Τετάρτη, Νοεμβρίου 28, 2007

Δεσποινίς εν τω γεννάσθαι...


Κοιτάς μελαγχολικά μακριά μου...


το ξέρω,και συ πρέπει να βασανίζεσαι,


ισως περισσότερο κι απο μας,


κι ας μας φαίνεται ο,τι πιο δυσκολο εχουμε κάνει...




το φως χρυσαφίζει τις ακρες των μαλλιων σου


το δέρμα σου λευκο και διάφανο,


"θελω να βγω λιγο εξω" μου λες,


και πως να σου αρνηθώ μετά τοσες μέρες,


το αεράκι σε διαπερνα στην πόρτα,


παίρνεις τη μικρή σου δοση απο χειμερινό ήλιο


και ξαναγυρίζεις οικειοθελώς μεσα,


στο προσωρινά περιορισμένο σου σύμπαν




περιεργάζεσαι λιγο τα ψαράκια του ενυδρείου,


περιορισμένα και τεχνητά τρεφόμενα κι αυτά


και ξανά πισω,


στο δωμάτιο του προσωρινού σου μαρτυρίου,


"βαρεθηκα πια" ξεσπάς,"δε θελω πια να ζω",


μεγάλα λόγια μικρού παιδιού,


που δεν ξερει ακόμα οτι ετσι ειν η ζωή,


συννεφιές και λιακάδες,


μπόρες,κεραυνοί και γιορτές και γέλια,


δύσβατες ανηφορες και διασκεδαστικές κατηφόρες,


κι άς είναι τώρα εποχή δύσκολης ανόδου,


αν υπομείνεις και βοηθήσεις


θα βγουμε μαζί στον ισιο δρόμο...




σκεφτομαι ποσα εχεις να ζήσεις,


φιλίες,ερωτες,σπουδές κι επιτυχίες,


ταξιδια,γνωσεις κι εμπειριες,


που "εύκολα" τωρα αποποιείσαι,


μικρή μου δεσποινίς εν τω γεννάσθαι...


8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ό,τι πιο δυνατό!Ο τοκετός είναι επώδυνος.
Δώστο εκεί που πρέπει. Διάβασέ της το.

vasikos metoxos είπε...

Καταπληκτικό squarelogic!!! Να είσαι κοντά της. Σε χρειάζεται πολύ. Το ξέρω καλά. Της μειώνεις την ανασφάλεια...Καλή πορεία...

Locus Publicus είπε...

Εύχομαι δύναμη και γρήγορη λύτρωση. Το δώρο της ζωής έν δράσει..

Univers είπε...

Από τον επίσημο δικτυακό τόπο του αρχείου Καβάφη και το ποίημα "Το πρώτο σκαλί" σου αφιερώνω τους στίχους:

"...Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα."


Δύσκολο να πει κανείς τι σπρώχνει μερικούς να εκφράσουν τα βιώματά τους με ένα τρόπο που δεν είναι "φυσιολογικός", υπό την έννοια ότι δεν θα εκφραζόντουσαν ποτέ έτσι στην καθημερινή ζωή και επικοινωνία τους με άλλους ανθρώπους. Και μυστήριο μέγα πώς αυτή η μορφή έκφρασης (εν τέλει η κάθε μορφή Τέχνης) είναι σύμφυτη με την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου (και μόνον αυτού επί Γης), ως κοινωνού βιωμάτων. Από τον άνθρωπο των σπηλαίων, που ένοιωθε την παρόρμηση να απεικονίσει μη φωτογραφικά εικόνες από την καθημερινή του ζωή, μέχρι τον squarelogic, που αισθάνεται την επιθυμία να κοινωνήσει μαζί μας προσωπικά του βιώματα με τρόπο μη υποκείμενο στην λογική της τυπικής χρηστικής επικοινωνίας.

Το μυστήριο της Τέχνης... Και συνάμα, από τους στίχους του squarelogic, ξεπηδά το αξεδιάλυτο μυστήριο του ακατάληπτου της ανθρώπινης φύσης, αυτού του σκοτεινού απειρόεδρου. Ποια δύναμη και ποια νομοτέλεια μπορεί να ερμηνεύσει το πώς ένα παιδί στην στροφή της πρώτης τρυφερής δεκαετίας της ζωής του εκστομίζει λόγια με όρους υπερβατικότητας και κοινωνεί πρόγευση θανάτου;

Ευχές για καλύτερες μέρες, που είμαι βέβαιος ότι θα έρθουν σύντομα.

squarelogic είπε...

ο πινακας αντι φωτογραφίας ειναι του Τσεχου Alfons Mucha.

Ευχαριστω για τα λιτά αλλά ουσιωδη σχόλια τους εκλεκτους φίλους.
Ενα πολυ φορτισμένο συναισθηματικά για μενα ποστ,που ριχτηκε σαν μπουκάλι στην θαλασσα,με την ελπίδα καποτε να ιδωθεί απο το προσωπο που πρεπει.Τελικα ισως να ακολουθησω την συμβουλη της a.fr.και να το δωσω τυπωμένο...μπορει να αποδειχθεί καταλυτικό...

mickey είπε...

Super post!

Δώστης το link να... καταλάβει, man!

(ή βάλε κάποιον άλλο να την οδηγήσει εδώ - και μετά σβήσε το σχόλιό μου :))


Υ.Γ. Check your email.

squarelogic είπε...

Update:
Οποιος υπομεινει κανα 5λεπτο αναμονη θα ακουσει και μουσικη συνοδεία χαρη στην ευγενικοτατη βοηθεια του "γκουρου των pc" Mickey!

with a little help from my friends
my quitar gently weeps...

για να συνδυασω 2 στιχους των σκαθαριών.

hroni είπε...

Apo tin ipomoni sou os ta empathei kai glikitata sxolia ton online filon, poses morfes exei i agapi...