασμό"

έγραψες!

Gatti
ευτυχώς που διευκρινίζεις "για το είδος των συναυλιών της" έθεσε ψηλά στάνταρντς.
Κατ'αναλογία είναι σα να θαυμάζουμε τα ειδικά εφφέ σε ταινίες τύπου Indipendance Day,Armageddon etc και να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ανεπιτήδευτα διαμαντάκια τύπου Κισλόφσκι ή σα να συζητάμε ποιό είναι το πιο γκλάμορους ή 'επαγγελματικό" χάμπουργκερ λησμονώντας οτι παραμένει junk food.

SniperAthens είπε...

@square

αν είναι δυνατόν....μετά βδελυγμίας το αρνούμαι!!! Είναι απολύτως τυχαίο - ου μην αλλά και ευχάριστο - το γεγονός ότι και άλλοι σκέφτονται όπως κι εγώ.


Επί τη ευκαιρία, συγχαρητήρια για την απόκτηση του τραπεζικού προϊόντος Lower.


Εδώ και χρόνια, οι ποικίλες καλλιτεχνικές εκφράσεις έχουν πάψει να με προβληματίζουν, να μου δίνουν τροφή για σκέψη.


Αυτό νομίζω πως οφείλεται σε δύο παράγοντες. Πρώτον, ότι δε βρίσκω κάτι/κάποια από τις νέες καλλιτεχνικές δημιουργίες αρκετά ενδιαφέρων/ουσα να μου δημιουργήσει ερεθίσματα. Στην εποχή/κοινωνία της αρπαχτής δεν θα ήταν καθόλου περίεργο και η Μαντόνα να ακολουθήσει την ίδια συνταγή (της καλλιτεχνικής ξεπέτας, όπως αναρίθμητοι ξένοι και εγχώριοι καλλιτέχνες).


Δεύτερον, ότι η καθημερινότητά μου είναι τέτοια που δεν έχω την πολυτέλεια να επενδύσω/σπαταλήσω χρόνο σε πολλά άλλα πράγματα πέραν της δουλειάς μου. Η επαγγελματική μου ζωή έχει μετεξελιχθεί σε διαστροφή (όχι ότι δε μου αρέσει για να είμαι ειλικρινής).


Γι' αυτό λοιπόν θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης, και δη τέτοιου τύπου (μουσικοχορευτικό θέαμα εννοώ) ο οποίος σέβεται το κοινό του οφείλει να παρουσιάζει παγίως ένα άρτιο, απολύτως επαγγελματικό πρόγραμμα. Γι' αυτό τον πληρώνει κανείς. Κι αυτό είναι που εκτιμάται.


Ξέρω ότι ίσως η άποψή μου να ακούγεται α-συναισθηματική, στεγνή και οικονομικά τετράγωνη.


Όμως κοιτάξτε γύρω σας - είναι μία πραγματικότητα. Μακάριοι όσοι έχουν τη (χρονική) δυνατότητα να αναζητούν (καλλιτεχνικούς και άλλους) προβληματισμούς.

Univers είπε...

Απ' ό,τι ακούστηκε, η "συνταγή" περιελάμβανε και λεσβιακά φιλιά, που φαίνεται πως συγκινούν και θα εξακολουθούν να συγκινούν το ανδρικό κοινό...

Κατά τα άλλα, για όσους πληρώσανε από την τσέπη τους τα εισιτήρια, έπρεπε αυτά να ονομαστικοποιηθούν και να περιληφθούν στα τεκμήρια διαβίωσης του Αλογοσκούφη.

Οι καημένοι, οι ταλαίπωροι, οι φτωχοί Έλληνες, γεμίσαν τις τσέπες της Madonna Α.Ε. όσο κανένα άλλο κοινό μέχρι τώρα στην παρούσα περιοδεία της. Έτσι τουλάχιστον ανακοινώθηκε.

γ.κ. είπε...

Μου έκανε εντύπωση που τα εισιτήρια
(και τ΄ακριβά και τα φτηνά)
ήταν ακριβότερα απ΄όλους τους άλλους σταθμούς της περιοδείας Της.

υγ.Τα φτηνότερα ήταν στην Ολλανδία.

Univers είπε...

Έπεσε θλίψη και κατήφεια στο στέκι...

Κατίσχυσε της Ελλάδος η Κύπρος, στο ποδόσφαιρο όπως και στο real estate.

Locus Publicus είπε...

..τόση σπατάλη ενέργειας,κόπου,χρήματος για να κορεστεί προσωρινά μια απύθμενη ανασφάλεια/εγωπάθεια?


Αφού το χάρηκες φίλε square,καλά να είσαι. Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για την κυρία Τσικόνε, και σίγουρα δεν ανήκω στην αγορά της, αλλά θαυμάζω ιδιαίτερα την υπερκινητικότητά της, και όλα όσα έχει δημιουργήσει. Θα προτιμούσα - σε αναφορά στην πιο πάνω ερώτηση, να έβλεπα και μια ενέργεια (αληθινή), τύπου Στήβ Μακ Κουήν, μια συνεισφορά, οτιδήποτε, που να άλλαζε τη ζωή έστω και λίγων ανθρώπων. Θα δεχόμουν τότε, να αγοράσω ακόμα και τη ακριβή μουσική της.

squarelogic είπε...

sniper said:
"Εδώ και χρόνια, οι ποικίλες καλλιτεχνικές εκφράσεις έχουν πάψει να με προβληματίζουν, να μου δίνουν τροφή για σκέψη...Η επαγγελματική μου ζωή έχει μετεξελιχθεί σε διαστροφή"

έτσι είναι φίλε μου,όταν μπαίνεις στην τρίτη ηλικία!
:-ppppp

Ψουξ
προφανώς,γιατί οι Ολλανδοί μαζί με τους Δανούς θεωρούνται δικαίως οι πιο σφιχτοχέρηδες της ηπειρωτ.Ευρώπης.Π.χ αν σε πάρουν με τ'αυτοκίνητό τους όταν οι προορισμοί συμπίπτουν μπορεί να σου ζητήσουν την βενζίνη!!!Εξ ου και η έκφραση
to go Dutch

squarelogic είπε...

univers
αληθεύει το περί λεσβιακού φιλιού σε κάποια απ το συνοδευτικο γκρουπ και μάλιστα ξεσήκωσε ενα θαυμαστικό
"οοοοοοοοοο" απ τους αρχοντοχωριάτες των Αθηνών προς μεγάλη μου απογοήτευση.
Προς τι ο ενθουσιασμός ρε παιδιά?
Η κυρία το έιχε πρωτοκάνει με την Br.Spears και μια και η πρόκληση έπιασε το επαναλαμβάνει φαίνεται με θρησκευτ.προσήλωση.

Για την Κυπριακή κατίσχυση,άστα...
Ναυάγιο στο κέντρο της άμυνας...

Unknown είπε...

Πως δεν σε κέρδισε!!
Σού τσίμπησε το εισιτήριο, μερικές ώρες από την ζωή σου και αμέτρητη ταλαιπωρία!! Να πας , να μείνεις και μα φύγεις..

squarelogic είπε...

Εισιτήριο όπως είπαμε δεν μου τσιμπησε-δεν υπήρχε περίπτωση να πληρώσω για να δω την Μαντόνα(ιδιαίτερα στις τιμες που άκουσα).Τα άλλα(ταλαιπωρία κλπ) ήταν το τίμημα της περιέργειας μου ή αν θέλεις του ποστ...

Unknown είπε...

Ήθελές τα, έπαθές τα..

SniperAthens είπε...

έτσι είναι φίλε μου,όταν μπαίνεις στην τρίτη ηλικία!
:-ppppp



Τα έχεις χάσει τελείως, δείγμα γεροντικής άννοιας, και μπερδεύεις την τρίτη ηλικία με την τρίτη δεκαετία στην οποία οσονούπω εισέρχομαι. Και προς επίρρωσιν αυτού, όπως είδες, ως μη έχων προσωπική άποψη για το παρελθόν της Madonna το σχόλιό μου ήταν γενικής μορφής.


Αλλά έτσι συμβαίνει πάντα όταν μηδενίζεις το κοντέρ 22 φορές


Nα αναζητήσεις ιατρό ορθοπεδικό να σου ανατάξει τα δάκτυλα γιατί άλλα θες να γράψεις κι άλλα γράφεις. Θα σε σύστηνα σε ένα γνωστό μου αλλά και μακριά από την Αθήνα είναι και για σύνταξη πάει (κρίμα γιατί θα σε καταλάβαινε)

Sports Outing είπε...

Εγώ συνιστώ να αφήσεις τη Madonna και τα πολλά σούρτα-φέρτα και μέσα-έξω γιατί σούρνονται και πνευμονίες και θα τρέχουμε με τα οξυγόνα πάλι


και θα σου ξαναπεί και ο κύριος βαρδακας "ήθελές τα, έπαθές τα"

squarelogic είπε...

Τετρακις τρισέγγονος,Ανώνυμος,sniper,
ο άνθρωπος με τα Χίλια Πρόσωπα!

Έτσι συμβαίνει οταν είναι κανείς στην σύνταξη κι έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο!Αλήθεια,για την συναυλία της Βέμπο πότε θα γράψεις?

SniperAthens είπε...

Ε όχι και να γράψω εγώ για την τραγουδίστρια της Νίκης που την μεγάλωσες στα γόνατά σου (πριν βάλεις τις επιγονατίδες από fiberglass).


Για να ποστάρεις τέτοια ώρα μόλις ξύπνησες από τον απογευματινό σου ύπνο (λογικό αφού τρως μεσημεριανό στις 12.00).


Αν πάντως σε έχει πιάσει καμμία τρέλλα να πας στους REM, πρόσεχε γιατί έχει πορτοφολάδες και θα σου αρπάξουν τη σύνταξη. Άσε που θα τριζουν τα κόκκαλα του Τυρταίου

Unknown είπε...

Δυστυχώς εγώ τους REM τους άκουγα το Σάββατο και την Κυριακή στην συναυλία και στις δοκιμές, και πολύ δυνατά μάλιστα, χωρίς να βγω από το σπίτι μου. Ήθελα δεν ήθελα! Και με κλειστά ακόμη τις μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα!!