Κυριακή, Ιανουαρίου 28, 2007

MUNICH by Stev.Spielberg


Δεν μπορω ομως να συστησω με την ιδια ζεση το πολυσυζητημενο "ΜΟΝΑΧΟ" του μεγαλου Σπηλμπεργκ.Πηγαινοντας 35 χρονια πισω απο την 9/11,πιο κοντα στην αρχη των γεγονοτων που οδηγησαν στη μεγαλη κριση μεταξυ Δυσης-Αραβων,η ταινια ξεκινα με μια αναπαρασταση της εισβολης στο Ολυμπιακο Χωριο του Μοναχου και της απαγωγης 11 μελων της Ισραηλινης αποστολης που οπως ξερουμε σκοτωθηκαν ολοι.Η Πρωθυπουργος του Ισραηλ δηλωνοντας οτι "σε περιοδους κρισεις τα πολιτισμενα εθνη χρειαζεται να κανουν συμβιβασμους στις αξιες τους"(αυτο το δογμα το ξεχειλωσαν στα επομενα χρονια οι Ισραηλινοι κανοντας πολλους να τους συγκρινουν με τους αρχι-διωκτες τους Ναζι)συστηνει μια ατυπη/κρυφη ομαδα κρουσης με αποστολη να "καθαρισουν"τους εγκεφαλους της επιδρομης του Μοναχου.Επικεφαλης τιθεται ενας νεαρος της Μοσαντ,γιος ηρωα και "τεκνο του Ισραηλ"αφου η μητερα του τον ειχε αφησει να μεγαλωσει σε κιμπουτς με κρατικη μεριμνα.Ο Αβνερ και οι 4 οχι ιδιαιτερα εντυπωσιακοι συνεργατες του αρχιζουν να εξοντωνουν εναν-εναν τους στοχους για να ανακαλυψουν οτι οι αντικαταστατες τους ειναι πολλες φορες χειροτεροι.Αυτο ειναι και το μηνυμα στο οποιο θελει να μας οδηγησει ο Σπηλμπεργκ,οτι αυτος ο κυκλος του αιματος εχει μονο χαμενους,και δεν οδηγει σε επικρατηση της μιας ή της αλλης πλευρας.
Ο Σπηλμπεργκ κατακριθηκε απο Ισραηλινους αλλα και Παλαιστινιους για το μηνυμα της ταινιας του.Κατα τη γνωμη μου,αυτο ειναι το δυνατο σημειο της ταινιας,η οποια κατα τα αλλα πασχει στην αληθοφανεια και στην κατανοηση των κινητρων των πρωταγωνιστων.
Εχει κανεις τη δυσαρεστη εντυπωση οτι μεγαλο μερος της ταινιας πρεπει να εχει περικοπει στο τελικο μονταζ ωστε να ειναι συμβατη με τα ωραρια προβολης των κινηματογραφων.
Δεν προκυπτει πχ,γιατι ο Αβνερ που περιμενει το πρωτο παιδι του σε 1-2 μηνες και λεει οτι εχει την πιο βαρετη δουλεια,επιλεγεται ως επικεφαληςτης ομαδας κρουσης,ουτε φυσικα γιατι δεχεται χωρις ιδιαιτερη σκεψη.Οι 4 συνεργατες που του δινονται,ναι μεν εχουν ο καθενας ενα τομεα ευθυνης και μια ειδικοτητα,δεν δινεται ομως η εντυπωση οτι εγινε καποιο "κοσκινισμα"υποψηφιων και αυτοι επελεγησαν ως ικανοτεροι.Δεν εξηγειται καθολου πως ο γεννημενος στη Γερμανια Αβνερ,μεσω ενος παλιου γνωστου του,φτανει πολυ ευκολα στη φοβερη "πηγη"που του δινει το στιγμα ολων των στοχων καθως και τα πυρομαχικα για να τους βγαλει απ τη μεση.Και βεβαια δεν ειναι αρκετα πειστικη η ευκολια με την οποια ο "γλυκος"Αβνερ μετατρεπεται σε αδιστακτο εκτελεστη(αργοτερα στην ταινια δειχνει βεβαια το προσωπικο κοστος απ'αυτα με τη μορφη της μανιας καταδιωξεως).Ακομα και τα "χτυπηματα"παραειναι ευκολα,για στοχους οι οποιοι θα περιμενε κανεις να ειναι ιδιαιτερα προσεκτικοι.
Καλες οι προθεσεις του Σπηλμπεργκ να καταπιαστει με ενα καυτο θεμα για να περασει το γενναιο μηνυμα της αναγκης υπερβασης και ληθης του ματωμενου παρελθοντος,αλλα η εκτελεση στην κοπια που προβληθηκε στους κινηματογραφους και βγηκε σε DVD φαινεται εντελως σχηματικη και με πολλα λογικα κενα.Ισως να ταιριαζε περισσοτερο η φορμα μιας μινι τηλεοπτικης σειρας ωστε να υπαρχει ο χρονος να δειξει τις διεργασιες που επισημανθηκαν και να κανει την ταινια πολυ πιο πειστικη.

Σάββατο, Ιανουαρίου 27, 2007

ΠΤΗΣΗ UNITED 93,film by paul greengrass


Αντιμετωπιζω με δυσπιστια τις ταινιες τουΧολλυγουντ με θεμα την 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.
Θεωρω οτι αφενος ειναι ακομη πολυ νωρις για να προσεγγισει κανεις το θεμα πιο σφαιρικα,
αφετερου προσφερεται απολυτα για πατριωτικες ρητορειες και ηρωοποιησεις(not exactly my cup of tea...).Βλεποντας ομως την υπογραφη του Γκρηνγκρας της "Ματωμενης Κυριακης" στην ταινια" UNITED 93"εψαξα λιγο το θεμα στο ΙΜDB.COM και αφου καθησυχασα τους φοβους μου τη νοικιασα με μια αισθηση προσμονης που ειχα καιρο να νιωσω.
Ο Γκρηνγκρας πραγματευεται το θεμα του σχεδον ντοκιουμενταριστικα,χωρις ανθρωπινες ιστοριες,μεγαλοστομες διακηρυξεις και εθνικους ηρωισμους.Το φιλμ εκτυλισσεται αποκλειστικα σε κλειστους χωρους,του αεροπλανου και των control room της Πολιτικης(κυριως) και της στρατιωτικης αεροποριας σε πραγματικο χρονο,αφου ο σκηνοθετης αξιοποιει την συγκυρια οτι η ταινια διαρκει λιγο περισσοτερο απ'οσο διηρκεσε η αεροπειρατια πραγματικα...αποτελεσμα ειναι να μεταφερει απολυτα αληθοφανως την αρχικη συγχυση των αρχων που δεν συνειδητοποιησαν αμεσα τι συνεβαινε και παλι τους ηταν εξαιρετικα δυσκολο να το αποδεχθουν ως δυνατον.Δεν γνωριζουμε ονοματα και οικογενειακες καταστασεις των επιβατων ή των αεροπειρατων,βλεπουμε μονο μικρες στιγμες της ανθρωπινης φυσης τους και η τελικη προσπαθεια εξουδετερωσης των τρομοκρατων δεν προκυπτει σαν καποια γενετικα καθοριζομενη (αμερικανικη) ροπη προς τον ηρωισμο,αλλα απο τη συνειδητοποιηση οτι οι τρομοκρατες ετσι κι αλλιως δεν ειχαν προθεση να προσγειωσουν το αεροπλανο (για ενδεχομενα λυτρα)ως υστατη κινηση απελπισιας.Δεν υπαρχουν αναφορες σε Μπιν Λαντεν ή Μπους εκτος απ το γεγονος οτι ο στρατιωτικος υπευθυνος αδυνατει να παρει εντολη εμπλοκης των μαχητικων του,που πρεπει να δοθει μονο απ τον Προεδρο ο οποιος ηταν"εξαφανισμενος".Το φιλμ ειναι ενα πολυ δυνατο "κλειστοφοβικο"ψυχολογικο θριλερ και σιγουρα επηρεαζει βραχυπροθεσμα τον τροπο που βλεπει κανεις τα αεροπορικα ταξιδια.Λιτο,και με την αγωνια να υποδαυλιζεται ιδανικα απο την υποβοσκουσα bassline του σαουντρακ,συστηνεται ανεπιφυλακτα και για το τιμιον των προθεσεων του.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΚΑΛΑΧΑΝΗΣ


Ο Αστυνομος Καλαχανης,παιδι αγροτικης οικογενειας απο ορεινη περιοχη της Ηπειρου,δεν εφτασε ως τη σημερινη του θεση κανοντας αναιτια το παλληκαρι.Απο νωρις,διαμορφωσε μια οξεια αντιληψη για το πως κινουνται τα πραγματα στο Σωμα,καταλαβαινε τα κρυμμενα νοηματα στον τροπο διατυπωσης των ανωτερων του,και αυτο σε συνδυασμο με την ορεξη του για δουλεια και την προθυμια του να εκτιθεται σε νεα ποστα-ανεπιθυμητα για αυτους που προτιμουσαν την βολη τους,τον βοηθησε να ανελιχθει ταχυτερα τα σκαλια της ιεραρχιας.
Μετα το προχθεσινο συμβαν ομως το κεφαλι του πηγαινε να σπασει...οσο το σκεφτοταν,τοσο ωριμαζε μεσα του η σκεψη να μην περιμενει τουτη τη φορα ενα ΟΚ που δεν θαρχοταν ποτε απο πανω,και να αναλαβει για μια και μονη φορα δραση μονος του.Η εικονα του ανηψιου του,γεματου σωληνακια και γυψους να χαροπαλευει στην εντατικη του ΚΑΤ δεν εφευγε στιγμη απο τα ματια του.Ο νεαρος οδηγουσε μηχανη,φορουσε ομως το κρανος του και οι μαρτυριες ελεγαν οτι δεν εφταιγε αυτος.Ο οδηγος που τον χτυπησε,σοκαρισμενος,εκλαιγε κι εδειχνε την αδυνατη να διαβαστει πινακιδα με το απαγορευτικο στροφης,λεγοντας οτι δεν γνωριζε την περιοχη και ψαχνοντας απεγνωσμενα στιγμα απο τις καλυμμενες με οπαδικα αυτοκολλητα πινακιδες,πηρε τη λαθος στροφη.Η αρχικη παρορμηση του Καλαχανη ηταν φυσικα να τον σπασει στο ξυλο,βλεποντας ομως οτι ο ανθρωπος ηταν συντετριμμενος και αγωνιουσε το ιδιο για τη ζωη του ανηψιου του,η οργη του ειχε εστιαστει στους πραγματικους υπαιτιους αυτης της τραγωδιας.Τι κι αν φοβουμενη να ανοιξει κι αλλα μετωπα η πολιτικη ηγεσια δεν θαδινε ποτε το πρασινο φως για να τερματισει αυτο το αισχος...η εικονα που αντικρυζε σ'ολους τους δρομους της πολης απ τον περασμενο Σεπτεμβριο τον ειχε ενοχλησει βαθια πολυ πριν τον αγγιξει προσωπικα,αλλα μεχρι τωρα ο Καλαχανης ειχε μαθει να ελεγχει τις παρορμησεις του με ανταλλαγμα την απροσκοπτη ανελιξη του.Στο μυαλο του ωριμασε σαν απολυτη αναγκαιοτητα η επιλογη να ακολουθησει τουτη τη φορα την καρδια κι οχι το μυαλο.
Φωναξε τους 3 αντρες που εμπιστευοταν περισσοτερο στο τμημα του και οι οποιοι ειχαν ενταχθει στο Σωμα ΚΑΙ απο μια αναγκη να υπηρετησουν το Δικαιο,και τους εξεθεσε την αποφαση του.Μια ωρα μετα 2 περιπολικα σταματησαν αποτομα εξω απ τα γραφεια του συνδεσμου ΠΑΟ Καισαριανης.Ο καλαχανης και οι αντρες του εισεβαλλαν στο αθλιο οπαδικο γραφειακι απωθησαν βιαια τους 2 νεαρους που βρηκαν μεσα και αρχισαν να αναποδογυριζουν συρταρια και γραφεια ψαχνοντας τα επιμαχα αυτοκολλητα.Μολις τα βρηκαν,ζητησαν απ τους νεαρους τον καταλογο των μελων του συνδεσμου με υφος που δεν αφηνε περιθωρια για παρερμηνειες.Ο ενας εκ των 2 που κατι ψελλισε για ενταλμα ερευνης βρεθηκε στον αερα σηκωμενος απ το γιακα απ τον μανιασμενο Καλαχανη που βρηκε επιτελους την ευκαιρια να εκστομισει την κινηματογραφικη ατακα που ειχε στοιχειωσει τα νεανικα του χρονια"Go on,make my day!"Εκεινη την ωρα,ο Μπαμπης ο επονομαζομενος και "σβουρας"στο Τμημα ανεσυρε τη λιστα των μελων του συνδεσμου απο ενα ντοσιε,μαζι με χειρογραφα σημειωμενα ποσα διπλα απο καθε ονομα.
Μιαμιση ωρα μετα 8 νεαροι-μελη του συνδεσμου ηταν κλειδωμενοι στο κελι του τμηματος μαζι με 2 Αλβανους μικροκακοποιους(που δεν εκαναν τιποτε για να διευκολυνουν την παραμονη των νεαρων)για "εξακριβωση στοιχειων".Ο Καλαχανης που γνωριζε πως παιζεται το παιχνιδι ειχε φροντισει να"διαρρευσει"η επιχειρηση του σε 1-2 καναλια,και οι επομενες προσαγωγες απο τα σπιτια ή τις δουλειες των νεαρων εγιναν υπο τηλεοπτικη καλυψη.Οι δημοσιογραφοι υπερθεματιζαν που επιτελους η Αστυνομια αποφασισε να κανει κατι,το ιδιο βραδυ τα δελτια ειδησεων γεμισαν 'ειδημονες" υπερμαχους της επιχειρησης-σκουπα και οι λιγοι αντιρρησιες-κατ'επαγγελμα δημοκρατες,αντιεξουσιαστες βρεθηκαν σε δεινη θεση οταν προσπαθησαν να υπερασπιστουν τους υπαιτιους τοσων τροχαιων ατυχηματων.Ο πολιτικος του προισταμενος που αρχικα σχεδιαζε να τον θεσει σε διαθεσιμοτητα για τη φωτια που του αναψε χωρις ανωθεν εντολες,αναγκαστηκε να εξαρει την αποφασιστικοτητα του αξιωματικου-ηρωα των ΜΜΕ,να "ομολογησει"οτι επροκειτο για σχεδιο δρασης που κυοφορειτο στα υψηλα κλιμακια της Αστυνομιας,αλλα επιταχυνε την εφαρμογη του η πρωτοβουλια Καλαχανη.
Την αλλη μερα σε πολλες περιοχες της Αθηνας και του Πειραια αστυνομικοι εισεβαλλαν στους τοπικους συνδεσμους,αλλα και στα οπαδικα στεκια και 'μαζεψαν",παντα για εξακριβωση στοιχειων πολλους γνωστους οπαδοπατερες.Το υλικο που συνελεξαν σταλθηκε για αξιολογηση και η εξακριβωση στοιχειων περιεργως κρατουσε 10-20 καθολου ευχαριστες ωρες.Ο Καλαχανης ενετεινε τις προσπαθειες του και οι πρωτες κατηγοριες αρχισαν να απαγγελλονται.Η αστυνομια βρηκε ακρη και με τα τυπογραφεια που τυπωνονταν τα οπαδικα αυτοκολλητα ενω οι εφημεριδες γεμισαν επιστολες αναγνωστων που επικροτουσαν την πρωτοβουλια.Αναποφευκτα και εκμεταλλευομενη την ευνοικη συγκυρια η Κυβερνηση εισηγαγε ενα αποτελεσματικοτερο πλαισιο αποτροπης των γηπεδικων επεισοδιων και καταλληλοτερος για την νεοσυστατη Διευθυνση θεωρηθηκε ο Καλαχανης.Οσοι τον υποτιμησαν λογω του προτερου χαμηλων τονων βιου του,εξεπλαγησαν οταν τον ειδαν να εφαρμοζει μετρα προληπτικης καταστολης που ειχαν χρησιμοποιηθει στη Βρετανια μετα το Χευζελ,με επιτηρηση των σεσημασμενων αρχηγων της κερκιδας πριν τους αγωνες,με αξιοποιηση των εικονων απ τις καμερες των γηπεδων για συλληψη απ το σπιτι τους των μετεχοντων στα επεισοδια,με ξεσκονισμα των βιβλιων των συνδεσμων αλλα και των μητρικων συλλογων για να αποκαλυφθουν εκεινοι που σιτιζαν τους αλητηριους της εξεδρας για να τους χρησιμοποιουν σαν προσωπικο στρατο σε αλλα πεδια αντιπαραθεσης.
Σε ολο αυτο το διαστημα δεν ελειψαν φυσικα οι προσπαθειες ανωθεν επηρεασμου του Καλαχανη,αλλα προσεκρουαν στην εικονα του ρημαγμενου ανηψιου του που ακομη μπαινοβγαινε στα χειρουργεια και στη συνειδητοποιηση του οτι τωρα ηταν η ωρα να αφησει το στιγμα του στην κοινωνια.Και αυτο δεν ειχε την προθεση να επιτρεψει να του το στερησει κανεις!


Μια και ειναι ουτοπια να πιστευει κανεις οτι σημερα μπορουν να υπαρξουν Καλαχανηδες,εγραψα αυτη την ιστορια πιστευοντας,ρομαντικα ισως,οτι υπο συγκεκριμενες συνθηκες ατομικες πρωτοβουλιες μπορουν να αποτελεσουν θρυαλλιδα εκρηκτικων εξελιξεων και να ενεργοποιησουν τα εν υπνωσει αντανακλαστικα της συνηθως ψοφοδεους "σιωπηρης πλειοψηφιας".Ειναι εντελως ακατανοητα για μενα τα κινητρα αυτων των υπανθρωπων ,το αν αντλουν καποια αρρωστημενη ικανοποιηση απ'αυτο που κανουν και τις οδυνηρες συνεπειες που μπορει να εχει αυτο για καποιους και γι'αυτο πστευω οτι πρεπει να υπαρξει-συλλογικα και ατομικα-μηδενικη ανοχη σε τετοια φαινομενα.Προσωπικα,αν πετυχω κανεναν επι τω εργω,θα απωλεσω και το square και το απλο logic...

Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

...ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ: The Brooklyn follies


Κανονικα δυσκολα θα αγοραζα ενα βιβλιο που αρχιζει

"I was looking for a quiet place to die. Someone recommended Brooklyn."και εχει για πρωταγωνιστη εναν καρκινοπαθη.Too gloomy μετα απ'οσα εχω περασει προσφατα... Αλλα συγγραφεας του ηταν ο Paul Auster και το "follies"στον τιτλο με προδιεθεσε για ενα μαγικο ταξιδι στην περιεργη ανθρωπινη ψυχη,ετσι οπως μονο αυτος ο συγγραφεας μπορει, και ετσι το "τσιμπησα"απ το WH.SMITH του HEATHROW.


Ο Ναθαν,πρωην ασφαλιστης,μεσηλιξ,χωρισμενος,αποξενωμενος απο συζυγο και κορη εγκαθισταται στο Μπρουκλυν μετα τη θεραπεια για καρκινο του πνευμονα με μοναδικο στοχο να περασει τους τελευταιους μηνες της ζωης του μακρια απο αυτα(αυτους)που τον πονανε.Μαζι με ολα αυτα τα αρνητικα εχει κερδισει και την σοφια να μην παιρνει την ζωη πολυ στα σοβαρα κι ετσι για να εχει κατι να κανει ξεκινα μια συλλογη απο ιστοριες ανθρωπινης μωριας και πλανης .

Επειδη δεν περιμενει οτι θα ζησει πολυ ,μαθαινει γρηγορα να παιρνει χαρα απο τα μικρα πραγματα στην ζωη(πχ το λαμπερο χαμογελο της ομορφης Λατινας σερβιτορας στο Cosmic Diner)και δεν δισταζει να ξοδευει τοσο το χρονο του οσο και το κομποδεμα του(που του φαινεται "γενναιο" για το χρονο που του μενει)για να δινει μικρες χαρες στους γυρω του.Η συναντηση του μετα χρονια με τον αποτραβηγμενο απο την κοινωνικη ζωη και παθητικο πλεον ανηψιο του Τομ,κινητοποιει τα καλυτερα ενστικτα του Ναθαν και μεσα απο τυχαιες συναντησεις,θαρραλεες αυτοπαρουσιασεις και παρεμβασεις και το μαεστρικο storytelling του Auster γνωριζουμε ασυνηθιστους τυπους χαρακτηριστικους της ανθρωπογεωγραφιας του Μπρουκλυν ,ταυτιζομαστε με τα..απιθανα προβληματα τους,και περιμενουμε με αγωνια τι θα τους συμβει ...

Αν και πρωταγωνιστης του βιβλιου ειναι ΚΑΙ το Μπρουκλυν,ο ΟΣΤΕΡ κινει τα νηματα της ιστοριας με τη συνηθη του φαινομενικη αδρανεια και ευκολια,παρουσιαζοντας τη ροη της ιστοριας σαν αλληλουχια τυχαιων συμβαντων ή σαν τυχαιες συνεπειες ασυνειδητων(τη στιγμη που γινονταν)επιλογων.Το βιβλιο ρεει αβιαστα,αλλα φυσικα τιποτε δεν ειναι τυχαιο στο συμπαν αυτου του σπουδαιου αμερικανου συγγραφεα:χωρις τις θεωρητικες κατασκευες και τη "σκηνοθεσια"του Κουντερα,ο Οστερ σε οδηγει ακοπα σε σοβαρες σκεψεις και στοχασμο πανω στην ανθρωπινη ζωη,την αναγκη για συντροφικοτητα και αγαπη,τη δυνατοτητα ολων για "αναβαπτιση"(redemption) για να καταληξει-ανελπιστα-με τελευταια φραση μετα 300 σελιδες

"...and as I walked along the avenue under that brilliant blue sky,I was happy,my friends,as happy as any man who had ever lived",το πρωι της 11ης Σεπτεμβριου που αλλαξε τον κοσμο...


κι ενα βιβλιο που αρχιζει οπως παραπανω και τελειωνει ετσι,αξιζει να διαβαστει!

ΒΑΒΕΛ


Τι κοινο μπορουν να εχουν 3 ιστοριες,εκ των οποιων η 1η διαδραματιζεται στα βουνα του Μαροκου,η 2η μεταξυ Σαν Ντιεγκο και Μεξικου,και η 3η στην..ερημο της ανθρωποπλημμυρας του Τοκυο?(αληθινος γυρος του κοσμου...)


Οι απαντησεις στην σπουδαια ταινια του Γκονζαλεζ-Ιναριτου των "21 grams",η οποια αν κι εχει ενα λαμπερο ζευγος σταρ στην διανομη της(Μπραντ Πιτ+η αγαπημενη Κειτ Μπλανσετ),εχει για πρωταγωνιστη το δυνατο σεναριο και τη μαεστρια του σκηνοθετη να φτιαχνει μοναδικες σκηνες που πιανουν την "ουσια"της ανθρωπινης υπαρξης με ολες τις αντιφασεις της...


Απολυτο Highlight η σκηνη στο κλαμπ του Τοκυο που εναλλασσει την εκκωφαντικη μουσικη και τα στροβιλιζομενα στο ρυθμο της μουσικης σωματα,με την σιωπη που αντιλαμβανεται η κωφαλαλη Γιαπωνεζα εφηβη,η οποια αναρωτιεται πως ολοι αυτοι οι ανθρωποι χορευουν και δονουνται παρομοια...(για πρωτη φορα συνειδητοποιησα αυτη την αδυναμια των κωφαλαλων)


Τελικα και οι 3 ιστοριες λαμβανουν χωρα σε μια ερημο:των βουνων και χωριων της μαροκινης ενδοχωρας,στην ερημο γυρω απ τα αμερικανομεξικανικα συνορα,και στην "ερημο" για την κωφαλαλη "αποβλητη"της λαοθαλασσας του Τοκυο.Οι ιστοριες δενονται μαεστρικα με κοινο νημα,ο Γκονζαλεζ κινηματογραφει δινοντας "ευρωπαικη"προσοχη σε μικρες λεπτομερειες-σχολια(εκφρασεις προσωπων,χερια..),το σαουντρακ συνοδευει ιδανικα την ταινια.Παιχνιδια της μοιρας(τραυματισμος της Αμερικανιδας,το χαντικαπ της γιαπωνεζουλας),εν γνωσει λανθασμενες επιλογες(της Μεξικανης οικονομου που πρεπει να φυλαξει τα παιδια αλλα αδυνατει να απουσιασει απ το γαμο του γιου της στην αλλη πλευρα των συνορων/των Μαροκινων πιτσιρικαδων που εξασκουνται στην σκοποβολη πανω στα διερχομενα οχηματα), απειλουν να οδηγησουν σε δραματικο αλλα και προβλεψιμο τελος την ταινια,αλλα τουτη εδω ειναι φτιαγμενη απο Μεξικανους,και απουσιαζει τοσο το αμερικανικο
happy end που τοσο χαλασε τη γευση στο CRASH,οσο και το μακαβριο φιναλε που θα λοξοκοιτουσε προς τα ΟΣΚΑΡ(ευτυχως!).Οι 3 ιστοριες οδηγουνται σε καθαρση και στο τελος εχουμε την συμφιλιωση-αποδοχη του Πατερα(Θεου?)απο το γυμνο τεκνο του,με φοντο τα νεον των ουρανοξυστων του Τοκυο.


Σπουδαια ταινια,μην την χασετε...

Κυριακή, Ιανουαρίου 07, 2007

Η (επαναλαμβανομενη)ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ


in.gr:

"Σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομικής διεύθυνσης Πέλλας, ο 47χρονος ασελγούσε στα παιδιά από τον Ιανουάριο του 2006 μέχρι και φέτος.
Ο δράστης, προκειμένου να προχωρήσει στις ασελγείς πράξεις, πλήρωνε τον πατέρα των δύο παιδιών διάφορα χρηματικά ποσά. Ο πατέρας του τρίτου ανήλικου, που επίσης γνώριζε τι γινόταν, απαιτούσε εκβιαστικά από τον 47χρονο 50.000 ευρώ, προκειμένου να συγκαλύψει τις πράξεις του και είχε ήδη πάρει έναντι 2.000 ευρώ."


Τωρα τι να γραψεις για αυτους τους "γονεις"...Δεν ξερουμε τις συνθηκες διαβιωσης τους αλλα ακομη και η απολυτη ενδεια αδυνατει να εξηγησει τη φρικιαστικη συναλλαγη.Και μαλιστα δεν προκειται για (την πιο συνηθη)περιπτωση εκπορνευσης μιας προωρα ανεπτυγμενης νεαρης(οχι λιγοτερο βδελυρο),αλλα αφου εμαθαν οι "καλοι γονεις"οτι καποιος ασελγησε επι του γιου τους,ειπαν να βγαλουν το κατιτις τους,και μαλιστα συνεχισαν να επιτρεπουν την ασελγεια βαζοντας μια τιμη στην κατ'εξακολουθηση καταστροφη του παιδιου τους!!!Απλα,ασύλληπτο για μενα...

Κολαφος ομως και για την καταναλωτικη μας κοινωνια και την ελλειψη ακομα και των στοιχειωδων αξιων που φαινεται διευρυνομενη...διοτι το κινητρο των "γονιων" θα αποδειχθει ακομα πιο μικροπρεπες:καποιο πολυτελεστερο αυτοκινητο,καμια 40αραLCD TV,τα ακριβα ρουχα...ακομα κι αν οι "ανθρωποι"αυτοι ειναι χαμηλης νοημοσυνης(που δεν ειναι,γιατι διαπραγματευτηκαν και συμφωνησαν με το βιαστη του παιδιου τους)δεν λειτουργησε και ο μειζων αποτρεπτικος μηχανισμος της ελλην.μικρης κοινωνιας και ειδικα της επαρχιας "το τι θα πει ο κοσμος"!Τοση αποχαλίνωση!!!και βεβαια θα αποδειχθει οτι και καποιοι αλλοι γνωριζαν, αλλα σιωπουσαν οπως και στην περιπτωση της Βεροιας...

Οσοι εχουν ζησει στην επαρχια γνωριζουν και την παθογενεια της ζωης εκει.Βλεπεις συνεχεια τους ιδιους ανθρωπους ειτε σου αρεσουν ειτε οχι,κινεισαι στα ιδια 2-3 καφενεια,καφε(για τους νεωτερους),ταβερνες ,ολοι γνωριζουν τι κανεις,τι εχεις,τι απεκτησες, και ολο αυτο δημιουργει ανία,και πολυ συχνα μια ταση επιδειξης απεναντι στο γειτονα,τον συγχωριανο,μια ανοητη προσπαθεια να δειξουν οτι τον ξεπερασαν,οτι ειναι πιο πανω στην ιδιοτυπη ιεραρχια του χωριου.Ετσι πχ ενα καλυτερο αυτοκινητο αποκτα μεγαλυτερη σημασια απ'οτι για ενα Αθηναιο(που ετσι κι αλλιως αποκλειεται να κανει εντυπωση με τοσες Cayenne που κυκλοφορουν)και στην(ασυλληπτα)κοντοφθαλμη λογικη αυτων των "γονιων" να αποτελει ικανο ανταλλαγμα για τη φρικη που ευλογησαν...φοβαμαι βεβαια οτι αν μαθουμε περισσοτερες λεπτομερειες για την οικογ/κη-οικονομικη κατασταση αυτων ,θα μεγαλωσει ακομα περισσοτερο η απορια μας και ο αποτροπιασμος μας,διοτι θα αποδειχθει οτι δεν αντιμετωπιζαν και ουσιωδη αναγκη.ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ την εκπορνευση ανηλικου!!

Αν ρωτησει κανεις τους σημερινους 70ρηδες και 60ρηδες θα σας διηγηθουν ιστοριες απολυτης ενδειας,πεινας,κρυου,ξυπολητου περπατηματος για 5-10 χιλιομετρα μεσα στο χιονι για να πανε στο σχολειο..Εχω ακουσει για πατεραδες που πηγαιναν με τα ποδια απο το κεντρο της Αθηνας στο Μενιδι για να βρουν λιγο αλευρι να ταισουν την οικογενεια τους τον καιρο της κατοχης.Δεν διανοηθηκε κανεις απ'αυτους να διευκολυνει τη ζωη του κανοντας οτιδηποτε σχετικο.Και οι γυναικες,που αλλες προτιμησαν την ευκολια τους,και αλλες απο αναγκη ή απελπισια συναναστραφηκαν τους κατακτητες,ενιωσαν την απολυτη απαξιωση της τοτε κοινωνιας.Καντε τωρα την αντιθεση με τις ελαφροτατα ντυμενες τηλεσταρ που κοσμουν τα περιοδικα,που γεμιζουν πρωινη,μεσημεριανη ζωνη και δελτια "ειδησεων",και που αρκετα συχνα φημολογειται οτι υπηρξαν ή διατελουν βιζιτουδες πολυτελειας...και ετσι αρχιζουμε να εχουμε μια πρωτη κατανοηση των κινητρων...

Αν αυτη η κοινωνια του ψευδεπιγραφου δεν συνειδητοποιησει αμεσα οτι απολυτη προτεραιοτητα εχει να δωσει ουσιαστικη παιδεια στα παιδια της,να ανοιξει οριζοντες σε οσους περισσοτερους απ τους υπηκοους αυτου του αστειου κρατους μπορει,να σταματησει να βολευεται με αργομισθιες στο Δημοσιο και τους Δημους,να δωσει σε ολους να καταλαβουν οτι υπαρχουν κι αλλα πραγματα εκτος απ τον υλισμο,να αναδειξει και να προβαλλει τους πνευματικους ανθρωπους,τους ανωνυμους ηρωες (πυροσβεστες,μηχανικους της ΔΕΗ,γιατρους,ανθρωπους της προσφορας)αντι για τους τηλεεισαγγελεις και τις βιζιτουδες/τραγουδιαρες/μοντελλα,τοτε πολυ συντομα θα διαλυθει απ τη σηψη.

...Και αυτος ειναι ο λογος που ξενυχτω για να γραψω αυτο το post.

Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007

ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΡΙΟ ΠΛΩΡΙΤΗ

Αντι για το θανατο που απασχολησε ολη την υφηλιο,εγω θα επικεντρωθω στην αναχωρηση
ενος δικου μας σπουδαιου Ανθρωπου,απο την οποια μειναμε ολοι φτωχοτεροι.
Και αναφερομαι βεβαια στον Μεγαλο Μαριο Πλωριτη,τον οποιο βεβαια δεν ειχα την τυχη να γνωρισω προσωπικα-τον γνωριζα οπως οι περισσοτεροι κυριως μεσα απο τις επιφυλλιδες του στο ΒΗΜΑ.Ξεκινησε ως συσταση καποιου δασκαλου στα γυμνασιακα μου χρονια,κι εγινε γρηγορα συνηθεια μαθησης,προσμονη και ανοιγμα οριζοντων...
Τι γνωση της ελληνικης γλωσσας,τι μαθηματικης ακριβειας δομη στην επιχειρηματολογια του(σε μια εποχη που οι "δημοκρατες"πολιτικοι της αρλουμπας δεν σταυρωναν μια φραση με αρχη,μεση και τελος),τι προσηλωση σε συγκεκριμενα ιδανικα και σταση ζωης,τι ηθος...Κι ολα αυτα,χωρις ποτε να τον δω στην τηλεοραση,χωρις φωτογραφιες στα περιοδικα,με την ιδιωτικη του ζωη προστατευμενη(πιθανολογω με πολυ κοπο,γιατι δεν φανταζομαι τα αρπακτικα της "ενημερωσης"να εδειξαν σεβασμο).Εμαθα για την σχεση ζωης με την Κατια Δανδουλακη απο καποια συζητηση του πατερα μου,και μου εκανε εντυπωση οτι δεν το ειχα διαβασει πουθενα-ανυψωθηκε και η καλη ηθοποιος στην εκτιμηση μου.
Περισσοτερο απ'ολα θυμαμαι-περα απο την αψογη χρηση της γλωσσας-να με εντυπωσιαζει οτι αποδεικνυε λογικά τη θεση που υποστηριζε σα να αποδεικνυε μαθηματικο θεωρημα.Αληθινο υποδειγμα σε μια εποχη που κυριαρχουσαν οι ταυτολογιες και οι..αερολογιες.
Αλλος ενας απο την προπολεμικη γενια των πνευματικων Γιγαντων φευγει-και σε κανει να αναρωτιεσαι πώς με τοσο λιγα μεσα στη διαθεσή τους αυτοι οι ανθρωποι εφτασαν σε τοσο υψηλο επιπεδο.'Η μηπως ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ της ελλειψης διασπαστικων της προσοχης πειρασμων,εξαιτιας της ΕΛΛΕΙΨΗΣ ανουσιας ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ,καταφεραν οι ιδιαιτεροι αυτοι ανθρωποι να φτασουν στις κορυφες του πνευματος.Και μεσα απ τις πολλες δυσκολιες που περασαν σφυρηλατηθηκε και το ΑΚΕΡΑΙΟ ΗΘΟΣ τους,η αρχοντικη σεμνοτητα,η μετριοφροσυνη.Ενας ανθρωπος που αξιζε οσο ολοι οι σημερινοι τηλεσταρ επι 10,και δεν τον εβλεπες σχεδον ποτε στην τηλεοραση!
Φυλλομετρωντας το τελευταιο βιβλιο του Λευτ.Παπαδοπουλου πηρε το ματι μου οτι ο ιδιος,ο Θοδ.Αγγελοπουλος.ο Διον.Φωτοπουλος και δε θυμαμαι ποιος αλλος μεγαλος ηταν ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ στο Γυμνασιο.Φανταστειτε τις πιθανοτητες συγκεντρωσης τοσου ταλεντου σε ενα μικρο Γυμνασιο...Αλλες εποχες,δε μπορω να πω τιποτε αλλο.

Ενα γεματο σεβασμο ΑΝΤΙΟ σε ενα σπουδαιο Δασκαλο,Ανθρωπο,Πνευμα...Εζησε μια γεματη ζωη,λαμπρυνε με το πνευμα του τις ζωες ολων οσων ειχαν την τυχη και την προνοια να τον διαβαζουν,εκπληρωσε με το (πολυ)παραπανω τον προορισμο του στη Γη.Νιωθω πραγματικα φτωχοτερος...