tag:blogger.com,1999:blog-35287475.post8192123406617202923..comments2023-10-17T13:47:44.379+03:00Comments on ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ...: Όταν το ΙΒ γνώρισε το "ελληνικό δαιμόνιο"...squarelogichttp://www.blogger.com/profile/01183824859585773473noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-50276116532764049902009-07-31T14:33:30.761+03:002009-07-31T14:33:30.761+03:00Είπες:
"Έτσι διαχέεται το δηλητήριο της ακραί...Είπες:<br />"Έτσι διαχέεται το δηλητήριο της ακραίας διαφθοράς στο σώμα της Κοινωνίας:<br />όταν η καθολική επέκτασή της ισοδυναμεί με 'εκδημοκρατισμό",με ακύρωση λόγω γενίκευσης του προνομίου των Ολίγων(οι οποίοι βέβαια ήδη<br />θα έχουν βρει άλλα πεδία όπου να επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους πάνω στις μάζες)."<br /><br />Ά-Ψ-Ο-Γ-Ο-Σ. Τα είπες όλα.glennhttps://www.blogger.com/profile/16563902285349824273noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-46526624454550415422009-07-22T18:10:11.049+03:002009-07-22T18:10:11.049+03:00Κατάφεραν να μας κάνουν Συνένοχους!
και αυτό είνα...Κατάφεραν να μας κάνουν Συνένοχους!<br /><br />και αυτό είναι πρόβλημα γιατί αυτό τους κρατάει σε ζωή!<br /><br />Είναι απελπιστικό και πολύ πολύ μαύρο αν ....δεν θες να κάνεις "κράτηση" αλλά να διορθώσεις<br /><br />υγ. τόσο που γράφεις "αλλά να διορθώσεις" και νομίζεις πως είσαι κιόλας στο "δωμάτιο".γ.κ.https://www.blogger.com/profile/04332108385603269406noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-68868643366963233422009-07-20T00:40:58.010+03:002009-07-20T00:40:58.010+03:00Βασικέ,
οπότε και σύ και γω και μερικοί ακόμα ιντ...Βασικέ,<br /><br />οπότε και σύ και γω και μερικοί ακόμα ιντερνετικοί φίλοι θα πρέπει να κάνουμε κρατήσεις για δωμάτια...squarelogichttps://www.blogger.com/profile/04206400219893736959noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-36080015233214807962009-07-20T00:39:53.597+03:002009-07-20T00:39:53.597+03:00Νίκο,
έλειψα και γω το Σ/Κ κι άργησα λίγο ν'απ...Νίκο,<br />έλειψα και γω το Σ/Κ κι άργησα λίγο ν'απαντήσω.Ευχαριστώ ιδιαίτερα για τα εκτενή καιμεστά σχόλιά σου,ιδιαίτερης σημασίας διότι μοχθείς καθημερινά στον χώρο της Παιδείας,και μάλιστα με την αληθινή έννοια του όρου.Τώρα αν βρέθηκε μαθητής να πει σε σένα να του δώσεις τα θέματα με κανα 50ρικο,θα πρέπει νάναι ψυχικά τυφλός!<br />Καλή ξεκούραση,και θα προγραμματίσουμε οπωσδήποτε το ραντεβού για την ανάρτηση τη σχετική με το έργο σου τέλος Αυγούστου.squarelogichttps://www.blogger.com/profile/04206400219893736959noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-39299067038431432282009-07-19T11:07:04.158+03:002009-07-19T11:07:04.158+03:00Η κοινωνία της αρπαχτής φίλε, έχει και τις εκφράσε...Η κοινωνία της αρπαχτής φίλε, έχει και τις εκφράσεις που περιγράφεις με άψογο τρόπο στο ποστ σου.<br />Ο "Γιγαντάκιας" και η "Βρωμού" είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τους νεόπλουτους - χορηγούς των "μεγάλων" πανεπιστημίων, που αγόραζουν τα πτυχία για τα βλαστάρια τους, προκειμένου να είναι βλάκες με τη βούλα του Χάρβαρντ...<br />Χώρα απατεώνων φίλε. Αυτό είμαστε. Και όποιος αντιστέκεται κινδυνεύει να βρεθεί στο ψυχιατρείο.vasikos metoxoshttps://www.blogger.com/profile/15136570299617347447noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-23805472209683155082009-07-17T06:11:22.031+03:002009-07-17T06:11:22.031+03:00Ξέρεις πόσο καταθλιπτική είναι η "πλάκα"...Ξέρεις πόσο καταθλιπτική είναι η "πλάκα" μαθητών μου που εκστομίζουν το "έλα, δάσκαλε, με ένα πενηντάρικο μου δίνεις τα θέματα;". Δεν είναι καν "πλάκα". Είναι η απόλυτη ματαίωση που βιώνεις συνειδητοποιώντας το ότι "αυτός εδώ δεν πήρε πρέφα όχι απ' τα μαθήματα αλλά ούτε καν από μένα". Είναι από αυτές τις "πλάκες" που ηλιθίως το γυρνάς κι εσύ στην "πλάκα" για να τις αντέξεις, κι ας πλαντάζεις μέσα σου. Σισύφειος αγώνας, Γιώργο. Η πέτρα ανεβοκατεβαίνει επιβεβαιώνοντας το Παράλογο του "έργου". Και κάθε φορά λες "μπας και καεί κανένας, μπας και μείνει κάτι σε καμιά μοναχική (κι απομονωμένη) εξαίρεση" και συνεχίζεις παίρνοντάς το απόφαση ότι δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Γιατί αν μπορούσες, θάσουν διάσημος "μάγκας" (καθώς το λες) κι όχι "άσημος" δάσκαλος μαθητών που ήδη μαθητεύουν (κι αριστεύουν) Αλλού. Κάποτε, το σχολειό ήταν απομονωμένο από την κοινωνική πραγματικότητα και γίναν Αγώνες για να ανοίξει τις πόρτες και τα παράθυρά του στην Ζωή. Τώρα, το σχολειό μπάζει από παντού. Και το τραγικότερο : δεν μπορεί να συμβάλει το παραμικρό ούτε καν σε τοπική ή σημειακή μεταποίηση/επιδιόρθωση της Πραγματικότητας. Δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος του γιατί δεν προξέχει αυτής.Δεν προτείνει κάτι άλλο από το βαθμολογικό πακετάρισμα προμαγειρεμένων προϊόντων και την προώθησή τους (ως ταινία μεταφοράς) στο επόμενο στάδιο. Το σχολειό προσωποποιείται στον δάσκαλό του. Κι εκεί επαναλαμβάνεται η δύσκολη ιστορία του ερωτήματος για την προΰπαρξη του αυγού ή της κότας. Για να μην κλείσω απολύτως απελπιστικά: υπάρχουν δάσκαλοι που αγωνίζονται. Υπάρχουν αρκετοί δάσκαλοι που ακόμα αγωνίζονται. Δεν ξέρω αν υπάρχουν επίσης πολλοί δάσκαλοι που θάθελαν να αγωνιστούν.Το βέβαιο πάντως είναι, ότι η πολιτεία μονίμως αγωνίζεται για την απαξίωση του δημόσιου σχολειού. Με συνεχείς προβοκάτσιες και με κροκοδείλιους κοπετούς της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που το Μόνο που την απασχολεί είναι να είναι πάντα κάπου πολιτική ηγεσία.Ένας περιοδεύων θίασος πολιτευτών που επιτηδείως μανουβράρουν και γυρολογούν άλλοτε στο "Παιδείας", άλλοτε στο "Μεταφορών", άλλοτε στο "Τουρισμού", άλλοτε στο "Οικονομίας" με μόνο τους άγχος το ατσαλάκωτο προφίλ του πολιτευτού και την επανυπουργοποίησή τους σε κάθε απειλούμενο "ανασχηματισμό".<br />Αναχωρώ για τις διακοπές μου - τον Ιερό Μισθό κάθε μοχθούντος δασκάλου- ξέροντας ότι το "ραντεβού τον Σεπτέμβρη" θάναι στην ίδια πιάτσα.<br />Καλές διακοπές.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-35287475.post-71471421520186163472009-07-17T06:08:47.253+03:002009-07-17T06:08:47.253+03:00Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ "ΠΛΑΚΑΣ".
Γιώργο, καιρ...Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ "ΠΛΑΚΑΣ".<br />Γιώργο, καιρό έχω να διατρέξω τα εδώ κείμενά σου. Με το κλείσιμο των σχολείων φρόντισα την επομένη να εξαφανιστώ για δέκα μέρες από τα εδώ σαν μια πρώτη γερή αίσθηση της αξίας των Διακοπών. Αναχωρώ δε σε λίγο για τους Τόπους που διαρκώς με φανερώνουν, και σου αφήνω έναν σύντομο χαιρετισμό.<br /> Όλα όσα γράφεις είναι η οικτρή Πραγματικότητα. Να την χαρακτηρίσω κι "αναπόδραστη"; Δεν ξέρω. Και δεν ξέρω, γιατί επιμένω (έστω και δονκιχωτικώς) να παλεύω μαζί με εκείνους που ακόμα δεν αντέχουν ούτε να στραβοκαταπιούν το χάπι της "προσαρμογής" σ' αυτήν. Χαίρω δε ιδιαιτέρως που κι εσύ ανήκεις σ' αυτούς που εξέχουν από τον ωκεανό της Διαφθοράς του επαγγελματικού σου χώρου. Οι πειρασμοί, το ξέρεις, είναι πολλοί. Και πολιορκητικοί. Κι όσο γεννούν την Οργή, τόσο επιφέρουν και την κατάθλιψη. Μέχρι που, στο τέλος,περιορίζεσαι στο να πεις "αυτοί την δουλειά τους, κι εγώ την δική μου".Το θέμα είναι αυτό κι έτσι ακριβώς όπως το προσδιορίζεις: ο εμποτισμός του κοινωνικού συνόλου, η τοξίνωσή του από την Διαφθορά. Εδώ πια δεν χωρούν οι λογικές του <br />"καϋμένου" που αναγκάζεται για λόγους επιβίωσης να δοκιμάσει λιγάκι από την χρήση του Συστήματος. Το μαγαζί το φτιάνουν οι πελάτες. Και το μαγαζί κάνει χρυσές δουλειές όχι τόσο όταν ανταποκρίνεται στις φυσικές ανάγκες των πελατών αλλά -κυρίως- όταν κανακεύει κι εξυπηρετεί τις πεποιημένες τέτοιες, τις ονειροφαντασιές τους. Η Παιδεία, από πολλές δεκαετίες, έπαψε πια να είναι Παιδεία και λειτουργεί ως ένα αναγκαστικό πέρασμα (με σκοπό να αφήνει και τα ολιγότερα ίχνη-αποτυπώματα στην υπόσταση των μαθητών) ένα πέρασμα, λοιπόν, για την ..."καριέρα". Έτσι, πριν την "καριέρα" ο έφηβος φεύγει από το σχολειό με ένα "εφόδιο" ζωής: δεν είναι πολίτης! Στον έφηβο το σχολειό ούτε καν υπαινίσσεται την μετασχολική του προσωπική Ευθύνη για την Πατρίδα στην οποία ζει. Άσε που και η λέξη "πατρίδα" έχει γίνει βορά των αθλίων κι αφρόνων νεοεθνικοφρόνων .... Από τα σχολικά του χρόνια ο έφηβος είναι μια θλιβερή καρικατούρα του κόσμου και της κοινωνίας που του "παραδίδουν" οι μεγάλοι.Κι αυτό είναι τόσο μα τόσο θλιβερά Έκτυπο! Είναι η αναίρεση της ίδιας της Εφηβείας, η οποία μια χαρά υπνώττει στο γρονθοκόπημα μέσα στα κωλόμπαρα, γίνεται υποτεταγμένη θεραπαινίς της εκάστοτε φορητής τεχνολογίας, και σούρνεται απονευρωμένη και Κουρασμένη -πριν καν Βαπτισθεί στον Κάματο- στη περιβάλλουσα κοινωνική λασπουριά. Θα μου πεις ότι υπερβάλλω. Τα ζω, όμως, καθημερινά στις τάξεις που η καθεμιά τους αποτελεί ένα τυχαίο και μη δείγμα-τομή της κοινωνικής πίτας.Βέβαια, οι τάξεις στις οποίες προσωπικά μπαίνω είναι των μεσαίων και κάτω και όχι των "νεο- " κι απάνω. Ακόμη χειρότερα, θα μου πεις, και δυστυχώς θα το υποστηρίξω κι εγώ.Anonymousnoreply@blogger.com