Θέρος Ανίκατε Μάχαν...

Η ίδια η απόσταση μεταξύ του ευρηματικού τίτλου και του-έτσι,χωρίς πρόγραμμα-περιεχομένου του ποστ δικαιώνει τον τίτλο.
Έχοντας μια μέση συχνότητα αναρτησης ενα ποστ/ανά εβδομάδα τις τελευταίες 2-3 βδομάδες βρίσκω αδύνατη την παρατεταμένη συγκέντρωση που απαιτεί η δημιουργία μιας ανάρτησης.
Η αφόρητη ζέστη επιβαρύνει τη συσσωρευμένη κούραση ενός χρόνου και καθετί που απαιτεί κόπο και επιμονή ξαφνικά φαντάζει δυσβάσταχτο,κι απ τη στιγμή που δεν είναι αναγκαίο,μια πολυτέλεια περιττή.
Back to bare necessities...
Κι ας αποτέλεσε το blog αυτό μια δικλείδα εκτόνωσης,μιά όαση λογικής και συγκρότησης αλλά και παιχνιδιού, σε μια πολύ δύσκολη προσωπική χρονιά χάρη φυσικά στην δική σας συμμετοχή.
Η επικοινωνία/αλληλεπίδραση μεσα απ τα ουσιαστικά σχόλια είναι το καινοφανές που φέρνει το blogging στην διαδικασία της συγγραφης.
Σχόλια ζουμερά,πολλες φορές αντάξια μιας αυτοτελούς ανάρτησης που κινητοποιούν την σκέψη και αναγκάζουν τον αρχικό συγγραφέα να ξανασκεφτεί τις απόψεις που δημοσίευσε.

Όταν δεν υπάρχουν μείζονα θέματα στην επικαιρότητα στα οποία αισθάνεται κανείς επιτακτική την ανάγκη να εκφέρει τη γνώμη του συνήθως ενα ποστ ξεκινά
από μια εικόνα,μια πετυχημένη φράση που έρχεται στο μυαλό και ζητά μια ιστορία εντός της οποίας να ενταχθεί,ή μια ιδέα που αναζητά τα κατάλληλα ενδύματα-λέξεις
που θα μεταφέρουν το νόημα αλλά και τα συναισθήματα που της αρμόζουν.
Συνήθως δεν έχει κανείς στο μυαλό του ούτε το μισό απ το κείμενο που τελικά θα γράψει.
Στην πορεία της γραφής η σκέψη οργανώνεται,προεπιλεγμένα λεκτικά σχήματα απορρίπτονται και άλλα καταλληλότερα παίρνουν τη θέση τους.
Κομβικά σημεία συμπληρώνονται,ατέλειες του συλλογισμού και πιθανές ενστάσεις εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται μέχρι να αισθανθεί ο γράφων μια σχετική πληρότητα,σημάδι οτι το κείμενο
έχει πάρει σχεδόν την τελική του μορφή. Η γραφή είναι μια περιπέτεια που σε οδηγεί τελικά σε άγνωστους προορισμούς,πιθανότατα διαφορετικούς απο κείνους για τους οποίους ξεκίνησες.
Γι'αυτό και δεν πρέπει ν'αποτελεί αντικίνητρο το να μην έχει κανείς στο μυαλό του έτοιμο ολόκληρο το κείμενο εξαρχής.

Η θερινή ραστώνη αφήνει τις αρχικες σκέψεις-πυρήνες θραύσματα που δεν συνδυάζονται ώστε να πάρουν κάποια μορφή.Σκόρπιες σκέψεις και εικόνες,που κινητοποιούν κατ'αρχήν τον νου για να εκλωβιστούν σύντομα σε μια βραδυκίνητη πυκνόρευστη 'σούπα",σα να αιωρούνται μέσα σε μέλι...Προσθέστε και την σταδιακή ερήμωση του χώρου:
ένας -ενας οι αξιόλογοι bloggers που παρακολουθώ άρχισαν ν'αποχαιρετούν για καλοκαίρι,καποιοι μάλιστα αρκετά πρόωρα...Πρώτα η Vassia,μάλλον ξαφνικα μετά μια παρατεταμένη υπερδραστηριότητα στο blog της.Μάλλον θα βρηκε κατι καλύτερο να κάνει.Ακολούθησε ο gerasimos,στην ίδια φάση με μενα πρέπει να βρεθηκε ο vasikos metoxos που ανήρτησε κι αυτός πρόσφατα την αποχαιρετιστήρια αλληγορία του,
ο μαχητικός lotofagos αποφάσισε κι αυτος να μαζέψει δυναμεις για τον δυσκολο χειμωνα που μας περιμενει,ο locus publicus μας χαιρετησε κι αυτος και πρεπει να βρισκεται ηδη στην πατριδα(καλώς ηρθες!).
Οπότε,εκλειπει και το κίνητρο της επικοινωνίας που θα μπορούσε ισως να κινητοποιησει τον κουρασμένο νου να καταβαλλει μια ακόμα προσπάθεια,μια ακόμη απόπειρα αναζήτησης ταυτίσεων και διαφορετικών βλεμμάτων...
Καλή αντάμωση λοιπόν φίλοι μου,και ποιος ξέρει ρίχνετε καμιά ματιά στο google reader σας για καμια έκπληξη...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !