Παρασκευή, Μαΐου 30, 2008

Το Σπίτι της οδού Σκουφά


Ο Στεφανος,22 ετων,φοιτητης του Πολυτεχνειου, ειχε ερθει απ τον Βολο στην Αθηνα με μεγαλα,αν και ενιοτε αντικρουόμενα, ονειρα:να παρει καλες βασεις στις σπουδες του που θα του επετρεπαν μετα να αναζητησει μια καλη μετεκπαιδευση στην Αμερικη,να ζησει την Αθηναικη dolce vita και να γνωρισει οσα περισσοτερα διαφορετικα κοριτσια μπορουσε,οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα προτεραιοτητας.Με τη φυσικη του ανεση,το ωραιο παραστημα του και τον ανοιχτο χαρακτηρα του ενταχθηκε αμεσως στην φοιτητικη κοινωνικη ζωη,και δεν δυσκολευοταν να γινει κεντρικο μελος σε οποια παρεα επιθυμουσε.Αν και δεν προερχοταν απο οικογενεια με ιδιαιτερη οικονομικη ανεση,συχνα προεκυπταν απο φιλους δουλειες που του εξασφαλιζαν ενα προσθετο χαρτζηλικι,κι ετσι ο Στεφανος διατηρουσε μια χαλαρη σχεση με το χρημα που του επετρεπε να κινειται ανετα και σε κυκλους ανωτερης οικονομικης ταξης.Ετσι ειχαν περασει 3 ευχαριστα χρονια,με διαφορετικες παρεες,αρκετα κοριτσια,περισσοτερα ξενυχτια,αξιοπρεπεις βαθμους αλλα διχως κατι που θα μπορουσε ν'αποτελεσει σημειο αναφορας στην κατοπινη ζωη του.

Οταν πρωτογνωρισε την Λητω σε μια παρεα,δεν του εκανε καποια ιδιαιτερη εντυπωση:ευχαριστη παρουσια σιγουρα,ξανθουλα,ανοιχτα ματια,καλο υψος,με λιγο πιο γενναιοδωρες καμπυλες απο το προτυπο που επικρατουσε και χωρις την διαρκη ενταση που χαρακτηριζε συχνα τις κοπελες που γνωριζε.Ειχαν ανταλλαξει μερικες κουβεντες στα πλαισια της παρεας,"τι σπουδαζεις","απο που εισαι" κτλ,ειχε κανει ο Στεφανος μερικα αστεια με αφορμη δυο βιβλια που ειχαν αγορασει αυτη και η φιλη της,και ειχαν χωρισει χωρις την αισθηση οτι θα ξαναβρισκονταν συντομα.Αλλα 2-3 βδομαδες αργοτερα,την ξαναειδε σε ενα παρτυ,καλεσμενη απο ενα κοινο γνωστο και μιλησαν λιγο παραπανω,χορεψαν και λιγο μαζι και αποχωρησαν εχοντας ανταλλαξει μεν τηλεφωνα,αλλα με την αδιορατη αισθηση οτι δεν θα τα χρησιμοποιουσαν...Παρ'ολα αυτα την επομενη μερα ο Στεφανος θα δοκιμαζε μια ξεχασμενη αισθηση γλυκυτητας,μια νοσταλγια για κατι που δεν ειχε,μια αυξανομενη επιθυμια για μια δοση ακομα ,και περιεργως για αυτον,χωρις να αισθανεται επιτακτικη την αναγκη για σωματικη επαφη.Παλεψε λιγο με την επιθυμια του,αλλα δεν εβρισκε λογο να μην υποκυψει κι ετσι την καλεσε για εναν καφε.

Η συναντηση ηταν ανεπιτηδευτα φιλικη,διχως ιδιαιτερα κρυμμενα νοηματα στις κουβεντες και τις εκφρασεις του προσωπου οπως συχνα συμβαινει στα πρωτα ραντεβου.Ηταν φανερο οτι ηταν μια κοπελα συμφιλιωμενη με τον εαυτο της,που δεν προσπαθουσε να ειναι η μοιραια της παρεας.Μετα τον καφε,πηγαν μαζι σ'ενα βιβλιοπωλειο και χαζεψαν αρκετη ωρα τους τιτλους ανταλλασσοντας γνωμες για το ποια ειχαν διαβασει και αν τους αρεσαν,προσλαμβανοντας υποσυνειδητα πολυτιμες πληροφοριες ο ενας για τον αλλον.Εφυγαν φορτωμενοι με δυο τσαντες βιβλια κι ετσι ο Στεφανος προσφερθηκε να βοηθησει τη Λητω να τα μεταφερει ως το σπιτι της.
"Follow me" του ειπε η Λητω και ανεβηκε τη Σολωνος με κατευθυνση προς την πλατεια.Την ακολουθησε στο δρομο χωρις να ξερει που πηγαινουν.Σκεφτηκε οτι μπορει να ηθελε να χαζεψει καμια βιτρινα ή να ζητησει τη γνωμη του για καποιο ρουχο που της αρεσε.Λιγο πριν τον Αγιο Διονυσιο η Λητω εστριψε προς τη Σκουφα και συντομα σταματουσε στην εισοδο μιας πολυκατοικιας απεναντι απ το Φιλιον."Εδω ειμαστε" ειπε.
"Εδω μενεις?" ρωτησε,οχι διχως καποια εκπληξη, ο Στεφανος."Εδω μελετω και κοιμαμαι κανα βραδυ αν εχω ξενυχτησει στο κεντρο. Το πατρικο μου ειναι στη Γλυφαδα,οποτε τα πηγαινε-ελα με τη Σχολη ειναι δυσκολα.Ειναι ενα μικρο διαμερισμα που μου παραχωρησε ο πατερας μου"Ανεβηκαν τα σκαλια της εισοδου και η Λητω ξεκλειδωσε μια πορτα ασφαλειας στο υπερυψωμενο ισογειο.Οταν αναψε το φως ο Στεφανος βρεθηκε σ'ενα καλογουστα διαρυθμισμενο διαμερισμα με εναν ενιαιο χωρο εισοδου-κουζινας-σαλονιου και αλλο ενα δωματιο που θα ηταν προφανως η κρεβατοκαμαρα,με προσοψη κι αυτο στη Σκουφα.Για καποιο ανεξηγητο λογο ενιωθε οικεια,σαν στο σπιτι του.Προχωρησε προς το παραθυρο και χαζεψε τη θεα στο δρομο ενω η Λητω τακτοποιουσε τα πραγματα της.Καλοντυμενος κοσμος περνουσε μπροστα του,αυτοκινητα ανεβαιναν σημειωτον,αλλα χωρις τη συνηθη σε αλλους δρομους αδημονια,απεναντι διαφορες παρεες απολαμβαναν τον ευχαριστο καιρο στο Φιλιον...ηταν κατι που θα του αρεσε να βλεπει καθε μερα.Πανω στην ωρα η Λητω ανοιξε την πορτα της κρεβατοκαμαρας για να αφησει το σακακι της κι ο Στεφανος την ακολουθησε για να δει τον χωρο."Ωραια θεα εχεις" της ειπε."Δεν χρειαζεται να βγαινεις απ το σπιτι για να δεις κοσμο"
"Ναι,μου κανει εντυπωση που το ειπες αυτο.Οταν κατι με απασχολει, μπορει να μεινω ωρα ακινητη στο κρεβατι μου χαζευοντας τους περαστικους,και ξερεις,τελικα, παντα ξεμπλοκαρω"
Ηπιαν ενα χυμο,συζητησαν λιγο ακομα και μετα ο Στεφανος,που ολη αυτη την ωρα ειχε τις κεραιες του τεντωμενες για να ανιχνευσει τι θα επιθυμουσε ενδομυχα η Λητω,αποφασισε οτι δεν ηθελε να πιεσει τα πραγματα τουτη τη φορα.Ενιωθε πολυ γλυκα και οικεια για να διακινδυνευσει να το χασει αυτο με μια αδεξια κινηση.Ανανεωσαν το ραντεβου τους για σινεμα την επομενη μερα στο Before the Sunset.

Λιγο η ρομαντικη ταινια,λιγο το κοκκινο κρασι με το οποιο συνοδεψαν τις αλμυρες κρεπες που κερασε ο Στεφανος μετα,ηρθαν πιο κοντα,κι ετσι οταν γυρνωντας προς το σπιτι της Σκουφα, της επιασε απαλα αλλα σταθερα το χερι και την αγκαλιασε,της φανηκε το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο.Μπηκαν μαζι στο σπιτι της χωρις να χρειαστει να ρωτησει τιποτε...

Οταν το επομενο πρωι ξυπνησε διπλα της με μια γλυκεια ζαλη,ειχε για λιγο προβλημα προσανατολισμου.Γυρισε και ειδε το ξανθο της κεφαλι που ακομα κοιμοταν γαληνια διπλα του και θυμηθηκε.Σηκωθηκε απαλα να μην την ξυπνησει και κοιταξε το δρομο εξω απ τα στορια.Κοσμος πολυς ηδη κυκλοφορουσε εξω,ενω ηδη το Φιλιον ειχε τους πρωινους του θαμωνες.Ο Στεφανος ντυθηκε ησυχα και εψαξε στην κουζινα για να φτιαξει καφε και για τους δυο τους.Οταν ετοιμασε 2 κουπες καπουτσινο,πηρε τα κλειδια απ το τραπεζι που τα ειχε αφησει η Λητω και πεταχτηκε απεναντι για φρεσκα κρουασαν.Την ωρα που περιμενε να τον εξυπηρετησουν γυρισε και κοιταξε απεναντι το υπερυψωμενο ισογειο με την ξυλινη εξωτερικη επενδυση και τη θεα στην καρδια της Αθηνας.Απο τους πρωτους μηνες του στην πολη ειχε αισθανθει τις διαφορετικες "δονησεις" που εξεπεμπε αυτος ο δρομος.Και η Σολωνος ειχε κινηση και ωραια μαγαζια,αλλα δεν του εδινε την ιδια ικανοποιηση οταν την περπατουσε.Ισως εφταιγε οτι κατηφοριζε προς το πολυβουο κεντρο.Ο κοσμος περπατουσε πιο βιαστικα,τα αυτοκινητα κινουνταν με περισσοτερο εκνευρισμο,ολα εδιναν την αισθηση οτι ανυπομονουσαν να φυγουν απο κει για να φτασουν καπου αλλου.Ενω στην Σκουφα ο κοσμος περπατουσε πιο χαλαρα προς την Πλατεια,στεκοταν με τις ωρες στις βιτρινες,οι οδηγοι των αυτοκινητων διασκεδαζαν την αναμονη τους κανοντας χαζι τον κοσμο που περνουσε ή που καθοταν στα καφε/μπαρακια.Ναι,εδω ηταν ενα μερος που θα του αρεσε να μεινει.Ξαφνικα ειχε μια επιθυμια να παγωσει αυτη τη στιγμη στο διηνεκες.Να ξυπναει διπλα στη Λητω,να πηγαινει να της φερνει φρεσκα κρουασαν και μετα να ξαναχωνονται μαζι στο κρεβατι μεχρι το μεσημερι.

Απο την ονειροπόλησή του τον έβγαλε η φωνή ενος τακτικου θαμώνα του διασημου στεκιού,που φαινεται οτι τον περιεργαζόταν ώρα:
"Μερικοι ανθρωποι δεν αντιλαμβανονται την ευτυχία,ακομα κι αν τους την δείξεις με το δάχτυλο.Ελπιζω να μην εισαι ενας απ'αυτούς"
Ο Στεφανος κοιταξε ξαφνιασμένος τον λιποσαρκο ξένο που του μιλησε ετσι προσωπικά και αινιγματικα:φαρδια καπαρντινα πανω απο το κοστούμι,φουλαρι στο λαιμό,Καθημερινή και Guardian ανοιγμένες στο τραπεζακι του,φαινοταν ενας οικονομικά εξασφαλισμένος ανθρωπος με αφθονο χρονο στη διαθεση του για να φιλοσοφει...Ο ξενος του χαμογελασε στιγμιαία και υστερα στραφηκε παλι στην αναγνωση της εφημερίδας του.Ο Στεφανος εφυγε με τα κρουασαν χωρις να πει τιποτε,αλλα με την φραση του ανθρωπου καρφωμενη στο μυαλό του.

Περιμενοντας την Λητω να ετοιμαστεί προσπαθησε να παρει μια αποσταση απο την κατασταση του ωστε να την εκτιμησει καλυτερα:ναι,ο αινιγματικός ξενος ειχε διαγνωσει σωστά.Εδω ηταν σιγουρα μια ευκαιρια για μια ευτυχια που θα διαρκούσε...

16 σχόλια:

Univers είπε...

Η ευτυχία βρίσκεται συχνά σε καταστάσεις και συνθήκες που παρακάμπτουμε επιπόλαια, στο όνομα της συνέχισης της αναζήτησής της.

Άλλες φορές πάλι, την αφήνουμε να φύγει μέσα από τα χέρια μας έχοντας πλήρη επίγνωση της επιλογής μας. Και τότε η επιλογή είναι ακόμη πιο τραγική...

Βάσσια είπε...

Τι όμροφο κι αληθινό.

Θέλω μόνο να πιστέυω ότι αυτή η ευτυχία κράτησε- έστω κι αν οι δρόμοι χώρισαν (που δεν το θέλω).

Όλοι μας "ψάχνουμε" μακριά όταν ο άνθρωπός μας , η ευτυχία μας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.

Καλό και γλυκό Σ/Κ
:-)

Univers είπε...

... Πάντως για να αστειευτούμε και λίγο, διάλεξες καλό περιτύλιγμα στην γλυκιά σου ερωτική περιπέτεια: σπίτι στη Σκουφά, περατζάδα στην πλατεία (συγνώμη, στην Πλατεία), καφέ καπουτσίνο και κρουασάν για πρωινό κλπ. κλπ. κλπ.

Το "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" θέλει κι αυτό την χρηματοδότησή του...

squarelogic είπε...

univers
Μα το σπιτι της οδού Σκουφά είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας!
:-)

vassia
είχα σκεφτεί να έχει και συνέχεια,αλλά χάθηκα μέσα στις πολλαπλες εναλλακτικές κατευθύνσεις.
Θα δουμε...
καλο Σ/Κ και σε σενα!

Βάσσια είπε...

Φίλε μου μην αφήσεις την πολυπλοκότητα να σε μπερδέψει.

Η αγάπη είναι τόσο απλή, δεν χάνει το δρόμο της.

Καλό μήνα
Φιλιά
:-)

gatti είπε...

Κι εγώ στην οδό Σκουφά θα στεκόμουν και όχι στην ερωτική ιστορία. Την έχω ζήσει την "αύρα" της Σκουφά, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στη δουλειά μου και συχνά (προ παρκόμετρων) έβρισκα πάρκινγκ εκεί και στη συνέχεια πήγαινα στο Rosebud.

Οπως τα λες είναι. Η Σόλωνος μοιάζει άθλια και πολύβουη. Η Σκουφά έχει μια ηρεμία. Κατά ένα περίεργο τρόπο η κίνηση που έχει δεν σε αγχώνει. Από την Ομήρου και πάνω, βέβαια, παρακάτω είναι κάπως άσχημα τα πράγματα. Ξέρεις ποια ακόμα - μικρή - οδός πολύ κοντά στο "Φίλιον" και παράλληλη με την Σκουφά, θα ήταν ιδανική να ζεις στο Κολωνάκι; Η Αλεξάνδρου Σούτσου. Είναι αυτή που εγώ ονομάζω "κέντρο - απόκεντρο". Τόσο κοντά στο κέντρο και τόσο ήσυχη... Οπως επίσης - ακόμα πιο μικρή αυτή - η οδός Ρώμα.

Πολύ ωραία ιστορία! Εχεις τον τρόπο σου πάντα...

vasikos metoxos είπε...

Ωραίο κείμενο. Και εάν κατάλαβα καλά και ο squarelogic ψηφίζει κέντρο πόλης, εκεί όπου ο σφυγμός της νιότης και της ενέργειας διαρκούν. Μακριά από τα ήσυχα προάστια με κήπους και λουλούδια.

ΥΓ Ελπίζω ο ξένος της ιστορίας να μην είναι ο μπαμπάς της Λητούς. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή για να ξέρουμε τι έχουμε να κάνουμε τρέχοντας πίσω από τις κοράκλες μας.

vasikos metoxos είπε...

ΥΓ2 Η ωραία φωτογραφία του ποστ από καμιά ταράτσα της Σκουφά είναι?

Locus Publicus είπε...

Πανέμορφο το κείμενο της ιστορίας φίλε μου, το διάβασα κάμποσες φορές. Η ευκαιρία της ευτυχίας, η απόφαση της στιγμής. Πόσοι απο μάς δεν μετράνε στιγμές που η ευτυχία ήταν δίπλα μας, αλλά το πρόγραμμα της στιγμής απαιτούσε άλλες κατευθύνσεις. Γιατί η ζωή είναι μια σειρά απο αποφάσεις. Αποφάσεις που μας καθορίζουν. Και η κάθε μιά, νόμος της ζωής, έχει την τιμή της.

Το περιβάλλον του έρωτα, έχει επίσης σημασία. Δημιουργεί απο μόνο του μια μοναδική αισθητική. Χωρίς αυτό, η στιγμή βουλιάζει στη πεζότητα. Με αυτό, η ζωή γίνεται θεατρική σκηνή.

Αψογο. Γιατί μας κάνει να σκεφτούμε απο μόνοι μας τη συνέχεια. Με τις πολλές παραλλαγές της. Καλό μήνα φίλε squarelogic.

αθεόφοβος είπε...

Τι όμορφο αυτό κείμενο μου έφερε στην μνήμη εικόνες από την περιοχή που μεγάλωσα όταν το Φίλιον λεγότανε Ντόλτσε...

squarelogic είπε...

vassia
δεν ειναι αυτοβιογραφικο αν και σε καθε διήγηση βαζει κανεις και προσωπικά στοιχεία.Στην προκειμένη,αυτά αφορούν περισσότερο το ιδιαίτερο άρωμα της περιοχής όπως επεσήμανε κι ο Βασ.Μέτοχος.

Β.Μ.
Οχι,η φωτο δεν ειναι απο ταράτσα της Σκουφά.Δεν έτυχε να έχω προσβαση σε ...τετοια ταράτσα!

Αθεόφοβε
η μνήμη σας λειτουργεί καλύτερα απ την αρκετά νεώτερη δική μου!Κι εσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ πως λεγόταν τοτε το Φίλιον.

locus
έπιασες επακριβώς αυτό που ηθελα να μεταδώσω.Και δεν μπορώ παρά να επισημάνω κάποιες ομοιότητες με το δικό σου τελευταίο(και υπέροχο)ποστ σχετικά με το "περιτύλιγμα" του έρωτα.

gatti
Και οι συμφωνίες συνεχίζονται...
-)))

γ.κ. είπε...

ναi Ντόλτσε λεγόταν και ο ξερακιανός αγνωστος με το φουλάρι θα μπορούσε να είναι και ο Κωνσταντίνος Τζούμας (απο τους επιφανέστερους θαμώνες του).Μετά από λίγο καιρό ο νεαρός θα μάθαινε ν' αγοράζει (καβάντζα για αργά το βράδυ)και σοκολατίνες μπίτερ.

Πολύ ωραία αφήγηση square

υγ.νομίζω πώς τα πράγματα πήγαν καλά για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας γιατί κανείς τους δεν ήταν βιαστικός.

Καλό απόγευμα

hroni είπε...

Noitika akolouthisa tin diadromi mexri to "Filion", meta me exases. Den tolmas na pas mia volta gia, ante 20 xronia, kai paei to Dolce. To GPS mou einai palio kai pio polu me kanei na periplaniemai se athinaikes geitonies oikies kai agapimenes kai na ksexno ton arxiko proorismo.
Autoviografiko den einai, apla o nous kai i grafi sixna pane ekei pou den mporoume na pame pia emeis.

squarelogic είπε...

Ψουξ
τώρα που το αναφερεις,λες υποσυνείδητα να είχα τον Τζούμα κατα νου?Μπα,κάποιον σαν αυτόν...

Χρονης
'αυτοβιογραφικο δεν είναι,απλά ο νους και η γραφή πάνε εκεί που δεν μπορούμε πια εμεις"

τι εύστοχο σχόλιο!Με χαρά βλέπω οτι 20 χρονάκια Αμερικής δεν άμβλυναν την δωρικότητα του λόγου σου!Ναι,νομίζω οτι εσύ θα το χάρηκες περισσότερο απ'οσους ζουν εδώ...

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Υπάρχουν φύλακες Αγγελοι στη Σκουφά και διαβάζουν τον Quardian! Το βρίσκω εκπληκτικό!

Βάσκες είπε...

Γλυκιά ιστορία φίλε. Δεν ξέρω αν την συνέχισες αλλά δεν χρειάζεται νομίζω.

Αταίριαστη με το όνομα σου, αν μου επιτρέπεις.

;)