Τα τριφύλλια της Οργής

Σήμερα το είδαμε κι αυτό.
Ο "κυριλλέ" και αστικός κατα βάση κόσμος του Παναθηναικού,ξένος συνήθως προς μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις,κατεβηκε στον δρόμο-στα 100 χρόνια του Συλλόγου-για
να διαδηλώσει την αντίθεσή του προς μια ιδιοκτησία που δεν αντιλαμβάνεται τις ιδιαιτερότητες των ποδοσφαιρικών Α.Ε. και δεν συμμερίζεται το μεράκι του για την ομάδα.

Αναμφίβολα υπάρχουν σημαντικότεροι λόγοι για να διαδηλώσει κανείς:ασφαλιστικό,πυρκαγιές,ανεργία των νέων,φορολογία κλπ.Το γεγονός οτι σήμερα μαζεύτηκαν (λιγότερο ή περισσότερο) αυθόρμητα περισσότεροι άνθρωποι απ'οτι πχ.την Πρωτομαγιά φαντάζει παράδοξο αλλά δεν είναι:η ταύτιση των φιλάθλων με την ομάδα τους και η χαρά που αντλούν απ τις επιτυχίες της ανήκει στο χώρο του ευ ζην,ενώ τα οικονομικά-συνταξιοδοτικά-φορολογικά ζητήματα τ'αντιλαμβανόμαστε ως ανήκοντα στον βαρετό χώρο του ζην.Αλλιώς θα μπορούσαμε να πούμε οτι η ομάδα αντιπροσωπεύει την ένταξη σ'ένα σύνολο,με κοινές παραστάσεις και αναφορές,και η χαρά που παίρνει κανεις απ τις μεγάλες της στιγμές πολλαπλασιάζεται ακριβώς επειδή βιώνεται στα πλαίσια του συνόλου,σε αντίθεση με τα πιο πεζά ανωτέρω ζητήματα που αν και πιο ζωτικά,ο άνθρωπος που αναζητά ένα ευρύτερο νόημα της ύπαρξης του τα εντάσσει στον όχι τόσο glamorous ατομικό αγώνα επιβίωσης.



Λεπτές αποχρώσεις θα μου πείτε,για απλούς καθημερινούς ανθρώπους που αύριο θα πρέπει να εργαστούν για να ζήσουν και ως εκ τούτου ακατάληπτες για τον ζάμπλουτο γόνο της οικογένειας που έχει στην ιδιοκτησία της την ΠΑΕ Παναθηναικός.Για τον καλομαθημένο γιό του Βαρδή που ποτέ δεν χρειάστηκε να εργαστεί φαίνεται αδιανόητο οτι 20 χιλιάδες κόσμος βγήκε στο δρόμο ζητώντας του να πουλήσει 'το μαγαζί του","την ιδιοκτησία του".Για κείνον είναι άλλη μια εταιρεία της οικογένειας που τους εξασφαλίζει βέβαια μεγάλη κοινωνική προβολή και εκείνος φροντίζει να είναι οικονομικά αυτάρκης ή/και επικερδής.Για τους εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους του ΠΑΟ όμως που το αν θα πάνε την Δευτέρα το πρωί στην δουλειά τους με χαμόγελο και μια ακαθόριστη χαρά στην ψυχή ή κατηφείς,μ'ένα σφίξιμο στην καρδιά,εξαρτάται απ την εμφάνιση και το αποτέλεσμα της ομάδας τους το προηγούμενο βράδυ,τα πράγματα δεν είναι έτσι.Και σήμερα έδειξαν στα κολλεγιόπαιδα που διοικούν την ΠΑΕ ,πού τελειώνουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς και πού αρχίζει το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό φαινόμενο.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή...
Οι χιλιάδες που μαζεύτηκαν σήμερα και οι πολύ περισσότεροι που θάθελαν να πάνε αλλά για διάφορους λόγους δεν πήγαν,δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις οτι θ'αναγκάσουν τον Τζίγγερ να πουλήσει αύριο.Το έκαναν γιατί αισθάνθηκαν οτι χρωστούν μια ανταπόδωση στην ομάδα της καρδιάς τους για τις συλλογικές χαρές που κάποτε τους προσέφερε.Το έκαναν για να μπορούν να κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να πουν οτι "δεν αδιαφόρησα-έκανα αυτό που περνούσε απ το χέρι μου".Δεν είναι πλέον θέμα του οτι η ομάδα απέτυχε ακομα μια φορά να πάρει εναν τίτλο ή θέμα πόσων χρημάτων είναι διατεθειμένος να ρίξει στις μεταγραφές ο Τζίγγερ.Είναι η πεποίθηση πλέον του μεγαλύτερου μέρους του παναθηναικού κόσμου οτι με τη νοοτροπία του συγκεκριμένου ιδιοκτήτη,ο Σύλλογος διαρκώς θα μικραίνει...Είναι η γνώση πλέον οτι η διοίκηση αυτή που ξοδεύει τόση ενέργεια και πόρους για να πείσει όλο τον κόσμο "οτι δεν αρμενίζει η ίδια στραβά,αλλά στραβός είναι ο γιαλός",αποκλείεται να αντιληφθεί ποτέ τις ευθύνες της και κυρίως την αιτία των σφαλμάτων της,σφάλματα που επαναλαμβάνονται φυσικά σταθερά με διαφορετικούς προπονητές,παίκτες,τεχνικούς διευθυντές,διοικητικά στελέχη...Και όλος αυτός ο κόσμος που όχι μόνο δεν βιοπορίζεται απ την ομάδα,αλλά ξοδεύει απ το υστέρημα του γι'αυτήν,ξύπνησε επιτέλους και απαιτεί μια διοίκηση που να μοιράζεται το όραμά του και να πονά την ομάδα εξίσου:τουτέστιν,απαιτεί αλλαγή διοίκησης και κυρίως αλλαγή νοοτροπίας.
Αν δεν ήταν έτσι κανένας Βγενόπουλος δεν θα μπορούσε να κατεβάσει στο δρόμο 20 χιλιάδες Παναθηναικούς.