Φευγοντας απο την Αθηνα για μια αλλη δυτικοευρωπαικη πρωτευουσα αρχικα ειναι δυσκολο να συνειδητοποιησεις τις μικρες διαφορες:οχι βεβαια τα διαφορετικα μνημεια,οχι μονο τη διαφορετικη αρχιτεκτονικη,μιλω για αλλα πραγματα λιγοτερο εμφανη,εξισου ομως σημαντικα.
2.5-3 ωρες με το αεροπλανο και προσγειωνεσαι σε μια αγνωστη πραγματικοτητα.Στην αρχη το αγχος των πρακτικων πραγματων:να παρεις τις αποσκευες,να δεις πως θα μεταβεις στο ξενοδοχειο(εκτος απ την προφανη λυση του ταξι),να τακτοποιηθεις...Το ανθρωπινο μυαλο εχει το δικο του χρονοδιαγραμμα-δεν αλλαζει τις προσδοκιες του επειδη μεσα σε 3 ωρες διηνυσες 4-5 χιλ.χλμ και βρεθηκες σε αλλη χωρα.Χρειαζεται νεες παραστασεις και χρονο για να τις αφομοιωσει...και μετα καθως αρχιζεις να γυριζεις στην καινουρια πολη με το χαρτη στο χερι,το ματι σου αρχιζει να αντιλαμβανεται την άπλα,την ομαλη ροη των αυτοκινητων,την παντελη ελλειψη κορναρισματων,τη διαφορετικη οψη των κτιριων,το πρασινο,την ελλειψη σκουπιδιων...
θαυμαζεις τους κηπους του Μπελβεντερε και σκεφτεσαι οτι ενα τουλαχιστον καλο που εμεινε απ την Βασιλεια στην Ελλαδα ειναι ο Εθνικος(πλεον..)Κηπος διοτι αν δεν ηταν ο Βασιλιας να τον εχει φτιαξει για την αφεντια του σημερα θα ηταν σιγουρα τσιμεντο που θα ενωνε το Παγκρατι με το Κολωνακι.Θαυμαζεις τους αψογα συντηρουμενους κηπους διπλα στο ανακτορο,Βοτανικο και Αλπικο,μεσα στο κεντρο της Βιεννης και αναρωτιεσαι πως καταφεραμε εμεις να αφησουμε τον ενα και μοναδικο Εθνικο κηπο να ξεραθει πριν απο 3-4 χρονια.
"Το φιλί" G.Klimt
Το βραδυ περπατας στο πεζοδρομημενο κεντρο της πολης,ο παλμος της χτυπα γυρω απ τον Καθεδρικο Ναο του Αγ.Στεφανου,καλαισθητα καφε οπου μπορεις να κατσεις με τις ωρες οπως και στην Αθηνα,μονο που σε σερβιρουν επαγγελματικα ντυμενα αγορια και κοριτσια και οχι
μινιφορουσες μοιραιες σταρ της ημερας(τωρα αυτο μπορει να ιδωθει και σαν μειονεκτημα,γουστα ειναι αυτα!).Το καλυτερο Ιταλικο παγωτο της πολης σε εκπλησσει ευχαριστα με μονο 1,5 ευρω οι 2 μπαλλες(τοσο χρεωνει η Δωδωνη,χωρις το χωνακι...),ο καφες δεν παει πανω απο 3,5 στα πιο τουριστικα και high μερη,καλυτερα ομως να μη διψασεις γιατι το μπουκαλακι του νερου τιμαται 2-3 ευρω.
HAAS House εναντι καθεδρικου ναου Αγ.Στεφανου
Οταν ζητας οδηγιες στα Αγγλικα σου απαντουν περιεργως με ενα χειμαρρο Γερμανικων και παρα το οτι ειναι εμφανες οτι δεν κατανοεις τιποτε συνεχιζουν μεχρι που αναγκαζεσαι να τους "επιπληξεις" ρωτωντας "English???" οποτε κανουν καποια προσπαθεια να ανασυρουν οτι θυμουνται για να βοηθησουν...παντως διαθεση υπαρχει!
Καταφερες τελικα ετσι να βρεις το δρομο για να δεις το παραμυθενιο σπιτι του Hunderwasser,μια πολυχρωμη αντισυμβατικη πολυκατοικια που θυμιζει σπιτι του Πητερ Παν,οργανικα ενταγμενη διπλα στα γειτονικα νεοκλασσικα κτιρια.Οσο και ναχεις δει φωτογραφιες μενεις με το στομα ανοιχτο μπροστα στο τι εχει φτιαξει ο ανθρωπος και ποσο ομορφη ψυχολογια θα δημιουργει το κτιριο στους ευτυχεις κατοικους του.Δεν ειναι στιγμη για να σκεφτεις τις γκριζες και αχαρες πολυκατοικιες της Αθηνας και την απολυτη οσο και κοντοφθαλμη επικρατηση του πανισχυρου κερδους επι της οποιας αισθητικης... 
KunsthausWien by Hunderwasser
Το πραγματικο σοκ ερχεται ομως με την επιστροφη.Οταν περπατησεις ξανα στους δρομους της Αθηνας και ανακαλυψεις ξαφνικα οτι δε μπορεις να κανεις πανω απο 5 βηματα επι του στενου πεζοδρομιου χωρις να αναγκαστεις να κατεβεις στο δρομο,γιατι κατι εχει καταλαβει το πεζοδρομιο:μηχανακια,εμπορευματα,τραπεζακια,ξεχασμενες τρυπες,σπασμενα πλακακια-παγιδες...οτι πρεπει να βγεις στη μεση του δρομου για να ελεγξεις αν ερχεται απ τον καθετο δρομο αυτοκινητο δεδομενου οτι καποιος νεοελληνας εχει κλεισει τη γωνια και αρα τη θέα...
οταν συνειδητοποιεις οτι τα αυτια σου βασανιζονται απο συνεχη κορναρισματα,μαρσαρισματα,υβρεις και 5δαχτυλες χειρονομιες!Τα ματια σου βομβαρδιζονται ακατασχετα απο ενα ορυμαγδο επιγραφων και πινακιδων καθε ειδους και αισθητικης και τωρα μονο καταλαβαινεις τι στρεσογονο και απωθητικο ερεθισμα δινουν,τωρα που εμεινες 4 μονο μερες καπου όπου αν και δεν απαγορευονται οι επιγραφες,εξασφαλιζεται τουλαχιστον ενα minimum ομοιομορφιας και καλαισθησιας.
Ζουμε σε μια ασχημη πολη και την κανουμε ακομα πιο αφορητη με το αθροισμα των μικρων αυθαιρεσιων του καθενος μας:λιγες μονο μερες εκτος Ελλαδος αρκουν για να συνειδητοποιησεις οτι αντι για οργανωμενη κοινωνια εχουμε το αλγεβρικο αθροισμα των επιμερους ατομικισμων( ή οπως εγραψε ευστοχα ο univers "...δεν συγκροτείται πλέον σε σώμα προσώπων εν κοινωνία, αλλά αποτελεί απλό άθροισμα ιδιωτών έτοιμων να αλληλοσπαραχθούν κατά περίπτωση για την εξυπηρέτηση των αποκλινόντων ατομικών συμφερόντων τους) κι αυτο εχει το κρυφο κοστος του σε ολες τις εκφανσεις της ζωης μας.Στη διαθεση με την οποια φτανει καθενας στη δουλεια του που αντανακλα στο πως φερεται σ'αυτους με τους οποιους συναλλασσεται,το οποιο μεταφερεται μετα στο σπιτι καθενος απο μας κ.ο.κ.Ακομα και αυτο που θα μπορουσε να ειναι το κυριο συγκριτικο πλεονεκτημα αυτης της πολης,δηλ.την ευκολη προσβαση στη θαλασσα(δειτε την Βαρκελωνη...) το εχουν κανει αδυνατο,αφενος λογω κυκλοφοριακου,αφετερου με την σκανδαλωδη εκχωρηση ολων των παραλιων σε ιδιωτικες εταιρειες οι οποιες απαιτουν ολοκληρο το μεροκαματο ενος μεσου Ελληνα προκειμενου να ανοιξουν τις πυλες τους στην οικογενεια του(και αυτο θα ειναι θεμα αλλου ποστ).Ευχαριστη στιγμη στην επιστροφη η αναγνωση της ειδησης οτι ο αγωνιστης Δημαρχος του Ελληνικου Χ.Κορτζιδης πετυχε την απελευθερωση της παραλίας του δημου του με την εξαιρετικα ασυνηθιστη(για ελληνα αξιωματουχο...)αυτοθυσια του.
Νομιζω οτι ενα 5μερο καθε 2-3 μηνες στο εξωτερικο θα βοηθουσε πολυ στην διατηρηση του τετραγωνου των λογικων μου...Αναζητουνται χορηγοι!
11 σχόλια:
Υπάρχει επιπλέον αγαπητέ φίλε (και ευχαριστώ για την αναφορά στις...σοφίες μου) η εξής παθολογία στους ιθαγενείς μας:
Πολλοί ταξιδεύουν σήμερα και βλέπουν τι γίνεται έξω, βλέπουν την αποκλίνουσα και αιρετική σε σχέση με την υπολοιπή πολιτισμένη ανθρωπότητα αντίληψη των πραγμάτων που επικρατεί εδώ.
Eντούτοις, όταν επιστρέφουν (και μπορεί να είναι σε λίγες μέρες ή μετά από χρόνια) δεν βρίσκουν παρά μόνον εμπόδια στην μεταφορά αυτής της πραγματικότητας εδώ.
Έχω συζητήσει με φίλους για διάφορες - κουτσουρεμένες, έστω - αποφάσεις εφαρμογής μέτρων που θα εξευρωπάιζαν κάπως την ταλαίπωρη Ελλάδα. Παντού εναντίωση, ακόμη και από αυτούς που θα περίμενες να συμφωνήσουν:
- Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από αυτό, προηγούνται άλλα! (πάντα προηγούνται κάποια άλλα, όποιος δεν θέλει να ζυμώζει δέκα μέρες κοσκινίζει, λέει η λαϊκή θυμοσοφία...
- Όχι στην καταστολή! (καταστολή εν Ελλάδι καλείται πάσα προσπάθεια επιβολής έννομης τάξεως)
-Άλλο η Ευρώπη άλλο εμείς! (το γιατί είναι άλλο δεν εξετάζεται, βέβαια)
Κάθε χώρα και κάθε λαός έχει τις ιδιαιτερότητές του, αλλά έχουμε κάνει δική μας ιδιαιτερότητα την κακογουστιά, την έλλειψη στοιχειώδους ευγενείας, την ζωώδη συμπεριφορά στους δρόμους και βέβαια την αχόρταγη ιδιοποίηση: Πρέπει κάτι να το ιδιοποιηθούμε για να το απολαύσουμε, είτε είναι δάσος, είτε ακρογυαλιά, είτε δρόμος, είτε πεζοδρόμιο, είτε εξοχή. Πρέπει να το καταπατήσουμε, να το περιφράξουμε και να θρονιαστούμε πάνω του για να αιστανθούμε καλά. Κοινωνικό αγαθό δεν υφίσταται, μόνον ιδιωτικές περιουσίες.
Πρόσφατα συζητούσα με φίλο για την απαράδεκτη κατάσταση με τον υπερβολικό αριθμό αυτοκινήτων στην Αθήνα, που καταλαμβάνουν τα πάντα: δρόμους, πεζοδρόμους, πεζοδρόμια, πάρκα (μέχρι και ταράστες, ναι ταράτσες: απένταντί μου υπάρχει ανεβασμένο αυτοκίνητο σε ταράστα τετραώροφης πολυκατοικίας!!!).
Και όταν του έλεγα ότι εσκεμμένα δεν εφαρμόζεται ή εφαρμόζεται ελαστικά ο νόμος, δεν διώκονται οι παράνομοι για να μην εκνευρισθούν οι δυνάμει ψηφοφόροι, μου απαντά: -Ε!, και πού να τα βάλει ο κόσμος τα αυτοκίνητα!.
Δηλαδή η πιθανότητα να δράσει η εφαρμογή του νόμου ως αντικίνητρο στην ακόρεστη επιθυμία του νεοέλληνα για αγορά καινούργιου αυτοκινήτου με κάθε μέσο (κυρίως με δόσεις, τελευταία) δεν εξετάζεται.
Βάρναλης και πάλι:
"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!"
Και βέβαια, οι ίδιοι που εκτοξεύουν μύδρους εναντίον του Bush που καταστρέφει, λέει, τον πλανήτη και ωρύονται για την αλλαγή του κλίματος, έχουν ξεχάσει από πότε έχουν να μπουν σε μέσο μαζικής μεταφοράς.
Αλλά, βέβαια, στους Λουδοβίκους και τις Μαρίες-Αντουανέττες των πολυπληθών τάξεων νεοπλούτων και νεοπτώχων της Γραικίας δεν ταιριάζει ο Ηλεκτρικός...
μια χαρα ειναι ο Ηλεκτρικος και το Μετρο!Γλυτωνεις και το στρες του παρκαρισματος!προσωπικα δεν κατεβαινω ποτε με ΙΧ στο κεντρο.
παντως για να παω στο σπιτι του Hunderwasser αλλαξα 2 μετρο και 2 τραμ(κατι ξεραν οι Γιαπωνεζοι που πηγαιναν με πουλμαν...).Μαγεια!
καντε κλικ στο λινκ...
To φιλί του Klimpt ετοιμάζεται να δοθεί στην άκρη ενός γκρεμού;
V τωρα που το λες...
παντως οι πινακες-ειδικα αν εχουν μεγαλο φυσικο μεγεθος αδικουνται απο την μεταφορα τους σε φωτογραφιες.Η θεαση τους σε φυσικο μεγεθος δημιουργει αλλου ειδους εκσταση.Και οι συγκεκριμενοι ειναι καταπληκτικοι!Πηρα(στα κρυφα...)και φωτο μερικων οχι τοσο γνωστων εργων που μου αρεσαν ιδιαιτερα αλλα πρεπει να μαθω να τις μετατρεπω σε μικρα αρχεια για αναρτηση...
Κάθε φιλί δίνεται επί ξυρού ακμής, στην κόψη του ξυραφιού, στο χείλος του γκρεμού, στο νοητό όριο μεταξύ του Εγώ και του Άλλου.
Καλό είναι να μου θυμίζει κάποιος πού και πού τα καλά της πόλης στην οποία ζω....
σε βλεπω λιγο απογοητευμενη 3p.
Οπωσδηποτε εσυ που ζεις εκει ξερεις καλυτερα το feeling της ζωης.
Ομως μου φανηκε μια χαλαρη πολη,οπου δεν γινονται τα νευρα σου... σχοινια για να πας στη δουλεια σου,οπου εχει απειρα παρκα να ηρεμησει το ματι και η ψυχη,και οπου τουλαχιστον τωρα που εχει καλοκαιρια εχει και εξωστρεφη νυχτερινη ζωη.Αντιθετα,ομολογω οτι πχ. στο μετρο της Αθηνας βλεπεις πιο ενδιαφεροντα κοσμο;ναναι οτι στη Βιεννη το χρησιμοποιουν κατα βαση μεσαια/χαμηλη ταξη,ενω στην Αθηνα που ειναι αυτοκτονια να κατεβεις με το αυτοκινητο στην πολη,το χρησιμοποιει ολος ο κοσμος?
Και εισαι και στο κεντρο της Ευρωπης!
Βαριέμαι τους Αυστριακούς...
Δημοσίευση σχολίου